Üçgen Aşk Teorisi
 | Bu maddenin veya bölümün özgün araştırma, doğrulanamaz veya yoruma dayalı ifadeler içerdiği düşünülmektedir. Lütfen iddiaları kontrol ederek ve yeni kaynaklar ekleyerek geliştirin. Özgün araştırmadan oluşmuş ifadeler kaldırılabilir. Ayrıntılar maddenin tartışma sayfasında bulunabilir. |
| Makale serilerinden |
 |
| Makale serilerinden |
| İlişkiler (Ana hat) |
|---|
 |
| Makale serilerinden |
| Duygular |
|---|
  |
Üçgen aşk teorisi, Robert Sternberg tarafından geliştirilen bir aşk teorisidir. Kişilerarası ilişkiler bağlamında, "üçgen teorisine göre aşkın üç bileşeni vardır: birincisi yakınlık (arkadaşlık) , ikincisi tutku ve üçüncüsü bağlılık (sadakat) bileşenidir."[1] Sternberg, yakınlığın (arkadaşlık/samimiyet) "sevgi dolu ilişkilerde yakınlık , bağlılık ve bağlılık duyguları" anlamına geldiğini, tutkunun "sevgi dolu ilişkilerde romantizm, fiziksel çekim, cinsel birleşme ve ilgili olgulara yol açan dürtüler" anlamına geldiğini ve karar/bağlılığın (sadakatin) kısa ve uzun vadede farklı şeyler ifade ettiğini söylüyor. Bağlılık (sadakat) kısa vadede, "belirli bir kişinin diğer kişiyi sevme kararını", uzun vadede ise "kişinin bu sevgisini sürdürme taahhüdünü" ifade eder."[2]
Bileşenler[değiştir | kaynağı değiştir]
Teoride tanımlandığı şekliyle aşkın üç bileşeni aşağıdaki gibidir:
Tutku[değiştir | kaynağı değiştir]
Tutku fiziksel uyarılma ya da duygusal uyarılma ile ilişkilendirilebilir. Tutku üç şekilde tanımlanır:
- Bir şey için veya bir şey yapmakla ilgili güçlü bir coşku veya heyecan duygusu[3]
- İnsanların tehlikeli bir şekilde hareket etmesine neden olan (öfke gibi) güçlü bir duygu
- Birine karşı güçlü cinsel veya romantik hisler
Samimiyet (Arkadaşlık)[değiştir | kaynağı değiştir]
Samimiyet, birbirine yakınlık ve bağlılık duyguları olarak tanımlanır. Bu, söz konusu iki birey arasında paylaşılan sıkı bağı güçlendirme eğilimindedir. Ayrıca, yakınlık duygusuna sahip olmak, iki tarafın duygularının karşılıklı olması anlamında, birbirleriyle rahat olma hissinin yaratılmasına yardımcı olur.
Yakınlık öncelikle kişisel veya özel nitelikte bir şey olarak tanımlanır; aşinalık.[3]
Bağlılık (Sadakat)[değiştir | kaynağı değiştir]
Diğer iki ögeden farklı olarak, bağlılık birbirlerine bağlı kalmaya yönelik bilinçli bir kararı içerir. Bağlı kalma kararı, esas olarak bir partnerin ilişkiden elde ettiği tatmin düzeyi tarafından belirlenir. Bağlılığı tanımlamanın üç yolu vardır:
- Bir şey yapma veya verme sözü.
- Birine ya da bir şeye sadık kalma sözü.
- Bir şeyi yapmak ya da desteklemek için çok çalışan birinin tutumu.[3]
"Kişinin deneyimlediği sevgi miktarı, bu üç bileşenin mutlak gücüne bağlıdır ve kişinin deneyimlediği sevgi türü, birbirlerine göre güçlerine bağlıdır."[4] Aşkın farklı aşamaları ve türleri bu üç unsurun farklı kombinasyonları olarak açıklanabilir; örneğin, yetişkin bir romantik ilişki geliştikçe her bir bileşenin göreceli vurgusu, gücü zaman içinde değişir. Tutku gibi sadece tek bir unsura dayalı bir ilişkinin, iki ya da üç unsura dayalı bir ilişkiye göre hayatta kalma olasılığı, devam etme ihtimali çok daha düşüktür.
Kökenleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Çok sayıda farklı erken ve geç dönem aşk teorisi arasında, Sternberg'in teorisine katkıda bulunan ve onu etkileyen iki spesifik erken dönem teorisi vardır.
Bunlardan ilki, Zick Rubin tarafından ortaya atılan Hoşlanma ve Sevme Teorisi'dir. Rubin teorisinde, romantik aşkı tanımlamak için, bağlanma, önemseme ve yakınlığın bir kişiden hoşlanma ve onu sevme arasındaki farkın anahtarı olan üç ana ilke olduğu sonucuna varır. Rubin, eğer bir kişi sadece diğerinin varlığından ve onunla vakit geçirmekten hoşlanıyorsa, o kişinin sadece diğerinden hoşlandığını belirtmektedir. Bununla birlikte, eğer bir kişi yakınlık ve temas için güçlü bir arzuyu paylaşıyor ve diğerinin ve kendisinin ihtiyaçlarını eşit derecede önemsiyorsa, o kişi diğerini seviyor demektir.[5] Sternberg'in teorisinde ana ilkelerden biri yakınlıktır. Yakınlığın aşkın önemli bir yönü olduğu açıktır ve nihayetinde bunu şefkatli ve tutkulu aşk arasındaki farkı tanımlamaya yardımcı olmak için kullanır.
İkincisi, John Lee tarafından sunulan Aşkın renk çarkı teorisi'dir. Lee teorisinde, ana renkleri aşka benzeterek üç farklı aşk tarzını tanımlar: Eros, Ludos ve Storge. Teorisindeki en önemli nokta, bu üç ana stilin, tamamlayıcı renklerin oluşturulması gibi, ikincil aşk biçimlerini oluşturmak için birleştirilebileceği sonucuna varmasıdır.[6] Sternberg'in teorisinde, Lee gibi, üç ana prensibin kombinasyonu yoluyla farklı aşk biçimlerinin yaratıldığını ortaya koymaktadır.
Sternberg ayrıca Spearmanian, Thomsonian ve Thurstonian modelleri de dahil olmak üzere üç aşk modeli tanımlamıştır. Spearmanian modele göre aşk, olumlu duyguların tek bir demetidir. Thomsonian modelde ise aşk, bir araya getirildiğinde bu duyguyu ortaya çıkaran çoklu duyguların bir karışımıdır. Thurstonian model, üçgen aşk teorisine en yakın olanıdır ve aşkın, bütünleşik bir bütünden ziyade kendi başlarına en iyi şekilde anlaşılan, yaklaşık olarak eşit öneme sahip bir dizi duygudan oluştuğunu ileri sürer. Bu modelde, bu çeşitli faktörler aşk deneyimine eşzamanlı olarak katkıda bulunur ve birbirlerinden kopuk olabilirler.[7]
Geliştirilmesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Sternberg'in üçgen aşk teorisi, tutkulu aşk ve eşlik eden aşkın tanımlanmasından sonra geliştirilmiştir. Tutkulu aşk, bir ilişkinin başlangıcında şimdiki zamana odaklanırken, eşlik eden aşk, o ilişkideki derin anlamlarla zaman içinde devam eder ve büyür. Her ikisi de farklı aşk türleridir ancak ilişkilerde birbirleriyle bağlantılıdır.[8]
Tutkulu aşk, belirli bir kişiye yönelik güçlü sevgi ve arzu duygularıyla ilişkilidir. Bu aşk heyecan ve yeniliklerle doludur. Tutkulu aşk ilişkinin başlangıcında önemlidir ve tipik olarak 3-12 ay sürer. Tutkulu aşkın kimyasal bir bileşeni vardır; bunu yaşayanlar feniletilamin ve oksitosin nörotransmitterlerinde bir artış yaşarlar. Özellikle Panksepp'in aşkı beyindeki opioid devresine bağlayan ampirik araştırmaları vardır.[9] Bu duygular en yaygın olarak aşkın en erken aşamalarında bulunur.
Arkadaşça aşk tutkulu aşkı takip eder. Arkadaşça aşk aynı zamanda şefkatli aşk olarak da bilinir. Bir çift bu aşk seviyesine ulaştığında, birbirlerine karşı karşılıklı anlayış ve özen hissederler. Bu sevgi ilişkinin devamlılığı için önemlidir.[9] Bu tür sevgi ilişkinin ilerleyen aşamalarında ortaya çıkar ve ilişkideki her bir kişi için belirli bir bilgi düzeyi gerektirir.
Sternberg daha sonra kendi üçgenini oluşturmuştur. Üçgenin noktaları samimiyet, tutku ve bağlılıktır.
Samimi aşk, üçgenin sevgi dolu ilişkilerin yakın bağlarını kapsayan köşesidir. İki kişi arasında hissedilen samimi aşk, her birinin diğerine karşı yüksek bir saygı hissettiği anlamına gelir. Birbirlerini mutlu etmek, birbirleriyle paylaşmak, birbirleriyle iletişim halinde olmak, birinin ihtiyacı olduğunda yardım etmek isterler. Samimi aşka sahip iki kişi birbirlerine derinden değer verir.[9] Yakın aşk, iki insanı birbirine yakınlaştırdığı için "sıcak" aşk olarak adlandırılmıştır. Sternberg, uzun ilişkilerde yakınlık seviyelerinin düşeceğini öngörmüş, ancak daha sonra yapılan bir çalışmada bu öngörünün gerçekleşmediği görülmüştür.[10]
Tutkulu aşk güdüye dayanır. Tutkulu aşk yaşayan çiftler birbirlerine karşı fiziksel bir çekim hissederler. Cinsel arzu tipik olarak tutkulu aşkın bir bileşenidir. Ancak tutkulu aşk cinsel çekimle sınırlı değildir. Çiftler için yetiştirme, hükmetme, boyun eğme, kendini gerçekleştirme vb. duyguları ifade etmenin bir yoludur.[9] Tutkulu aşk, iki kişi arasındaki uyarılmanın güçlü varlığı nedeniyle aşkın "sıcak" bileşeni olarak kabul edilir. Sternberg, ilişkinin pozitif gücü karşıt güçler tarafından ele geçirildikçe tutkulu aşkın azalacağına inanıyordu. Bu fikir Solomon'un karşıt-kuvvet teorisi'nden gelmektedir. Ancak daha önce bahsedilen çalışma bunun sadece kadınlar için geçerli olduğunu ortaya koymuştur.[10]
Bağlılık veya adanmış aşk, uzun bir süre birlikte olmaya kararlı olan aşıkların aşkıdır. Ancak bağlılıkla ilgili dikkat edilmesi gereken bir husus, kişinin birine karşı diğer iki sevgiyi hissetmeden de bağlılık duyabileceği ve birine karşı bağlılık duymadan da diğer iki sevgiyi hissedebileceğidir.[9] Bağlılık, yakınlık ya da tutku gerektirmediği için "soğuk" aşk olarak kabul edilir. Sternberg, bağlılığın ilişki büyüdükçe yoğunluğunun arttığına inanmaktadır.[10] Bağlılık, arkadaşlarla da mevcut olabilir.
Sternberg, aşkın öngörülebilir şekillerde ilerlediğine ve geliştiğine - aşık olan tüm çiftlerin aynı kalıplarda samimi, tutkulu ve bağlı aşk yaşayacağına inanıyordu.[10]
Bu aşk türleri, sevgi içermeyen ilişkilerde de var olan nitelikler içerse de, sevgi dolu ilişkilere özgüdür. Sevgisizliğin tanımı, diğer sevgi türleriyle birlikte aşağıda listelenmiştir. Bu aşk türleri, Sternberg'in aşk üçgeninin üç köşesinden birinin veya ikisinin kombinasyonlarıdır.
Aşk Türleri[değiştir | kaynağı değiştir]
|
Bir üçgenin köşelerinde resimsel olarak etiketlenen üç bileşen, birbirleriyle ve ürettikleri eylemlerle etkileşime girerek yedi farklı türde aşk deneyimi oluşturur (aşksızlık/non-love temsil edilmemiştir). Üçgenin boyutu sevginin "miktarını" temsil etme işlevi görür; üçgen ne kadar büyükse aşk da o kadar büyüktür. Her köşenin kendi aşk türü vardır ve farklı aşk türleri ve bunlar için etiketler oluşturmak için farklı kombinasyonlar sağlar. Üçgenin şekli, ilişkinin seyri boyunca değişebilecek olan aşk "tarzını" temsil etme işlevi görür:
- 'Aşksızlık Aşkın üç türünden herhangi birinin yokluğu. Bağlantı yok. İlişkiye karşı kayıtsız.
- Hoşlanma/arkadaşlık Bu tür aşk, tutku veya bağlılık olmadan yaşanan yakınlıktır. Buna arkadaşlıklar ve tanıdıklar da dahildir.[11]
- Karasevda: Karasevda, yakınlık veya bağlılık olmadan yaşanan tutkudur. Bu "olgunlaşmamış aşk" veya henüz ciddileşmemiş ilişkiler olarak kabul edilir.[11] Romantik ilişkiler genellikle karasevda olarak başlar ve zaman içinde yakınlık geliştikçe romantik aşka dönüşür. Yakınlık veya bağlılık gelişmeden, karasevda aniden ortadan kalkabilir.
- 'Boş aşk' samimiyet veya tutku olmadan bağlılık ile karakterize edilir. Daha güçlü bir aşk boş aşka dönüşebilir. Bir görücü usulü evlilikte, eşlerin ilişkisi boş aşk olarak başlayabilir ve başka bir şekle dönüşebilir, bu da "boş aşkın uzun vadeli bir ilişkinin son hali olması gerekmediğini gösterir.... [ama] sondan ziyade başlangıç".[12]
- Romantik aşk' Bu aşk tutkulu ve samimidir ancak bağlılığı yoktur. Bu romantik bir ilişki ya da tek gecelik bir ilişki olabilir.[11]
- 'Arkadaşça aşk (mantık aşkı/realist aşk)', uzun süreli bağlılık unsuru nedeniyle arkadaşlıktan daha güçlü olan samimi, tutkulu olmayan bir aşk türüdür. "Bu tür aşk, tutkunun artık mevcut olmadığı uzun süreli evliliklerde görülür"[13] ancak derin bir sevgi ve bağlılığın devam ettiği evliliklerde görülür. İdeal olarak aile üyeleri arasında paylaşılan aşk, platonik ama güçlü bir arkadaşlığa sahip yakın arkadaşlar arasındaki aşk gibi bir yoldaşlık aşkı biçimidir.
- 'Aptalca aşk' kasırgalı bir flört ve evlilikle örneklendirilebilir - tutku ve bağlılık noktaları vardır ancak yakınlık yoktur. Bunun bir örneği "ilk görüşte aşk "tır.[11]
- 'Mükemmel aşk (sevgi/gerçek sevgi)' aşkın eksiksiz halidir ve insanların ulaşmak için çabaladığı ideal bir ilişkiyi temsil eder. Aşkın yedi çeşidinden, "mükemmel çift" ile ilişkilendirilen aşkın tamamlanmış aşk olduğu teorize edilir. (Erich Fromm'un Sevme Sanatı ve Türkiye'de Nevzat Tarhan, Zati Sungur tarafından ortaya konan aşktan farklı sevgi hali bkz. Aşk - Aşk ile Sevgi Kavramları Arasındaki Farklılık Tartışmaları kısmı) Sternberg'e göre, bu çiftler on beş yıl ya da daha uzun bir süre boyunca harika cinsel birliktelik yaşamaya devam ederler, kendilerini uzun vadede başka biriyle daha mutlu hayal edemezler, birkaç zorluğun üstesinden incelikle gelirler ve her biri diğeriyle olan ilişkisinden zevk alır.[14] Ancak Sternberg, mükemmel bir aşkı sürdürmenin ona ulaşmaktan daha zor olabileceği konusunda uyarır. Sevginin bileşenlerini eyleme dönüştürmenin önemini vurguluyor. "İfade olmadan," diye uyarıyor, "en büyük aşklar bile ölebilir."[15] Dolayısıyla, mükemmel aşk da bazı durumlarda kalıcı olmayabilir. Tutku zamanla kaybolursa, Arkadaşça Aşk/Mantık Aşkına (Companionate (Realistic) love) dönüşebilir. Mükemmel aşk (Sevgi/Gerçek sevgi) en tatmin edici yetişkin ilişkisi türüdür çünkü üçgenin tüm parçalarını tek bir aşk türünde birleştirir. İdeal ilişki türüdür. Bu tür bir ilişki uzun süreler boyunca ya da filmlerde görülen idealist ilişkilerde bulunabilir.[11]
Sternberg'in üçgen aşk teorisi, daha sonra geliştirdiği Hikâye Olarak Aşk (Love as a Story) adlı aşk teorisi için güçlü bir temel oluşturmaktadır.[16] Bu teoride, çok sayıda benzersiz ve farklı aşk hikâyesinin, aşkın nasıl anlaşıldığına dair farklı yollar sunduğunu açıklamaktadır. Zaman içinde bu maruz kalmanın, kişinin aşkın ne olduğunu ya da ne olması gerektiğini belirlemesine yardımcı olduğuna inanmaktadır. Bu iki teori Sternberg'in dubleks aşk teorisini oluşturur.[17]
"En uzun ömürlü ve tatmin edici kişisel ilişkiler, partnerlerin sürekli olarak yakınlığı sürdürmek ve birbirlerine olan bağlılıklarını güçlendirmek için çalıştıkları ilişkilerdir."[11]
Destekler ve eleştiriler[değiştir | kaynağı değiştir]
Michele Acker ve Mark Davis tarafından 1992 yılında yapılan bir çalışmada, Sternberg'in üçgen aşk teorisinin geçerliliği test edilmiştir. Acker ve Davis, tipik olarak incelenen 18-20 yaş arası üniversite öğrencileri grubunun dışında kalan bir popülasyonu inceleyerek, insanlardaki aşk aşamalarını daha doğru bir şekilde inceleyebilmişlerdir. Sternberg'in aşk teorisine yönelik bazı eleştiriler, bir kişinin başka bir kişiye duyduğu aşkın aşamalarını tahmin etmesine rağmen, aşamaların gelişeceği bir zaman veya ilişki noktası belirtmemiş olmasıdır. Aşkın farklı bölümlerinin ilişkinin süresine mi yoksa ilişkinin ulaştığı belirli bir aşamaya mı bağlı olduğunu belirtmemiştir. Acker ve Davis, ilişkinin aşaması ve süresinin aşk bileşeni için potansiyel olarak önemli olduğuna işaret etmekte ve bunları araştırmaktadır.[10]
Kesin cevaplar olmadığını, çünkü sadece her çiftin değil, çiftteki her bireyin aşkı farklı bir şekilde deneyimlediğini keşfettiler. Üçgen aşk teorisinin ya da "çoklu üçgen olasılığının" üç algısı vardır. Birden fazla üçgen var olabilir çünkü bireyler aşkın her bir bileşenini (ya da üçgenin her bir noktasını) diğerinden daha yoğun yaşayabilir. Acker, Davis ve diğer birçok kişiye göre bu ayrı üçgenler "gerçek" üçgenler, "ideal" üçgenler ve "algılanan" üçgenlerdir.[10]
Bu 'gerçek' üçgenler, her bireyin ilişkisinin ilerleyişini ve derinliğini nasıl gördüğünün göstergesidir. 'İdeal' üçgenler, her bireyin partnerine/ilişkisine dair ideal niteliklerinin göstergesidir. 'Algılanan' üçgenler, her bireyin partnerinin ilişkiyi nasıl gördüğüne dair fikirlerinin göstergesidir. Bu üç ayrı üçgenden herhangi biri kişinin partnerinin üçgenleriyle aynı görünmüyorsa, memnuniyetsizliğin artması muhtemeldir.[10]
Aşk, Sternberg'in üçgen teorisinin başlangıçta ortaya koyduğu kadar basit olmayabilir. Sternberg teorisini kabaca aynı yaşta olan (ortalama yaş 28) ve ilişki süreleri kabaca aynı olan (4 ila 5 yıl) çiftler üzerinde ölçmüştür. Örneklem büyüklüğü karakteristik çeşitlilik açısından sınırlıydı. Acker ve Davis bu sorunu Sternberg'in teorisiyle ilgili üç büyük sorundan biri olarak ilan etmiştir. Özellikle romantik aşk, lisans düzeyindeki (üniversite düzeyindeki veya üniversite öğrenimini bitirmiş) çiftlerde, lisans öğrencisi olmayan (genç ya da üniversite eğitimi almamış) çiftlerle genellikle aynı şekil ve düzeyde değildir. Acker ve Davis, Sternberg'in lisans öğrencileri örnekleminden daha yaşlı bir örneklem üzerinde çalışmıştır.[10] Sternberg'in kendisi de bunu 1997 yılında yapmıştır.[2]
Sternberg'in aşk teorisiyle ilgili diğer en belirgin iki sorun ise aşağıdaki gibidir. Birincisi, sevgi düzeylerinin ayrı doğası sorunudur. İkincisi ise, sevginin üç seviyesini değerlendirmek için kullanılan ölçümlerle ilgili bir sorundur.[10] Teoriyle ilgili bu sorunlar, örneğin Lomas (2018) tarafından incelenmeye devam etmiştir.[18]
2020'de Journal of Sex Research dergisinde yayınlanan büyük ölçekli bir kültürler arası çalışmada, teorinin kültürel evrenselliği desteklenmiştir.[19]
Ayrıca Bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Sternberg, Robert J. (2007). "Triangulating Love". Oord, T. J. (Ed.). The Altruism Reader: Selections from Writings on Love, Religion, and Science. West Conshohocken, PA: Templeton Foundation. s. 332. ISBN 9781599471273.
- ^ a b Sternberg, Robert J. (1997). "Construct validation of a triangular love scale". European Journal of Social Psychology. 27 (3): 313-335. doi:10.1002/(SICI)1099-0992(199705)27:3<313::AID-EJSP824>3.0.CO;2-4.
- ^ a b c Webster, Noah. New Collegiate Dictionary. A Merriam-Webster. Springfield, MA: G. & C. Merriam, 1953. Print.
- ^ Sternberg, Robert J. (2004). "A Triangular Theory of Love". Reis, H. T.; Rusbult, C. E. (Ed.). Close Relationships. New York: Psychology Press. s. 258. ISBN 978-0863775956.
- ^ Rubin, Zick (1970). "Measurement of Romantic Love". Journal of Personality and Social Psychology. 16 (2): 265-273. CiteSeerX 10.1.1.452.3207 $2. doi:10.1037/h0029841. PMID 5479131.
- ^ Lee, John A. (1976). The Colors of Love. New York: Prentice-Hall.
- ^ Sternberg, R.. "A Triangular Theory of Love." 12 Ocak 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Psychological Review. American Psychological Association, Inc., 1986.
- ^ Wang, A. Y., & Nguyen, H. T. (1995). Passionate love and anxiety: A cross-generational study. The Journal of Social Psychology, 135(4), 459. DOI:10.1080/00224545.1995.9712215
- ^ a b c d e Levy, P. E. (2013). Industrial Organizational Psychology (4. bas.). New York: Worth. ss. 316-317. ISBN 9781429242295.
- ^ a b c d e f g h i Acker, M.; Davis, M. (1992). "Intimacy, passion, and commitment in adult romantic relationships: a test of the triangular theory of love". Journal of Social and Personal Relationships. 9 (1): 21-50. doi:10.1177/0265407592091002.
- ^ a b c d e f Rothwell, J. Dan (2010). In the Company of Others. Oxford University Press. ss. 224.
- ^ Sternberg, Close Relationships içinde s. 268
- ^ Ashford, J. B. (2009). Human Behavior in the Social Environment. Gardners Books. s. 498. ISBN 9780495604662.
- ^ "Cupid's Arrow - the Course of Love through Time" by Robert Sternberg. Yayıncı: Cambridge University Press (1998) 0-521-47893-6
- ^ Robert J. Sternberg, "Liking versus Loving" Psychological Bulletin (1987) s. 341
- ^ Sternberg, Robert J. "What's Your Love Story?". Psychology Today.What's Your Love Story}}
- ^ Sternberg, Robert J. (1995). "Love as a Story". Journal of Social and Personal Relationships. 12 (4): 541-546. doi:10.1177/0265407595124007.
- ^ Lomas, Tim (2018). "The flavours of love: A cross-cultural lexical analysis" (PDF). Journal for the Theory of Social Behaviour. 48: 134-152. doi:10.1111/jtsb.12158. 27 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 30 Ağustos 2023.
- ^ Sorokowski, Piotr; Sorokowska, Agnieszka; Karwowski, Maciej; Groyecka, Agata; Aavik, Toivo; Akello, Grace; Alm, Charlotte; Amjad, Naumana; Anjum, Afifa; Asao, Kelly; Atama, Chiemezie S. (12 Ağustos 2020). "Universality of the Triangular Theory of Love: Adaptation and Psychometric Properties of the Triangular Love Scale in 25 Countries". The Journal of Sex Research. 58 (1): 106-115. doi:10.1080/00224499.2020.1787318. hdl:11250/2755478. ISSN 0022-4499. PMID 32783568.