Tarihsel dilbilim
| Dilbilim |
|---|
| üzerine bir serinin parçası |
Tarihsel dilbilim tarih biliminden yararlanarak dilin ortaya çıkışı ile dil bilgisi kurallarının tarihsel gelişimini açıklamaya yarayan bilimsel yöntemdir.[1] Dil ailelerinin nasıl ortaya çıktığını da araştıran bu yöntemin ilgi alanları arasında dillerin neden değiştiği, konuşan toplulukların nasıl doğduğu ve sözcüklerin kökeni gibi konular da yer almaktadır.[2]
Tarihsel dilbilimin başlıca ilgi alanları şunları içerir:
- belirli dillerde gözlenen değişiklikleri açıklamak ve açıklamak
- dillerin tarih öncesini yeniden inşa etmek ve akrabalıklarını belirlemek, onları dil aileleri halinde gruplandırmak (karşılaştırmalı dilbilim)
- dilin nasıl ve neden değiştiğine dair genel teoriler geliştirmek
- konuşma topluluklarının tarihini tanımlamak için
- kelimelerin tarihini, yani etimolojiyi incelemek
Tarihsel dilbilim, dilbilimci Donald Ringe tarafından şu şekilde tanımlanan Tekdüzelik İlkesi üzerine kuruludur:
Gözlemlenemez geçmişteki bir zaman ile şimdiki zaman arasındaki dil edinimi ve kullanımı koşullarındaki önemli değişiklikleri gösteremezsek, şu andaki gibi geçmişte de aynı yapı, varyasyon, değişiklik, tip, dağılımlarının vs. var olduğunu varsaymalıyız.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Bynon, Theodora (1977). Historical Linguistics. Cambridge: Cambridge University Press. s. 1. ISBN 978-0-521-21582-4.
- ^ Radford, Andrew (1999). Linguistics: An Introduction. With co-authors Martin Atkinson, David Britain, Harald Clahsen, Andrew Spencer. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
 | Dilbilim ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
