İnhalasyon anesteziği

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Yaygın olarak anestezide kullanılan Halojenli eterler sevofluran, izofluran, enfluran, ve desfluranın şişeleri. Bu maddelerin şişeleri güvenlik amacıyla renk kodludur. Oda sıcaklığında kaynayan (K.N.: 23,5 °C) desfluran için özel kapağa dikkat edin.

İnhalasyon anesteziği, volatil/uçucu anestezik olarak da bilinen, inhalasyon (solunum) yoluyla verilen genel anestezik özelliklere sahip kimyasal bir bileşiktir. Anestezik buharlaştırıcıya ve anestezik dağıtım sistemine bağlı bir yüz maskesi, laringeal maske hava yolu veya trakeal tüp aracılığıyla uygulanırlar. Güncel klinik açıdan önemli ajanlar arasında izofluran, sevofluran ve desfluran gibi uçucu sıvı anestezik ajanların yanı sıra nitröz oksit ve ksenon gibi belirli anestezik gazlar yer alır.

İnhalasyon anestezikleri listesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Günümüzde kullanılanlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Geçmişte kullanılanlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Bunlardan bazıları hâlâ klinik pratikte ve araştırmalarda kullanılıyor olsa da, aşağıdaki anestezik ajanlar öncelikle gelişmiş ülkeler için tarihi öneme sahiptir:

Hiç yaygınlaşmamış anestezikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Paracelsus, 1540 yılında bir inhalasyon anesteziği geliştirdi.[3] Kümes hayvanlarına, Valerius Cordus tarafından hazırlanan ve Frobenius tarafından Aether adı verilen "tatlı vitriol yağını (dietil eter) verdi: “tavuklar bir süre onunla uykuya dalarlar, ancak daha sonra hiçbir zarar görmeden uyanırlar”. Daha sonra, yaklaşık 40 yıl sonra, 1581'de Giambattista Delia Porta, herhangi bir cerrahi anestezi türü için kullanılmamasına rağmen eterin insanlar üzerinde kullanımını gösterdi.[3]

Modern tıpta Dr. Horace Wells, 1844 yılında kendi diş çekimi için nitröz oksit kullanmıştır. Ancak bu sonuçları Massachusetts General Hospital'da (MGH) tekrarlama girişimi kısmî anestezi yaratmış ve başarısızlıkla sonuçlanmıştır.

William T.G. Morton, 16 Ekim 1846'da MGH'de ilk kez cerrahi anesteziyi başarıyla gösterdiği için itibar kazandı. Bu olayın ardından Batı tıbbında eter ve diğer uçucu anesteziklerin kullanımı yaygınlaştı.[4]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Tamburro CH (1978). "Health effects of vinyl chloride". Texas Reports on Biology and Medicine. Cilt 37. ss. 126-44, 146-51. PMID 572591. 
  2. ^ Oster RH, Carr CJ (July 1947). "Anesthesia; narcosis with vinyl chloride". Anesthesiology. 8 (4). ss. 359-61. doi:10.1097/00000542-194707000-00003. PMID 20255056. 
  3. ^ a b Terrell, RC (1986). "Future Development of Volatile Anesthetics". ZAK Zürich. Anaesthesiologie und Intensivmedizin / Anaesthesiology and Intensive Care Medicine. 188. ss. 87-92. doi:10.1007/978-3-642-71269-2_12. ISBN 978-3-642-71269-2.  citing Fülöp-Miller R (1938) Triumph over pain. Literary Guild of America, New York.
  4. ^ "History of Anesthesia".