İçeriğe atla

Ögeday Hanedanı

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ögeday Hanedanı
Ülke
Aktif bölge(ler)Asya, Avrupa
Ana hanedanBörçigin
Kuruluş13 Eylül 1229
KurucuÖgeday
Güncel durumuÖlü hane
Yıkılış1438


Ögedei Hanedanı, 12. yüzyıldan 14. yüzyıla kadar etkili bir Moğol ailesi ve Börçigin kabilesinin alt koludur. Kurucusu olan Ögeday (y. 1186–1241), Cengiz Han’ın oğullarından olup babasının ölümü sonrası Moğol İmparatorluğu’nun ikinci kağanı olmuştur. Ögeday, Moğol İmparatorluğu sınırlarını genişletmeyi sürdürmüştür.[1]

Möngke'nin ölümünden sonra Moğol İmparatorluğu iç savaşla parçalandığında, Ögeday Hanedanı üyeleri bölge siyasetinde etkili hale geldi. Cengiz Han’ın oğulları Ögeday, Cuci, Çağatay ve Tuluy’un soylarından gelenler arasında, Ögeday Hanedanı, ilk olarak Çağatay Hanlığı (Çağatay’ın torunları) ile müttefik olma eğilimindeydi ve Cuci Hanedanı’nın rakibiydiler. Ögeday Hanedanı, ayrıca Tuluy’un oğlu Yuan Hanedanı’nın kurucusu Kubilay Han’a karşı Altın Orda ile ittifak kurdular. Kubilay, İran’daki İlhanlıların lideri kardeşi Hülâgû ile ittifak halindeydi. Ögeday Hanedanı, Moğol İmparatorluğu’nu kendi hükmü altında birleştirmeye çalıştı ve ailenin üyeleri 14. yüzyıla kadar Yuan Hanedanı’na karşı savaşmaya devam etti.[1]

1304 yılında kısa süreliğine barış sağlandı, ancak kısa süre sonra savaş yeniden başladı. 1310’da Kaydu’nun halefi Çapar Han, Yuan imparatoru Hayişan’a teslim oldu ve Ögeday Hanedanı’nın kontrol ettiği topraklar Çağatay Hanlığı ve Yuan Hanedanı arasında paylaşıldı. Ögeday ailesi, Çağatay Hanlığı’nı ele geçiremedi, bu ailenin üyeleri sıklıkla 14. ve 15. yüzyıllarda Kuzey Yuan Hanedanı’nda (Yuan Hanedanı’nın kalıntı devleti) ve Maveraünnehir’de güçlü emirlerin ve noyanların himayesinde kukla hükümdarlar ya da nüfuzlu rakipler olarak ortaya çıktılar. Son olarak hanedan, Nogay, Özbekler ve Kazaklar ile birleşti.[1]

Bilinen üyeler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c Louis Hambis (1945). Le chapitre CVII du Yuan che : les généalogies impériales monogoles dans l'histoire chinoise officielle de la dynastie monogole. Monographies du Tʿoung pao, vol. 38. pp. 71–87