Liber Ignium
Liber Ignium ad Comburendos Hostes (Düşmanı Alevlendirmek için Ateşin Kullanılması veya Düşmanları Yakmak için Ateş Kitabı olarak çevrilir ve Ateş Kitabı olarak kısaltılır) Yunan ateşi ve barut dahil olmak üzere yangın çıkarıcı silahlar için tarifler içeren bir ortaçağ koleksiyonudur. Latince yazılmıştır ve varlığı bilim insanları tarafından reddedilen sözde belirli bir Marcus Graecus ("Mark the Greek") tarafından yazıldığı iddia ediliyor. Eser, çok sayıda akademik analize tabi tutuldu ve bu, çağdaşları üzerindeki menşei ve etkisi konusunda çelişkili sonuçlara yol açtı.[1][2]
Liber Ignium ile ilgili en etkili çalışmalardan biri, konuyla ilgili 20. yüzyıl çalışmalarında atıfta bulunulan Marcellin Berthelot tarafından yapılmıştır.[1][2]
İçindekiler[değiştir | kaynağı değiştir]
Liber Ignium, dönemin "gizli tarif" listesine özgü olduğu için, herhangi bir dahili sınıflandırma olmaksızın 35 tariften oluşan bir koleksiyondur.[1] Bunlardan 14'ü savaşla, 11'i lambalar ve ışıklarla, 6'sı yanıkların önlenmesi ve tedavisiyle ve 4'ü başta güherçile olmak üzere kimyasalların hazırlanmasıyla ilgilidir. Bazı tariflerin değersiz olduğu görüldü.[2]
Tarif numarası 14, güherçile hasadı ve işlenmesi için tavsiyeler içerir. Berthelot'un yorumunda şöyle diyor: "güherçile toprağın bir mineralidir ve taşların üzerinde çiçek salkımı halinde bulunur. Bu toprak kaynayan suda eritilir, arıtılır ve süzgeçten geçirilir. Bir gün bir gece kaynatılır ve katılaştırılır, böylece tuzun şeffaf tabakları kabın dibinde bulunur."[2] Ayrıca baruta benzeyen karışımları tarif eden dört tarif (no. 12, 13, 32 ve 33) vardır.[2]
Çağdaşlar üzerindeki kökenler ve etki[değiştir | kaynağı değiştir]
Metnin bin yıl öncesi Bizans Yunan kökeni, onu 13. yüzyılın sonlarına tarihleyen bilim adamları tarafından reddedildi.[3][4][5][2][6] Metnin incelenmesi, orijinal olarak Arapçadan, muhtemelen Mağribi İspanya'dan bir kişi tarafından çevrildiğini öne sürdü.[6][7][8]
Liber Ignium'un Roger Bacon ve Albertus Magnus üzerindeki etkisi tartışıldı. 18. yüzyıl bilim adamı Johann Beckmann gibi ilk bilim adamları, her iki adamın da onu okuyup alıntıladığını düşündüler, ancak diğerleri, üçünün de ortak bir kaynağa dayandığını iddia etti.[1] Iqtidar Alam Khan, Liber Ignium içeriğinin izleri Arapça ve Çince metinlere kadar götürülebilirken, Bacon'ın çalışmasının, özellikle Bacon'ın şifresi çözülmüş formülleri önemli ölçüde daha az nitrat içerdiğinden, paralel bir geleneği temsil ediyor gibi göründüğünü yazıyor.[7]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c d Partington, James Riddick. A History of Greek Fire and Gunpowder, The Johns Hopkins University Press, 1998, pp. 58-60
- ^ a b c d e f Joseph Needham; Gwei-Djen Lu; Ling Wang (1987). Science and civilisation in China. Cambridge University Press. ss. 39-41. ISBN 978-0-521-30358-3. Yazar eksik
|soyadı1=(yardım) Kaynak hatası: Geçersiz<ref>etiketi: "NeedhamLu1987" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ Partington, James Riddick. A History of Greek Fire and Gunpowder, The Johns Hopkins University Press, 1998, p. 43
- ^ Kenneth Warren Chase (2003). Firearms: a global history to 1700. Cambridge University Press. s. 58. ISBN 978-0-521-82274-9.
- ^ Kelly DeVries (1992). Medieval military technology. University of Toronto Press. s. 143. ISBN 978-0-921149-74-3.
- ^ Chisholm, Hugh (ed.) Gunpowder, Encyclopædia Britannica, 1910, p. 724
- ^ Iqtidar Alam Khan (2006). "The Indian Response to Firearms, 1300-1750". Brenda J. Buchanan (Ed.). Gunpowder, explosives and the state: a technological history. Ashgate Publishing. ss. 51-52. ISBN 978-0-7546-5259-5. r eksik
|soyadı1=(yardım)
