II. Vlad

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Gezinti kısmına atla Arama kısmına atla
II. Vlad
Vlad II Dracul of Wallachia.jpg
II. Vlad'ın bir portresi (15. yüzyıl)
Eflak voyvodası
(1. dönemi)
Hüküm süresi 1436-1442
Önce gelen I. Alexandru Aldea
Sonra gelen II. Mircea
Eflak voyvodası
(2. dönemi)
Hüküm süresi 1443-1447
Önce gelen II. Basarab
Sonra gelen II. Vladislav
Eş(leri) Cneajna
Çocukları II. Mircea
III. Vlad
III. Radu
(gayrı meşru oğullarından[1])
IV. Vlad
Alexandra
Hanedan Drăculeşti Hanedanı
Babası I. Mircea
Doğum 1395 öncesi[2]
Ölüm Kasım 1447
Bălteni, Eflak Prensliği
Dini Doğu Ortodoks[3]

II. Vlad veya Vlad Dracul ya da Vlad Dragon (Rumence: Vlad al II-lea Dracul; d. 1395 öncesi [not 1]-ö. Kasım 1447), I. Mircea'nın oğlu ve 1436-1447 tarihleri arasında Eflak'ın 14. voyvodasıdır. II. Vlad, I. Mircea'nın meşru olmayan oğullarından biri olarak tahta çıkmıştır ve tarihte daha çok III. Vlad'ın (Kazıklı Voyvoda) babası olarak bilinir. Kardeşleri ile olan taht kavgasının ardından Macar desteği ile 1436 senesinde Eflak tahtına oturan II. Vlad, 1442 senesinde Osmanlı padişahı II. Murad tarafından esir alınmış ve 1443 senesinde serbest bırakılması üzerine tekrar Eflak tahtına geçmiştir.

II. Vlad, Eflak Voyvodası I. Mircea'nın gayrı meşru bir oğlu olarak dünyaya geldi. Gençliğini kral Sigismund'un esaretinde ona hizmet ederek geçirdi. Sigismund'un esaretinde geçirdiği yıllar kendisinin 1431'de aristokrat bir şövalye tarikatı olan Ejderha Tarikatı'na üye olmasını sağladı. Sigismund, ayrıca kendisini Eflak'ın yasal varisi olarak tanıyarak Erdel'e yerleşmesine izin verdi. Bunun üzerine Erdel'e gelen Vlad, Eflak tahtı üzerinde hak talep ederek kardeşleri ile taht kavgasına girişmiştir. II. Vlad, kardeşleri ile olan rekabetinde elini güçlendirebilmek adına Erdel'e kaçan Eflak asilzadelerinin desteğini almış ve 1436 senesinde Eflak Voyvodası olan kardeşi I. Alexandru öldükten sonra Macar desteği ile Eflak Voyvodalığı'nın başına gelmeyi başarmıştır.

1437 senesinde Sigismund'un ölümü üzerine Macaristan'ın zayıflaması ile beraber II. Vlad tahttaki yerini sağlamlaştırmak adına II. Murad'a gitmek zorunda kalmış ve Osmanlı'ya boyun eğmiştir. Ancak 1441 senesinde Erdel Voyvodası Hunyadi Yanoş, II. Vlad'ın Osmanlılar karşısında Haçlı ordularına katılmasını sağlamak adına Eflak'a gelmiştir. Hunyadi Yanoş'un Erdel'de Osmanlı ordusunu yenilgiye uğratması üzerine II. Vlad şüpheli görünerek II. Murad tarafından Edirne'ye çağrılarak mahkûm edilmiştir. II. Vlad'ın esir alınması ile beraber Hunyadi Yanoş 1442 senesinde Eflak'ı alarak yerine Vlad'ın kuzeni II. Basarab'ı geçirmiş ve Vlad esir tutulduğu yılın sonuna yakın iki oğlunu Osmanlı'ya esir olarak bırakmak şartı ile serbest kalmıştır.

II. Vlad esaretinin ardından Ekim 1443 ile Ocak 1444 arasında Hunyadi'nin Osmanlı İmparatorluğu'na karşı gerçekleştirdiği ittifak sırasında tarafsız kalmış, ancak Varna Haçlı Seferi sırasında Osmanlılara karşı savaşmak üzere Haçlılar'a 4.000 atlı göndermiştir. Ardından tekrar 1447'de Hunyadi ile olan ilişkilerinin bozulması üzerine Osmanlı İmparatorluğu ile iyi ilişkiler geçinmeyi sürdürmüştür. II. Vlad ile ilişkileri bozulan Hunyadi, Eflak'ı işgal ederek Vlad'ı Kasım ayı sonlarına dek Târgoviște'den kaçmaya zorlamış daha sonra Târgoviște yakınlardaki bir köyde yakalanan Vlad, Hunyadi'nin kuvvetleri tarafından öldürülmüştür.

Hükümdarlık öncesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Vlad Dracul'un 1430'ların başında yaşadığı Sighișoara'nın ana meydanındaki ev

Treptow ve Florescu gibi modern biyografi yazarları, Vlad hakkında 1395 veya 1396'da Macar Kralı Sigismund'a rehin olarak gönderildiği konusunda hemfikirdir.[4][5] Sigismund, Vlad'ın kendi esaretinde eğitim gördüğü ve gençliğini Budin, Nürnberg ve Macaristan ile Kutsal Roma İmparatorluğu'nun diğer büyük kasabalarında geçirdiğini belirtmiştir.[4] Babası I. Mircea,1418 senesinde öldüğü zaman yerine meşru oğullarından Mihail Eflak voyvodası olmuştur.[5] Ancak iki yıl sonra Mihail, kuzeni II. Dan (I. Mircea'nın ağabeyi ve I. Dan'ın oğlu) ile girdiği taht kavgası sebebiyle hayatını kaybetmiştir.[6] II. Dan, Eflak tahtını ele geçirdikten sonraki on yıl boyunca, Vlad'ın üvey kardeşi olan II. Radu ile Eflak tahtı için savaşmak durumunda kalmış[7] ve bu sırada Sigmund'un esareti altında bulunan Vlad, 1423 senesinin başlarında Sigismund'un izni olmadan Polonya üzerinden Budin'e gitmek istemişse de sınıra ulaşamadan yakalanmıştır.[8] Eflak'ta süren taht kavgalarına son vermek isteyen ve bölgede etkin olan Sigismund, çok geçmeden II. Dan'ı Eflak'ın meşru hükümdarı olarak kabul etmiştir.[9]

Bizanslı tarihçi Doukas, Vlad'ın Bizans İmparatoru VIII. İoannis'in "ordusunda bir subay" olduğunu ve Konstantinopolis'teki imparatorluk sarayına "erişimi olduğunu" kaydetmiştir. Tarihçi Radu Florescu, Sigismund'un, Vlad'ı 1423'te Osmanlılara karşı yardım istemek için İtalya'ya gelen ve Venedik'te bulunan imparator VIII. İonannis'i karşılamak üzere imparatora Konstantinopolis'e kadar eşlik etmesi yönünde görevlendirdiğini belirtmektedir.[9] Bir süre VIII. İoannis'in yanında kalan Vlad, imparatorun Eflak'ı ele geçirmesine yardımcı olamayacağını anladıktan sonra 1429'da tekrar Macaristan'a dönmüştür.[5][10] Sigismund, Vlad'ı 8 Şubat 1431'de Nürnberg'de Ejderha Tarikatı'nın (Sigismund tarafından kurulan şövalyelik tarikatı) birinci sınıf üyesi yapmıştır.[11] Diğer birinci sınıf üyeler V. Aragonlu Alfonso ve Litvanya Büyük Dükü Vytautas idi.[11] Düzenin ejderha şeklindeki rozeti, Vlad'ın oğulları için Dracula (Dracul'un oğlu) denmesinde ve Rumen Drăculeşti Hanedanının oluşumunda büyük etki yarattığı iddia edilmektedir.[11][12] Ejderha Tarikatı'na katıldıktan sonra Vlad, kendisini Eflak'ın yasal prensi ilan eden Sigismund'a bağlılık yemini ederek Roma Katolik Kilisesi'nin koruyucusu olacağına dair söz vermiş[13] fakat Sigismund, Vlad'ın Eflak'ı ele geçirmesine yardımcı olmamıştır.[5]

Bu sırada Vlad'ın üvey kardeşi I. Alexandru Aldea, Eflak'ı Boğdan desteği ile istila ederek II. Dan'ı tahttan indirmiştir.[14] Ancak Vlad, Eflak tahtındaki iddiasını terk etmeyerek Erdel'e yerleşmiş[15][16] ve çok geçmeden Alexandru Aldea, 1432'de Osmanlı Sultanı II. Murad'ın otoritesi karşısında duyduğu saygıyı göstermek adına Edirne'ye gitmiştir.[15] Bu sırada Vlad, Erdel'e kaçan Eflak boyarlarının desteğiyle Eflak'ı istila etmek istemiş olsa dahi Alexandru Aldea'nın baş yetkilisi Albu, planlanan istilayı engellemiştir.[15] Daha sonra 1434'te Sigismund, Vlad'a silah alması ve sürgündeki boyarlardan oluşan bir ordu kurması için yetki vermiş[17] ve 1435'te Alexandru Aldea, yönetimde etkin olamayacak kadar hastalanınca kardeşinin hastalığından yararlanan Vlad, ordusuyla beraber Eflak'a girmiştir. Fakat Alexandru Aldea ve müttefiki olan Osmanlı kuvvetleri onu geri çekilmeye zorlamışlardır.[18]

Hükümdarlığı[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk hükümdarlık dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

1390 civarında Vlad Dracul'un babası I. Mircea tarafından yönetilen Eflak toprakları

Alexandru Aldea, 1436 sonbaharında hastalığı nedeniyle hayatını kaybettiği vakit Vlad Dracul, Macar desteğiyle Eflak tahtını ele geçirdi.[18][16][19] Vlad'ın tahta çıkışını Alexandru Aldea'nın baş yetkilisi Albu haricinde herkes kabul görmüştür.[20] Vlad, kasım ayında Alexandru Aldea'nın Osmanlılarla yaptığı işbirliğini reddederek Osmanlı'nın Eflak'taki hükmünü kabul görmedi.[18]Vlad'ın bağlılık yemini ettiği Sigismund, 9 Aralık 1437'de öldüğü vakit[21][22][23] Erdel köylülerinin ayaklanmaları Macaristan'ı zayıflatmış ve bu durum Vlad'ı Osmanlı İmparatorluğu ile ilişkilerini geliştirmeye yöneltmiştir. Vlad bu yaşananların ardından Edirne'ye giderek II. Murad'a bağlılık yemini etmiştir. Ayrıca Osmanlı'nın girdiği savaşlarda Osmanlı'ya asker desteği sağlayacağına ve yıllık vergi ödeyeceğini de ifade etmiştir.[22][23]

Kısa bir süre sonra II. Murad, Macaristan'ı istila etmeye karar vererek birliklerini Vidin'de topladı.[24] Ancak bu sırada Habsburg hanedanından Sigismund'un damadı ve halefi olan Albert,[25] Vlad'a bir mektup yazarak Erdel'i korumasını emretmiştir.[24] Lakin kralın emrini görmezden gelen Vlad, 1438 yazında ordusunun başında Eflak'a gelen II. Murad'a katılarak padişaha bağlılığını göstermiş[26]ve ardından Osmanlı ile Eflak birlikleri Adakale tarafından Macaristan'a girmişlerdir.[24] Her iki ordu Câlnic Kalesi ve Sebeș'i ele geçirerek Mureș nehri boyunca ilerlemişlerdir. Sebeş'te Vlad, kasabanın liderini direniş göstermeden ikna etmiş ve Eflak'a kadar eşlik etmeleri hâlinde mülklerini korumaya söz vermiştir.[27][28] Osmanlı ve Eflak ordusu daha sonra Sibiu'yu kuşatmışlardır. Her iki ordu birlikte 8 günlük kuşatmanın ardından Macaristan'ı yağmalayıp 30.000'den fazla esir almış ve Brașov'un eteklerini yok etmişlerdir.[22][28][27] Osmanlı ordusu Eflak'tan ayrıldıktan sonra Vlad, Macaristan ile bozulan ilişkilerini onarmaya çalışmışsa da Kral Albert tarafından hain olarak görüldüğü için pek işe yaramamıştır. Vlad'ın Osmanlı ile Macaristan arasında uyguladığı denge politikası, her iki ülkenin hükümdarları tarafından şüpheli görülmüş ve bu durum hem padişah hem de kralın gözünde Vlad'ı güvenilmez kılmıştır.[29]

Bu sırada Albert, Eflak tahtına hazırlamak üzere II. Dan'ın oğlu olan Basarab'ın Macaristan'a yerleşmesine izin vermiştir.[18] Osmanlı Devleti ise bu hamle karşısında olası bir iç savaş neticesinde bölgedeki hakimiyetini korumak adına ve Vlad'a destek vermek için Giurgiu kalesini güçlendirmiş ve kasabaya yeni garnizon birlikleri göndermiştir.[30] Ancak Kral Albert'ın 27 Ekim 1439 tarihinde ölümü üzerine, Macar asilzadelerin çoğunluğu 1440 başlarında yeni kral olarak Polonya Kralı III. Władysław'ı seçmişlerdir.[31] Macaristan'a yeni kral seçilen Władysław, askeri komutanı Hunyadi Yanoş'u Şubat 1441'de Erdel'in voyvodası ilan etmiştir.[32] Eflak'a Macaristan'ın, Osmanlılar ile kaybettiği etkisini geri kazandırmaya karar veren Hunyadi, Brașov'da 15 Ekim'de Vlad için madeni para basma talimatı vermiştir.[33] Kısa bir süre sonra Hunyadi, Vlad ile tanışmak adına Târgoviște'ye gelerek Osmanlı İmparatorluğu'na karşı bir haçlı seferine katılması için kendisine teklifte bulunmuştur.[33][34] Bu görüşmenin ardından Hunyadi, 1442 Mart ayında Erdel'deki Osmanlı birliklerini yendikten sonra,[35]Osmanlı tarihçisi Neşrî'ye göre; Rumeli beylerbeyi, Hadım Şehabettin Paşa, Vlad'ı ihanetle suçlamıştır.[36][37] Bu suçlamanın ardından II. Murad, Vlad'ı sadakatini göstermesi adına Edirne'ye çağırmıştır. II. Murad'ın çağrısına uyan ve Edirne'ye gitmek üzere hazırlanan Vlad, Eflak'tan ayrılmadan önce yerine oğlu II. Mircea'yı bırakmıştır. Ancak Edirne'ye sadakatini göstermek üzere gelen Vlad, Padişah tarafından tutuklanmış ve Gelibolu'da hapsedilmiştir.[38]

Esareti ve ikinci hükümdarlık dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

1447'de Vlad Dracul'u tahtından indiren Hunyadi Yanoş'un heykeli. (Budapeşte)

II. Vlad'ın esir edilmesinin ardından II. Murad, Rumeli Beylerbeyi Hadım Şehabettin Paşa'yı Ağustos 1442'de Eflak'ı ilhak etmek üzere görevlendirmiştir.[39] Ancak Hunyadi, Eylül ayında Karpat Dağları'ndaki Osmanlı ordusunu yenerek[35] Vlad'ın kuzeni Basarab'ı Eflak'ın Voyvodası ilan etti. II. Vlad, Osmanlı İmparatorluğu'nun düşmanlarını desteklemeyeceğine ve yıllık bir haraç ödeyeceğine, ayrıca padişahın ordusunda yeniçeri olmak üzere hizmet için 500 Eflak çocuğunu Osmanlı ordusuna göndereceğine dair söz verdikten sonra II. Murad, 1442 senesinin sonuna varmadan Vlad'ı serbest bırakmıştır.[37] Vlad, verdikleri sözlerin haricinde ayrıca Osmanlı'ya olan sadakatinin bir göstergesi olarak üç meşru oğlundan ikincisi Vlad ve üçüncüsü Radu'yu Osmanlı İmparatorluğu'nda rehin olarak bırakmak zorunda kalmıştır.[36]

Bazı kaynaklara göre Radu, Osmanlı'da rehin kaldığı dönemde devşirme yapılmış ve 1475 yılında müslüman olarak ölmüştür.[40] Radu, önce Edirne'de askerî ocak eğitimleri almış, ardından sarayda mantık, felsefe, Türk ve Fars edebiyatı, Kuran, hadis gibi konuları öğrenmiştir. Eğitiminin sonunda kendi isteğiyle Osmanlı hizmetine girmiş ve müslüman olmuştur. Hattâ Radu, II. Mehmet'in yanında İstanbul'un kuşatmasına katılmış, İran sınırındaki küçük bir isyanı bastırmak için yeniçeri komutanı olarak görev yapmış ve Uzun Hasan'a karşı yapılan Otlukbeli Muharebesi'ne de katılmıştır. 1462 yılında Osmanlı devleti, Radu'nun ağabeyi III. Vlad üzerine bir Eflak seferi düzenlediğinde yine ordunun içinde yer almıştır.[41] Bu seferde verilen görevde başarısızlık yaşamış olsa da, yerine Osmanlı himayesinde olmak üzere ağabeyi III. Vlad'ın yerine Eflak Prensliği tahtına geçmiştir. Defalarca tahttan indirilmesine rağmen kısa sürelerle de olsa yine Osmanlı desteğiyle 1473-1475 yılları arasında üç kez[42] tahta geçmiştir.[43]

II. Vlad'ın Eflak'a dönüşü hakkında pek bir bilgi olmasa dahi tahtını 1443 senesinin Mart ile Eylül arasında geri aldığı bilinmektedir.[44] Osmanlı Padişahının çocuklarını serbest bırakacağını belirtmesi üzerine Vlad, tahtını geri aldıktan sonra bölge siyasetinde tarafsız kalmıştır.[44][45] II. Murad, Macaristan ve Osmanlı İmparatorluğu arasındaki barış görüşmelerinin sonuçlanmasını istiyor ve II. Vlad da bu iki gücün arasında bir köprü görevi görüyordu. Zira yönettiği Eflak bölgesi her iki gücün tampon bölgesini almaktaydı ve bu durum Vlad'ı rahatsız ediyordu. Fakat Papalık, bu barışı engelliyor ve bunun yerine VVladysław'ı Osmanlı İmparatorluğu'na karşı Haçlı Seferlerine devam etmeye çağırıyordu.[46][47] Öte yandan Vlad, Polonyalı tarihçi Jan Długosz'a göre; II. Murad ve Osmanlılara karşı sadakat göstermek ile kuvvetleri Władysław'ın birlikleri tarafından daha fazla zarar görmüştür.[48] Nitekim Vlad, yaşanan bu hadiselere rağmen yine de oğlu Mircea'nın komutasındaki 4.000 atlıyı Osmanlılara karşı Haçlı birlikleri ile beraber savaşmaya göndermiştir.[49]

Gerçekleşen Haçlı seferi, 10 Kasım 1444'te Varna Muharebesi'nde Haçlıların yenilgisi ile sona ermiştir.[48] Savaştan sonra Hunyadi, Eflak üzerinden Macaristan'a dönmek istemiş ancak Tuna'da, II. Vlad'ın askerleri tarafından esir alınmıştır. Uzun süre Vlad'ın esaretinde kalan Hunyadi, Macaristan'ın Eflak'a savaş açacağı tehdidi üzerine serbest bırakılmıştır.[50][51] Tarihçi John Jefferson'a göre Vlad, Hunyadi'yi II. Murad'a teslim etmek için esir almıştır.[24] Camil Mureşanu ise; Hunyadi'nin, Vlad tarafından sadece esir alınmak istendiğini yazmaktadır.[50] Tarihçi Kurt W. Teptow ise, Vlad'ın Hunyadi'yi Haçlıların yaşadığı bozgundan dolayı sorumlu tuttuğunu ve neredeyse onu öldüreceğini ifade etmektedir.[48] II. Vlad, Hunyadi'yi serbest bıraktıktan sonra ona değerli hediyeler vermiş ve Macaristan sınırına kadar kendisine eşlik etmiştir.[24]

Tüm bunlar yaşanırken, Burgundiya haçlılarından oluşan bir filo 1445 baharında Karadeniz'deki Osmanlı filosuna saldırmıştır.[52] Filonun komutanı Wavera Walerand, Osmanlı İmparatorluğu'na karşı bir ittifak arayışıyla elçisini Macaristan'a göndermiş ve müzakereleri başlatmıştır.[53] Hunyadi'nin talebi üzerine, Walerand'ın elçilerinden Pedro Vasque de Saavedra, Vlad'ı ziyaret ederek kendisini Walerand ile buluşmaya ikna etmiştir. Temmuz ayında Vlad, Walerand'ın ittifak kurduğu Isaccea'ya (İsakçı Kalesi) gitmiştir.[54] Vlad 4.000-6.000 kişilik bir orduyu toplayarak oğlu Mircea'nın komutasına yerleştirerek Walerand'a askerî destek sunmuştur.[55][56] Burgundiya ve Eflak ordusu Eylül ortasında birlikte Silistre'yi kuşatmış fakat başarısız olmuşlardır.[55][48] Ancak çok geçmeden Turtukaya'daki küçük bir kaleyi ele geçirip yıkmışlardır. Vlad, Walerand'ı Giurgiu'ya saldırmaya ikna ederek, Osmanlı ordusunun Eflak ya da Erdel'e her ne zaman geçmek isteseler Eflak ile aralarında bir köprü görevi gören Giurgiu'daki müstahkem adanın yakınındaki Tuna'dan geçebildiklerini ifade etmiştir.[55][57] Giurgu kuşatması sırasında topçu birliğinin komutasındaki Vlad, top atışları arasında topun soğumasına izin vermemesi sebebiyle büyük bir topun iki demir halkası aniden kırıldı ve iki askerin ölümüne sebep olmuştur.[58] Uzun süren kuşatma sonrası kalenin Osmanlı garnizonu, Osmanlı İmparatorluğu'na serbestçe gitmelerine izin verilmesi şartıyla teslimiyetlerini bildirmiş olsalar dahi kaleyi terk etmeleriyle beraber, Vlad'ın emriyle 2,000 Eflak askeri Osmanlı garnizonuna saldırmış ve silahsız Osmanlı askerlerini katletmişlerdir. Zira II. Vlad, 1442'de yaşadığı esaretinden Osmanlı garnizonunun komutanını sorumlu tutmaktaydı.[59] Ardından çok geçmeden Rusçuk'taki Osmanlı garnizonu da teslim olmuştur.[60]

Vlad, Osmanlı'ya isyan eden 11.000'den fazla Bulgar'a sığınma izni vermiş ve Tuna üzerinden Eflak'a geçmelerine yardım etmiştir.[60][61] Hunyadi'nin komutasındaki bir Macar ordusunun da katıldığı Burgundiyalı Haçlılar ve Eflak kuvvetleri, 14 Eylül'de Nicopolis'e yaklaştılar fakat bölgede yaşanan don, ilerleyişlerinin durması üzerine ittifakın bozulmasına neden olmuştur. Zira, Tuna bölgesinin donacağından korkan askerlerin moralleri düşmekte ve ordudan kaçışlar yaşanmaktaydı.[62] İttifakın bozulmasının ardından Macaristan ve Eflak arasındaki ilişkiler kısa sürede kötüleşmeye başlamıştır.[63] 1445'in sonlarında Braşov'un kasaba halkına yazılan bir mektupta Vlad, Eflak tüccarlarının Erdel'de tutuklandığından şikâyet etmekte ve oğullarını hristiyanlık için ölüme terk ettiğini belirtmektedir. Vlad'ın sözleri, iki oğlunun Osmanlı İmparatorluğu'nda öldürüldüğüne ikna edildiğini kanıtlamaktadır, ancak padişah II. Murad her iki çocuğuna da zarar vermemiştir.[63][56] 1446 veya 1447'de Vlad, Osmanlı mültecilerini Osmanlı İmparatorluğu'na geri döndürmeyi dahi kabul ederek Osmanlılarla barış sağlamıştır. 20 Temmuz 1447'de Hunyadi, Brașov'un asilzadelerine, Vlad'ın kuzeni olan Vladislav'ın Eflak tahtındaki hak iddiasına destek vermelerini emretmiştir.[62][63] Hunyadi beklenmedik bir şekilde Kasım ayının sonunda Vladislav'ın (Dan olarak da bilinir) birlikleri ile beraber Eflak'a girmiştir.[63][64] Hazırlıksız yakalanan Vlad, Târgoviște'den kaçmış ancak Bălteni'deki bataklıklarda Hunyadi'nin birliklerince yakalanarak öldürülmüştür.[65][63][66] II. Vlad'ın Bălteni'deki bataklıklarda yakalanarak öldürülmesinin ardından Hunyadi, Vladislav'ı Eflak tahtına çıkarmıştır.[67][56] Vlad Dracul'un ölümünün ardından mezarının yeri tespit edilememiştir. Cazacu, büyük olasılıkla Snagov Manastırı'na gömüldüğünü ifade ederken, Florescu, Vlad Dracul'un Târgoviște yakınlarındaki Dealu Manastırı'nda bir şapele gömüldüğünü yazmaktadır.[68][56]

Hanedanı[değiştir | kaynağı değiştir]

[69]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
16. Eflak Prensi I. Basarab
 
 
 
 
 
 
 
8. Eflak Prensi Nikolay Alexandru
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
17. Marghita
 
 
 
 
 
 
 
4. Eflak Prensi I.Radu
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
18. John Dobokai
 
 
 
 
 
 
 
9. Clara Dobokai
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2. Eflak Prensi I.Mircea
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. Kalinikia
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1. Eflak Prensi II. Vlad Dracul
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Yaygın olarak kabul edilen bir bilimsel teoriye göre Vlad'ın karısı, Moldovya prensi I. Alexandru'nun kızı olan "Cneajna" idi.[17] Tarihçi Matei Cazacu ise Cneajna'nın Vlad'ın ikinci karısı olduğunu yazmakta ancak ilk karısından bahsetmemektedir.[56] Vlad'ın torunları Drăculești olarak bilinmekteydiler, zira Vlad'ın Ejderha tarikatına olan bağlılığından sonra aldığı Dracul ismini kendilerini tanımlamak için Dracul+a (ejderin çocukları) olarak kullanılmıştır.[13] Dănești (Eflak Prensi I. Dan'ın torunları) ile Drăculești hanedanları arasındaki çekişmeler ve taht kavgalarının 15. yüzyıl Eflak siyasi istikrarsızlığına sebep olduğu ileri sürülmüştür.[70] Kurt W. Treptow'a göre Vlad'ın en büyük oğulları Mircea ve Vlad Dracula'nın isimleri ilk kez 20 Ocak 1437'de Vlad'ın bir tüzüğünde geçmektedir. Anlaşıldığı üzere Mircea yaklaşık 1428, Vlad 1429 ve 1431 arasında doğmuştur. Kardeşleri (Vlad Dracul'un üçüncü oğlu) Radu ise, 2 Ağustos 1439'dan önce doğmuştur. Gayrı meşru oğlu IV. Vlad'ın annesi ise Doamna Călțuna'dır.[1]

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Vlad Dracul'un erken yaşamının çok azını biliyoruz. Radu Florescu ve Raymond T. McNally, II. Vlad'ın büyük olasılık ile 1395'ten önce Eflak'ta doğduğunu belirtmektedir.[2]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Özel
  1. ^ a b Treptow 2000, s. 46.
  2. ^ a b Florescu, Radu R.; McNally, Raymond T. (1989). Dracula, Prince of Many Faces: His Life and his Times. Back Bay Books. s. 36. ISBN:978-0-316-28656-5
  3. ^ TDV İslam Ansiklopedisi, Eflak, Kemal Karpat, s.467
  4. ^ a b Florescu & McNally 1989, s. 36.
  5. ^ a b c d Treptow 2000, s. 36.
  6. ^ Treptow 2000, s. 37-39.
  7. ^ Treptow 2000, s. 38.
  8. ^ Florescu & McNally 1989, s. 37.
  9. ^ a b Florescu & McNally 1989, s. 38.
  10. ^ Florescu & McNally 1989, s. 39.
  11. ^ a b c Florescu & McNally 1989, s. 40.
  12. ^ Jefferson 2012, s. 133.
  13. ^ a b Florescu & McNally 1989, s. 41.
  14. ^ Treptow 2000, s. 41.
  15. ^ a b c Treptow 2000, s. 42.
  16. ^ a b Jefferson 2012, s. 143.
  17. ^ a b Florescu & McNally 1989, s. 43.
  18. ^ a b c d Treptow 2000, s. 43.
  19. ^ Engel 2001, s. 237.
  20. ^ Treptow 2000, s. 45-46.
  21. ^ Engel 2001, s. 239.
  22. ^ a b c Treptow 2000, s. 44.
  23. ^ a b Florescu & McNally 1989, s. 49.
  24. ^ a b c d e Jefferson 2012, s. 160.
  25. ^ Engel 2001, s. 279.
  26. ^ Jefferson 2012, s. 164.
  27. ^ a b Mureşanu 2001, s. 37.
  28. ^ a b Jefferson 2012, s. 161.
  29. ^ Treptow 2000, s. 45.
  30. ^ Mureşanu 2001, s. 77.
  31. ^ Engel 2001, s. 280-281.
  32. ^ Engel 2001, s. 283.
  33. ^ a b Jefferson 2012, s. 280.
  34. ^ Florescu & McNally 1989, s. 53.
  35. ^ a b Engel 2001, s. 285.
  36. ^ a b Treptow 2000, s. 47.
  37. ^ a b Florescu & McNally 1989, s. 54.
  38. ^ Treptow 200, s. 47.
  39. ^ Mureşanu 2001, s. 81.
  40. ^ Russel 2012.
  41. ^ Buşă 2015, s. 127-128.
  42. ^ Eagles 2013.
  43. ^ Florescu & McNally 1989.
  44. ^ a b Mureşanu 2001, s. 90.
  45. ^ Treptow 2000, s. 47-48.
  46. ^ Jefferson 2012, s. 390.
  47. ^ Engel 2001, s. 287.
  48. ^ a b c d Treptow 2000, s. 48.
  49. ^ Jefferson 2012, s. 240.
  50. ^ a b Mureşanu 2001, s. 111.
  51. ^ Jefferson 2012, s. 486.
  52. ^ Mureşanu 2001, s. 118.
  53. ^ Mureşanu 2001, s. 119.
  54. ^ Mureşanu 2001, s. 120.
  55. ^ a b c Mureşanu 2001, s. 121.
  56. ^ a b c d e Cazacu 1991, s. 54.
  57. ^ Jefferson 2012, s. 230-231.
  58. ^ Mureşanu 2001, s. 121-122.
  59. ^ Mureşanu 2001, s. 122.
  60. ^ a b Mureşanu 2001, s. 123.
  61. ^ Treptow 2000, s. 51.
  62. ^ a b Mureşanu 2001, s. 124-125.
  63. ^ a b c d e Treptow 2000, s. 52.
  64. ^ Cazacu 1991, s. 55-60.
  65. ^ Mureşanu 2001, s. 141.
  66. ^ Cazacu 1991, s. 55.
  67. ^ Ciobanu 1991, s. 32.
  68. ^ Florescu 1991, s. 251.
  69. ^ Hasan 2013, ss. 135–149.
  70. ^ Treptow 2000, s. 32-34.
Genel

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

II. Vlad
Doğumu: 1395 öncesi Ölümü: Kasım 1447
Resmî unvanlar
Önce gelen
I. Alexandru Aldea 		Coat of arms of Wallachia, 1700.svg
Eflak Voyvodası
1436 – 1442 		Sonra gelen
II. Mircea
Resmî unvanlar
Önce gelen
II. Basarab 		Coat of arms of Wallachia, 1700.svg
Eflak Voyvodası
1443 – 1447 		Sonra gelen
II. Vladislav
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=II._Vlad&oldid=22929853" adresinden alınmıştır.