Zosimus (papa)

Aziz Papa
Zosimus
Aziz Papa; Zosimus
Roma Piskoposu
Kilise	Katolik Kilisesi
Papalık başlangıcı	18 Mart 417
Papalık bitişi	26 Aralık 418
Önce gelen	I. Innocentius
Sonra gelen	I. Bonifatius
Doğum	Mesoraca, Calabria
Ölüm	26 Aralık 418; Roma, Batı Roma İmparatorluğu
Oruç günü	27 Aralık

Papa Zosimus, 18 Mart 417'den 26 Aralık 418'deki ölümüne kadar Roma Piskoposudur.^[1] Mesoraca, Calabria'da doğmuştur.^[2] Huysuz öfkesi, öldüğünde din adamlarının büyük ölçüde bölünmüş olduğu Roma da dahil olmak üzere Galya, Afrika ve İtalya'da katıldığı tüm tartışmaları renklendirdi.^[3]

Aile geçmişi[değiştir | kaynağı değiştir]

Liber Pontificalis'e göre Zosimus bir Yunan'dı ve babasının adı Abramius'tu. Tarihçi Adolf von Harnack, bundan ailenin Yahudi kökenli olduğu sonucuna varmıştır,^[4] ancak bu, Louis Duchesne tarafından reddedilmiştir.^[5]

Papalık[değiştir | kaynağı değiştir]

Zosimus'un Roma piskoposu olarak kutsanması 18 Mart 417'de gerçekleşti. Festivale, III. Constantius tarafından görevden alınan Arles Piskoposu Héros'un yerine o görüşe göre yetiştirilen Arles Piskoposu Patroclus katıldı.^[6] Patroclus, yeni papanın güvenini hemen kazandı; 22 Mart gibi erken bir tarihte, kendisine Galya eyaletleri Viennensis ve Narbonensis I ve II'nin tüm piskoposları üzerinde bir metropolün haklarını veren bir papalık mektubu aldı. Ayrıca, Galya'nın tamamı için bir tür papalık vekili yapıldı ve hiçbir Galyalı din adamının, yanında Patroclus'tan bir kimlik belgesi getirmeden Roma'ya gitmesine izin verilmedi.

400 yılında Arles, Galya sivil Piskoposluğunun baş hükûmet yetkilisi olan "Prefectus Praetorio Galliarum" un ikametgâhı olarak Trier'in yerine geçmişti. Komutan Konstantin'in desteğini alan Patroclus, bu fırsatı Zosimus'u fikirlerine kazanarak yukarıda belirtilen üstünlük konumunu kendisine sağlamak için kullandı. Viyana, Narbonne ve Marsilya piskoposları, Arles'in piskoposluk alanının genişlemesini haklarının ihlali olarak gördüler ve Zosimus'tan birkaç mektup gelmesine neden olan itirazlarda bulundular. Ancak anlaşmazlık, Papa I. Leo'nun vasiyetine kadar çözülmedi.

Pelagianizm ile Yüzleşme[değiştir | kaynağı değiştir]

Pelagianizm'in bir savunucusu olan ve önceki Papa I. Innocentius tarafından mahkum edilmiş olan Caelestius, Konstantinopolis'ten kovulduktan sonra yeni papaya başvurmak için Roma'ya geldi. 418 yazında Zosimus, Caelestius'un önünde göründüğü Aziz Klement Bazilikası'nda Roma din adamlarıyla bir toplantı düzenledi. Caelestius'un 411'de Kartaca'da mahkum edilmesine neden olan Milanolu diyakoz Paulinus tarafından hazırlanan önermeler onun önüne kondu. Caelestius, bu önermeleri kınamayı reddetti, aynı zamanda genel olarak Papa Innocent'in mektuplarında açıklanan doktrini kabul ettiğini ilan etti ve onaylanan bir inanç itirafında bulundu. Papa, Caelestius'un davranışıyla kazanıldı ve Innocent tarafından reddedilen yanlış doktrini gerçekten sürdürüp sürdürmediğinin kesin olmadığını ve bu nedenle Zosimus, Afrika piskoposlarının Caelestius'a karşı eylemini çok aceleci bulduğunu söyledi. Bu anlamda hemen Afrika eyaletinin piskoposlarına bir mektup yazdı ve Caelestius'a karşı getirecek bir şeyi olanların iki ay içinde Roma'ya gelmesini istedi.

Pelagius'tan bir inanç itirafı ve özgür irade üzerine yeni bir inceleme aldıktan sonra Zosimus, Roma din adamlarının önünde bu iki yazının da okunduğu yeni bir sinod düzenledi. Meclis, ifadelerin ortodoks olduğunu kabul etti ve Zosimus, Pelagius'u savunan ve aralarında Galya piskoposları Héros ve Lazarus'un da bulunduğu onu suçlayanları azarlayan Afrikalı piskoposlara bir kez daha yazdı. Kartaca Başpiskoposu Aurelius hemen bir sinod topladı ve Zosimus'a papanın sapkınlar tarafından aldatıldığının iddia edildiği bir yanıt gönderdi. Zosimus cevabında, hiçbir şeyi kesin olarak çözmediğini ve Afrika piskoposlarına danışmadan hiçbir şeyi halletmek istemediğini açıkladı. Afrika konseyinin 1 Mayıs 418'de papaya yazdığı yeni sinodal mektubundan ve imparator Honorius'un Pelagians'a karşı attığı adımlardan sonra Zosimus, Pelagianizm ve yazarlarının nihayet mahkum edildiği Tractoria'sını yayınladı.

Bundan kısa bir süre sonra Zosimus, piskoposları tarafından mahkum edilen din adamlarının Papalığa başvurma haklarıyla ilgili olarak Afrika piskoposlarıyla bir anlaşmazlığa karıştı. Sicca'lı rahip Apiarius, işlediği suçlar nedeniyle piskoposu tarafından aforoz edildiğinde, Afrika'da tam olarak öngörülen temyiz yolunu dikkate almadan doğrudan papaya başvurdu. Papa itirazı hemen kabul etti ve konuyu araştırmak için itimatnameleri olan elçileri Afrika'ya gönderdi. Potansiyel olarak daha akıllıca olan başka bir yol, Apiarius vakasını önce Afrika'nın kendisindeki olağan başvuru yoluna yönlendirmek olurdu. Zosimus daha sonra, eylemini, gerçekte Sardica Konseyi'nin bir kanunu olan Birinci İznik Konsili'nin tanınmış bir kanonuna dayandırarak başka bir hata yaptı. Roma el yazmalarında Sardica kanonları, bağımsız bir başlık olmadan hemen İznik kanonlarını takip ederken, Afrika el yazmaları yalnızca İznik'in gerçek kanonlarını içeriyordu, bu nedenle Zosimus'un başvurduğu kanon, İznik kanonlarının Afrika kopyalarında yer almıyordu. Bu hata, temyiz konusunda Zosimus'un ölümünden sonra da devam eden ciddi bir anlaşmazlığı ateşledi.

Papanın daha önce bahsedilen yazılarının yanı sıra, Afrika'daki Bizans eyaletinin piskoposlarına görevden alınan bir piskoposla ilgili olarak ve Galya ve İspanya piskoposlarına Priskillianizm ve farklı derecelerdeki papazlık törenleriyle ilgili olarak günümüze ulaşan başka mektuplar da vardır. Din adamları. Liber Pontificalis, Zosimus'a diyakozlar tarafından maniplin takılması^[7] ve ülke cemaatlerinde Paskalya mumlarının adanması ve ayrıca din adamlarının meyhaneleri ziyaret etmesini yasaklayan kararnameler atfeder. Zosimus, Duvarların dışındaki Saint Lawrence Bazilikası mezarlığına gömüldü.^[8]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Papaların listesi

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Özel

^ Herbermann, Charles, (Ed.) (1913). "Pope St. Zosimus". Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company.
^ "Mesoraca Italy: Mesoraca guide, city of Mesoraca, Calabria Italy". www.initalytoday.com. 4 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2018.
^ Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Zosimus". Encyclopædia Britannica. 28 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 1044.
^ Adolf von Harnack, Sitzungsberichte der Berliner Akademie, 1904, 1050
^ Louis Duchesne, Histoire ancienne de l'église, Tome III, deuxième édition (Paris: Fontemoing 1910), p. 228, note.
^ Patroclus of Arles is not to be confused with Bishop Patroclus of Marseille, who claimed to be metropolitan of Gallia Narbonensis Secunda, a matter dealt with by Pope Zosimus in a letter of 29 September 417. Philipp Jaffé (1885). Regesta pontificum Romanorum: ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII (Latince). Tomus I (altera bas.). Leipzig: Veit. ss. 49, no. 334.
^ Duchesne, Liber Pontificalis, I, p. 225 note 2, rejects the notion that the palleis linostimis is the same as the mappula.
^ Giovanni Battista de Rossi, Bulletino di arch. christ., 1881, 91 sqq. Carmelo Lo Re (1998). Papa S. Zosimo di Castel Reazio: un santo calabrese, riformatore, padre occidentale della Chiesa dimenticato (İtalyanca). Soveria Mannelli (CZ): Calabria Letteraria Editrice. s. 268.

Genel

Dalmon, L. (2009), "Le Pape Zosime et la tradition juridique romaine," Eruditio Antiqua 1 (2009) 141–154. (Fransızca)
Duchesne, Louis (1886). Le Liber Pontificalis (Fransızca ve Latince). Tome premier. Paris: E. Thorin. ss. 225-226.
Fleury, Claude (1843). Newman, John Henry (Ed.). The Ecclesiastical History, from A.D. 400, to A.D. 429, Translated, with Notes. Oxford: John Henry Parker. ss. 23-24, 42-55.
Lamberigts, M. (1992), "Augustine and Julian of Aeclanum on Zosimus," Augustiniana 42 (1992) 311–330.
Loomis, Louise Ropes (tr.), (Ed.) (1916). The Book of the Popes (Liber Pontificalis). I. New York: Columbia University Press. ss. 88-89. 1 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2022.
Marcos, Mar (2013). "Papal Authority, Local Autonomy, and Imperial Control: Pope Zosimus and the Western Churches," in: Fear, Andrew; Urbiña, José Fernández; Marcos Sanchez, Mar (edd.) (2013). The Role of the Bishop in Late Antiquity: Conflict and Compromise. Londra: A&C Black/Bloomsbury Group. ss. 145-166. ISBN 978-1-78093-217-0.
Palanque, J. R. (1935), "Les dissensions des églises des Gaules à la fin du IVe Siècle et la date du concile de Turin," Revue d'histoire de l'église de France 31 (1935)^{[ölü/kırık bağlantı]}, 481–501. (Fransızca)

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Opera Omnia by Migne Patrologia Latina 17 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Dini unvanlar
Önce gelen I. Innocentius	Papa 417–418	Sonra gelen I. Bonifatius

[ce-1] Herbermann, Charles, (Ed.) (1913). "Pope St. Zosimus". Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company.

[2] "Mesoraca Italy: Mesoraca guide, city of Mesoraca, Calabria Italy". www.initalytoday.com. 4 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2018.

[3] Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Zosimus". Encyclopædia Britannica. 28 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 1044.

[4] Adolf von Harnack, Sitzungsberichte der Berliner Akademie, 1904, 1050

[5] Louis Duchesne, Histoire ancienne de l'église, Tome III, deuxième édition (Paris: Fontemoing 1910), p. 228, note.

[6] Patroclus of Arles is not to be confused with Bishop Patroclus of Marseille, who claimed to be metropolitan of Gallia Narbonensis Secunda, a matter dealt with by Pope Zosimus in a letter of 29 September 417. Philipp Jaffé (1885). Regesta pontificum Romanorum: ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII (Latince). Tomus I (altera bas.). Leipzig: Veit. ss. 49, no. 334.

[7] Duchesne, Liber Pontificalis, I, p. 225 note 2, rejects the notion that the palleis linostimis is the same as the mappula.

[8] Giovanni Battista de Rossi, Bulletino di arch. christ., 1881, 91 sqq. Carmelo Lo Re (1998). Papa S. Zosimo di Castel Reazio: un santo calabrese, riformatore, padre occidentale della Chiesa dimenticato (İtalyanca). Soveria Mannelli (CZ): Calabria Letteraria Editrice. s. 268.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Katolik Kilisesi Papaları
Papalar listesi Papa adları Antipapa Seçilmiş-papa
1–4. yüzyıl Kostantin Dönemi (312–337) dahil olmak üzere Roma İmparatorluğu Dönemi (–493)	Petrus Linus Anacletus I. Clemens Evaristus I. Alexander I. Sixtus Telesphorus Hyginus I. Pius Anicetus Soterius Eleuterus I. Victor Zephyrinus I. Callixtus I. Urbanus Pontianus Anterus Fabianus Cornelius I. Lucius I. Stephenus II. Sixtus Diyonisyus I. Felix Eutychianus Caius Marcellinus I. Marcellus Eusebius Miltiades I. Silvester Markus I. Julius Liberius I. Damasus Siricius I. Anastasius
5–8. yüzyıl Ostrogot Papalığı (493–537) Bizans Papalığı (537–752) Frank Papalığı (756–857)	I. Innocentius Zosimus I. Bonifatius I. Celestinus III. Sixtus I. Leo Hilarius Simplicius III. Felix I. Gelasius II. Anastasius Symmachus Hormisdas I. Ioannes IV. Felix II. Bonifacius II. Ioannes I. Agapetus Silverius Vigilius I. Pelagius III. Ioannes I. Benedictus II. Pelagius I. Gregorius Sabinianus III. Bonifacius IV. Bonifacius I. Adeodatus V. Bonifacius I. Honorius Severinus IV. Ioannes I. Theodorus I. Martinus I. Eugenius Vitalianus II. Adeodatus Domnus Agatho II. Leo II. Benedictus V. Ioannes Konon I. Sergius VI. Ioannes VII. Ioannes Sisinnius Constantinus II. Gregorius III. Gregorius Zacharias II. Stephanus I. Paulus III. Stephanus I. Hadrianus III. Leo
9–12. yüzyıl Saeculum obscurum (904–964) Crescentii Dönemi (974–1012) Tusculum Papalığı (1012–1044/1048) İmparatorluk Dönemi (1048–1257)	IV. Stephanus I. Paschalis II. Eugenius Valentinus IV. Gregorius II. Sergius IV. Leo III. Benedictus I. Nicolaus II. Hadrianus VIII. Ioannes I. Marinus III. Hadrianus V. Stephanus Formosus VI. Bonifacius VI. Stephanus Romanus II. Theodorus IX. Ioannes IV. Benedictus V. Leo III. Sergius III. Anastasius Landus X. Ioannes VI. Leo VII. Stephanus XI. Ioannes VII. Leo VIII. Stephanus II. Marinus II. Agapetus XII. Ioannes V. Benedictus VIII. Leo XIII. Ioannes VI. Benedictus VII. Benedictus XIV. Ioannes XV. Ioannes V. Gregorius II. Silvester XVII. Ioannes XVIII. Ioannes IV. Sergius VIII. Benedictus XIX. Ioannes IX. Benedictus III. Silvester VI. Gregorius II. Clemens II. Damasus IX. Leo II. Victor IX. Stephanus II. Nicholaus II. Alexander VII. Gregorius III. Victor II. Urbanus II. Paschalis II. Gelasius II. Callixtus II. Honorius II. Innocentius II. Caelestinus II. Lucius III. Eugenius IV. Anastasius IV. Hadrianus III. Alexander III. Lucius III. Urbanus VIII. Gregorius III. Clemens III. Celestine III. Innocentius
13–16. yüzyıl Viterbo (1257–1281) Orvieto (1262–1297) Perugia (1228–1304) Avignon Papalığı (1309–1378) Batı Bölünmesi (1378–1417) Rönesans Papalığı (1417–1534) Reform Dönemi (1534–1585) Barok Dönem (1585–1689)	III. Honorius IX. Gregorius IV. Celestinus IV. Innocentius IV. Alexander IV. Urbanus IV. Clemens X. Gregorius V. Innocentius V. Hadrianus XXI. Ioannes III. Nicolaus IV. Martinus IV. Honorius IV. Nicolaus V. Celestinus VIII. Bonifacius XI. Benedictus V. Clemens XXII. Ioannes XII. Benedictus VI. Clemens VI. Innocentius V. Urbanus XI. Gregorius VI. Urbanus IX. Bonifacius VII. Innocentius XII. Gregorius V. Martinus IV. Eugenius V. Nicolaus III. Callixtus II. Pius II. Paulus IV. Sixtus VIII. Innocentius VI. Alexander III. Pius II. Julius X. Leo VI. Hadrianus VII. Clemens III. Paulus III. Julius II. Marcellus IV. Paulus IV. Pius V. Pius XIII. Gregorius V. Sixtus VII. Urbanus XIV. Gregorius IX. Innocentius VIII. Clemens
17–21. yüzyıl Aydınlanma Çağı (y. 1640–1740) Devrim Dönemi (1775–1848) Roma Sorunu (1870–1929) Vatikan (1929–günümüz)	XI. Leo V. Paulus XV. Gregorius VIII. Urbanus X. Innocentius VII. Alexander IX. Clemens X. Clemens XI. Innocentius VIII. Alexander XII. Innocentius XI. Clemens XIII. Innocentius XIII. Benedictus XII. Clemens XIV. Benedictus XIII. Clemens XIV. Clemens VI. Pius VII. Pius XII. Leo VIII. Pius XVI. Gregorius IX. Pius XIII. Leo X. Pius XV. Benedictus XI. Pius XII. Pius XXIII. Ioannes VI. Paulus I. Ioannes Paulus II. Ioannes Paulus XVI. Benedictus Francis