Enfluran
 | |
 | |
| Klinik verisi | |
|---|---|
| AHFS/Drugs.com | Micromedex Detaylı Tüketici Bilgisi |
| ATC kodu | |
| Hukuki durum | |
| Hukuki durum | |
| Farmakokinetik veri | |
| Protein bağlanma | 97% |
| Tanımlayıcılar | |
| |
| CAS Numarası | |
| PubChem CID | |
| IUPHAR/BPS | |
| DrugBank | |
| ChemSpider | |
| UNII | |
| KEGG | |
| ChEBI | |
| ChEMBL | |
| CompTox Bilgi Paneli (EPA) | |
| ECHA Bilgi Kartı | 100.034.126 |
| Kimyasal ve fiziksel veriler | |
| Formül | C3H2ClF5O |
| Mol kütlesi | 184,49 g·mol−1 |
| 3D model (JSmol) | |
| |
| |
Enfluran (2-kloro-1,1,2-trifloroetil diflorometil eter), halojenli bir eterdir. 1963 yılında Ross Terrell tarafından geliştirildi ve ilk kez 1966 yılında klinik olarak kullanıldı. 1970'li ve 1980'li yıllarda inhalasyon anestezisi için giderek daha fazla kullanıldı[2] ancak artık yaygın olarak kullanılmamaktadır.[3]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Anvisa (31 Mart 2023). "RDC Nº 784 - Listas de Substâncias Entorpecentes, Psicotrópicas, Precursoras e Outras sob Controle Especial" [Collegiate Board Resolution No. 784 - Lists of Narcotic, Psychotropic, Precursor, and Other Substances under Special Control] (Portekizce). Diário Oficial da União (4 Nisan 2023 tarihinde yayınlandı). 3 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2023.
- ^ Niedermeyer E, Lopes da Silva FH (2005). Electroencephalography: Basic Principles, Clinical Applications, and Related Fields. Lippincott Williams & Wilkins. s. 1156. ISBN 978-0-7817-5126-1.
- ^ Hemmings Jr HC, Egan TD (2013). Pharmacology and Physiology for Anesthesia. doi:10.1016/C2009-0-41712-4. ISBN 9781437716795.