Alberto Breccia
| Alberto Breccia | |
|---|---|
 Alberto Breccia stüdyosunda öğrencisine ders verirken (1953) | |
| Doğum | Alberto Breccia 15 Nisan 1919 Montevideo, Uruguay |
| Ölüm | 10 Kasım 1993 (74 yaşında) Buenos Aires, Arjantin |
| Milliyet |  Arjantin |
| Vatandaşlık | Arjantin |
| Tür | Çizgi roman |
| Edebî akım | Çizgi roman |
| Önemli ödülleri | tam liste |
Etkiledikleri | |
Etkilendikleri | |
| İmza |  |
Alberto Breccia (15 Nisan 1919, Montevideo - 10 Kasım 1993, Buenos Aires) Arjantinli çizgi romancı.
Çizgi roman alanındaki başarıları, onu dünya çizgi romanının büyük ustalarından biri olarak kabul etmeye yetecek kadar yenilikçi ve benzersizdir. Ünlü çizgi roman yazarı Frank Miller, Breccia'yı kişisel akıl hocalarından biri olarak görüyor, hatta (çizgi romanda modernite ile ilgili olarak) şunu beyan ediyordu: "Her şey Breccia ile başladı"[1].
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
İlk yıllar[değiştir | kaynağı değiştir]
İtalyan kökenli bir ailenin çocuğu olarak Montevideo, Uruguay'da doğdu. 3 yaşındayken ailesiyle birlikte Arjantin'e göç etti ve Buenos Aires'te büyüdü.
Muhasebecilik eğitimini yarıda keserek fabrika işçisi olarak çalışmaya başladı, tutkuyla çizmeye devam etti ve henüz ergenlik çağındayken, El Resero dergisine satmayı başardığı mizahi bir serinin kahramanı olan ilk çizgi roman karakteri Mister Pickles'ı yaratarak tarzını geliştirdi. Daha sonra Paginas de Columba dergisinde yayınlanan Don Urbano serisini yarattı. Bu ilk çalışmalarında üslubu Burne Hogarth ve Alex Raymond'un çalışmalarından esinlenmişti ancak kısa süre sonra onlardan uzaklaşarak kişisel bir grafik ve anlatı deneyselliği yolunu izledi.
Yayıncı Manuel Láinez 1938'de ilk gerçekçi karakterlerini (Ralph Norton, kovboy Kid de Rio Grande ve zaman yolcusu Rosengram) yaratması için onu görevlendirdi ve bu karakterlerin metinlerini yazmanın yanı sıra konuşma balonları dahil çizimlerini de yaptı. Bu dönemde Rataplán, El Gorrión, Gentleman Jim, Puño Blanco, Detective Mu-Fa, Pancho López gibi diğer serilerle ve Mariquita Terremoto gibi mizahi yayınlarla işbirliği yaptı.
Oesterheld ile işbirliği[değiştir | kaynağı değiştir]
Hugo Pratt'ın katkısıyla tesadüfen başlayan Héctor Oesterheld ile işbirliği, uzaydan gelen bir zaman dedektifinin maceralarının anlatıldığı Sherlock Time'ın çizilmesiyle somutlaştı. Breccia'nın stilinin evriminde bir köşe taşını temsil eden bu seri, kendisinde hâlâ gelişmeye açık bir alan gören Hugo Pratt'tan aldığı tavsiyeler sayesinde başarıldı. Yine Oesterheld'in metinlerine dayanarak Ernie Pike maceralarının bazı bölümlerini çizdi.
1962'de Oesterheld'in yazdığı, kahramanın kendi dünyasının dışında mahsur kalmış gizemli bir karakter olduğu ve (Breccia'nın kendi yüzünü vereceği) yaşlı bir antikacıya yüzyıllar boyunca yaşadığı önceki hayatlarını anlattığı Mort Cinder çizgi roman serisini çizdi. Grafik olarak çizgi roman, Breccia'nın mürekkep ve beyaz kurşun lekeleri ile geniş fırça darbelerinin öne çıktığı başyapıtlarından birini temsil etmektedir.
1966'nın Mart ayında Pereyra, Zoppi, Borisoff ve Garaycochea gibi diğer meslektaşlarıyla birlikte Instituto de Directores de Arte'yi kurdu ve öğretmenliğe yoğunlaşmak için çizerlik kariyerini geçici olarak bıraktı. 1968'de Oesterheld'in öykülerini çizmeye geri döndü ve oğlu Enrique Breccia ile birlikte Che Guevara'nın hayatını anlatan ve dönemin Arjantin diktatörlüğü tarafından matbaa kalıpları dahil olmak üzere ele geçirilip yakılan "Che'nin Hayatı" adlı monografiyi hazırladı. Albümün orijinal çizimleri Enrique Breccia tarafından saklanmış ve monografi 2008 yılında yeniden yayınlanmıştır.
Rejimi eleştiren bir başka çizgi roman da, ilk olarak 1957'de Solano Lopez'in çizimleriyle yaratılan ve sonrasında Breccia tarafından yenilikçi ve deneysel bir tarzla yeniden çizilen, Oesterheld tarafından daha yetkin bir şekilde yazılan ve diktatörlüğe yönelik açık göndermelere sahip bir çizgi roman başyapıtı olan El Eternauta'nın 1969 tarihli yeni baskısıdır. Yayınlandığında zamanının ötesinde olan eser, umulan başarıyı yakalayamadı ve ilk bölümün sonunda yarıda kesildi. Alberto Breccia yine Oesterheld'in metinlerine dayanarak 1970 yılında "Evita, Life and Works of Evita Perón"u yayınladı.
70'ler ve Trillo ile işbirliği[değiştir | kaynağı değiştir]
Breccia, İtalyan pazarı için Corriere dei Piccoli ve Corrier Boy gibi dergilerde yayınlanan ve genellikle Mino Milani tarafından senaryolaştırılan çok sayıda çocuk hikâyesi üretti. Özellikle 1971'den itibaren Rinaldo Dami tarafından yönetilen Studio Dami ile birlikte Corriere dei Ragazzi'de yayınlanan Squadra Zenith serisini üretti.
Alberto Breccia bir süre sonra yeni bir macera arayışıyla Şili'ye taşındı ve burada Historia Grafica de Chile'yi hazırladı. Daha sonra Arjantin'e dönerek çizim okulunda öğretmen olarak çalışmaya devam etti ve Historia Gráfica de la República Argentina albümünün yanı sıra çizgi roman dünyası dışında reklamcılık alanında bazı çalışmalar yaptı. 1973'te çizgi romana geri döndü ve yazar Howard Phillips Lovecraft'ın Cthulhu Mitosu serisinden bazı öykülerin Norberto Buscaglia'nın senaryolarıyla bir dizi çizimini üretti. Bu çalışmalar daha az gerçekçi ve daha deneysel hale gelen tarzında bir başka dönüm noktasını temsil ediyordu.
1974'ten itibaren Alberto Breccia, Un Certo Daneri, Nadie, Buscavidas, The Eyes and the Mind ve Breccia'nın birkaç renkli eserinden biri olmasının yanı sıra güçlü bir kara mizahla karakterize edilen grotesk bir uyarlama olan Who's Afraid of Fairy Tales gibi yeni başyapıtlar üreteceği Arjantinli senarist Carlos Trillo ile işbirliği yapmaya başladı. 1976'da Guillermo Saccomanno'nun senaryosu üzerine yazdığı The Air adlı kısa öyküyü yayımladı.
Son dönem işleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Alberto Breccia 1980'lerde Juan Sasturain'in senaryosu üzerine Mort Cinder'den bu yana en önemli eserlerinden birini üretti: Perramus. Macera türü ile gerçeküstü mizah arasında, Arjantin diktatörlüğünü eleştiren, hayali karakterlerin Nobel Ödülü'ne layık görülen Jorge Luis Borges gibi gerçek karakterlerle karıştırıldığı bir çizgi roman serisi olan Perramus, 1989 yılında en iyi kitap kategorisinde Amnesty (Uluslararası Af Örgütü) Ödülü'nü kazandı.
1990'larda Ernesto Sabato'nun Kahramanlar ve Mezarlar adlı romanından bir bölümün uyarlamasını yaptı, siyah beyaz kolaj ve mürekkep tekniğiyle yapılmış bir öykü ve Sasturain'in metinlerine dayanarak Borges, Marquez ve diğer Latin Amerika yazarlarının öykülerinin çizgi roman uyarlamalarını çizmeye devam etti.
Alberto Breccia, 10 Kasım 1993'te Buenos Aires'te öldü.
Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]
- 1973: Premio Yellow Kid, Salone Internazionale dei Comics
- 1989: Amnesty Ödülü, (Perramus)
- 2021: Will Eisner Hall of Fame[2]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Sasturain, Juan (31 Ekim 2011). "Breccia de Nuevo Recuperado". Pagina12 (İspanyolca). Pagina12. 9 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2024.
- ^ Salkowitz, Rob (24 Temmuz 2021). "Comics Honors The Best Of 2020 At The (Virtual) Eisner Awards". Forbes (İngilizce). Forbes. 4 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2024.
