31 Euphrosyne
 | |
| Keşif | |
|---|---|
| Keşfeden | J. Ferguson |
| Keşif tarihi | 1 Eylül 1854 |
| Adlandırmalar | |
| MPC belirtmesi | (31) Euphrosyne |
| Telaffuz | /juːˈfrɒsɪniː/[1] |
Adın kaynağı | Εὐφροσύνη Eyphrosynē |
Alternatif adlandırma | A907 GP; A918 GB |
| Asteroit kuşağı | |
| Sıfatlar | Euphrosynean /juːfrɒsɪˈniːən/[2] |
| Yörünge özellikleri[3] | |
| Günöte | 3.8523 AU (576.296 Gm) |
| Günberi | 2.4585 AU (367.786 Gm) |
| 3.1554 AU (472.041 Gm) | |
| Dış merkezlik | 0.2209 |
| 5.61 yr (2041.585 d) | |
| 87.1671° | |
| Eğiklik | 26.3033° |
| 31.1186° | |
| 61.4704° | |
| Bilinen doğal uydusu | 1 |
| Fiziksel özellikler | |
| C[3][4] | |
| 10.16[5] to 13.61 | |
| 6.74[3] | |
| Boyutlar | c/a = 0,86±0,07[6] (294±6) × (280±10) × (248±6) km[7] |
Ortalama çap | 268±4 km[6] 267,1±2,6 km (IRAS)[3] 268±6 km[7] |
| Kütle | (16,5±2,6)×1018 kg[6] (17±3)×1018 kg[7] |
Ortalama yoğunluk | 1,64±0,27 g/cm3[6] 1,66±0,24 g/cm3[7] |
| 0.230400 d (5.529595 h)[7] | |
| 0.05[6] 0.0543[8] | |
 Wikimedia Commons'ta ilgili ortam | |
Euphrosyne (küçük gezegen tanımı : 31 Euphrosyne) çok genç bir asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir (ölçüm belirsizlikleri dahilinde yaklaşık 7. sırada yer alır). Kuzey Amerika'dan bulunan ilk asteroid olup, 1 Eylül 1854'te James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Haritesler (Üç Güzeller)'den biri olan Euphrosyne'den almıştır. 2019'da küçük bir yol arkadaşı keşfedildi. Bilinen en yuvarlak üçüncü asteroittir (1 Ceres ve 10 Hygiea'dan sonra).[6] Yuvarlaklığının, bir çarpışma ile bozularak yeniden birikmiş olmasından kaynaklandığı düşünülmektedir ve hidrostatik dengeye yakın değildir.[7]
Gözlemler[değiştir | kaynağı değiştir]
Euphrosyne, kemerin dış kenarına yakın oldukça koyu bir gövde olarak bulunur. Bu nedenle, daha önce keşfedilen otuz asteroidin tamamından daha sönük olup, +10.2 civarında olası en iyi karşıtlıkta maksimum görünür büyüklüğe sahip olduğunda bile (Kasım 2011'de olduğu gibi), dürbünle asla görülemez.[9]
Euphrosyne, yüksek bir yörünge eğimine ve günberi ve günöte noktalarına yakın düğümlere eksantrikliğe sahiptir. Euphrosyne'nin günberisi yörüngesinin en kuzey noktasında yer alır. Perihelik karşıtlıklar sırasında, Euphrosyne kuzey enlemlerinden gökyüzünde çok yüksek yer alır ve Yeni Zelanda, Şili gibi güney ülkelerinden görünmez.
Yüzeyi[değiştir | kaynağı değiştir]
Euphrosyne, ayını da oluşturan çarpışma kaynaklı, muhtemelen kalın bir enkaz örtüsüyle kaplanmış ilkel bir yüzeye sahip C tipi bir asteroittir . Derin havzalar yoktur. Çapı 40 km'den büyük olan herhangi bir kraterin VLT görüntülerinde görünmemesi için düz zeminlere sahip olması gerekir, bu buzlu bir C-tipi bileşim ile tutarlıdır. Kraterlerin olmaması, yüzeyin genç yaşından da kaynaklanıyor olabilir.[7]
Kütle ve yoğunluk[değiştir | kaynağı değiştir]
Uydusunun keşfi, Euphrosyne'nin kütlesinin 2020'de (1,7±0,3)×1019 kg yoğunluk ile ilk doğru ölçümünü sağladı. Düşük yoğunluk değeri, eğer iç gözeneklilik %20 ise, Euphrosyne'nin yarı su buzu olduğunu düşündürür.[7]
Uydusu ve ailesi[değiştir | kaynağı değiştir]
| Keşif | |
|---|---|
| Keşif tarihi | 15 Mart 2019 |
| Adlandırmalar | |
| MPC belirtmesi | Euphrosyne I |
| Yörünge özellikleri[7] | |
Dönem EQJ2000 | |
| 672±12 km | |
| Dış merkezlik | 0,043+0,041 -0,014 |
| 1,209±0,001 days | |
| Eğiklik | 1,4°±0,5° |
| 80,1°±9,3° | |
| 135,2°±13,5° | |
| Fiziksel özellikler | |
Ortalama yarıçap | 4,0±1,0 km |
| Wikimedia Commons'ta ilgili ortam | |
Euphrosyne, aynı zamanda, benzer spektral özellikleri ve yörünge öğelerini paylaşan yaklaşık iki bin asteroitten oluşan karmaşık bir asteroid ailesinin adaşıdır. Yaklaşık 280 milyon yıl önceki yakın tarihli bir çarpışmadan ortaya çıktıkları düşünülmektedir.[7] Tüm üyelerin nispeten yüksek yörünge eğilimleri vardır.[10] Bu gruptaki en büyük ikinci cisim olan 895 Helio, büyük olasılıkla araya girip ortalığı dağıtan nesnedir.[11]
2019'da, muhtemelen aileyi yaratan aynı çarpışma olayından kaynaklanan küçük bir uydu keşfedildi. Ön yörünge hesaplamaları, yaklaşık 1,2 günlük bir yörünge periyodunu ve 670 km'lik bir yarı ana ekseni gösterdi. VLT görüntüleri, Euphrosyne ile aynı albedoya sahip olduğu varsayılarak, ayın 4 km çapında olduğunu gösteriyor.[7]
Galeri[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
- ^ "Elia", The New-England Magazine, vol. IX, Oct. 1835, p. 236
- ^ a b c d "JPL Small-Body Database Browser: 31 Euphrosyne" (2018-06-15 last obs). 24 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2019.
- ^ "Astrometric and Geodetic Properties of Earth and the Solar System" (PDF). 7 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2007.
- ^ "Bright Minor Planets 2000". Küçük Gezegen Merkezi. 13 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2022.
- ^ a b c d e f P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE en büyük asteroit kuşağı asteroitlerini görüntüleme araştırması: Nihai sonuçlar ve sentez. Astronomi ve Astrofizik 54, A56
- ^ a b c d e f g h i j k Yang, B.; Hanuš, J.; Carry, B.; Vernazza, P.; Brož, M.; Vachier, F.; Rambaux, N.; Marsset, M.; Chrenko, O.; Ševeček, P.; Viikinkoski, M.; Jehin, E.; Ferrais, M.; Podlewska-Gaca, E.; Drouard, A.; Marchis, F.; Birlan, M.; Benkhaldoun, Z.; Berthier, J.; Bartczak, P.; Dumas, C.; Dudziński, G.; Ďurech, J.; Castillo-Rogez, J.; Cipriani, F.; Colas, F.; Fetick, R.; Fusco, T.; Grice, J.; Jorda, L.; Kaasalainen, M.; Kryszczynska, A.; Lamy, P.; Marciniak, A.; Michalowski, T.; Michel, P.; Pajuelo, M.; Santana-Ros, T.; Tanga, P.; Vigan, A.; Witasse, O. (September 2020), "Binary asteroid (31) Euphrosyne: ice-rich and nearly spherical", Astronomy & Astrophysics, cilt 641, s. 9, arXiv:2007.08059 $2, Bibcode:2020A&A...641A..80Y, doi:10.1051/0004-6361/202038372, A80
- ^ "Albedo table". 22 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2006.
- ^ "Brightest asteroids". 7 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2007.
- ^ Novaković, Bojan; et al. (November 2011), "Families among high-inclination asteroids", Icarus, vol. 216, no. 1, pp. 69–81
- ^ Yang, B.; Hanuš, J.; Brož, M.; Chrenko, O.; Willman, M.; Ševeček, P.; Masiero, J.; Kaluna, H. (November 2020), "Physical and dynamical characterization of the Euphrosyne asteroid family", Astronomy & Astrophysics, cilt 643, s. 9, arXiv:2009.04489 $2, Bibcode:2020A&A...643A..38Y, doi:10.1051/0004-6361/202038567, A38
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- 31 Euphrosyne - AstDyS-2, Asteroitler—Dinamik Site
- 31 Euphrosyne - JPL Small-Body Database
