Auguste Vaillant
Auguste Vaillant, (d. 27 Aralık 1861 - ö. 5 Şubat 1894), Fransız anarşist, Parlamento binasına yaptığı bombalı saldırıyla büyük sükse yapmıştır.
1893 yılında Parlamento binasına girerek ev yapımı bombayı pimini çekip milletvekillerinin bulunduğu bölgeye attı[1]. Kaçma girişimini gerçekleştiremeden tutuklandı. Şans eseri bomba beklenildiği kadar büyük bir patlamaya neden olmadı. Yirmi milletvekili hafif yaralandı[2]. Paris'te başlayan duruşmalarda Fernand Labori tarafından savunuldu.
Vaillant amacının kimseyi öldürmek ya da yaralamak olmadığını sadece kısa bir süre önce idam edilen ünlü Fransız anarşist Ravachol anısına yapılan bir tepki olduğunu açıkladı. Buna rağmen Vaillant, mahkeme tarafından 3 Şubat 1894'te idam cezasına çarptırıldı. Kararın temyize götürülmesi planlanırken Vaillant apar topar hücresinden alınıp idama götürüldü. Vaillant'ın intikamını almak için birçok aktivist eylemler yaptı.
Bunlardan en yakın arkadaşı olan Emile Henry kısa bir süre sonra bombalama eylemi gerçekleştirdi. Vaillant'ın intikamını almak isteyen başka bir aktivist Sante Geronimo Caserio'da idam kararını veren Fransa Cumhurbaşkanı François Sadi Carnot'ı öldürdü. Caserio'nun da idam edilmesi üzerine ölümünden sonra da birçok Aktivist polisle çatışmıştır. Tarihçilere göre bu dönem Fransa'nın en karışık dönemidir. Olayları kontrol altına almak isteyen hükûmet Jean Casimir-Perier önderliğinde sosyalist ve anarşistlere karşı acımasız önlemler alan Lois scélérates (caniyane yasalar) olarak adlandırılan bir dizi yasalar geçirtti.
Olaylardan yaklaşık 15 sene sonra Hint Bhagat Singh'de intikam adına Hindistan'da eylemler gerçekleştirmiştir.
Vaillant'ın idamından önceki son sözleri Kahrolsun Burjuvazi, Yaşasın Anarşi oldu. Vaillant Fransa'da belli kesimler içerisinde hala rağbet görmektedir.
Kaynakça
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 10 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2015.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 23 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2015.
Siyaset serisi | ||
| Gelenekler |  | |
| Anarşistler | Adolph Fischer (1858–1887) • Aleksandros Grigoropulos (1993–2008) • Alexander Berkman (1870–1936) • Alfredo M. Bonanno (1937– ) • Anselmo Lorenzo (1841–1914) • Auguste Vaillant (1861–1894) • Benjamin Tucker (1854–1939) • Bhagat Singh (1907–1931) • Sacco ve Vanzetti (1888–1927) • Buenaventura Durruti (1896–1936) • Carlo Cafiero (1846–1892) • Carlo Giuliani (1978–2001) • Colin Ward (1924–2010) • Daniel Guérin (1904–1988) • Dyer Lum (1839–1893) • Edward Abbey (1927–1989) • Élisée Reclus (1830–1905) • Émile Armand (1872–1963) • Emile Henry (1872–1894) • Émile Pouget (1860–1931) • Emma Goldman (1869–1940) • Errico Malatesta (1853–1932) • Ettore Aguggini (1902–1929) • Fernand Pelloutier (1867–1901) • Ferdinando Nicola Sacco (1891–1927) • Francisco Ascaso Abadía (1901–1936) • Gün Zileli (1946– ) • Henry David Thoreau (1817–1862) • Jacques Ellul (1912–1994) • Jaroslav Hašek (1883–1923) • Johann Joseph Most(1846–1906) • John Zerzan (1943– ) • Joseph Déjacque (1821–1864) • Juan García Oliver (1901–1980) • Jules Bonnot (1876–1912) • Karim Landais (1980–2005) • Lev Tolstoy (1828–1910) • Lucy Parsons (1853–1942) • Luigi Fabbri (1877–1935) • Luigi Galleani (1861–1931) • Lysander Spooner (1808–1887) • Marius Jacob (1879–1954) • Max Stirner (1806–1856) • Mikhail Bakunin (1814–1876) • Murray Bookchin (1921–2006) • Murray Rothbard (1926–1995) • Nestor Mahno (1888–1934) • Noam Chomsky (1928– ) • Paul Avrich (1931– 2006) • Pyotr Kropotkin (1842–1921) • Pierre-Joseph Proudhon (1809–1865) • Ravachol (1859–1892) • Sante Geronimo Caserio (1873–1894) • Sébastien Faure (1858–1942) • Ugo Fedeli (1898–1964) • Volin (1882–1945) • Voltairine de Cleyre (1866–1912) • William Godwin (1756–1836) | |
| Tarihte anarşizm | ||
| Anarşist teori | ||
| Kültür ve anarşizm | ||
| Ülkelere göre anarşizm | ||
 | Anarşizm ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |