İslam'da mastürbasyon

Vikipedi, özgür ansiklopedi

İslam'da mastürbasyon ya da dinî terim olarak İstimnâ (Arapça: استمناء) konusuyla ilgili farklı görüşler bulunmaktadır. Mastürbasyon, sözlükte "meniyi dışarı çıkarmayı istemek" anlamına gelir. Terim olarak, cinsel ilişkide bulunmaksızın meniyi dışarı çıkarmayı ve cinsel doyuma (orgazm) ulaşmayı anlatır.[1] İslamî metinler mastürbasyondan özel olarak bahsetmez. Bundan bahseden birkaç hadis bulunmakta, ama bunlar da zayıf olarak sınıflandırılmaktadır.[2]

Bakış açıları[değiştir | kaynağı değiştir]

İstimnâ, genel anlamda kişinin eliyle cinsel doyuma ulaşmasını, yahut bakmak, düşünmek, sürtünmek gibi bunu sağlayan her türlü davranışı kapsamakla birlikte, daha çok el ile tatmin karşılığında kullanılır.

İstimnânın fıkhî hükmü, eylemin bizzat kendisi ve ibadetlere etkisi olmak üzere iki açıdan ele alınmaktadır. Başta Mâlikî mezhebinin kurucusu Mâlik bin Enes ve Şâfiîlik mezhebinin kurucusu Şafii olmak üzere alimlerin çoğunluğu, eşlerin dışında herhangi bir başka cinsel tatmin yolu arayanları haddi aşan kimseler olarak niteleyen ayete (Mü'minun Suresi: 5-7) ve "Sizden evlenme çağına gelip de buna güç yetirenler evlensin, evlenmeye imkan bulamayanlar ise oruç tutsun." (Buhârî) hadisine dayanarak bu uygulamayı haram saymışlardır.

Sahabelerden Abdullah bin Abbas'tan edinilen rivayetlere göre;

"Cariye ile evlenmek ondan daha iyidir ve zina yapmaktan daha iyidir." [3][4]

"Bir sıvı çıkana kadar, kişinin özel kısımlarını ovmaktan başka bir şey değildir."

Ömer bin Hattab'ın oğlu Abdullah bin Ömer'den rivayetle;

"Kendini ovalayan kişi..." [3][4]

"Sadece bir organı ovuyor..."

Muhaddislerden Cabir bin Zeyd'den rivayetle;

"Bu sizin suyunuz; isterseniz boşaltabilirsiniz." [3][4]

Erken dönem İslam alimlerinden Hasan el-Basri'den rivayetle;

"Bunda hiçbir zarar yok."[3][4]

Sünni görüş[değiştir | kaynağı değiştir]

Sünniler (Hanefiler, Şâfiiler, Mâlikîler Hanbeliler ve Zahiriler), konuyla ilgili farklı tutumlar sergilemektedirler. Bazıları, bazı durumlarda (yani bir erkeğin veya kadının, eşini cinsel olarak görmezden gelmesine neden olursa) yasak olduğunu düşünür, ancak bunu yasadışı ilişkiye göre daha az kötü olarak gördüklerinde tavsiye ederler.

İslam'da yasak olan cinsel eylemler, anal ilişki ve âdet sırasında vajinal ilişki olmakla birlikte, eşlerin birbirlerine mastürbasyon yapmasında sorun yoktur.[5]

Halife Ali'nin oğlu Hasan bin Ali şöyle rivayet etmiştir:

Ben Resûlullah'tan şu sözleri ezberledim: "Şüpheli olanı bırak, şüphe vermeyene bak! Zira doğruluk huzur, yalan ise şüphe kaynağıdır".[6]

Hanefi görüşü[değiştir | kaynağı değiştir]

Hanefi mezhebine göre, zina edilmekten korkulmadıkça veya arzu baskısı altında olmadıkça genel olarak yasaklanmıştır. Zevk için mastürbasyona asla izin verilmemiştir.[7] Bununla beraber cinsî duyguları baskın gelmesinden dolayı sıkıntıya düşecek yahut sağlığı etkilenecek olan bekârlar ile eşiyle ilişki kurması mümkün olmayan evlilerin istimna etmesinde sakınca görülmediği ifade edilmektedir.[8]

Maliki görüşü[değiştir | kaynağı değiştir]

Malik bin Enes'e göre haram sayılır.[7][9] Maliki mezhebine göre her zaman yasaklanmıştır.[10]

Aynı zamanda, Maliki okulunda pornografi ve uyuşturucu gibi yasadışı materyaller kullanılmadan özel olarak yapıldığında mastürbasyona izin veren bir azınlık görüşü de vardır.[11][12]

Şafii görüşü[değiştir | kaynağı değiştir]

Şafii mezhebine göre her zaman yasaklanmıştır.[7][9][10] Şafii, Kur'an'dan aşağıdaki ayete dayanarak mastürbasyonun yasak olduğunu belirtmiştir:

"İffetlerini korurlar; sadece eşleriyle veya ellerinin altında olanlarla (cariyelerle) yetinirler, bundan dolayı da kınanacak değillerdir. Ama her kim bunun ötesine geçmek isterse işte haddi aşanlar onlardır." [13]

Onun yorumuna göre ayetler, eşler dışındaki veya elinin sahip olduğu ve ötesini arayan her kimse hariç olmak üzere, her türlü hukuka aykırı cinsel eylemin (mastürbasyon dahil) haramlığı açıktır. .

Hanbeli görüşü[değiştir | kaynağı değiştir]

Hanbeli mezhebine göre, zina veya arzu baskısı altında olmadıkça, mastürbasyon yoluyla rahatlık aranmasına izin verilmez. Ahmed bin Hanbeli'ye göre mahkumlara, yolculara ve yasal eş bulmakta güçlük çeken kadın ve erkeklere caizdir.[7] mastürbasyonun caiz olduğunu kabul eder.[3][4][14]

Mastürbasyon dahil evlilik dışı herhangi bir cinsel ilişki Şii İslam'da büyük bir günahtır. Evlilik dışı cinsel ilişki, failin bu hayatta ve öbür dünyada cezalandırılmasına neden olur. Kuran, "Müminler, eşleri dışında cinsel organlarını koruyanlardır. Bu nedenle, (cinsel tatminde) bunun ötesini arayan her kimse, o zaman onlar ihlal edenlerdir. "(23: 5–6) [15][kaynak güvenilir mi?] ve hiçbir durumda buna izin verilmez.

Mastürbasyon taraftarlarının görüşü[değiştir | kaynağı değiştir]

Müslümanlar arasında âlimlerin çoğu, bunun ahlaksız bir eylem olduğunu söyleyerek mastürbasyonu yasaklıyor ve Kuran'daki ayeti kullanarak, "Ve kendi özel yerlerini koruyanlar, sağ ellerinin sahip olduğu eşlerinden başka - bu yüzden onlara bir suç yok . Öyleyse kim bunun ötesini ararsa (ki bu yasaldır), onlar günahkârlardır. "(23: 5–6) [16] Ama yeni bir Müslüman genç grubu bu fetvayı sorgulamaya ve tartışmaya başladı. Suudi Arabistan'da bir grup, "mastürbasyon helaldir" başlıklı bir Twitter kampanyası başlattı ve internette yayıldı.[17] Hatta bazı Suudi psikologlar, mastürbasyonun tıpkı dışkılama veya yemek ya da içmek gibi bir insani ihtiyaç olduğunu belirterek daha da ileri gitti.[18][19]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "İSTİMNÂ - TDV İslâm Ansiklopedisi". TDV İslam Ansiklopedisi. 12 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2022. 
  2. ^ "[Sexuality and Law]". www.oxfordislamicstudies.com. Oxford Islamic Studies Online. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2019. 
  3. ^ a b c d e "Archived copy". 8 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2016. 
  4. ^ a b c d e "Monthly Renaissance – Query". Monthly-renaissance.com. 30 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2020. 
  5. ^ "Ask The Scholar". Askthescholar.com. 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2018. 
  6. ^ Riyadh al-Saaliheen, Book 1, Hadith 55 http://www.kuranvesunnetyolunda.com/?p=1792 29 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  7. ^ a b c d The New Arab Man: Emergent Masculinities, Technologies, and Islam in the Middle East, p 168, Marcia C. Inhorn – 2012
  8. ^ TDV İslam Ansiklopedisi, İstimnâ maddesi, müellif: Salim Öğüt
  9. ^ a b The Lawful And The Prohibited In Islam, Yusuf Al-Qardawi – 1997
  10. ^ a b Marriage in Islam – Part 1 27 Kasım 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Hussein Khalid Al-Hussein, PhD Refer to: Section Al-'Alaqat Al-Mubahah (Allowed Relationships)
  11. ^ The Guiding HelperThe Guiding Helper The Guiding Helper Main Text & Explanatory Notes (PDF). The Guiding Helper Foundation. s. 190. 26 Kasım 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2018. 
  12. ^ "Kitab al Fatawa wa'l durus". 7 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2018. 
  13. ^ [1] 27 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.Kur'an 23:5–7
  14. ^ "Hifz al-Furūj (Guarding the Private Parts)". Javed Ahmad Ghamidi. 8 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2018. 
  15. ^ "Marriage and Morals in Islam". Al-Islam.org. 18 Ekim 2012. 3 Şubat 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2020. 
  16. ^ "Arşivlenmiş kopya". 5 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2020. 
  17. ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2020. 
  18. ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2020. 
  19. ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2020.