Gel Gel Ne Olursan Ol Yine Gel: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
Değişiklik özeti yok |
ek |
||
| 10. satır: | 10. satır: | ||
[[Kategori:Silinmeye aday sayfalar]] |
[[Kategori:Silinmeye aday sayfalar]] |
||
{{eksik}} |
{{eksik}} |
||
'''Gel Gel Ne Olursan Ol Yine Gel''', [[Muhammed Celâleddin-i Rûmî|Mevlana]]'ya atfedilen |
'''Gel Gel Ne Olursan Ol Yine Gel''', yaygın olarak [[Muhammed Celâleddin-i Rûmî|Mevlana]]'ya atfedilen ancak [[Ebu Said-i Ebu’l-Hayr]]'a ait olduğu iddia edilen şiir. İçerik olarak Mevlana'nın felsefesine denk düştüğü ve döneminin en önemli şairi olduğu için ona isnad edildiği düşünülür.<ref>[http://www.yeniaktuel.com.tr/top107-2,178@2100.html Mevlana "gel" Demedi!]</ref> |
||
==Yapısı== |
|||
Lirik bir özellik taşır ve [[nasihat]]lardan oluşur. Anlamına ilişkin çeşitli yorumlar yapılmaktadır. Farsça yazılan şiirin kelime oyunlarının arkasına saklandığı, Ebu'l Hayr'ın burada "gel" derken "pişman"lıkla eş anlamlı bir kelime kullandığı ve çağrısını "İslam'a gel" olarak yaptığı öne sürülür. |
|||
==Şairi== |
|||
Mevlana’ya atfedilen ve çok sık alıntılanan bir şiir olmakla birlikte kaynağı tam olarak bilinmez. Ebu Said-i Ebu’l-Hayr'a ait olduğu çeşitli kaynaklarda ileri sürülen şiir; "Rubaiyyat-ı Baba Efdal-i Kasani" adlı eserde 7 numara ile "Baba Efdal"'in rubasi olarak yer alır.<ref name=safak>[http://www.tasavvufdergisi.net/Makaleler/1359015800_24_4.pdf Yakup Şafak, Mevlana'ya Atfedilen Yine Gel Rubaisine Dair, Tasavvuf İlmi ve Akademik Araştırma Dergisi, 2009]</ref> |
|||
Mevlana'nın intihal yaptığı yönündeki iddialara cevap veren [[İlber Ortaylı]], Mevlana'nın hiçbir kitabında bu dizelerin bulunmadığını, bu şiirin Mevlana'dan sonra ona isnad edildiğini ifade eder.<ref>[http://www.yeniaktuel.com.tr/top107-2,178@2100.html Mevlana "gel" Demedi!]</ref> |
|||
Mutasavvıf [[Şefik Can]], Mevlana'nın altı ciltlik Mesnevi’si varken bu şiirin ona ait olmayan 7. ciltte yazılı olduğunu söyler.<ref>[http://www.ahmetakyol.net/mevlana-nasil-gel-dedi/ MEVLÂNA NASIL “GEL” DEDİ ?]</ref> Mevlana’nın beyitlerinin yer aldığı Divan-ı Kebir nüshalarında bu dizeler yer almıştır. Ancak son yıllarda yapılan karşılaştırmalı metinlerle basılan nüshalarda bu ve buna benzer tartışmalı, Mevlana'ya ait olmadığı düşünülen beyitler ayıklanmıştır. |
|||
== Şiir metni == |
== Şiir metni == |
||
Sayfanın 09.08, 7 Eylül 2015 tarihindeki hâli
 | Bu maddede Hata: Eksik olan bilgileri belirtmelisiniz. konusunun eksik olduğu düşünülmektedir. (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Gel Gel Ne Olursan Ol Yine Gel, yaygın olarak Mevlana'ya atfedilen ancak Ebu Said-i Ebu’l-Hayr'a ait olduğu iddia edilen şiir. İçerik olarak Mevlana'nın felsefesine denk düştüğü ve döneminin en önemli şairi olduğu için ona isnad edildiği düşünülür.[1]
Yapısı
Lirik bir özellik taşır ve nasihatlardan oluşur. Anlamına ilişkin çeşitli yorumlar yapılmaktadır. Farsça yazılan şiirin kelime oyunlarının arkasına saklandığı, Ebu'l Hayr'ın burada "gel" derken "pişman"lıkla eş anlamlı bir kelime kullandığı ve çağrısını "İslam'a gel" olarak yaptığı öne sürülür.
Şairi
Mevlana’ya atfedilen ve çok sık alıntılanan bir şiir olmakla birlikte kaynağı tam olarak bilinmez. Ebu Said-i Ebu’l-Hayr'a ait olduğu çeşitli kaynaklarda ileri sürülen şiir; "Rubaiyyat-ı Baba Efdal-i Kasani" adlı eserde 7 numara ile "Baba Efdal"'in rubasi olarak yer alır.[2] Mevlana'nın intihal yaptığı yönündeki iddialara cevap veren İlber Ortaylı, Mevlana'nın hiçbir kitabında bu dizelerin bulunmadığını, bu şiirin Mevlana'dan sonra ona isnad edildiğini ifade eder.[3] Mutasavvıf Şefik Can, Mevlana'nın altı ciltlik Mesnevi’si varken bu şiirin ona ait olmayan 7. ciltte yazılı olduğunu söyler.[4] Mevlana’nın beyitlerinin yer aldığı Divan-ı Kebir nüshalarında bu dizeler yer almıştır. Ancak son yıllarda yapılan karşılaştırmalı metinlerle basılan nüshalarda bu ve buna benzer tartışmalı, Mevlana'ya ait olmadığı düşünülen beyitler ayıklanmıştır.
Şiir metni
İlk iki dizesi şöyledir:
Gel, gel, ne olursan ol yine gel,
İster kafir, ister mecusi,
İster puta tapan ol yine gel, ,
Bizim dergahımız, ümitsizlik dergahı değildir,
Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel...
Şu toprağa sevgiden başka bir tohum ekmeyiz,
Şu tertemiz tarlaya sevgiden başka bir tohum ekmeyiz biz...
Beri gel, beri ! Daha da beri ! Niceye şu yol vuruculuk ?
Mademki sen bensin, ben de senim, niceye şu senlik benlik...
Ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız!
Bizim mezarımız âriflerin gönüllerindedir.
