Ursula K. Le Guin: Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
temalar genişletildi
temalar genişletildi
92. satır: 92. satır:


''Batı Sahili Yıllıkları''{{'}}nın her bir cildi de kahramanlarının reşit olma süreçlerini tasvir eder<ref name="Lindow 2006">{{Dergi kaynağı |soyadı=Lindow |ad=Sandra J. |başlık=Wild Gifts: Anger management and moral development in the fiction of Ursula K. Le Guin and Maurice Sendak |dergi=Extrapolation |cilt=47 |sayı=3 |yıl=2006|sayfalar=453–454|doi=10.3828/extr.2006.47.3.8}}</ref> ve kişinin kendi gücüne esir olması konusunu irdeler.<ref name="Lindow 2006" /><ref>{{Dergi kaynağı |soyadı=Covarr |ad=Fiona |başlık=Hybridity, Third Spaces and Identities in Ursula Le Guin's Voices |dergi=Mousaion |cilt=33 |sayı=2 |yıl=2015 |sayfa=129}}</ref> Büyüme süreci toplumun kahramanlara sunduğu dar seçeneklerin ötesini görmek olarak anlatılır. ''Marifetler''{{'}}de Orrec ve Gry halklarının sahip oldukları güçlerin iki şekilde kullanılabileceğinin farkına varırlar: Hakim olup hükmetmek ya da iyileştirip geliştirmek. Bu farkındalık onlara üçüncü bir seçeneği seçmelerine izin verir ve ayrılırlar.<ref name="Rochelle 2006">{{Dergi kaynağı|soyadı=Rochelle|ad=Warren G.|başlık=Choosing to be Human: American romantic/pragmatic rhetoric in Ursula K. Le Guin's teaching novel, ''Gifts''|dergi=Extrapolation|cilt=48|sayı=1|yıl=2006|sayfalar=88–91}}</ref> Bu tercihlerle mücadele verme Le Guin'in ''Teh Ones Who Walk Away from Omelas'' kısa öyküsünde karakterlerin yapmak zorunda bırakıldıkları seçimlerle kıyaslanır.<ref name="Rochelle 2006" /> Benzer şekilde ''Atuan Mezarları''{{'}}nda Ged Tenar'a kendisine değer vermesi ve görmediği seçenekleri bulmasına yardımcı olur{{sfn|Bernardo|Murphy|2006|pp=109–110}}{{sfn|Cummins|1990|pp=38–39}} ve kendisiyle Mezarlardan ayrılmasına neden olur.{{sfn|Cummins|1990|p=49}}
''Batı Sahili Yıllıkları''{{'}}nın her bir cildi de kahramanlarının reşit olma süreçlerini tasvir eder<ref name="Lindow 2006">{{Dergi kaynağı |soyadı=Lindow |ad=Sandra J. |başlık=Wild Gifts: Anger management and moral development in the fiction of Ursula K. Le Guin and Maurice Sendak |dergi=Extrapolation |cilt=47 |sayı=3 |yıl=2006|sayfalar=453–454|doi=10.3828/extr.2006.47.3.8}}</ref> ve kişinin kendi gücüne esir olması konusunu irdeler.<ref name="Lindow 2006" /><ref>{{Dergi kaynağı |soyadı=Covarr |ad=Fiona |başlık=Hybridity, Third Spaces and Identities in Ursula Le Guin's Voices |dergi=Mousaion |cilt=33 |sayı=2 |yıl=2015 |sayfa=129}}</ref> Büyüme süreci toplumun kahramanlara sunduğu dar seçeneklerin ötesini görmek olarak anlatılır. ''Marifetler''{{'}}de Orrec ve Gry halklarının sahip oldukları güçlerin iki şekilde kullanılabileceğinin farkına varırlar: Hakim olup hükmetmek ya da iyileştirip geliştirmek. Bu farkındalık onlara üçüncü bir seçeneği seçmelerine izin verir ve ayrılırlar.<ref name="Rochelle 2006">{{Dergi kaynağı|soyadı=Rochelle|ad=Warren G.|başlık=Choosing to be Human: American romantic/pragmatic rhetoric in Ursula K. Le Guin's teaching novel, ''Gifts''|dergi=Extrapolation|cilt=48|sayı=1|yıl=2006|sayfalar=88–91}}</ref> Bu tercihlerle mücadele verme Le Guin'in ''Teh Ones Who Walk Away from Omelas'' kısa öyküsünde karakterlerin yapmak zorunda bırakıldıkları seçimlerle kıyaslanır.<ref name="Rochelle 2006" /> Benzer şekilde ''Atuan Mezarları''{{'}}nda Ged Tenar'a kendisine değer vermesi ve görmediği seçenekleri bulmasına yardımcı olur{{sfn|Bernardo|Murphy|2006|pp=109–110}}{{sfn|Cummins|1990|pp=38–39}} ve kendisiyle Mezarlardan ayrılmasına neden olur.{{sfn|Cummins|1990|p=49}}

=== Siyasi sistemler ===
Alternatif toplumsal ve sisyasi sistemler Le Guin'in eserlerinde tekrarlayan bir temadır.<ref name="Fellow Writers" />{{sfn|White|1999|pp=81–83}} Her ne kadar Le Guin ''The Ones Who Walk Away from Omelas''{{'}}ında aralarında bulunduğu{{sfn|Rochelle|2008|pp=414–415}} başka eserlerinde de{{sfn|White|1999|pp=81–83}} ilgili temaları irdelese de eleştirmenler ''Mülksüzler'' ve ''Hep Yuvaya Dönmek'' eserlerine özel bir ilgi göstermiştir.{{sfn|White|1999|pp=81–83}} ''Mülksüzler'' bir [[Anarşizm|anarşist]] [[Ütopya|ütopik]] romandır ve Le Guin'e göre [[Peter Kropotkin]] gibi [[Pasifizm|pasifist]] anarşistlerden olduğu kadar 1960'ların ve 1970'lerin [[karşıkültür]]ünden de etkilenmiştir.<ref name="GuardianQ&A">{{Haber kaynağı |başlık=Chronicles of Earthsea: Edited Transcript of Le Guin's Online Q&A |url=https://www.theguardian.com/books/2004/feb/09/sciencefictionfantasyandhorror.ursulakleguin |tarih=9 Şubat 2004 |eser=The Guardian |erişim-tarihi=10 Kasım 2013 |arşivurl=https://web.archive.org/web/20131002164434/http://www.theguardian.com/books/2004/feb/09/sciencefictionfantasyandhorror.ursulakleguin |arşivtarihi=2 Ekim 2013}}</ref> Le Guin'in anarşizmi kapatıldığı kültürel gettodan kurtardığı ve entellektüel ana akıma geri getirdiği söylenmiştir.<ref>{{Dergi kaynağı |soyadı=Call|ad=Lewis| başlık=Postmodern Anarchism in the Novels of Ursula K. Le Guin|url=http://theanarchistlibrary.org/library/lewis-call-postmodern-anarchism-in-the-novels-of-ursula-k-le-guin|dergi=SubStance|cilt=13|sayı=36|yıl=2007|erişim-tarihi=25 Kasım 2013|arşivurl=https://web.archive.org/web/20130930094957/http://theanarchistlibrary.org/library/lewis-call-postmodern-anarchism-in-the-novels-of-ursula-k-le-guin|arşivtarihi=30 Eylül 2013}}</ref> Yazar [[Kathleen Ann Goonan]] Le Guin'in eserinin "insanların, diğer canlıların ve kaynakların mağduriyetine için gösterilen dargörüşlülük paradigması"nın üstüne gittiğini ve "yaşama saygılı sürdürülebilir alternatifler" aradığını yazmıştır.<ref name="Fellow Writers" />

Urras ve Anarres ikiz gezegenlerinde geçen ''Mülksüzler'' "muğlak bir ütopya" olarak tasvir edilen planlı bir anarko-sosyalist toplumu konu alır. Urras gezegeninden gelen yerleşimcilerin oluşturduğu toplum, Urras'ın refah toplumundan maddi yönden daha yoksuldur ama etik ve manevi açıdan daha gelişmiştir.{{sfn|White|1999|pp=86–89}} Klasik ütopyaların aksine Anarres toplumu ne mükemmel ne de durağan olarak tasvir edilmiştir; öykünün kahramanı Shevek araştırmasını sürdürmek için kendini Urras'a doğru yolculuk ederken bulur. Yine de Urras'ın otoriter toplumunda bulunan [[kadın düşmanlığı]] ve [[hiyerarşi]] sosyal yapılarını işbirliği ve bireysel özgürlükler üzerine kuran anarşistler arasında görülmez.{{sfn|White|1999|pp=86–89}} ''Mülksüzler''{{'}}den birkaç yıl sonra basılan ''Balıkçılın Gözü'', pasifistlerin soyundan gelenlerin oturduğu bir kasaba ile suçluların soyundan gelenlerin oturduğu bir şehrin arasındaki, yani karşıt felsefelere sahip iki toplum arasındaki çatışmayı kullanarak Le Guin'in insan özgürlüğünü irdelemesine devam ettiği eser olarak gösterilmiştir.{{sfn|Rochelle|2008|p=415}}

Uzak bir gelecekte Kaliforniya'da geçen ''Hep Yuvaya Dönmek'' günümüz Amerikan toplumuna benzeyen savaşçı bir toplumu pasifist komşuları Kesh'in gözünden inceler. Akademisyenler Kesh'in toplumunu Le Guin'in teknolojinin rolünü irdelediği bir feminist ütopya olarak tanımlamıştır.{{sfn|White|1999|pp=96–100}} Akademisyen Warren Rochelle bu toplumu "ne anaerkil ne de ataerkil, erkek ve kadınlar yalnızca oldukları gibi varlar" diye tanımlamıştır.{{sfn|Rochelle|2008|pp=415–416}} Yaygın refah, mutluluk ve güvenliğin tek bir çocuğun süregelen sefaletiyle sağlandığı bir toplumu tasvir eden ''The Ones Who Walk Away from Omelas'' alegorisi de günümüz Amerikan toplumunun bir eleştirisi olarak görülür.{{sfn|Spivack|1984|p=159}}{{sfn|Rochelle|2008|p=414}} ''Dünyaya Orman Denir'' toplumun yapısının doğal çevreyi nasıl etkilediğini inceler; bu romanda Atshe gezegeninin yerlileri yaşam biçimlerini gezegenin ekolojisine uydurmuşlardır.{{sfn|Cummins|1990|pp=87–90}} Koloni kuran insan toplumu ise yıkıcı ve umursamaz olarak tasvir edilmiştir; Le Guin kısmen ABD'nin [[Vietnam Savaşı]]'na müdahalesine olan nefretinden de kaynaklanarak [[Sömürgecilik|sömürgeciliğin]] ve [[emperyalizm]]in eleştirisini yapmıştır.{{sfn|Spivack|1984|pp=70–71}}{{sfn|Cummins|1990|pp=87–90}}{{sfn|Reid|1997|pp=58–60}}

Diğer toplumsal yapılar ''Bağışlanmanın Dört Yolu'' öyküleri ve genellikle "bağışlanmanın beşinci yolu" olarak tanımlanan ''Old Music and the Slave Woman'' adlı kısa öyküsü gibi eserlerde incelenmiştir. {{sfn|Cadden|2005|p=38}} Hainish Evreninde geçen bu beş öykü, birlikte köleliğin bulunduğu bir toplumda devrimi ve takip eden yeniden yapılanma sürecini irdeler.<ref>{{Dergi kaynağı|soyadı=Lindow|ad=Sandra J.|başlık=The Dance of Nonviolent Subversion in Le Guin's Hainish Cycle|dergi=The New York Review of Science Fiction|tarih=29 Nisan 2018|sayı=346|url=http://www.nyrsf.com/2018/04/sandra-j-lindow-the-dance-of-nonviolent-subversion-in-le-guins-hainish-cycle.html|erişimtarihi=8 Mayıs 2018}}</ref>{{sfn|Rochelle|2001|p=153}} Rochelle'e göre, Ekumen'in köleleri insan olarak tanımasıyla devrim boyunca gelen özgürlük umudu ve ütopya olasılığı vermesiyle "gerçek bir insan topluluğu" kurma potansiyeli olan bir toplumu irdeler.{{sfn|Rochelle|2001|pp=159–160}} [[Kölelik]], adalet ve kadının toplumdaki rolü aynı zamanda ''Batı Sahili Yıllıkları''{{'}}nda da incelenir.<ref>{{Dergi kaynağı |soyadı=Oziewicz |ad=Marek C. |başlık=Restorative Justice Scripts in Ursula K. Le Guin's Voices |dergi=Children's Literature in Education |yıl=2011 |cilt=42 |sayfalar=33–43 |doi=10.1007/s10583-010-9118-8}}</ref><ref>{{Dergi kaynağı|url=http://www.tor.com/2016/10/28/book-reviews-the-found-and-the-lost-by-ursula-k-le-guin/ |soyadı=Nordling|ad=Em|başlık=Farsickness, Homesickness in The Found and the Lost by Ursula K. Le Guin |dergi=Tor.com|tarih=28 Ekim 2016 |erişimtarihi=2 Ocak 2017}}</ref>


== Eserleri ==
== Eserleri ==
203. satır: 212. satır:
* {{Ansiklopedi kaynağı| başlık= Le Guin, Ursula K.| ansiklopedi=The Encyclopedia of Science Fiction|tarih=7 Nisan 2018|url=http://sf-encyclopedia.com/entry/le_guin_ursula_k|editör1-soyadı=Nicholls|editör1-ad=Peter|editör2-soyadı=Clute|editör2-ad=John|editör3-soyadı=Sleight|editör3-ad=Graham|yayıncı=Gollancz|erişimtarihi=7 Mayıs 2018|ref={{harvid|Nicholls|Clute|2019}}}}
* {{Ansiklopedi kaynağı| başlık= Le Guin, Ursula K.| ansiklopedi=The Encyclopedia of Science Fiction|tarih=7 Nisan 2018|url=http://sf-encyclopedia.com/entry/le_guin_ursula_k|editör1-soyadı=Nicholls|editör1-ad=Peter|editör2-soyadı=Clute|editör2-ad=John|editör3-soyadı=Sleight|editör3-ad=Graham|yayıncı=Gollancz|erişimtarihi=7 Mayıs 2018|ref={{harvid|Nicholls|Clute|2019}}}}
* {{Kitap kaynağı|soyadı=Reid|ad=Suzanne Elizabeth|başlık=Presenting Ursula Le Guin |yıl=1997| yayıncı=Twayne |isbn=978-0-8057-4609-9 |ref=harv}}
* {{Kitap kaynağı|soyadı=Reid|ad=Suzanne Elizabeth|başlık=Presenting Ursula Le Guin |yıl=1997| yayıncı=Twayne |isbn=978-0-8057-4609-9 |ref=harv}}
* {{Kitap kaynağı|ref=harv|soyadı=Warren|ad=Rochelle|başlık=Communities of the Heart: The Rhetoric of Myth in the Fiction of Ursula K. Le Guin|url=https://books.google.com/books?id=_Ym-lgzF4tQC|yıl=2001|yayıncı=Liverpool University Press|isbn=978-0-85323-876-8}}
* {{Ansiklopedi kaynağı|başlık=Ursula K. Le Guin|ad=Warren G.|soyadı=Rochelle|sayfalar=408–419|ansiklopedi=A Companion to Science Fiction|yıl=2008|url=https://books.google.com/books/about/A_Companion_to_Science_Fiction.html?id=Sff8TDaAjEcC|isbn=978-1-4051-4458-2|yayıncı=John Wiley & Sons|ref=harv}}
* {{Kitap kaynağı |soyadı=Spivack |ad=Charlotte |yıl=1984 |başlık=Ursula K. Le Guin |yayıncı=Twayne Publishers |isbn=978-0-8057-7393-4 |ref=harv |url=https://archive.org/details/ursulakleguin00char }}
* {{Kitap kaynağı |soyadı=Spivack |ad=Charlotte |yıl=1984 |başlık=Ursula K. Le Guin |yayıncı=Twayne Publishers |isbn=978-0-8057-7393-4 |ref=harv |url=https://archive.org/details/ursulakleguin00char }}
* {{Kitap kaynağı|ad=Marshall B.|soyadı=Tymn|başlık=The Science fiction reference book|url=https://books.google.com/books?id=sDFaAAAAMAAJ|yıl=1981|yayıncı=Starmont House|isbn=978-0-916732-49-3|ref=harv}}
* {{Kitap kaynağı|ad=Marshall B.|soyadı=Tymn|başlık=The Science fiction reference book|url=https://books.google.com/books?id=sDFaAAAAMAAJ|yıl=1981|yayıncı=Starmont House|isbn=978-0-916732-49-3|ref=harv}}

Sayfanın 11.05, 5 Şubat 2020 tarihindeki hâli

Ursula K. Le Guin
Ursula K. Le Guin, Haziran 2008
DoğumUrsula Kroeber
21 Ekim 1929(1929-10-21)
Berkeley, Kaliforniya, ABD
Ölüm22 Ocak 2018 (88 yaşında)
Portland, Oregon
MeslekRomancı, öykücü, şair, makale yazarı, çevirmen
İkametPortland, Oregon
MilliyetAmerikalı
Dönem1959-2018
TürBilimkurgu, fantezi
Önemli ödülleriHugo[1], Nebula[1], World Fantasy[1], Amerika Birleşik Devletleri Kongre Kütüphanesi Yaşayan Efsaneler[2]
Evlilik
Charles Le Guin (e. 1953)
Etkiledikleri
Etkilendikleri
Resmî site
http://www.ursulakleguin.com

Ursula Kroeber Le Guin (21 Ekim 1929 - 22 Ocak 2018), aralarında kendi yarattığı kurgusal Hainish Evreninde geçen bilimkurgu ve Yerdeniz fantezi serilerininde bulunduğu spekülatif kurgu eserleri ile tanınmış Amerikalı yazardır. İlk eseri 1959 yılında yayımlanan Le Guin'in edebiyat kariyeri neredeyse altmış yıl sürmüş ve bu süre zarfında yirmi roman ve yüzden fazla kısa öykünün yanı sıra şiir, tiyatro, çocuk ve genç edebiyatı alanlarında da yazar ve çevirmen olarak katkıda bulunmuştur. Bilimkurgu ve fantezi edebiyatının en önemli yazarlarından biri olarak kabul edilen[6][7] Le Guin aynı zamanda Amerikan Edebiyatının önemli seslerinden biri olarak da görülür.[8] Kendisi de daha çok bir "Amerikan romancısı" olarak bilinmeyi tercih ettiğini söylemiştir.[9]

Le Guin, Berkeley, Kaliforniya'da yazar Theodora Kroeber ve antropolog Alfred Louis Kroeber'in çocuğu olarak dünyaya gelmiştir. Fransızca üzerine master derecesini tamamladıktan sonra doktora çalışmalarına başlamış ancak 1953 yılında tarihçi Charles Le Guin ile evlendikten sonra bu çalışmaları bırakmıştır. Tam zamanlı olarak yazmaya 1950'lerin sonunda başlamış; Harold Bloom tarafından şaheserleri olarak tanımlanan Yerdeniz Büyücüsü (1968) ve Karanlığın Sol Eli (1969) romanlarıyla önemli eleştirel ve ticari başarı kazanmıştır.[10] Karanlığın Sol Eli adlı eseriyle en iyi roman kategorisinde hem Hugo hem de Nebula Ödülü kazanarak, bunu başaran ilk kadın olmuştur. Yerdeniz ya da Hainish Evrenlerinde geçen çeşitli eserleri bunları takip etmiştir.

Kültürel antropoloji, Taoizm[6][7], feminizm ve Carl Jung'un yazılarının etkileri eserlerinde ağırlıklı olarak görülmektedir. Öykülerinin çoğunda kahraman olarak antropologlar ya da kültürel gözlemciler kullanılmış ve çeşitli yazılarında denge ve denklik üzerine Taoist düşünceler tespit edilmiştir. Le Guin tipik spekülatif kurgu metaforlarını, örneğin Yerdeniz kahramanlarında olduğu gibi koyu derili karakterleri kullanarak sıklıkla yıkmıştır ve yine 1985 yılında yayımlanmış deneysel eseri Hep Yuvaya Dönmek gibi kitaplarda sıradışı biçemsel ve yapısal araçlar kullanmıştır. Cinsiyet, cinsellik ve reşit olma gibi sosyal ve siyasi konular yazılarında öne çıkar. The Ones Who Walk Away from Omelas (1973) adlı alegorisinde ve Mülksüzler adlı ütopik romanında olduğu gibi alternatif siyasi yapıları çok sayıda öyküsünde açımlamıştır.

Le Guin'in yazıları spekülatif kurgu alanında oldukça nüfuzludur ve yoğun eleştirel ilgiye konu olmuştur. Aralarında sekiz Hugo, altı Nebula ve yirmi iki Locus Ödülü de olmak üzere sayısız ödül almış ve 2003 yılında Amerika Bilimkurgu ve Fantezi Yazarları Derneği (SFWA) tarafından "Grand Master" (Büyük Usta) olmaya layık görülen ikinci kadın olmuştur. ABD Kongre Kütüphanesi 2000 yılında ona "Living Legend" (Yaşayan Efsane) unvanını vermiştir. Le Guin aralarında Man Booker Ödülü sahibi Salman Rüşdi, David Mitchell, Neil Gaiman ve Iain Banks'ın da bulunduğu birçok yazarı etkilemiştir. 2018 yılında ölümünden sonra eleştirmen John Clute Le Guin'in "Amerika bilimkurgusuna yaklaşık yarım yüzyıldır başkanlık ettiği"ni yazmıştır.[11] Yazar Michael Chabon ise ondan "neslinin en büyük Amerikan yazarı" olarak bahsetmiştir.[12][13]

Yaşamı

Çocukluğu ve eğitimi

Ursula'nın babası Alfred Kroeber Yahi halkının yaşayan son bireyi İşi ile birlikte (1911)

Ursula Kroeber, ABD'nin Kaliforniya eyaletinde 21 Ekim 1929 tarihinde dünyaya geldi. Babası Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley'de antropolog olan Alfred Kroeber'dir.[14][15] Le Guin'in annesi Theodora Kroeber) psikoloji mezunudur ancak altmışlı yaşlarında yazmaya başlamış ve 1961 yılında yayımlanan halkının tamamı beyaz yerleşimciler tarafından öldürülen Amerika yerlisi Yahi kabilesinin son yaşayan bireyi İşi'nin biyografisi İshi in Two Worlds'ü yazarak başarılı bir yazarlık kariyerine sahip olmuştur.[14][16][17] İsmini doğum tarihi olan Azize Ursula Günü'nden aldı.[18]

Ursula'nın üç abisi vardı: edebiyat üzerine bilim insanı olan Karl, Theodore ve Clifton.[19][20] Ailenin geniş bir kütüphanesi vardı ve tüm çocukları küçük yaştan okumaya merak salmışlardı.[19] Ebeveynleri tarafından üç erkek kardeşi ile beraber kültürel çeşitlilik fikrinin hakim olduğu bir ev ortamında yetiştirildi.[21][22] Kroeber Ailesinin aralarında tanınmış akademisyen Robert Oppenheimer da dahil olmak üzere sayısız ziyaretçisi olmuştur; Le Guin, daha sonra Mülksüzler romanının fizikçi kahramanı Shevek için Oppenheimer'ı model olarak kullanacaktır.[16][19] Aile akademik yıl boyunca Berkeley'deki evlerinde kalıyor ve yazları ise Napa Vadisindeki yazlık evlerinde geçiriyordu.[16]

Le Guin'in okuduğu kitaplar arasında bilimkurgu ve fantezi de vardı, abileriyle birlikte Thrilling Wonder Stories ve Astounding Science Fiction dergilerini takip ediyorlardı. Mitlere ve efsanelere, özellikle de İskandinav mitolojisi ve babasının anlattığı Amerika yerlilerinin efsanelerine düşkündü. Diğer sevdiği yazarlar arasında Lord Dunsany ve Lewis Padgett vardı.[19] Le Guin çok küçük yaşta yazmaya karşı ilgi gösterdi; dokuz yaşında iken kısa öykü yazdı ve on bir yaşında iken ilk kısa öyküsünü Astounding Science Fiction dergisine gönderdi. Öykü reddedildi ve on yıl boyunca başka bir yazı göndermedi.[10][23][24]

Le Guin Berkeley Lisesi'ne devam etti.[25] Rönesans Fransızcası ve İtalyan edebiyatı üzerinde Bachelor of Arts derecesini 1951 yılında Radcliffe College'tan aldı.[26] Çocukken biyoloji ve şiir üzerine ilgi göstermişti ancak matematikte yaşadığı zorluklar kariyer seçimine sınırlamalar getirmişti.[26] Le Guin Columbia Üniversitesi'nde yüksek lisans yaptı ve 1952'de “Fransa ve İtalya’da Orta Çağ ve Rönesans Dönemi Edebiyatı” üzerine teziyle Fransızca üzerine Master of Arts derecesini aldı.[27] Hemen sonra doktora çalışmalarına başladı ve bu çalışmalara 1953-1954 yılları arasında Fransa'da devam edebilmek için Fulbright bursu kazandı.[16][27]

Evliliği ve ölümü

Le Guin, 1953 yılında Queen Mary gemisi ile Fransa'ya yolculuk ederken tarihçi Charles Le Guin ile tanıştı.[27] Paris'te 1953 yılının Aralık ayında evlendiler.[28] Le Guin'e göre evlilik ona doktoranın sonunun geldiğinin habercisi olmuştu.[27] Kocası önce Georgia'da Emory Üniversitesi'nde sonra da İdaho Üniversitesi'nde doktorasını tamamlarken Le Guin kızları Elisabeth'in 1957 yılında doğmasına kadar Fransızca öğretti ve sekreter olarak çalıştı.[28] İkinci kızları Caroline 1959'da doğdu.[29] Aynı yıl Charles Portland Eyalet Üniversitesi'nde tarih okutmanı oldu ve çift Portland, Oregon'a taşındı; oğulları Theodore da 1964 yılında burada doğdu.[27] Her ne kadar Le Guin 1968 ve 1975 yılları arasında Londra'ya gitmek için başk Fulbright bursları almış olsa da[16] hayatlarının geri kalanını Portland'da geçirdiler.[30]

Le Guin'in yazarlık kariyeri 1950'lerin sonlarına doğru başladı ancak çocuklarını büyütmek için geçirdiği zaman yazım planlamasını sınırladı.[27] Yazmaya ve eserlerini yayımlamaya altmış yıl boyunca devam edecekti.[30] Aynı zamanda editör olarak da çalıştı ve lisans öğrencilerine dersler verdi. Edebiyat eleştirisi yazmasının yanı sıra Paradoxa ve Science Fiction Studies dergilerinin yazı işleri heyetinde çalıştı.[31] Tulane Üniversitesi, Bennington College ve Stanford Üniversitesi ile diğer okullarda dersler verdi.[30][32] Mayıs 1983'te Oakland, Kaliforniya'da Mills Koleji'nde mezuniyet töreninde "Solak Mezuniyet Konuşması" başlıklı bir konuşma yaptı.[33] American Rhetoric'in 20. yüzyılın 100 Konuşması listesinde 82. sıradadır[34] ve Dancing at the Edge of the World adlı kurgudışı yazılarının toplandığı koleksiyonda da basılmıştır.[35]

Le Guin 22 Ocak 2018'de Portland'daki evinde 88 yaşında öldü. Oğlu birkaç aydır sağlık durumunun kötü olduğunu ve muhtemelen kalp krizi geçirmiş olabileceğini açıkladı. Aileye özel cenaze töreni Portland'da yapıldı.[15][36] Margaret Atwood, Molly Gloss ve Walidah Imarisha gibi yazarların da konuşma yaptığı halka açık bir cenaze töreni de Haziran 2018'de Portland'da yapıldı.[37][38]

Görüşleri ve savundukları

Şimdi nasıl yaşadığımıza alternatifler görebilecek ve korkuya kapılmış toplumumuz ile saplantılı teknolojilerinin ciğerini okuyabilecek yazarların seslerini duymak isteyeceğimiz zor zamanlar geliyor sanırım. Özgürlüğü hatırlayan yazarlara ihtiyaç duyacağız. Şairlere, vizyonerlere - daha büyük bir gerçekliğin realistlerine.

—Ursula K. Le Guin[39]

Le Guin Amerika Bilimkurgu ve Fantezi Yazarları Derneği'nin (SFWA) Stanisław Lem'i üyelikten çıkarmasını protesto etmek amacıyla 1977 yılında The Diary of the Rose adlı öyküsü için verilecek olan Nebula Ödülü'nü reddetti. Le Guin, üyeliğin düşürülmesini Lem'in Amerikan bilmkurgusunu eleştirmesi ve Doğu Blokunda yaşamaya devam etmesi nedenlerinden olduğunu belirterek "bir grubun siyasi hoşgörüsüzlüğü üzerine bir öykü için aynı siyasi hoşgörüsüzlüğü gösteren bir gruptan" ödül almaya gönülsüz olduğunu söyledi.[40][41]

Le Guin "bir tavşan kadar dinsiz" yetiştirildiğini söylemiştir. Taoizm ve Budizm üzerine büyük bir ilgi göstermiştir ve ergenlik yıllarında Taoizm'in ona "hayata nasıl bakılacağına bir çıkar yol" gösterdiğini belirtmiştir.[42] Taoist düşünceye olan sempatisi nedeniyle 1997 yılında Tao Te Ching'in bir çevirisini yayımlamıştır.[42][43]

Aralık 2009'da, Authors Guild'in Google'in kitap dijitalleştirme projesine olan desteği nedeniyle bu örgütten istif etmiştir. "Şeytanla pazarlık etmeye karar verdiniz." diye yazmıştır istifa mektubunda. "Tüm telif hakları kavramının üzerinde prensipler vardır; ve siz mücadele bile etmeden, koydukları şartlarla, bir şirket için bu prensiplerden vazgeçtiniz."[44][45] 2014 National Book Ödülleri sırasında yaptığı konuşmasında Amazon'u ve yayıncılık sektörü üzerindeki kontrolünü eleştirdi, özellikle e-kitap yayımı üzerine olan bir anlaşmazlıkta Amazon'un Hachette Book Group'a karşı yaklaşımını örnek olarak gösterdi. Konuşması dünya çapında medyada yer aldı ve National Public Radio tarafından iki kere yayınlandı.[39][46][47]

Edebiyat hayatı

Bilimkurgu türünde yazmaya 1960'lı yıllarda başladı. İlk öyküsü 1962’de yayınlandı. Pek çok üniversitede ders verdi, çeviri, derleme ve makaleleri yayınlandı. Le Guin, 1969'da yazmış olduğu "Karanlığın Sol Eli" adlı romanıyla bilimkurgu dünyasının iki büyük ödülü olan Hugo ve Nebula ödüllerini aldıktan sonra ün kazanmıştır. Ayrıca, 1974'te yazmış olduğu ütopik bilimkurgu romanı Mülksüzler ile 1975'te yine Hugo ve Nebula ödüllerini almıştır. Bilimkurgu ve fantastik kurgunun yanı sıra şiir ve çocuk kitapları da bulunmaktadır.

LeGuin, teknolojik gelişmelerin değil, politika, toplumbilim ve psikolojinin öne çıktığı ve alternatif toplum biçimlerinin sorgulandığı bilimkurgu yaklaşımının en önemli temsilcilerindendir.

Eserleri arasında özellikle Yerdeniz Üçlemesi ya da sonradan eklenen dördüncü ve beşinci kitapla Yerdeniz Beşlemesi çok ciddi hayran kitlesine ulaşmıştır.[kaynak belirtilmeli] Bu serinin 3. romanı olan "En Uzak Sahil" (The Farthest Shore) kitabıyla 1973 yılında Çocuk Kitapları için verilen ABD milli ödülünü (National Book Award) kazamıştır. 1990 yılında yeniden Nebula ödülünü Tehanu ile kazanmıştır.

Temalar

Cinsiyet ve cinsellik

Cinsiyet ve cinsellik Le Guin'in bazı eserlerinde öne çıkan temalardır. 1969 yılında yayımlanan Karanlığın Sol Eli feminist bilimkurgu tarzındaki ilk kitaplar arasındadır ve bilimkurguda çift cinsiyetliliğin sorgulandığı en tanınmış eserdir.[48] Öykü, halkı belirli bir cinsiyet kimliği olmayan ve cinsel döngüleri içinde kısa dönemler de dişi ya da erkek cinsiyet özellikleri gösterebilen çift cinsiyetli insanlardan oluşan kurgusal Gethen gezegeninde geçer.[49] Hangi cinsiyete bürünecekleri ilişkilerine ve duruma göre değişir.[50] Bu belirli cinsiyet özelliklerinin olmamasının sonucu olarak ve sosyal ilişkilerde de cinselliğin süregelen faktör olmaması nedeniyle Gethen savaşın olmadığı bir toplum olarak tasvir edilmiştir.[51][49] Öykü boyunca Gethen kültürü erkekliğinin kültürlerarası iletişime bir engel oluşturduğu ortaya çıkaran Dünyalı birinin gözlerinden keşfedilmiştir.[51] Hainish Döngüsünün dışında, Le Guin'in 1971'de yayımlanmış Atuan Mezarları adlı eserinde kadın kahramanı kullanışı da "kadınlığın kaydadeğer bir araştırması" olarak tanımlanmıştır.[52]

Le Guin'in cinsiyet ve feminizme olan tutumu zaman içinde oldukça değişiklik geçirmiştir.[53] Her ne kadar Karanlığın Sol Eli cinsiyet araştırmasının bir dönüm noktası olarak görülse de aynı zamanda yeteri kadar öteye gitmediği için de eleştiri almıştır. Eleştirmenler çift cinsiyetli karakterleri için İngilizce eril kişi zamirlerinin kullanılmasını,[54] stereotipik kadın rolünde tasvir edilen çift cinsiyetli karakterlerin eksikliğini [55] ve heteroseksüelliğin Gethen'de norm olarak gösterilmesini[56] bu eleştirilerinde dayanak noktası olarak göstermişlerdir. Le Guin'in Yerdeniz'deki cinsiyet tasviri de erkek egemen bir dünya kavramının sürdürülmesi olarak tanımlanmıştır. Encyclopedia of Science Fiction'a göre Le Guin kadınları hâlâ merkezde, erkeklerin su içtikleri bir kuyu olarak görmeye devam ediyor ve erkeklerin dünya üzerindeki eylemleri yapanlar olarak görüyor.[57][58][59] Le Guin ilk olarak eserini savundu ve 1976 yılında yazdığı "Is Gender Necessary?" (Cinsiyet Gerekli mi?") adlı makalesinde cinsiyetin romanın ana teması olan sadakat yanında ikincil olduğunu yazdı. Daha sonra 1988 yılında bu makalesini düzelterek romanın ana konusunun cinsiyet olduğunu kabul etti[54] ve aynı zamanda Gethenlileri yalnızca heteroseksüel ilişkiler içinde tasvir ettiği için de özür diledi.[56]

Le Guin bu eleştirilere daha sonraki eserlerinde cevap vermiştir. 1995 yılında yayımlanan "Coming of Age in Karhide" (Karhide'da Reşit Olma) adlı kısa öyküsünde ve ilk olarak 1969'da basılmış olan Winter's King'in yeni baskısında cinsiyeti belirli olmayan tüm Gethenli karakterleri için bilinçli olarak İngilizce dişil kişi zamirleri kullanmıştır.[55][60][61] "Coming of Age in Karhide" daha sonra 2002 toplu eseri Dünyanın Doğum Günü adlı kitapta alışılmışın dışında cinsel ilişkiler ve evlilik düzenleri içeren altı diğer öykü ile bir arada yayımlanmıştır.[62] 1990'da basılan Yerdeniz Evreninde geçen Tehanu'da da cinsiyet ilişkilerini tekrar gözden geçirmiştir.[63] Bu kitap Atuan Mezarları'nın yeniden yazılması ve tasarlanması olarak tanımlanmıştır çünkü kadın kahraman Tenar'ın gücü ve statüsü yine onunla Ged üzerine odaklanan önceki kitapta olduğunun tam tersidir.[64] Bu sonraki dönemde 1978 yılında yayımlanan Balıkçıl Gözü'nün kadını gerçekten merkezine alan ilk eseri olduğunu belirtti.[65]

Manevi gelişim

Le Guin reşit olmayı ve daha geniş olarak da manevi gelişimi eserlerinin çoğunda araştırır.[66] Özellikle Yerdeniz ve Batı Sahili Yıllıkları gibi daha genç okuyucu kitlesi için yazdığı eserlerinde özellikle öne çıkar. Le Guin 1973 yılında kaleme aldığı bir makalede Yerdeniz'de reşit olmayı araştırmayı ergenlik çağındaki okuyucular için yazdığından tercih ettiğini belirtmiştir: "Reşit olma... benim uzun yıllarımı alan bir süreçti; bu süreci yaklaşık otuz bir yaşında tamamladım ve bu süreç hakkında oldukça derin hislere sahibim. Ergenlerin çoğu da öyle. Aslında ana meşgaleleri."[67] Aynı zamanda fantezinin reşit olma sürecini tasvir etmek için en iyi çare olduğunu çünkü "rasyonel günlük yaşam" dilini kullanarak bilinçaltını araştırmanın zor olduğunu da söylemiştir.[67][68]

İlk üç Yerdeniz romanı Ged'i gençliğinden yaşlılığına takip ettiği gibi aynı zamanda farklı bir karakterin de reşit olmasını izler.[69] Yerdeniz Büyücüsü Ged'in ergenlik çağına odaklanırken Atuan Mezarları'nda Tenar'ın, En Uzak Sahil'de de Prens Arren'in ergenlik çağı anlatılır.[70][71] Ged'in reşit olma süreci ile romanda yaptığı fiziksel yolculuğun içiçe geçtiği[72] Yerdeniz Büyücüsü genellikle bir Bildungsroman olarak tanımlanır.[73][74] Mike Cadden'a göre kitap "Ged kadar genç ve muhtemelen onun kadar inatçı ve dolayısıyla da ona sempati duyacak olan genç okuyucu için" ikna edici bir öyküdür.[74] Eleştirmenler, Ged'in sonunda gölgeyi kendisinin bir parçası olarak kabul ettiği öykünün sonunu bir geçiş töreni olarak tanımlarlar. Akademisyen Jeanne Walker öykünün sonundaki geçiş töreninin Yerdeniz Büyücüsü'nün temasının tamamına benzer olduğunu ve temanın da ergenlik çağındaki okuyucu için bir geçiş töreni rolü gördüğünü yazar.[75][76]

Batı Sahili Yıllıkları'nın her bir cildi de kahramanlarının reşit olma süreçlerini tasvir eder[77] ve kişinin kendi gücüne esir olması konusunu irdeler.[77][78] Büyüme süreci toplumun kahramanlara sunduğu dar seçeneklerin ötesini görmek olarak anlatılır. Marifetler'de Orrec ve Gry halklarının sahip oldukları güçlerin iki şekilde kullanılabileceğinin farkına varırlar: Hakim olup hükmetmek ya da iyileştirip geliştirmek. Bu farkındalık onlara üçüncü bir seçeneği seçmelerine izin verir ve ayrılırlar.[79] Bu tercihlerle mücadele verme Le Guin'in Teh Ones Who Walk Away from Omelas kısa öyküsünde karakterlerin yapmak zorunda bırakıldıkları seçimlerle kıyaslanır.[79] Benzer şekilde Atuan Mezarları'nda Ged Tenar'a kendisine değer vermesi ve görmediği seçenekleri bulmasına yardımcı olur[80][81] ve kendisiyle Mezarlardan ayrılmasına neden olur.[82]

Siyasi sistemler

Alternatif toplumsal ve sisyasi sistemler Le Guin'in eserlerinde tekrarlayan bir temadır.[12][83] Her ne kadar Le Guin The Ones Who Walk Away from Omelas'ında aralarında bulunduğu[84] başka eserlerinde de[83] ilgili temaları irdelese de eleştirmenler Mülksüzler ve Hep Yuvaya Dönmek eserlerine özel bir ilgi göstermiştir.[83] Mülksüzler bir anarşist ütopik romandır ve Le Guin'e göre Peter Kropotkin gibi pasifist anarşistlerden olduğu kadar 1960'ların ve 1970'lerin karşıkültüründen de etkilenmiştir.[85] Le Guin'in anarşizmi kapatıldığı kültürel gettodan kurtardığı ve entellektüel ana akıma geri getirdiği söylenmiştir.[86] Yazar Kathleen Ann Goonan Le Guin'in eserinin "insanların, diğer canlıların ve kaynakların mağduriyetine için gösterilen dargörüşlülük paradigması"nın üstüne gittiğini ve "yaşama saygılı sürdürülebilir alternatifler" aradığını yazmıştır.[12]

Urras ve Anarres ikiz gezegenlerinde geçen Mülksüzler "muğlak bir ütopya" olarak tasvir edilen planlı bir anarko-sosyalist toplumu konu alır. Urras gezegeninden gelen yerleşimcilerin oluşturduğu toplum, Urras'ın refah toplumundan maddi yönden daha yoksuldur ama etik ve manevi açıdan daha gelişmiştir.[87] Klasik ütopyaların aksine Anarres toplumu ne mükemmel ne de durağan olarak tasvir edilmiştir; öykünün kahramanı Shevek araştırmasını sürdürmek için kendini Urras'a doğru yolculuk ederken bulur. Yine de Urras'ın otoriter toplumunda bulunan kadın düşmanlığı ve hiyerarşi sosyal yapılarını işbirliği ve bireysel özgürlükler üzerine kuran anarşistler arasında görülmez.[87] Mülksüzler'den birkaç yıl sonra basılan Balıkçılın Gözü, pasifistlerin soyundan gelenlerin oturduğu bir kasaba ile suçluların soyundan gelenlerin oturduğu bir şehrin arasındaki, yani karşıt felsefelere sahip iki toplum arasındaki çatışmayı kullanarak Le Guin'in insan özgürlüğünü irdelemesine devam ettiği eser olarak gösterilmiştir.[88]

Uzak bir gelecekte Kaliforniya'da geçen Hep Yuvaya Dönmek günümüz Amerikan toplumuna benzeyen savaşçı bir toplumu pasifist komşuları Kesh'in gözünden inceler. Akademisyenler Kesh'in toplumunu Le Guin'in teknolojinin rolünü irdelediği bir feminist ütopya olarak tanımlamıştır.[89] Akademisyen Warren Rochelle bu toplumu "ne anaerkil ne de ataerkil, erkek ve kadınlar yalnızca oldukları gibi varlar" diye tanımlamıştır.[90] Yaygın refah, mutluluk ve güvenliğin tek bir çocuğun süregelen sefaletiyle sağlandığı bir toplumu tasvir eden The Ones Who Walk Away from Omelas alegorisi de günümüz Amerikan toplumunun bir eleştirisi olarak görülür.[91][92] Dünyaya Orman Denir toplumun yapısının doğal çevreyi nasıl etkilediğini inceler; bu romanda Atshe gezegeninin yerlileri yaşam biçimlerini gezegenin ekolojisine uydurmuşlardır.[93] Koloni kuran insan toplumu ise yıkıcı ve umursamaz olarak tasvir edilmiştir; Le Guin kısmen ABD'nin Vietnam Savaşı'na müdahalesine olan nefretinden de kaynaklanarak sömürgeciliğin ve emperyalizmin eleştirisini yapmıştır.[94][93][95]

Diğer toplumsal yapılar Bağışlanmanın Dört Yolu öyküleri ve genellikle "bağışlanmanın beşinci yolu" olarak tanımlanan Old Music and the Slave Woman adlı kısa öyküsü gibi eserlerde incelenmiştir. [96] Hainish Evreninde geçen bu beş öykü, birlikte köleliğin bulunduğu bir toplumda devrimi ve takip eden yeniden yapılanma sürecini irdeler.[97][98] Rochelle'e göre, Ekumen'in köleleri insan olarak tanımasıyla devrim boyunca gelen özgürlük umudu ve ütopya olasılığı vermesiyle "gerçek bir insan topluluğu" kurma potansiyeli olan bir toplumu irdeler.[99] Kölelik, adalet ve kadının toplumdaki rolü aynı zamanda Batı Sahili Yıllıkları'nda da incelenir.[100][101]

Eserleri

Romanları

  • Lavinia, 2008
  • Powers, 2007
  • Voices, 2006
  • Gifts, 2004
  • Earthsea 5: The Other Wind, 2001
  • The Telling, 2000
  • Always Coming Home, 1985
  • Earthsea 4: Tehanu, 1990
  • The Eye of the Heron, 1983
  • The Beginning Place, 1980
  • Malafrena, 1979
  • Very Far Away from Anywhere Else, 1976
  • The Word for World is Forest, 1976
  • The Dispossessed, An Ambiguous Utopia, 1974
  • Earthsea 3: The Farthest Shore, 1972
  • The Lathe of Heaven, 1971
  • Earthsea 2: The Tombs of Atuan, 1970
  • The Left Hand of Darkness, 1969
  • Earthsea 1: A Wizard of Earthsea, 1968
  • City of Illusion, 1967
  • Planet of Exile, 1966
  • Rocannon's World, 1966

Öykü kitapları

  • Changing Planes, 2003
  • The Birthday of the World, 2002
  • Tales from Earthsea, 2001
  • Unlocking the Air, 1996
  • Four Ways to Forgiveness, 1995
  • A Fisherman of the Inland Sea, 1994
  • Searoad, 1991
  • Buffalo Gals, and Other Animal Presences, 1987
  • The Compass Rose, 1982
  • Orsinian Tales, 1976
  • The Wind's Twelve Quarters, 1975

Makaleler

  • The Wave in the Mind, 2004
  • Steering the Craft, 1998
  • Dancing at the Edge of the World, 1992
  • The Language of the Night, 1989

Şiirler

  • Sixty Odd, 1999
  • Going Out with Peacocks, 1994
  • Blue Moon Over Thurman Street (Roger Dorband'la birlikte), 1994
  • Wild Oats and Fireweed, 1988
  • Hard Words, 1981
  • Wild Angels, 1974

Türkçede LeGuin

Yerdeniz Dizisi

  • Öteki Rüzgar (The Other Wind), 2004
  • Yerdeniz Öyküleri (Tales from Earthsea), 2001
  • Tehanu (Tehanu), Ocak 1996
  • En Uzak Sahil (The Farthest Shore), Temmuz 1995
  • Atuan Mezarları (The Tombs of Atuan), Nisan 1995
  • Yerdeniz Büyücüsü (Wizard of Earthsea), Eylül 1994 Metis, Çeviri: Çiğdem Erkal İpek

Batı Sahili Yıllıkları

  • Marifetler (Gifts), Metis, 2006, Çeviri: Çiğdem Erkal İpek
  • Sesler (Voices), Metis, Şubat 2008, Çeviri: Çiğdem Erkal İpek
  • Güçler (Powers), Metis, 2010, Çeviri: Çiğdem Erkal İpek
  • Uçuştan Uçuşa (Changing Planes) Metis, 2004 Çeviri: Çiğdem Erkal İpek
  • Başka Bir Yer,K Kitaplığı, 2002, Çeviri: Cem Akaş
  • Hep Yuvaya Dönmek (Always Coming Home), Ayrıntı, 2002, Çeviri: Cemal Yardımcı
  • Bağışlanmanın Dört Yolu (Four Ways to Forgiveness), Metis, 2001, Çeviri: Çiğdem Erkal İpek
  • Kadınlar Rüyalar Ejderhalar (Makaleler), Metis, 1999, Çeviri: Deniz Erksan
  • Dünyaya Orman Denir (The Word for World Is Forest), Metis, Eylül 1996, Çeviri: Özlem Dinçkal
  • Rocannon’un Dünyası (Rocannon's World), Metis, 1995, Çeviri: Tuba Çele
  • Her Yerden Çok Uzakta (Very Far Away from Anywhere Else), İmge Kitabevi, 1995, Çeviri: Semih Aközlü
  • Başlama Yeri (The Beginning Place), İletişim Yayınları, Haziran 1995, Çeviri: Can Eryümlü
  • Balıkçıl Gözü (The Eye of the Heron), Metis, Haziran 1995, Çeviri: Tuba Çele
  • Hayaller Şehri (City of Illusions), (Yeni baskısı Yanılsamalar Kenti adıyla yapılmıştır), İmge Kitabevi, 1994, Çeviri: Meltem Tayga
  • Karanlığın Sol Eli (The Left Hand of Darkness), Ayrıntı Yayınları, Ekim 1993, Çeviri: Ümit Altuğ
  • Atmacanın Türküsü (Wizard of Earthsea ve The Tombs of Atuan bir kitapta toplanmış), Ne Yayınları, Ekim 1992, Çeviri: Barış Karaoğlu, Gülsüm Ramazanoğlu
  • Gülün Günlüğü (The Wind’s Twelve Quarters ve The Compass Rose’dan alınan öyküler), Ayrıntı Yayınları, Mart 1992, Çeviri: Ümit Altuğ
  • Mülksüzler (The Dispossessed: An Ambiguous Utopia), Metis, Ocak 1990, Çeviri: Levent Mollamustafaoğlu
  • Sürgün Gezegeni (Planet of Exile), İthaki, Ağustos 1999, Çeviri: Ayşe Gorbon
  • Kanatlı Kediler Masalı-1 Dört Yavru , Günışığı kitaplığı , Mayıs 2008, Çeviri: Naz Beykan
  • Kanatlı Kediler Masalı-2 Yuvaya Dönüş , Günışığı kitaplığı , Mayıs 2008, Çeviri: Naz Beykan
  • Kanatlı Kediler Masalı-3 Yeni Arkadaş , Günışığı kitaplığı , Mayıs 2008, Çeviri: Naz Beykan
  • Kanatlı Kediler Masalı-4 Kentte Tek Başına , Günışığı kitaplığı , Mayıs 2008, Çeviri: Naz Beykan
  • İçdeniz Balıkçısı (A Fisherman Of the Inland Sea), Metis, 2007, Çeviri: Çiğdem Erkal İpek
  • Lavinia, Metis, 2009, Çeviri: Gürol Koca
  • Malafrena, Metis, Temmuz 2013, Çeviri: Cemal Yardımcı
  • Dünyanın Doğum Günü (The Birthday of the World And Other Stories), Metis, Eylül 2005, Çeviri: Çiğdem Erkal İpek

Dış bağlantılar

Kaynakça

Özel

  1. ^ a b c Locus bilimkurgu ödülleri indeksi: Ursula Le Guin, İngilizce.
  2. ^ "Living Legends: Ursula LeGuin", Ödüller (ABD Kongre Kütüphanesi), İngilizce.
  3. ^ Bullough et al., "The Rough Guide To Cult Fiction", Penguin Books Ltd: London, 2005:99, İngilizce.
  4. ^ a b c d Bullough et al., "The Rough Guide To Cult Fiction", 2005:162-163.
  5. ^ Bullough et al., "The Rough Guide To Cult Fiction", 2005:77.
  6. ^ a b Slusser, G.E., "The Farthest Shores of Ursula K. Le Guin", Wildside Press LLC., 2006:3, İngilizce.
  7. ^ a b Nicholls et al., "The Encyclopedia of Science Fiction", New York: St. Martin's Press, 1993:1304-1310, İngilizce.
  8. ^ White 1999, ss. 1–2.
  9. ^ Phillips, Julie (Aralık 2012). "Ursula K. Le Guin, American Novelist". Bookslut. 20 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2016. 
  10. ^ a b White 1999, s. 2.
  11. ^ Clute, John (24 Ocak 2018). "Ursula K Le Guin obituary". The Guardian. Erişim tarihi: 28 Şubat 2019. 
  12. ^ a b c "Fellow writers remember Ursula K. Le Guin, 1929–2018". Library of America. 26 Ocak 2018. Erişim tarihi: 5 Mart 2019. 
  13. ^ Chabon, Michael (20 Kasım 2019). "Le Guin's Subversive Imagination". The Paris Review. Erişim tarihi: 24 Kasım 2019. 
  14. ^ a b Spivack 1984, s. 1.
  15. ^ a b Jonas, Gerald (23 Ocak 2018). "Ursula K. Le Guin, Acclaimed for Her Fantasy Fiction, Is Dead at 88". The New York Times. Erişim tarihi: 23 Ocak 2018. 
  16. ^ a b c d e Cummins 1990, s. 2.
  17. ^ Hallowell, A. Irving (1962). "Theodora Kroeber. Ishi in Two Worlds: A Biography of the Last Wild Indian in North America". The Annals of the American Academy of Political and Social Science. 340 (1). ss. 164–165. doi:10.1177/000271626234000162. 
  18. ^ Kroeber 1970, s. 132.
  19. ^ a b c d Spivack 1984, s. 2.
  20. ^ Kroeber 1970, s. 287.
  21. ^ Kroeber 1970, s. 143.
  22. ^ Cummins 1990.
  23. ^ Spivack 1984, ss. 2–3.
  24. ^ Lafreniere, Steve (Aralık 2008). "Ursula K. Le Guin". Vice. 9 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: April 22, 2010. 
  25. ^ Cummins 1990, s. 3.
  26. ^ a b Reid 1997, s. 5.
  27. ^ a b c d e f Spivack 1984, s. 3.
  28. ^ a b Reid 1997, ss. 5–7.
  29. ^ Brown, Jeremy K. (Kasım 2013). "Timeline". Ursula K. Le Guin. Infobase Learning. ISBN 978-1-4381-4937-0. 
  30. ^ a b c "Ursula K. Le Guin (1929–2018)". Locus Magazine. 23 Ocak 2018. Erişim tarihi: 17 Eylül 2018. 
  31. ^ White 1999, ss. 1–3.
  32. ^ Walsh, William; Le Guin, Ursula K. (Yaz 1995). "I Am a Woman Writer; I Am a Western Writer: An Interview with Ursula Le Guin". The Kenyon Review. 17 (3). ss. 192–205. 
  33. ^ Le Guin, Ursula K. (22 Mayıs 1983). "A Left-Handed Commencement Address". American Rhetoric. 29 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2015. 
  34. ^ Eidenmuller, Michael E. (13 Şubat 2009). "Top 100 Speeches of the 20th Century by Rank". American Rhetoric. 27 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2015. 
  35. ^ Le Guin, Ursula K. (1989). Dancing at the Edge of the World. Grove Press. s. v. ISBN 978-0-8021-3529-2. 
  36. ^ Woodall, Bernie (23 Ocak 2018). "U.S. author Ursula K. Le Guin dies at 88: family". Reuters. Erişim tarihi: 16 Eylül 2018. 
  37. ^ "Ursula K. Le Guin Tribute". Locus Magazine. 20 Nisan 2018. Erişim tarihi: 16 Eylül 2018. 
  38. ^ Baer, April (9 Haziran 2018). "Remembering Ursula K. Le Guin". Oregon Public Broadcasting. Erişim tarihi: 16 Eylül 2018. 
  39. ^ a b DeNies, Ramona (20 Kasım 2014). "Ursula K. Le Guin Burns Down the National Book Awards". Portland Monthly. 7 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  40. ^ Le Guin, Ursula (6 Aralık 2017). "The Literary Prize for the Refusal of Literary Prizes". The Paris Review. Erişim tarihi: 25 Aralık 2018. 
  41. ^ Dugdale, John (21 Mayıs 2016). "How to turn down a prestigious literary prize – a winner's guide to etiquette". The Guardian. Erişim tarihi: 25 Aralık 2018. 
  42. ^ a b Wray, John (Sonbahar 2013). "Interviews: Ursula K. Le Guin, The Art of Fiction No. 221". The Paris Review, 206. 11 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2014. 
  43. ^ Bernardo & Murphy 2006, s. 170.
  44. ^ Flood, Alison (24 Aralık 2009). "Le Guin accuses Authors Guild of 'deal with the devil'". The Guardian. 8 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2010. Ursula K Le Guin has resigned from the writers' organisation in protest at settlement with Google over digitisation. 
  45. ^ Le Guin, Ursula K. (18 Aralık 2009). "My letter of resignation from the Authors Guild". 11 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2012. 
  46. ^ Bausells, Marta (3 Haziran 2015). "Ursula K Le Guin launches broadside on Amazon's 'sell it fast, sell it cheap' policy". The Guardian. Erişim tarihi: 22 Aralık 2018. 
  47. ^ Brown, Mark (25 Temmuz 2014). "Writers unite in campaign against 'thuggish' Amazon". The Guardian. Erişim tarihi: 22 Aralık 2018. 
  48. ^ Reid, Robin Anne, (Ed.) (2009). Women in Science Fiction and Fantasy. Greenwood Press. ss. 9, 120. ISBN 978-0-313-33589-1. 
  49. ^ a b Cummins 1990, ss. 74–77.
  50. ^ Spivack 1984, ss. 44–50.
  51. ^ a b Reid 1997, ss. 51–56.
  52. ^ Cummins 1990, s. 171.
  53. ^ Lothian 2006, ss. 380–383.
  54. ^ a b White 1999, ss. 45–50.
  55. ^ a b Cummins 1990, ss. 78–85.
  56. ^ a b White 1999, ss. 70–77.
  57. ^ Nicholls & Clute 2019.
  58. ^ Butler, Catherine (2012). "Modern Children's Fantasy" (PDF). James, Edward; Mendlesohn, Farah (Ed.). The Cambridge Companion to Fantasy Literature. Cambridge University Press. ss. 224–235. doi:10.1017/CCOL9780521429597.021. ISBN 978-0-521-42959-7. 
  59. ^ Hatfield, Len (1993). "From Master to Brother: Shifting the Balance of Authority in Ursula K. Le Guin's Farthest Shore and Tehanu". Children's Literature. 21 (1). ss. 43–65. doi:10.1353/chl.0.0516. hdl:10919/25443. 
  60. ^ Walton, Jo (8 Haziran 2009). "Gender and glaciers: Ursula Le Guin's The Left Hand of Darkness". Tor.com. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2016. 
  61. ^ Ketterer, David (2004). Flashes of the Fantastic: Selected Essays from the War of the Worlds. Greenwood Publishing Group. ss. 80–81. ISBN 978-0-313-31607-4. 
  62. ^ Lindow 2012, s. 205.
  63. ^ Cadden 2005, s. 106.
  64. ^ Hollindale, Peter (Eylül 2003). "The Last Dragon of Earthsea". Children's Literature in Education. 34 (3). ss. 183–193. doi:10.1023/A:1025390102089. 
  65. ^ Cadden, Mike (2006). "Taking Different Roads to the City: The Development of Ursula K. Le Guin's Young Adult Novels". Extrapolation. 47 (3). ss. 427–444. doi:10.3828/extr.2006.47.3.7. 
  66. ^ Cummins 1990, s. 24.
  67. ^ a b Cummins 1990, s. 22.
  68. ^ Tymn 1981, s. 30.
  69. ^ Cummins 1990, s. 9.
  70. ^ Cadden 2005, s. 80.
  71. ^ Spivack 1984.
  72. ^ Bernardo & Murphy 2006, s. 99.
  73. ^ Bernardo & Murphy 2006, s. 97.
  74. ^ a b Cadden 2005, s. 91.
  75. ^ Cadden 2005, ss. 99–100.
  76. ^ White 1999, ss. 34–35.
  77. ^ a b Lindow, Sandra J. (2006). "Wild Gifts: Anger management and moral development in the fiction of Ursula K. Le Guin and Maurice Sendak". Extrapolation. 47 (3). ss. 453–454. doi:10.3828/extr.2006.47.3.8. 
  78. ^ Covarr, Fiona (2015). "Hybridity, Third Spaces and Identities in Ursula Le Guin's Voices". Mousaion. 33 (2). s. 129. 
  79. ^ a b Rochelle, Warren G. (2006). "Choosing to be Human: American romantic/pragmatic rhetoric in Ursula K. Le Guin's teaching novel, Gifts". Extrapolation. 48 (1). ss. 88–91. 
  80. ^ Bernardo & Murphy 2006, ss. 109–110.
  81. ^ Cummins 1990, ss. 38–39.
  82. ^ Cummins 1990, s. 49.
  83. ^ a b c White 1999, ss. 81–83.
  84. ^ Rochelle 2008, ss. 414–415.
  85. ^ "Chronicles of Earthsea: Edited Transcript of Le Guin's Online Q&A". The Guardian. 9 Şubat 2004. 2 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2013. 
  86. ^ Call, Lewis (2007). "Postmodern Anarchism in the Novels of Ursula K. Le Guin". SubStance. 13 (36). 30 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2013. 
  87. ^ a b White 1999, ss. 86–89.
  88. ^ Rochelle 2008, s. 415.
  89. ^ White 1999, ss. 96–100.
  90. ^ Rochelle 2008, ss. 415–416.
  91. ^ Spivack 1984, s. 159.
  92. ^ Rochelle 2008, s. 414.
  93. ^ a b Cummins 1990, ss. 87–90.
  94. ^ Spivack 1984, ss. 70–71.
  95. ^ Reid 1997, ss. 58–60.
  96. ^ Cadden 2005, s. 38.
  97. ^ Lindow, Sandra J. (29 Nisan 2018). "The Dance of Nonviolent Subversion in Le Guin's Hainish Cycle". The New York Review of Science Fiction, 346. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2018. 
  98. ^ Rochelle 2001, s. 153.
  99. ^ Rochelle 2001, ss. 159–160.
  100. ^ Oziewicz, Marek C. (2011). "Restorative Justice Scripts in Ursula K. Le Guin's Voices". Children's Literature in Education. Cilt 42. ss. 33–43. doi:10.1007/s10583-010-9118-8. 
  101. ^ Nordling, Em (28 Ekim 2016). "Farsickness, Homesickness in The Found and the Lost by Ursula K. Le Guin". Tor.com. Erişim tarihi: 2 Ocak 2017. 

Genel

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ursula_K._Le_Guin&oldid=21463417" sayfasından alınmıştır