Selçuk Bey
| Selçuk Bey | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Doğum | 960 | ||||
| Ölüm | 1009 (48-49 yaşlarında) | ||||
| Çocuk(lar)ı | Mikail Yabgu, Arslan Yabgu, Musa Yabgu, Yusuf Yabgu | ||||
| |||||
| Hanedan | Selçuklu Hanedanı | ||||
| Babası | Dukak Bey | ||||
Selçuk Bey (d. 960 - ö. 1009), Büyük Selçuklu Devleti'ne adını veren kişidir.
Aral Gölü'yle Hazar Denizi arasındaki topraklara hakim olan Oğuz Türkleri'nin Kınık boyundandır. Babası Oğuz Yabgu Devletinin ordu komutanı (sü-başı)dır.[1] "Temür Yalıg" (Demir yaylı) unvanı ile anılan babası Dukak Bey, devlet işlerinde söz sahibi bir bey idi.[2]
Hayatı
Dukak bey'in ölümünden sonra 10. Yüzyılın birinci yarısı içinde 17-18 yaşlarında olan Selçuk bey sü-başı,[3] Yabgu unvanı ile tanınan Oğuz hükümdarının yerini almak gibi yüksek siyasi bir amacın peşinde olmakla birlikte henüz genç ve tecrübesizdi.Nitekim o, henüz güçlü hale gelmeden, bir toplantı sırasında protokolda olması gereken yerin üzerinde bir mevkiye oturmak suretiyle, bu niyetini açığa vurdu.[4] Bu amacına denk bir gücü bulunmadığı için yabgu ile mücadele etmeyi göze alamayan Selçuk, kendisine bağlı birlikler ve ailelerle birlikte Oğuz Devletinin kışlık merkezi Yenikentten ayrılarak, İslam gazilerinin toplandığı Cend kentine gelip yerleşti. Cend, Oğuz Devletine bağlı bir şehir olup, Oğuz yabgusuna vergi veriyordu. Selçuk bey, Cend'de bir toplantı meclisi kurarak İslamiyete geçme kararı aldı[5]. Bölge valisine gönderdiği elçiyle validen kendilerine İslam dinini öğretecek imam ve fakihler istedi.
Bu tarihi olaydan sonra, İslam dünyasında, Müslüman olan oğuzlara, diğer soydaşlarından ayırt etmek için özel bir adlandırma ile Türkmen denmeye başlandı. Bundan sonra gittikçe yerleşip yaygınlaşan Türkmen adı, 13. yüzyıldan itibaren tamamen Oğuz adının yerini aldı.[6]
Bir yıl sonra Oğuz yabgusundan Cend şehrinin vergisini almak üzere tahsildarlar geldi. Bu durum üzerine Selçuk Bey; "Müslümanların, gayrimüslimlere vergi vermeyeceğini" söyleyerek, bağımsızlık yolunda ilk adımını attı ve gayrimüslim Türkler üzerine cihad hareketini başlattı.[7] Bu savaşlar her iki taraf için de zorlu geçti, hatta Selçuk Bey bu savaşlardan birinde oğlu Mikaili kaybetti. Bunun üzerine Mikail'in oğulları olan Tuğrul ve Çağrı Bey'i yanına alarak kendi yetiştirdi.
Maveraünnehir bölgesinde Karahanlılar ve Samanîler arasındaki hakimiyet mücadelesinde Samanîlerin yanında yer aldı. Buhara'ya kadar ilerlemiş olan Karahanlı hükümdarı Buğra Han'ı Selçuk bey'in bizzat başında bulunduğu Türkmen kuvvetleri sayesinde geri püskürtmeyi başardılar[8]. Nûr kasabasını ele geçirerek oğlu Arslan Yabgu'yu buraya göndermiştir.
Kendi oğullarıyla birlikte, Büyük Selçuklu Devleti'nin temellerini atan Selçuk Bey, 1007 veya 1009 yılında Cend'de öldü.[9]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ Kaşgarlı Mahmut. B.Atalay (Ed.). Dîvanü'l Lügati't-Türk (1939-1941 bas.). Ankara.
- ^ Mirhand (1339). Tarih-i Ravzatü's-Sefâ. Mir Muhammed bin Seyyid Burhaneddin.
- ^ "Büyük Selçuklu Devleti / Kurucusu: Selçuk Bey". Araştırma yazı:Tekin Gün. mootol.Kültür Sanat,4 Temmuz 2020. 10 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Mirhand (1339). "4". Tarih-i Ravzatü's-Sefâ. Tahran: Mir Muhammed bin Seyyid Burhaneddin. s. 236.
- ^ Ebu Ferec, Gregory (1945). Ebu'l Ferec Tarihi. Ömer Rıza Doğrul tarafından çevrildi (1945 bas.). Türk Tarih Kurumu.
- ^ Sümer, Faruk (1972). Oğuzlar, Türkmenler : tarihleri, boy teşkilâtı, destanları (İkinci bas.). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi. ISBN 9754981302.
- ^ İbnü'l-Esîr (1979). el-Kâmil fi't-Tarih. Beyrut: C.J. Tornberg.
çev. A.Özaydın
- ^ Barthold, Wilhelm (1981). Turkestan Down to the Mongol Invasion Moğol istilasına kadar Türkistan. İstanbul: Kervan.
- ^ "4.". Türkler Ansiklopedisi. s. 532.