Arsenal FC 1997-98 sezonu

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Arsenal
1997-98 sezonu
BaşkanPeter Hill-Wood
Teknik direktörArsène Wenger
StadyumHighbury
FA Premier League1.
FA CupŞampiyon
EFL CupYarı final
UEFA Kupasıİlk tur
Gol kralıLig:
Dennis Bergkamp (16)
Tümü:
Dennis Bergkamp (22)
En çok seyirci38.269 Everton karşısında
(3 Mayıs 1998)
En az seyirci37.164 Crystal Palace karşısında (15 Şubat 1998)
Seyirci ortalaması37.277[1]
← 1996-97
1998-99 →

1997-98 sezonu Arsenal'in Premier League'deki altıncı, İngiliz futbolunun en üst ligindeki 100. sezonudur. Takımın başında ilk tam sezonunu geçiren Arsène Wenger'in yönettiği takım, sezon sonunda Premier Lig'deki ilk şampiyonluğunu kazandı. Wembley Stadyumu'nda oynanan 1998 FA Cup finalinde Arsenal, Newcastle United'ı 2-0 yenerek şampiyon oldu ve 1970-71 sezonundan sonraki ilk dublesini yaptı. Arsenal, Football League Cup'ta yarı finalde Chelsea'ye elenirken UEFA Kupası ilk turunda PAOK'a toplam skor sonucunda elendi.

Arsenal transfer döneminde kadrosuna orta saha oyuncuları Marc Overmars, Emmanuel Petit ve kaleci Alex Manninger takviyelerini yaparken İngiliz orta saha Paul Merson'u Middlesbrough'a sattı. Arsenal lige iyi başladı fakat Kasım ve Aralık aylarında oynadıkları dört maçın üçünü kaybetti. Noel öncesinde altıncı sırada bulunuyordu ve şampiyonluk yarışının dışında gözüküyordu. Şubat'ın sonunda, son şampiyon Manchester United'ın 12 puan ardında yer almasına rağmen, dokuz maçlık bir galibiyet serisi Arsenal'e şampiyonluğu getirdi ve 3 Mayıs 1998'deki 4-0 kazandıkları Everton maçıyla takım şampiyonluğu bunu garantiledi.

Takımın sezon içinde elde ettiği başarılara bakıldığında, Wenger Carling Yılın Teknik Direktörü ödülünü kazanırken, forvet Dennis Bergkamp da İngiltere'de Yılın Futbolcusu ve Futbol Yazarları Derneği Yılın Futbolcusu ödüllerini kazandı.

Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız: 1996-97 Arsenal FC sezonu

1996-97 sezonunda Arsenal, Premier League'de yer almaktaydı. Kulüp, yeni sezonun başlamasından hemen önce teknik direktör Bruce Rioch'u kovmuş ve 2 milyon sterlin değerinde bir sözleşmeyle Fransız teknik direktör Arsène Wenger'i getirdi.[2] Arsenal, Kasım ayının çoğunu lider geçti fakat 21 Aralık 1996'da Nottingham Forest'a yenildi ve Aralık ayında hiç galibiyet alamadı. Şubat'taki iki beraberlik ve iki yenilgiden sonra Arsenal dördüncülüğe düşerken Mart ayında Liverpool'la kendi evinde oynadığı maçı kaybedince şampiyonluk yarışından iyice koptu.[3] Sezonun son haftasında, Arsenal Derby County'i 3-1 mağlup etti ve averajla ligi üçüncü bitirdi. Takım üçüncü olduğu için UEFA Şampiyonlar Ligi hakkını kaybetti ve böylece UEFA Kupası'na katıldı.[4]

Transferler[değiştir | kaynağı değiştir]

1997-98 sezonunda Arsenal'den en büyük ayrılık orta saha oyuncusu Paul Merson'un 4.5 milyon sterlinlik bir ücretle Middlesbrough'a gitmesiydi.[5] Wenger bu ayrılık için "Onun kalibresindeki bir oyuncuyu kaybettiğin zaman hiç mutlu olamazsınız fakat bu hem oyuncu hem de kulüp için iyi bir anlaşma oldu" dedi.[5] Middlesbrough aynı zamanda da David Platt ile de ilgileniyordu fakat her iki takım arasındaki ilişkiler bozulunca, transfer gerçekleşmedi.[6] Defans oyuncusu Matthew Rose ve kaleci Lee Harper 750,000 sterlinlik bedelle Queens Park Rangers'a transfer oldu.

Yaz transfer döneminde takıma ilk gelen oyuncu Luton Town'dan İngiliz defans oyuncusu Matthew Upson oldu.[7] Fransız orta saha oyuncuları Emmanuel Petit ve Gilles Grimandi de daha önce Wenger'in çalıştırdığı Monako'dan geldi.[8] Ajax'tan 7 milyon sterline gelen Marc Overmars ise yaptığı basın toplantısında Arsenal'e transfer olmasının sevincini şöyle anlattı: "İngiliz futbolunu seviyorum çünkü orada fazla boşluk var. Hızım ve kalitem ile buranın benim için iyi olacağını düşünüyorum."[9] Orta saha oyuncuları Luís Boa Morte ve Alberto Mendez, forvet oyuncusu Christopher Wreh ve kaleci Alex Manninger ile yapılan anlaşmalar Ağustos'tan önce resmiyet kazandı.

Gelenler[değiştir | kaynağı değiştir]

No. Pozisyon Oyuncu Geldiği yer Ücret Tarih Ref
20 DF İngiltere Matthew Upson İngiltere Luton Town £1.2m 10 Mayıs 1997 [10]
18 DF Fransa Gilles Grimandi Fransa Monaco £1.75m 4 Haziran 1997 [10]
21 OS Portekiz Luís Boa Morte Portekiz Sporting £1.75m 14 Haziran 1997 [10]
23 OS Almanya Alberto Mendez Almanya 1. SC Feucht £250,000 17 Haziran 1997 [10]
11 OS Hollanda Marc Overmars Hollanda Ajax £7.0m 1 Temmuz 1997 [10]
17 OS Fransa Emmanuel Petit Fransa Monaco £3.5m 1 Temmuz 1997 [10]
13 KL Avusturya Alex Manninger Avusturya Grazer AK £1.0m 3 Temmuz 1997 [10]
12 FV Liberya Christopher Wreh Fransa Monaco £300,000 7 Ağustos 1997 [10]

Gidenler[değiştir | kaynağı değiştir]

No. Pozisyon Oyuncu Gittiği yer Ücret Tarih Ref
31 DF İngiltere Matthew Rose İngiltere Queens Park Rangers £500,000 20 Mayıs 1997 [11]
29 OS İngiltere Adrian Clarke İngiltere Southend United Ücretsiz 31 Mayıs 1997 [11]
9 OS İngiltere Paul Merson İngiltere Middlesbrough £4.5m 7 Temmuz 1997 [11]
26 KL İngiltere Lee Harper İngiltere Queens Park Rangers £250,000 9 Temmuz 1997 [11]
27 OS İngiltere Paul Shaw İngiltere Millwall £300,000 15 Eylül 1997 [11]
22 OS İngiltere Ian Selley İngiltere Fulham £500,000 17 Ekim 1997 [11]
29 OS Hollanda Glenn Helder Hollanda NAC Breda £150,000 24 Ekim 1997 [11]
36 OS Libya Jehad Muntasser İngiltere Bristol City Ücretsiz 30 Ocak 1998 [12]

Sezon öncesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Anahtar

Premier League[değiştir | kaynağı değiştir]

Ana madde: 1997-98 FA Premier League

Ağustos-Ekim[değiştir | kaynağı değiştir]

Arsenal lige 9 Ağustos 1997'deki Leeds United'la yaptıkları deplasman maçıyla başladı. Ian Wright sezonun ilk golünü atarken Leeds forveti Jimmy Floyd Hasselbaink ev sahibi takım için durumu dengeledi ve maç 1-1 bitti.[14] İki gün sonra, kendi sahalarındaki Coventry City maçında, Arsenal'in 2-0'lık galibiyetindeki iki golü de Wright attı ve Cliff Bastin'in takımın en golcü oyuncusu rekorunu eşitlemesine sadece bir gol kaldı.[15] Bir sonraki hafta Arsenal'in Southampton'ı yenerken Dennis Bergkamp iki tane ve kulüpteki ilk golünü atan Marc Overmars bir gol attı.[16] Bergkamp'ın Leicester City'ye yaptığı hat-tricke rağmen, Arsenal 3-3 berabere kaldı, nitekim Arsenal beraberliği uzatmaların altıncı dakikasında gelen golle kurtarmıştı.[17] Takım kendi sahasında ezeli rakibi Tottenham Hotpsur'la yaptıkları maçta yine berabere kaldı ve Ağustos'u ligde beşinci sırada bitirdi.[18]

Wright, Highbury'deki Bolton Wanderers maçında 179. golünü attı ve Arsenal'in tüm zamanlardaki en golcü oyuncusu unvanını ele geçirdi. Teknik direktör Arsène Wenger oyuncusunun başarısını basına verdiği "Hareketlerinin zamanlaması açısından harika bir oyuncu. Topsuz oyunda çok akıllı." demeciyle övdü.[19] Arsenal 21 Eylül 1997'de Stamford Bridge'de Chelsea'yle karşılaştı. Durum 2-2'yken, Frank Leboeuf oyundan atıldıktan sonra on kişi kalan ev sahibi takımın direncini sol bek Nigel Winterburn'ün yaklaşık 25 metreden attığı gol kırdı.[20] Eylül ayının bitimine doğru kazanılan West Ham United maçı üst üste üçüncü galibiyet anlamına geliyordu. Bergkamp, Wright ve Overmars'tan gelen goller Arsenal'in Manchester United'ı bir puan geçerek liderliğe yükselmesini sağladı.[21] Eylül ayı, Goodison Park'ta oynanan ve 2-2 biten Everton maçıyla son bulurken, ma.ta Arsenal'in gollerini Wright ve Overmars kaydetti.[22] Ekim ayı 5-0'lık Barnsley galibiyetiyle başladı fakat Crystal Palace ve sonra Aston Villa maçlarında gelen gosüz beraberlikler Manchester United'ı Arsenal'in bir puan önüne taşıdı.[23]

Kasım-Şubat[değiştir | kaynağı değiştir]

Arsenal'in Kasım'daki ilk maçı yeniden yapılmış Pride Park Stadyumu'nda oynanan Derby County maçıydı. İlk yarıda Lee Carsley, Patrick Vieira'ya faul yapınca Arsenal penaltı kazandı, Wright penaltıyı kullandı fakat topu üst direğe attı. Paulo Wanchope'dan gelen iki gol ve Dean Sturridge'in attığı gol Arsenal bu sezondaki ilk yenilgisini tattırdı.[24] Arsenal 9 Kasım 1997'de Manchester United'la karşılaştı ve liderin bir puan arkasında kalabilmek için mutlaka kazanması gerekiyordu. Wenger maç öncesi yorumlarında ikinci bir yenilginin Manchester United'ı yakalamayı daha "zorlaştıracağını" fakat "imkansız" olmadığını söyledi.[25] Bergkamp'ın yerinde oynayan forvet Nicolas Anelka, Arsenal'deki ilk golünü attı, ardından Vieira Peter Schmeichel'i geçerek ikinci golü attı. Teddy Sheringham iki gol atıp Manchester United adına durumu eşitlemesine rağmen, orta saha oyuncusu David Platt bitime yedi dakika kala Arsenal'i galibiyete taşıyan golü attı.[26] Wenger galibiyetle ilgili olarak "Bu sonuç İngiliz oyunu için güzel çünkü Premier League'de ilgi uyandıracaktır."[26] derken Alex Ferguson da konuyla ilgili "Kazananı en başından belli olan bir yarışma oyun için iyi değildir." şeklinde bir demeç verdi.[26] Sakatlıklardan dolayı oyuncu kaybettiği bir periyota giren Arsenal, Sheffield Wednesday ve Liverpool'la yaptığı maçları kaybetti.[27]

St James' Park'taki Newcastle United maçında son yedi maçtaki ilk golünü atan Wright, galibiyeti Arsenal'e getirdi.[28] Bir sonraki hafta Arsenal Blackburn Rovers'a 3-1 kaybetti ve lider Manchester United ile aralarındaki farkı kapatma şansını kaçırdı.[29] Maç, Wright'ın performansı nedeniyle taraftarlar tarafından yuhalanmasıyla gölgelenirken oyuncu doğu tribününün penceresine üzerinde yelek ve iç çamaşırıyla gidip kalabalığa nutuk çekerek yanıt verdi.[30] Arsenal Noel dönemine Wimbledon maçıyla başladı fakat maç aydınlatma sorunundan dolayı hakem Dermot Gallagher tarafından yarıda kesildi ve ileri bir tarihe ertelendi.[31] Noel sonrasında, Leicester City'li Steve Walsh'ın kendi kalesine attığı gol Arsenal'in Leicester City'i 2-1 yenmesini sağladı.[32] Jürgen Klinsmann'ın kiralık olarak geri döndüğü Tottenham Hotspur maçında alınan beraberlik, takvim yılının sonunda Arsenal'i altıncı sırada bıraktı ve Manchester United ile olan puan farkı 12 oldu.[33]

1998'in ilk lig maçında, Overmars attığı iki golle Leeds United karşısında Arsenal'i galibiyete taşıdı.[34] Sonraki hafta Coventry City karşısında alınan 2-2'lik skor, Arsenal'in ligin zirvesinde gerilemesine yol açtı.[35] January Southampton karşısında 3-0'lık net bir galibiyete gitti ve üç golde yedi dakikada atıldı.[36] Şubat'ta gelen Chelsea ve Crystal Palace galibiyetleri, Arsenal'i ikinci sıraya kadar çıkardı, iki maçları eksik olsa da Manchester United'in dokuz puan gerisindeydi.[37]

Mart–Mayıs[değiştir | kaynağı değiştir]

Arsenal 2 Mart 1998 tarihinde West Ham United'la oynadığı maçta golsüz berabere kalınca Upton Park'ta iki puan bıraktı.[38] Sonraki hafta Manchester United da West Ham ile berabere kalınca iki takım arasındaki puan farkı altıya düştü fakat Arsenal maç eksiğiyle üçüncülüğe düştü. Christopher Wreh'in ertelenen Wimbledon maçında attığı gol Arsenal'i ikinci sıraya çıkardı ve 14 Mart'ta oynanacak Manchester United-Arsenal maçında şampiyonluk yarışı başlatmaya yetti.[39] Bu sonuçla, Manchester bahisçisi Fred Done, Manchester United'a bahis yapanlara ödeme yapmaya karar verdikten sonra bahisleri yeniden açtı.[40] Kilidi kırmak için yapılan birçok denemeden sonra, Arsenal bitime 15 dakika kala golü buldu. Overmars Anelka'nın kafayla arkaya sektirdiği topu önüne aldı ve topu kalecinin yanından ağlarla buluşturdu.[41] Sky Sports Wenger'e hangi takım son haftalara girilirken daha avantajlı diye sorduğunda Wenger'in cevabı "United'ın diğer takımlara karşı ufak bir avantajı olduğu" şeklindeyken; Ferguson Arsenal'in puan kaybetmesinin "kaçınılmaz" olduğunu söyledi.[42][43] Sheffield Wednesday ve Bolton Wanderers maçlarında içerde alınan 1-0'lık galibiyetlerle Arsenal üst üste sekizinci maçını da gol yemeden bitirdi ve yeni bir lig rekorku kırdı.[44]

Nisan'ın başında, Arsenal Newcastle United'ı 3-1 mağlup etti ve Manchester United' ile farkı dört puana indirdi. Bergkamp'ın üç maçlık cezadan dönüşü sonrası Arsenal maçın ilk 14 dakikasında attığı üç golle Blackburn Rovers'ı bozguna uğrattı.[45] Manchester United'ın Newcastle United'a puan kaybettiği hafta Arsenal'in Wimbledon'u 5-0 yenmesi, takımı tekrar liderliğe çıkardı. Barnsley ve dört gün sonraki Derby County galibiyetleri, Arsenal'i rakibinin aldığı sonuçlara bakılmaksızın şampiyonluğu kazanmak için bir maç daha kazanması gerektiği bir pozisyona getirdi.[46] Derby maçında yaşadığı sakatlıktan ötürü Bergkamp sezonu kapatmış olsa da, Arsenal Everto'u 4-0 mağlup etti ve Manchester United ve Blackburn Rovers'tan sonraa Premier League'nin yeni şampiyonluğu oldu. Maçın son golü kulüp kaptanı Tony Adams'dan geldi.[47] 10 maçlık rekor galibiyet serisi, Wenger'i Britanyalı olmayan ilk lig şampiyonu teknik direktör yaptı. Kulüp önlerindeki FA Cup finali için oyuncularını dinlendirdiğinden ötürü ligin son iki maçını kaybetti.[48]

Maç sonuçları[değiştir | kaynağı değiştir]

Lig tablosu[değiştir | kaynağı değiştir]

Sıra Takım
 O G B M AG YG GF P Eleme veya küme düşme
1 Arsenal 38 23 9 6 68 33 +35 78 1998-99 UEFA Şampiyonlar Ligi grup aşaması
2 Manchester United 38 23 8 7 73 26 +47 77 1998-99 UEFA Şampiyonlar Ligi ikinci ön eleme turu
3 Liverpool 38 18 11 9 68 42 +26 65 1998-99 UEFA Kupası birinci tur
4 Chelsea 38 20 3 15 71 43 +28 63 1998-99 UEFA Kupa Galipleri Kupası birinci tur
5 Leeds United 38 17 8 13 57 46 +11 59 1998-99 UEFA Kupası birinci tur
6 Blackburn Rovers 38 16 10 12 57 52 +5 58
7 Aston Villa 38 17 6 15 49 48 +1 57
8 West Ham United 38 16 8 14 56 57 -1 56
9 Derby County 38 16 7 15 52 49 +3 55
10 Leicester City 38 13 14 11 51 41 +10 53
11 Coventry City 38 12 16 10 46 44 +2 52
12 Southampton 38 14 6 18 50 55 -5 48
13 Newcastle United 38 11 11 16 35 44 -9 44
14 Tottenham Hotspur 38 11 11 16 44 56 -12 44
15 Wimbledon 38 10 14 14 34 46 -12 44
16 Sheffield Wednesday 38 12 8 18 52 67 -15 44
17 Everton 38 9 13 16 41 56 -15 40
18 Bolton Wanderers 38 9 13 16 41 61 -20 40 1998-99 Football League First Division
19 Barnsley 38 10 5 23 37 82 -45 35
20 Crystal Palace[a] 38 8 9 21 37 71 -34 33
1998-99 Football League First Division
1998 UEFA Intertoto Kupası üçüncü tur
Kaynak: Premier League
Sıralama kuralları: 1) puan; 2) gol averajı; 3) atılan gol sayısı.
Notlar:
  1. ^ Premiere League'den başvuran tek takım olarak 1998 UEFA Intertoto Kupası'na katıldı

Sonuç özeti[değiştir | kaynağı değiştir]

Toplam İç saha Dış saha
O G B M AG YG GF P G B M AG YG GF G B M AG YG GF
38 23 9 6 68 33  +35 78 15 2 2 43 10  +33 8 7 4 25 23  +2

Kaynak: [49]

Haftalara göre sonuçlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Hafta1234567891011121314151617181920212223242526272829303132333435363738
SahaDEDDEEDEDEDEDEDEDEDEDEDEEEDDEDEDEDEEDD
SonuçBGGBBGGGBGBBMGMMGMGGBGBGGGBGGGGGGGGGMM
Sıralama81235421111222354566555522222222111111
EEvindeDDeplasmanGGalibiyetBBeraberlikMMağlubiyet
Kaynak: [50]

FA Cup[değiştir | kaynağı değiştir]

Ana madde: 1997-98 FA Cup

Arsenal turnuvaya Premier League kulübü olduğu için üçüncü turdan başladı. First Division takımı Port Vale ile kendi sahasında yaptığı ilk maç golsüz berabere bitti, kural gereği maçın tekrarı 11 gün sonra Vale Park'ta oynandı. 11 gün sonra, Arsenal normal süresi 1-1 biten maçı penaltılarda 4-3'lük skorla kazandı ve tur atladı.[51] Dördüncü turda Arsenal deplasmanda Middlesbrough ile oynadı. Overmars 68. saniyede deplasman takımını 1-0 ööne geçirirken Parlour skoru 2-0 yaparak devre arası öncesi Arsenal'e avantajı getirdi. İkinci yarıda Paul Merson'un golü gelse de, Arsenal 2-1 galip gelerek beşinci tura yükseldi.[52] Highbury'deki Crystal Palace maçı 0-0 bitince Arsenal, 25 Şubat'ta Selhurst Park'ta bir tekrar maçı daha oynamak zorunda kaldı. Anelka ve Bergkamp'ın golleri Arsenal'e galibiyet için yeterli oldu.[53] Çeyrek finalde West Ham United'a karşı oynayan Arsenal, Frank Lampard'ın kullandığı köşe vuruşunda topu ağlara gönderen Stuart Pearce'nin golüyle yenik duruma düştü. Bergkamp penaltıdan skoru eşitlemesine rağmen Arsenal yine tekrar maçı oynamak zorunda kaldı. Tekrar maçı Upton Park'ta oynandı ve yine normal süresi berabere biten maçı Arsenal penaltılarda 4-3 kazanarak yarı finale çıktı.[54] Wreh'in yarı finalde Wolverhampton Wanderers'a attığı gol Arsenal'in 13. FA Cup finalinine kalmasını sağladı.[55]

16 Mayıs 1998 tarihinde, Arsenal 1998 FA Cup finalinde Newcastle United ile karşı karşıya geldi. As forveti Bergkamp olmadığı için Wenger, Anelka ile Wreh'i ileriye koydu, Wright yedek kulübesinde kaldı.[56] Arsenal 23. dakikada 1-0 öne geçti. Golü atan Overmars, Petit'in attığı pasa koşup topu aldıktan sonra hızıyla Alessandro Pistone'den kurtuldu ve yaptığı sert vuruşla topu Shay Given'in bacakları arasından ağlarla buluşturdu.[57] Anelka ikinci yarıda Parlour'un attığı pası golle sonuçlandırdı ve skoru belirledi.[57] Maç sonu röportajında, Wenger olağanüstü oynayan Overmars'ı şu sözlerle övdü: "Kazanmamız gereken önemli maçlarda birçok gol attığını fark ettiğinizde daha da olağanüstü oluyor."[58]

Anahtar

League Cup[değiştir | kaynağı değiştir]

Ana madde: 1997-98 Football League Cup

Avrupa kupalarında mücadele eden diğer takımlarla beraber Arsenal, Football League Cup'a üçüncü turdan başladı ve ilk maçında First Division kulübü Birmingham City ile eşleşti. Maçın normal süresi 1-1 bittikten sonra uzatmalarda Luís Boa Morte, Platt ve Alberto Mendez'in attığı gollerle Arsenal maçı 4-1 kazandı.[59] Takım sonraki turda Coventry City'i yine uzatmalarda geçti.[60] Beşinci turda West Ham United'ı deplasmanda 2-1 mağlup ederek üst tura çıktı.[61] Arsenal turnuvaya yarı finalde Chelsea'ye toplam skorda 4-3 kaybederek veda etti.[62]

Anahtar

UEFA Kupası[değiştir | kaynağı değiştir]

Ana madde: 1997-98 UEFA Kupası

Arsenal, ligi geçen sene üçünü sırada bitirdiği için UEFA Kupası'na birinci turdan dahil oldu. Birinci turda holiganlığıyla bilinen Yunan ekibi PAOK ile eşleşti.[63] Touba Stadyumu'ndaki ilk maçı Arsenal 1-0 kaybetti. PAOK'un golünü orta saha oyuncusu Kostas Frantzeskos kaydetti.[64] İkinci maçın 22. dakikasında Bergkamp toplam skoru eşitlese de son dakikalarda Zisis Vryzas'tan gelen gol Arsenal'in peş peşe ikinci kez ilk turda elenmesine sebep oldu.[65] Wenger sonra yaptığı açıklamada takımın erken elenmesinden çok da mutsuz olmadığını söyledi ve devamında açıklamasını "Dürüst olmak gerekirse beni alakadar eden tek Avrupa turnuvası Şampiyonlar Ligi'dir." sözleriyle tamamladı.[66]

Anahtar

Ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

Takımın kazandığı başarılar bakımından, Wenger Carling Sezonun Teknik Direktörü ödülünü kazandı.[67] Ödülü aldıktan sonra yaptığı açıklamada "çok gurur duyduğunu ve onore olduğunu" söyledi.[68] Bergkamp kendi meslektaşları tarafından İngiltere'de Yılın Futbolcusu seçilirken futbol gazetecileri tarafından FWA Yılın Futbolcusu ödülüne de layık görüldü.[69][70]

Oyuncu istatistikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Parantez içindeki rakamlar oyuna sonradan girdiği maçları gösterir.
İsminin üstü çizili ve oyuncular kulüpten sezon içinde ayrıldı işareti olan oyuncular kulüpten sezon içinde ayrıldı.[1]
No. Poz. Ülke İsim Premier League FA Cup League Cup UEFA Kupası Toplam Disiplin
Maç Gol Maç Gol Maç Gol Maç Gol Maç Gol A yellow rectangular card A red rectangular card
1 GK  İngiltere David Seaman 31 0 4 0 1 0 2 0 37 0 1 0
2 DF  İngiltere Lee Dixon 26 (2) 0 7 0 3 0 2 0 38 (2) 0 8 0
3 DF  İngiltere Nigel Winterburn 35 (1) 1 8 0 3 0 2 0 48 (1) 1 5 0
4 MF  Fransa Patrick Vieira 31 (2) 2 8 (1) 0 2 0 2 0 43 (3) 1 10 2
5 DF  İngiltere Steve Bould 21 (3) 0 4 (1) 0 3 0 2 0 30 (4) 4 9 0
6 DF  İngiltere Tony Adams 26 3 6 0 2 0 2 0 36 3 7 0
7 MF  İngiltere David Platt 11 (20) 3 1 (3) 0 2 (2) 1 (2) 0 14 (27) 4 5 0
8 FW  İngiltere Ian Wright 22 (2) 10 1 0 1 1 2 0 26 (2) 11 7 0
9 FW  Fransa Nicolas Anelka 16 (10) 6 8 (1) 3 3 0 1 (1) 0 28 (12) 9 2 0
10 FW  Hollanda Dennis Bergkamp 28 16 7 3 4 2 1 1 40 22 9 1
11 MF  Hollanda Marc Overmars 32 12 8 (1) 2 3 2 2 0 45 (1) 16 0 0
12 FW  Liberya Christopher Wreh 7 (9) 3 2 (4) 1 1(2) 0 (1) 0 10 (16) 4 0 0
13 GK  Avusturya Alex Manninger 7 0 5 0 4 0 0 0 16 0 1 0
14 DF  İngiltere Martin Keown 18 0 7 0 2 0 0 0 27 0 4 1
15 MF  İngiltere Ray Parlour 34 5 7 1 4 0 2 0 47 6 7 0
17 MF  Fransa Emmanuel Petit 32 2 7 0 3 0 2 0 44 2 6 1
18 DF  Fransa Gilles Grimandi 16 (6) 1 3 (2) 0 4 0 0 0 23 (8) 1 9 0
19 DF  Fransa Rémi Garde 6 (4) 1 1 0 0 0 0 0 7 (4) 0 4 0
20 DF  İngiltere Matthew Upson 5 0 1 0 2 0 0 0 8 0 1 0
21 MF  Portekiz Luís Boa Morte 4 (11) 0 1 (3) 0 1 2 (1) 0 6 (15) 2 3 0
23 OS  Almanya Alberto Mendez 1 (2) 0 0 0 1 2 0 0 3 (2) 1 0 0
25 DF  İngiltere Scott Marshall 1 (2) 0 0 0 1 (1) 0 0 0 2 (3) 1 0 0
28 MF  İngiltere Stephen Hughes 7 (8) 2 3 (3) 0 3 (2) 0 0 0 13 (3) 3 1 0
28 DF  İngiltere Gavin McGowan (1) 0 0 0 0 0 0 0 (1) 0 0 0
32 FW  İngiltere Isaiah Rankin (1) 0 0 0 0 0 0 0 (1) 0 0 0
34 DF  İngiltere Jason Crowe 0 0 (1) 0 (1) 0 0 0 (2) 0 0 0
35 MF  İngiltere Paolo Vernazza 1 0 0 0 1 0 0 0 2 0 0 0
36 MF  Libya Jehad Muntasser 0 0 0 0 (1) 0 0 0 (1) 0 0 0

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b "Arsenal first team line up (1997-98)". Andy's Arsenal Resource Website. 2 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022.  Note: Bilgiler 1997-98 kısmındadır. Hazırlık maçlarındaki seyirci sayısı ortalamaya dahil değildir.
  2. ^ Thorpe, Martin (17 Eylül 1996). "Arsenal get Wenger on £2m deal". The Guardian. Guardian Media Group. s. 24. 
  3. ^ Sky Sports, BSkyB and Premier League (24 Mart 1997). "Arsène Wenger's post match comments to Sky Sports". Arsenal vs. Liverpool – Ford Monday Night Football (24 March 1997). 
  4. ^ Jones, Ed (12 Mayıs 1997). "Adams off but Baseball party goes on". The Guardian. Guardian Media Group. s. 22. 
  5. ^ a b Thorpe, Martin (8 Temmuz 1997). "Merson seals his £4.5m move north". The Guardian. Guardian Media Group. s. 26. 
  6. ^ "Platt stands by for Arsenal". The Guardian. Guardian Media Group. 11 Ağustos 1997. s. 23. 
  7. ^ Thorpe, Martin (10 Mayıs 1997). "Wenger buys Luton teenager". The Guardian. Guardian Media Group. s. 39. 
  8. ^ Bradfield, Stephen (5 Haziran 1997). "Wenger buys two more Frenchmen". The Guardian. Guardian Media Group. s. 26. 
  9. ^ Thorpe, Martin (18 Haziran 1997). "Overmars joins the Arsenal Eurocrats". The Guardian. Guardian Media Group. s. 26. 
  10. ^ a b c d e f g h Haylett, Trevor (8 Ağustos 1997). "All the Premier League's men". The Guardian. Guardian Media Group. s. 56. 
  11. ^ a b c d e f g Thorpe, Martin (7 Şubat 1998). "Playboy and the Professor, Part III – Capital reckoning: Arsenal and Chelsea clash twice in 10 days". The Guardian. Guardian Media Group. s. 40. 
  12. ^ "Jehad Muntasser". Soccerbase. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2012. 
  13. ^ "Matchs internationaux". Stade Nyonnais resmi websitesi. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  14. ^ Wilson, Paul (10 Ağustos 1997). "Jimmy puts spring into Leeds' step". The Observer. Guardian Media Group. s. 43. 
  15. ^ Lacey, David (12 Ağustos 1997). "Wright stakes England claim". The Guardian. Guardian Media Group. s. 22. 
  16. ^ Fox, Norman (24 Ağustos 1997). "Football: Double Dutch of class". The Independent. Independent Print Limited. 28 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  17. ^ Lacey, David (28 Ağustos 1997). "Wright in trouble after Bergkamp treble is nullified". The Guardian. Guardian Media Group. s. 23. 
  18. ^ Lawrence, Amy (31 Ağustos 1997). "Campbell silences Arsenal's firebrands". The Observer. Guardian Media Group. s. 41. 
  19. ^ Thomas, Russell (15 Eylül 1997). "Wright's 180 and counting". The Guardian. Guardian Media Group. s. 23. 
  20. ^ Lacey, David (22 Eylül 1997). "Winterburn blast shatters Chelsea". The Guardian. Guardian Media Group. s. 21. 
  21. ^ Rowbottom, Mike (25 Eylül 1997). "Football: Brilliant Bergkamp humbles Hammers". The Independent. Independent Print Limited. 28 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  22. ^ Walker, Paul (12 Mayıs 2012). "Everton 2 Arsenal 2 | Arsenal Football Club Match Reports | Sporting Life". sportinglife.com. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  23. ^ Lacey, David (23 Ekim 1997). "Arsenal big guns suddenly fall silent". The Guardian. Guardian Media Group. s. 33. 
  24. ^ Lacey, David (3 Kasım 1997). "Wanchope gives Gunners back pain". The Guardian. Guardian Media Group. s. 23. 
  25. ^ Ridley, Ian (9 Kasım 1997). "All red and all conquering". The Independent on Sunday. Independent Print Limited. 15 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2012. 
  26. ^ a b c Lacey, David (10 Kasım 1997). "Platt stalls United's march". The Guardian. Guardian Media Group. s. 19. 
  27. ^ Thorpe, Martin (1 Aralık 1997). "Arsenal not fit to play for a prince". The Guardian. Guardian Media Group. s. 23. 
  28. ^ Hopps, David (8 Aralık 1997). "Wright reaps collective benefit". The Guardian. Guardian Media Group. s. 20. 
  29. ^ Jones, Ken (15 Aralık 1997). "Football: Blackburn hand Arsenal a lesson in commitment and care". The Independent. Independent Print Limited. 23 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2012. 
  30. ^ Thorpe, Martin (15 Aralık 1997). "Arsenal fade into a Wright red mist". The Guardian. Guardian Media Group. s. 23. 
  31. ^ Lacey, David (23 Aralık 1997). "Bad play stops light amid Arsenal gloom". The Guardian. Guardian Media Group. s. 20. 
  32. ^ Rowbottom, Mike (27 Aralık 1997). "Football: Lacklustre Arsenal helped by wayward Walsh". The Independent. Independent Print Limited. 28 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2012. 
  33. ^ Lacey, David (29 Aralık 1997). "Klinsmann supplies spirit if not fizz". The Guardian. Guardian Media Group. s. 21. 
  34. ^ Hughes, Rob (12 Ocak 1998). "Overmars takes battle honours". The Times. Times Newspapers. s. 21. 
  35. ^ Kempson, Russell (19 Ocak 1998). "Strachan risking credibility and FA wrath by lodging hasty complaint". The Times. Times Newspapers. s. 22. 
  36. ^ "Southampton blitzed by Arsenal". BBC News. BBC. 31 Ocak 1998. Erişim tarihi: 15 Eylül 2012. 
  37. ^ "No second best for Old Trafford men". BBC News. BBC. 21 Şubat 1998. 4 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2012. 
  38. ^ "Arsenal drop points in championship chase". BBC News. BBC. 2 Mart 1998. 4 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2012. 
  39. ^ Malin, Ian (12 Mart 1998). "Wreh of hope for Gunners as gap closes". The Guardian. Guardian Media Group. s. 30. 
  40. ^ Hayward, Paul (14 Mart 1998). "Wenger and the last roll of the dice". The Guardian. Guardian Media Group. s. 40. 
  41. ^ Wilson, Paul (15 Mart 1998). "Overmars, overjoyed and not over yet". The Observer. Guardian Media Group. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022.  Not: Bu gazete haberi The Guardian websitesinde 16 Şubat 1999 tarihinde yeniden yayınlandı.
  42. ^ Sky Sports, BSkyB and Premier League (14 Mart 1998). "Arsène Wenger's post match comments to Sky Sports". Manchester United vs. Arsenal – Ford Football Special (14 March 1998). I don't know. I think they (Manchester United) still have a small advantage because we have to take the points with the games we have in hand and that's not easy. 
  43. ^ Sky Sports, BSkyB and Premier League (14 Mart 1998). "Alex Ferguson's post match comments to Sky Sports". Manchester United vs. Arsenal – Ford Football Special (14 March 1998). I don't think they're any good of a footballing team as us; they (Arsenal) will find out points will be dropped at the end of the season – no question about that. 
  44. ^ Shaw, Phil (1 Nisan 1998). "Football: Arsenal close the gap on United". The Independent. Independent Print Limited. 1 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  45. ^ "Four-goal Gunners close on Man Utd". BBC News. BBC. 14 Nisan 1998. 4 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  46. ^ Lacey, David (30 Nisan 1998). "Petit puts Gunners within range of Double". The Guardian. Guardian Media Group. s. 30. 
  47. ^ "Arsenal crowned Premiership champions". BBC News. BBC. 3 Mayıs 1998. 12 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  48. ^ Alexander, Jeremy (11 Mayıs 1998). "Villa's fate rests with Chelsea". The Guardian. Guardian Media Group. s. 20. 
  49. ^ "Premier League – 1997-98". Statto Organisation. 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  50. ^ "Arsenal – 1997-98". Statto Organisation. 17 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  51. ^ Shaw, Phil (15 Ocak 1998). "Football: Arsenal let off the hook by Tankard". The Independent. Independent Print Limited. 19 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  52. ^ Barnes, Scott (26 Ocak 1998). "Football: Arsenal spoil their old boy's reunion". The Independent. Independent Print Limited. 19 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  53. ^ Szreter, Adam (26 Şubat 1998). "Football: Bergkamp makes decisive impact for Arsenal". The Independent. Independent Print Limited. 19 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  54. ^ Lacey, David (9 Mart 1998). "Pearce's double act has drawing power". The Guardian. Guardian Media Group. s. 22. 
  55. ^ Thorpe, Martin (6 Nisan 1998). "Wreh lights the way to Wembley". The Guardian. Guardian Media Group. s. 21. 
  56. ^ Wilson, Paul (17 Mayıs 1998). "Too hot for the Toon". The Observer. Guardian Media Group. s. 59. 
  57. ^ a b "Arsenal at the double". BBC News. BBC. 16 Mayıs 1998. 6 Mart 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  58. ^ Thorpe, Martin (18 Mayıs 1998). "Wenger's own double vision". The Guardian. Guardian Media Group. s. 21. 
  59. ^ Thorpe, Martin (15 Ekim 1997). "Arsenal discover extra reserves". The Guardian. Guardian Media Group. s. 24. 
  60. ^ Lacey, David (19 Kasım 1997). "Bergkamp finds target at last". The Guardian. Guardian Media Group. s. 30. 
  61. ^ Lacey, David (7 Ocak 1998). "Wright fires the Gunners". The Guardian. Guardian Media Group. s. 22. 
  62. ^ Lacey, David (19 Şubat 1998). "Vialli on high in rebirth of Blues". The Guardian. Guardian Media Group. s. 26. 
  63. ^ Thorpe, Martin (16 Eylül 1997). "Culture shock and a tall order for Arsenal". The Guardian. Guardian Media Group. s. 22. 
  64. ^ Thorpe, Martin (17 Eylül 1997). "Cacophonous Greeks silence the Gunners". The Guardian. Guardian Media Group. s. 25. 
  65. ^ Thorpe, Martin (1 Ekim 1997). "Bergkamp brilliance not enough". The Guardian. Guardian Media Group. s. 25. 
  66. ^ "Soccer – Wenger predicts even bigger Champions' League". Hürriyet Daily News. 22 Ekim 1997. 21 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  67. ^ "Manager profile, Arsene Wenger". Premier League. 22 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. 
  68. ^ Rogers, Steve (12 Mayıs 1998). "Wenger is simply the best". The Mirror. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022. (abonelik gereklidir)
  69. ^ "Football: Bergkamp aims to finish in England". The Independent. Independent Print Limited. 7 Nisan 1998. 28 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2012. 
  70. ^ Lacey, David (9 Mayıs 1998). "Spare a thought for the losers in the wonderland world of awards in which the winners always share the spoils". The Guardian. Guardian Media Group. s. 31. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Arsenal_FC_1997-98_sezonu&oldid=31484133" sayfasından alınmıştır