Ernst Engelberg

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ernst Engelberg
Ernst Engelberg, 1963 yılındaki Hans Globke davasında uzman tanık olarak ifade veriyor
Doğum05 Nisan 1909(1909-04-05)
Haslach im Kinzigtal, Baden-Württemberg, Alman İmparatorluğu
Ölüm18 Aralık 2010 (101 yaşında)
Berlin, Almanya
İkametBerlin
MilliyetAlman
Mezun olduğu okul(lar)Albert Ludwigs Üniversitesi
Münih Ludwig Maximilian Üniversitesi
Berlin Humboldt Üniversitesi
MeslekTarihçi
EvlilikWaltraut Seifert
(d. Waltraut Duchatsch)
Çocuk(lar)Achim Engelberg (yazar)
Renate Rauer (mimar)

Ernst Engelberg (5 Nisan 1909 - 18 Aralık 2010) bir Alman üniversite profesörü ve Marksist tarihçi.[1]

Bazı yorumcuların görüşlerine göre Demokratik Almanya Cumhuriyeti'nde tarihyazımı için bir paradigma kaymasını temsil eden iki ciltlik Otto von Bismarck[2] biyografisiyle özellikle dikkate değer bir katkı yapmıştır.[3]

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Ailesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Ernst Engelberg, iyi belgelenmiş demokratik devrimci kimliğe sahip bir ailede doğdu. Büyükbabası Julius Engelberg (1829-1902), kendisini "von Engelberg" olarak adlandırmaya başladı ve 1848 sonrasında bir yurttaş milis kuvvetlerine katıldı. Ernst Engelberg'in babası Wilhelm Engelberg [de] (1862-1947), bir yayıncı ve 1898 yılında Haslach'ta yerel Sosyal Demokrat Parti'yi kuran bir solcu aktivist idi.[4] Aile politik olarak bilinçliydi ve yaşlı bir adam olarak Wilhelm Engelberg bile kendisini "1848 demokratı" ("Ich bin 48er Demokrat") olarak ilan etmekten mutluluk duyuyordu.[4]

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Siyasi sorgulamayı teşvik eden ve savaşın, savaş sonrası siyasi çalkantıların ve 1920'lerin enflasyonunun ekonomik felaketinin gölgesinde kalan bir çocukluğun ardından Engelberg, kendisini 1928'de katıldığı Genç Komünistler ve katıldığı Komünist Parti'ye doğru sürüklenirken buldu. iki yıl sonra 21. doğum gününden sonra katıldı.[1] Üniversite eğitimini 1927 ve 1934 yılları arasında, hocalarından birinin Gustav Mayer olduğu Freiburg (kısaca), Münih ve Berlin Üniversitelerinde tamamladı.[1] Tarihin yanı sıra Sosyal İktisat (Nationalökonomie), Felsefe ve Hukuk okudu.[1] Engelbert doktora tezini Hermann Oncken'in ve daha sonra Fritz Hartung'un gözetiminde hazırladı: Almanya'da Sosyal Demokrasi ve Şansölye Bismarck'ın sosyal politikaları ile ilgiliydi.[5] Ancak 1934'te doktora tezi tamamlandığında Almanya'da rejim değişikliği oldu ve (Yahudi olan) eski tarih hocası Gustav Mayer üniversitedeki görevlerinden atılmış ve (bu aşamada) Almanya'dan Hollanda'ya göç etmeye ikna edilmişti.[6] Ernst Engelberg'in doktora tezinin, Üçüncü Reich döneminde Marksist bir tez için verilen çok az sayıdaki doktoralardan biri olduğu ortaya çıkmıştır.

Sürgün[değiştir | kaynağı değiştir]

Serbest bırakıldıktan sonra, 1936'da Engelberg İsviçre'ye kaçtı.[1] Burada, Gustav Mayer'in tavsiyesi üzerine, şimdi bir burs aldığı Cenevre'deki Graduate Institute of International and Development Studies'e başvurdu ve kabul edildi.[7] Ayrıca, sürgündeki akademik aydınların arasında Hans Mayer, Hans Kelsen ve Max Horkheimer'ın da bulunduğu Sosyal Araştırmalar Enstitüsü'nün yeni kurulan Cenevre şubesinin bir üyesi oldu.[7] Özgür Almanya Hareketi ile bağlantıları vardı.[8]

1940 yılında Max Horkheimer'in bağlantıları sayesinde Türkiye'ye göç etmeyi başardı. 1940-1947 yılları arasında İstanbul Üniversitesi'nde öğretim görevlisi olarak çalıştı. Amerika Birleşik Devletleri'ne veya Küba'ya göç etmek için izin almayı denese de, bunda başarılı olamadı.[5] II. Dünya Savaşı Mayıs 1945'te sona erdi, ancak Engelberg, birçokları gibi, Almanya'ya geri dönmeye çalışırken kaynakların bürokratik gecikmeler dediği durumla karşılaştı. Sonunda 1948 yılı başında İtalya ve İsviçre üzerinden Almanya'ya dönmeyi başardı.[9] Babası ile olan ilişkisi yenilemek için çok geçti, çünkü Wilhelm Engelberg önceki yılın ölmüştü.[5] Almanya'nın 1948'de geri döndüğü kısmı hâlâ Sovyet işgal bölgesi olarak yönetiliyordu ve daha sonra, Ekim 1949'da, idari olarak Sovyet kurallarına göre yapılandırılmış yeni bir Sovyet destekli Alman devleti olan Demokratik Almanya Cumhuriyeti olarak yeniden kuruldu. Ernst Engelberg sonraki kırk yıl boyunca başarılı bir akademik kariyer sürdürdü. Sadece, 1948 yılında, yeni kurulan ve zamanı gelince bu yeni Doğu Alman devletinin iktidar partisi haline gelen Almanya Sosyalist Birlik Partisi'ne (SED) katılarak çok az bir zamanını harcadı.[9]

Demokratik Almanya Cumhuriyeti[değiştir | kaynağı değiştir]

Doğu Almanya'da Potsdam'daki Öğretim Akademisi'nde (<i id="mwgQ">"Pädagogische Hochschule"</i> ) bir öğretim görevi aldı (daha sonra Potsdam Üniversitesi'ne dahil edildi). Ertesi yıl 1949'da, Ernst Engelberg "Alman İşçi Hareketi Tarihi", Profesör olarak atandı Leipzig Üniversitesi arkadaşları dahil, Hans Mayer (Cenevre zamanlarından kalma eski yoldaşı), Ernst Bloch ve Walter Markov'u,[10] Werner Krauß, Wieland Herzfelde ve Hermann Budzislawski ile birlikte . 1951'de Leipzig'de yeni kurulan Alman Halkı Tarihi Enstitüsü'nün ("Institut für Geschichte des dt. Volkes"),[11] 1960 yılına kadar taşıdığı bir görevdir.[1] Araştırmalar, 19. yüzyılın ikinci yarısındaki devrimci Sosyal Demokrasi Hareketi ve hareketin August Bebel, Friedrich Engels ve Julius Motteler gibi önde gelen isimleri üzerinde yoğunlaştı. 1953'te, artık Parti Liderliği üyesi olduğu üniversite tarafından tam bir öğretim sözleşmesi sağlandı. 1957'de Lehrstuhl öğretim üyesi koltuğunu aldı. Ayrıca, Mart 1958 ile Mart 1965 arasında Ernst Engelberg, yeni kurulan (Doğu) Alman Tarih Kurumu'nun Başkanı olarak görev yaptı.[12]

Bunu akademik ve politik dünyalar arasındaki hayati arayüzde başka atamalar izledi. 1960 yılında (Doğu) Alman Bilimler Akademisi, Karl Obermann'ın ardından onu Alman Tarihi Enstitüsü'nün direktörü olarak atadı.[1] 1969 yılından emekli olduğu 1974'e kadar Akademi'nin sözde "Metodoloji Araştırma Merkezi ve ardından Tarih Bilimleri Tarihi" ("Forschungsstelle für Methodologie und Geschichte der Geschichtswissenschaft") olarak adlandırılan kurumun yeniden yapılandırılmasına başkanlık etti. Bu süre zarfında "Eğitim Teorisi"ni ("Formationstheorie") geliştirdi ve yayımladı.[13] 1960 ve 1980 yılları arasında Ernst Engelberg, Doğu Alman Tarihçileri Ulusal Komitesi'nin ("Nationalkomitee der Historiker der DDR") Başkanı olarak görev yaptı.[1]

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Üretken Ernst Engelberg'in yayınlarının listesi oldukça uzundur.[14]

Alışılmadık bir şekilde, iki ciltlik Otto von Bismarck[2] aynı anda Doğu Almanya ve Batı Almanya'da yayınlandı ve sınırın her iki tarafında da dikkatleri üzerine çekerek çeşitli yorumlarla karşılaştı.[3]

Engelberg, Bismarck'ın politik gerçekçiliğinden, entelektüel kavrayışlarından ve hayal gücünden, dış politikasını ayarlamadaki özenle ve yeni çağın ortaya çıkışını tanıma konusundaki istekliliğinden etkilenmişti. Ancak şansölye, sanayi dünyasına ve işçi sınıfına bir yabancı olarak kalmıştı.[15]

Ciltler 1985 ve 1990'da ayrı ayrı çıktı.[16] Rudolf von Augstein, Der Spiegel'de, von Augstein'ın Engleberg'in altında yatan Marksist bağlamsallaştırma konusunda öngörülebilir ve gerekli ihtiyatlı olmasına rağmen, biyografi yazarının içgörülerinin çoğunu överek ve saygı duyarak her birinin düşünceli bir incelemesine katkıda bulunmuştur.[17]

Yayınlanan eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Revolutionäre Politik und rote Feldpost 1878–1890. Akademie-Verlag, Berlin 1959.
  • Deutschland von 1849 bis 1871. Berlin 1965.
  • Deutschland von 1871 bis 1897. Berlin 1965.
  • Theorie, Empirie und Methode in der Geschichtswissenschaft. Gesammelte Aufsätze, Berlin 1980.
  • Bismarck. Urpreuße und Reichsgründer. Berlin 1985.
  • Bismarck. Das Reich in der Mitte Europas. Berlin 1990.
  • Die Deutschen – woher wir kommen. (Hrsg. von Achim Engelberg), Dietz-Verlag, Berlin 2009, 978-3-320-02170-2.
  • Die Bismarcks. Eine preußische Familiensaga vom Mittelalter bis heute. (zusammen mit Achim Engelberg), Siedler, München 2010, 978-3-88680-971-4.
  • Wie bewegt sich, was uns bewegt? Evolution und Revolution in der Weltgeschichte. Herausgegeben, bearbeitet und ergänzt von Achim Engelberg. Mit einer Einführung von Peter Brandt. Franz Steiner Verlag, Stuttgart 2013, 978-3-515-10270-4.
  • Bismarck. Sturm über Europa. Herausgegeben und bearbeitet von Achim Engelberg, Siedler, München 2014, 9783827500243

Ödüller ve onur nişanları[değiştir | kaynağı değiştir]

Ekim 1989'da Ernst Engelberg, Üstün Halk Bilgini ("Hervorragender Wissenschaftler des Volkes") unvanının son sahibi oldu.[18]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d e f g h Engelberg, Ernst * 5.4.1909, † 18.12.2010 Präsident der Historiker-Gesellschaft (Almanca). Bundesstiftung zur Aufarbeitung der SED-Diktatur: Biographische Datenbanken. ISBN 978-3-86153-561-4. 27 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2015. 
  2. ^ a b Bismarck: Sturm über Europa. Biographie (Almanca). Siedler Verlag. 13 Ekim 2014. ISBN 978-3827500243. 
  3. ^ a b "Bismarck-Biograf Ernst Engelberg gestorben". Die Welt. Die Welt (online), Berlin. 20 Aralık 2010. 10 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2015. 
  4. ^ a b "Ich bin 48er Demokrat" (Almanca). Die Zeit (online). 19 Mart 1998. 14 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2015. 
  5. ^ a b c "Es tut mir leid: Ich bin wieder ganz Deiner Meinung": Wolf Jobst Siedler und Ernst Engelberg: Eine unwahrscheinliche Freundschaft. Promotionsarbeit »Die deutsche Sozialdemokratie und die Bismarcksche Sozialpolitik« (Almanca). Siedler Verlag, München. 21 Eylül 2015. ISBN 978-3-641-15903-0. 30 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021. 
  6. ^ "Mayer, Gustav: Journalist, Historiker, * 4.10.1871 Prenzlau (Brandenburg), † 21.2.1948 London. (israelitisch)". Neue Deutsche Biographie (Almanca). 1990. s. 538. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2015. 
  7. ^ a b "Ernst gelberg: Zwischen Wissenschaft und Politik" (PDF). Zwischen Genfer Exil und Nachkriegsdeutschland (Almanca). Rosa-Luxemburg-Stiftung: Gesellschaftsanalyse und politische Bildung e. V., Berlin. Nisan 2008. ss. 343-345. 6 Ekim 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2015. 
  8. ^ "Ernst Engelberg, Historiker: Geb. 5. April 1909 in Haslach" (Almanca). Else Lasker-Schüler-StiftungVerbrannte und verbannte Dichter-/ KünstlerInnen – für ein Zentrum der verfolgten Künste, Wuppertal. 6 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2015. 
  9. ^ a b Das "neue Deutschland". Wartesaal Ankara: Ernst Reuter, Exil und Rückkehr nach Berlin (Almanca). BWV (Berliner-Wissenschafts-Verlag). 2013. s. 273. ISBN 978-3-8305-3143-2. 30 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021. 
  10. ^ "Aufstieg und Fall des Staatssozialismus. Helmut Bocks Dokumentation" (PDF). Rosa-Luxemburg-Stiftung: Gesellschaftsanalyse und politische Bildung e. V., Berlin. Aralık 2004. s. 1072. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2015. 
  11. ^ Sozialhistorische Spezialforschungen. Sozialgeschichte des Mittelalters: Eine Forschungsbilanz nach der deutschen Einheit (Almanca). R. Oldenbourg Verlag, Muenchen. 11 Eylül 1996. s. 250. ISBN 978-3-486-644470. 30 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021. 
  12. ^ Institutionen, Historiker und Entwicklungen zwischen 1945 und 1949. "Die Wahrheit ist auf unserer Seite": Nation, Marxismus und Geschichte im Ostblock (Almanca). Böhlau Verlag, Köln, Weimar, Wien. 2011. s. 80. ISBN 978-3-412-20702-1. 30 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021. 
  13. ^ "Formationstheorie und Geschichte" (Almanca). Akademie-Verlag (1978) & "Annettes Philosophenstübchen" (2003). 7 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2015. 
  14. ^ "Literatur von und über Ernst Engelberg". Katalog der Deutschen Nationalbibliothek (Almanca). Deutsche Nationalbibliothek, Bundesunmittelbare Anstalt des Öffentlichen Rechts. 8 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2015. 
  15. ^ Stephan Speicher (20 Aralık 2010). "Die Totengräber der Revolution waren ihre Testamentsvollstrecker geworden". Süddeutsche Zeitung (Almanca). 
  16. ^ "Das Reich in der Mitte Europas: Rudolf Augstein über Ernst Engelbergs Bismarck-Biographie (Band 2)" (Almanca). 3 Eylül 1990. 30 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2015. 
  17. ^ "Nicht umsonst regiert man die Welt" (Almanca). 2 Eylül 1985. 7 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2015. 
  18. ^ Lothar Mertens: Priester der Klio oder Hofchronisten der Partei? kollektivbiographische Analysen zur DDR-Historikerschaft. 2006, s. 84.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ernst_Engelberg&oldid=29350440" sayfasından alınmıştır