Serge Klarsfeld

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Serge Klarsfeld
Doğum17 Eylül 1935 (88 yaşında)
Bükreş, Romanya
MilliyetFransız
MeslekAktivist
Tanınma nedeniNazi avcısı
Evlilik
Beate Klarsfeld (e. 1963)
Çocuk(lar)2
ÖdüllerFederal Liyakat Nişanı
Resmî sitewww.klarsfeldfoundation.org

Serge Klarsfeld (d. 17 Eylül 1935), kayıt oluşturmak ve savaş suçlularının yargılanmasını sağlamak için Holokost'u belgelemesiyle tanınan Romanya doğumlu bir Fransız aktivist ve Nazi avcısıdır. 1960'lardan beri, Alman işgali altındaki Fransa'nın Yahudi kurbanlarını anmak için dikkate değer çabalar sarf etti ve İsrail'in bir destekçisi oldu.

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Serge Klarsfeld, İkinci Dünya Savaşı başlamadan önce Fransa'ya göç eden Rumen Yahudilerinden oluşan bir ailenin çocuğu olarak Bükreş'te dünyaya geldi. 1943'te babası, Alois Brunner tarafından emredilen bir toplama sırasında Nice'de SS tarafından tutuklandı. Auschwitz toplama kampına sürülen Klarsfeld'in babası orada öldü.

Genç Serge, bir Fransız Yahudi insani yardım kuruluşu olan Œuvre de secours aux enfants tarafından işletilen Yahudi çocuklar için bir evde bakıldı.[1] Annesi ve kız kardeşi de Vichy Fransa'sındaki savaştan sağ çıktı ve 1943'ün sonlarında başlayan yeraltı Fransız Direnişi'nden yardım aldı.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Fransa'dan Sürgün Edilen Yahudilerin Oğulları ve Kızları'nın ( Association des fils et filles des déportés juifs de France) veya FFDJF'nin kurulmasına yardım etti ve liderlik etti. Olayları belgeleyen ve yüzbinlerce Fransız ve Amerikalının ölümüne karışan Klaus Barbie, René Bousquet, Jean Leguay, Maurice Papon ve Paul Touvier gibi eski Alman ve Fransız yetkilileri kovuşturma için bulan gruplardan biridir. Klarsfeld'ler, savaştan onlarca yıl sonra, 1990'larda insanlığa karşı işlenen suçlar nedeniyle bu tür yetkililere karşı dava açan organize gruplar arasındaydı.

1989'dan ve Sovyetler Birliği'nin dağılmasından önceki yıllarda, Klarsfeld'ler (Serge Klarsfeld ve eşi Beate) Doğu Bloku'nun FKÖ'ye verdiği desteği ve Siyonizm karşıtlığını sık sık protesto ettiler.

Çalışmalarının tanınması, 1984'te Fransa'nın Legion of Honor nişanını da içeriyor.[2] 1986'da hikâyeleri, Tom Conti, Farrah Fawcett ve Geraldine Page'in oynadığı bir Amerikan televizyon filmi olarak uyarlandı. 2008'de onlar hakkında bir Fransız televizyon filmi çekildi.

1 Ocak 2014'te Klarsfelds'in Legion of Honor rütbeleri yükseltildi: Serge, Büyük subay oldu [3][4]

26 Ekim 2015'te UNESCO, Klarsfeld'leri "Soykırım ve Soykırımın Önlenmesi hakkında Fahri Elçiler ve Eğitim Özel Elçileri" olarak atadı.

Evlilik ve aile[değiştir | kaynağı değiştir]

Serge, 1963 yılında Beate Künzel ile evlendi ve Paris'e yerleşti Oğulları Arno Klarsfeld [fr] (1965 doğumlu), insan hakları avukatı oldu ve içişleri bakanıyken Nicolas Sarkozy için çalıştı.

Aktivizm[değiştir | kaynağı değiştir]

Erken aktivizm[değiştir | kaynağı değiştir]

2012'de Stasi arşivcisi, Beate Klarsfeld'in 7 Kasım 1968'de Alman Şansölyesi Kurt Georg Kiesinger'e alenen tokat atarak saldırmasının[5] Doğu Almanya hükümeti ile anlaşma ve desteğiyle gerçekleştirildiğini ortaya çıkardı. Beate Klarsfeld'e eylemleri için Stasi tarafından 2.000 DM ödendi.[6][7] Hem Serge hem de Beate Klarsfeld'in düzenli Stasi bağlantıları olduğu ortaya çıktı.[8] Saksonya Stasi Arşivleri Eyalet Komiserine göre, 1960'larda İkinci Dünya Savaşı faaliyetlerinde Batı Alman politikacılara şantaj yapmak için Stasi ile işbirliği yaptılar.[9]

1974'te Serge ve Beate Klarsfeld, Batı Almanya'da, Almanya'da kovuşturulması yasal tekniklerle engellenen eski bir Gestapo şefi olan Kurt Lischka'yı kovuşturma için Fransa'ya nakletmek üzere Köln'de kaçırmaya teşebbüs etmekten ağır suçlardan mahkum edildi. Ağır suçlamalardan hüküm giydikten sonra, her biri ikişer ay hapis cezasına çarptırıldı.[10] Uluslararası protestoların ardından ceza ertelendi Klarsfeld'lerin ve Lischka'nın kurbanlarının soyundan gelenlerin aktivizmi, sonunda yasalarda değişikliklerle sonuçlandı. 1980'de Lischka, Batı Almanya'da ağır bir suçtan hüküm giydi ve hapse mahkum edildi.

Klarsfeld'lere Saldırı[değiştir | kaynağı değiştir]

Klarsfeld'lerin faaliyetleri ve yöntemleri tartışma yarattı 9 Temmuz 1979'da Klarsfeld'ler, Fransa'daki evlerine bombalı bir arabanın hedefi oldu Bomba patladığında arabada kimse yoktu ve patlamanın yakınında kimse yaralanmadı. Saldırının sorumluluğunu Nazi ODESSA'yı temsil ettiğini iddia eden kişiler üstlendi.

Daha sonra ki aktivizmler[değiştir | kaynağı değiştir]

Savaş sonrası on yıllarda, Alman Nazileri ve Fransız Vichy yetkililerini Holokost'un en kötü suistimallerinden sorumlu bulmak ve onları savaş suçları iddiasıyla kovuşturmak için avlamak ve bulmakla dikkat çekiyorlar Kısmen Klarsfeld'lerin çalışmaları nedeniyle birkaç yetkili suçlandı; mahkumiyet veya ölüm yıllarını parantez içinde vererek şunları eklediler:

  • Klaus Barbie'si (1987)
  • Rene Bousquet (1993)
  • Jean Leguay (1989)
  • Maurice Papon (1998)
  • Paul Touvier (1994)

1970'lerde Klarsfeld'ler, Barbie'yi kaçırmayı Mossad'ın Eichmann'a yaptığı gibi düşündüler ama plan suya düştü. Bunun yerine iadesini zorlamak için uluslararası baskı uygulamaya karar verdiler.

1995 yılına gelindiğinde, yalnızca dört üst düzey Fransız Vichy yetkilisi savaş suçlarıyla itham edilmişti ve o yıl yalnızca Paul Touvier yargılanmıştı[11] Touvier gibi, eski Vichy yetkilisi Maurice Papon da 1998'de savaş suçlarından hüküm giymişti.

Klarsfeld'ler, Almanya ve Avusturya'daki önde gelen politikacıların savaş zamanı faaliyetlerini duyurmaya devam etti 1986'da Klarsfeld'ler, Wehrmacht'ta bir subay olarak savaş zamanı faaliyetlerini örtbas ettiği iddiasıyla Avusturya Cumhurbaşkanı seçilen eski Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Kurt Waldheim'a karşı kampanya yürüttü.

1996'da, eski Yugoslavya'daki savaş sırasında Klarsfeld'ler, Radovan Karadžić ve Ratko Mladić'e karşı Bosnalı Müslümanlara yönelik savaş suçları ve soykırım iddialarıyla yapılan protestoya katıldı.

Aralık 2009'da Serge Klarsfeld, Yahudi cemaati içinde mevcut bir fikir birliğine şu sözlerle meydan okudu: Papa XII'un kutsanmasının Kilise'nin bir iç meselesi olduğunu, Yahudilerin sürece fazla karışmaması gerektiğini söyledi.[12] Birçoğu, Pius XII'nin Avrupa'daki Yahudilere yönelik zulme katkıda bulunduğu ve kilisenin gücünü Nazilere karşı getirmediği gerekçesiyle azize ilan edilmesini protesto etti.

Daha sonraki yıllarda Almanya'da[değiştir | kaynağı değiştir]

Mayıs 2015'te Beate Klarsfeld ve kocası Serge, Nazi savaş suçlularını adalete teslim etme çabalarından dolayı Alman Federal Liyakat Nişanı aldı.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "OSE Alumni Association received Serge Klarsfeld". 12 Eylül 2018. 26 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ Howard Epstein (2003). "Chronology". Klarsfeld Foundation. 8 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  3. ^ "La légion d'honneur pour Michèle Morgan, Alain Decaux, Serge Klarsfeld". La Dépêche (Fransızca). Toulouse. 2 Ocak 2014. 31 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2023. 
  4. ^ Jennifer Schuessler. Arts, Briefly. The New York Times, 2 January 2014, p. C2, under "Danielle Steel Awarded French Legion of Honor": "Among the other honorees were the Nazi hunter Serge Klarsfeld."
  5. ^ "Klarsfeld-Skandal: Klatsche für den Kanzler". Spiegel Online (Almanca). 7 Kasım 2008. 31 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2016. 
  6. ^ "Präsidentschaftskandidatin der Linken: SED-Geld für Klarsfeld?" [Presidential Candidate of the Left: SED-Cash for Klarsfeld?]. Bild (Almanca). 8 Mart 2012. 3 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  7. ^ "Angeblicher SED-Dank: Klarsfeld soll 2000 Mark für Kiesinger-Ohrfeige erhalten haben" [Alleged SED Reward: 2000 Marks to Klarsfeld for Kiesinger Slap]. Der Spiegel (Almanca). 7 Mart 2012. 9 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  8. ^ Von Matthias Meisner (29 Şubat 2012). "Präsidenschaftskandidatin der Linkspartei: DDR-Bürgerrechtler Rathenow hinterfragt Klarsfelds Stasikontakte" [Presidential Candidate of the Left party: DDR Human Rights Campaigner Rathenow Scrutinizes Klarsfelds Contacts With Stasi]. Tagesspiegel (Almanca). 2 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  9. ^ "Ex-DDR-Bürgerrechtler wirft Klarsfeld Stasi-Kontakte vor" [Ex GDR Human Rights Campaigner Accuses Klarsfeld as Stasi Contact] (Almanca). Stern.De. 6 Şubat 2012. 4 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  10. ^ "Versuchte Entführung von Kurt Lischka - Politik - WDR.de". 22 Mart 2006. 14 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
  11. ^ Mary Dejevsky (7 Kasım 1995). "Killer's tale stirs ghosts of Vichy". The Independent. Londra. 27 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2012. 
  12. ^ "Serge Klarsfeld: "Il n'y a aucune raison pour que Pie XII ne devienne pas saint"" [Serge Klarsfeld: "There is no reason why Pius XII shouldn't become a saint"]. Le Point (Fransızca). Paris. 24 Aralık 2009. 13 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2012. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Serge_Klarsfeld&oldid=31489249" sayfasından alınmıştır