İsmail Bilen (1902 doğumlu siyasetçi): Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
[kontrol edilmemiş revizyon][kontrol edilmemiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok
Değişiklik özeti yok
1. satır: 1. satır:
{{diger anlamlar|İsmail Bilen (milletvekili)}}
{{diger anlamlar|İsmail Bilen (milletvekili)}}


'''İsmail Bilen''' ([[1902]], [[Şenyuva, Çamlıhemşin|Çinçiva]], [[Osmanlı Devleti]] - [[18 Kasım]] [[1983]], [[Berlin]], [[Demokratik Alman Cumhuriyeti|DAC]]) [[Türkiye Komünist Partisi (1920)|Türkiye Komünist Partisi]]'nin 1973-1983 yılları arasında genel sekreterliğini üstlenen komünist siyasetçi.
'''İsmail Bilen''' ([[1902]], [[Rize]], [[Osmanlı Devleti]] - [[18 Kasım]] [[1983]], [[Berlin]], [[Demokratik Alman Cumhuriyeti|DAC]]) [[Türkiye Komünist Partisi (1920)|Türkiye Komünist Partisi]]'nin 1973-1983 yılları arasında genel sekreterliğini üstlenen komünist siyasetçi.


==Gençliği==
==Gençliği==

Sayfanın 11.05, 23 Aralık 2009 tarihindeki hâli

Şablon:Diger anlamlar

İsmail Bilen (1902, Rize, Osmanlı Devleti - 18 Kasım 1983, Berlin, DAC) Türkiye Komünist Partisi'nin 1973-1983 yılları arasında genel sekreterliğini üstlenen komünist siyasetçi.

Gençliği

İsmail Bilen, doğduğu köyde tamamladığı rüşdiye eğitiminin ardından, ailesi ile göçettiği İstanbul'da motor makinistliği yaptı ve İstanbul'un İtilaf Devletleri tarafından işgal edildiği 1918-1922 yılları arasında çeşitli eylemlere katıldı.

Parti üyeliği ve Moskova

1922’de yasa dışı Türkiye Komünist Partisi'ne girdi; ardından parti tarafından eğitim görmesi için Sovyetler Birliği’ne gönderildi. 3 yıl boyunca Doğu Emekçileri Komünist Üniversitesi KUTV’da eğitim gördü.

Yurda dönüş

1926 yılında Viyana’da yapılan konferansta alınan KUTV’daki öğrencilerin parti örgütlerinin güçlendirilmesi için yurda dönme kararı alınmasıyla Adana il sekreteri olarak Türkiye’ye döndü. Adana'da işçiler arasında örgütlenme faaliyetlerinde bulundu. 1927 Adana Demiryolu İşçileri Grevinin gerçekleşmesini sağladı.Daha sonra konferansta yeni seçilen parti yönetiminin cumhuriyet rejimine ve kemalizme destek verilmesi kararına karşı çıktığından dolayı görevden alınarak İstanbul’daki basın yayın çalışmalarına alındı. 1927 Tevkifatı sonucunda merkez komite üyelerinin çoğunun tutuklanmasından sonra Şefik Hüsnü’nün onayı ve Komintern’in aday göstermesiyle yeni Merkez Komiteye alınır. 1929 yılındaki toplu tutuklamalara kadar bu görevi sürdürür.1928 Ağustosunda yurda Nazım Hikmet ile birlikte pasaportsuz girmeye çalışırken yakalanarak Hopa Cezaevine konar. 1929 başında salınsa da Nisan ayında yeniden tutuklanır. İzmir’de yargılanır ve 1933 yılına kadar Diyarbakır Cezaevinde tutuklu kalır. Cumhuriyetin 10. yılı için çıkartılan af yasası ile serbest kaldıktan sonra Moskova’ya gitti ve yaşamının sonuna dek bir daha ülkesine dönmedi.

Komintern'de

1934 TKP Merkez Komite Plenumunda örgüt sekreterliğine getirilir. Komintern’in 1935 yılındaki 7. Kongesinde alınan ve komünist partilerin yükselen faşizm tehlikesine karşı sosyal demokrasiyle ittifak yapmasını öngören Halk Cephesi siyaseti gereği olarak TKP yönetiminden partinin siyasi faaliyetlerinin sonlandırılması istenir. Partililer Cumhuriyet Halk Partisi veya Halkevlerinde örgütlenecek ve faşizmi deşifre edeceklerdir. Bu dönemde Moskova’da bulunan Bilen Komintern’in önde gelen isimleri olan Georgi Dimitrov, Dmitry Manuilsky, Otto Wille Kuusinen, Wilhelm Pieck ve Klement Gottwald gibi geleceğin komünist önderleriyle beraber çalışır. II. Dünya Savaşı sırasında ve hemen sonrasında Moskova Radyosunda Türkçe yorumlar yapar. 1943 yılında Komintern’in kapanmasıyla partinin desantralizasyon dönemi resmen kapanmış olur. 1944 yılında partinin öncülük ettiği Faşizmle ve Vurgunculukla Mücadele Cephesi faaliyetleri sonucunda bir TKP toplu tutuklaması daha yaşanır. 1946 yılında çok partili yaşama geçilirken açılan sol partiler kapatılırken yeni bir TKP karşıtı yoğun bir tutuklama yaşanır. Kore Savaşına karşı duran TKP bu dönemde de baskı görecektir. Bu dönemde yurtdışındaki Bilen’in faaliyetlerinin en önemlisi 1958 yılında Bizim Radyonun kurulması olur. Bu dönemde birçok sosyalist ülkeyi gezen Bilen, 1956 yılında ziyaret ettiği Çin Halk Cumhuriyeti ile ilgili düşüncelerini İnci Irmağı adlı kitabında toplar. 1960’lı yıllarda yeni kurulan Türkiye İşçi Partisi’ne destek verilmesini sağlar. TKP’nin Türkiye’de merkezi olarak faaliyete geçmesi 1962 yılıyla yeniden başlar.Merkez Komitesi Dış Büro adı altında örgütlenen parti yönetiminde Zeki Baştımar, İsmail Bilen ve Nazım Hikmet yer alır. Ancak ilk dönemlerde faaliyetler sadece TİP’e destek şeklindeydi. Komintern’de çeşitli görevler üstlenen Bilen, Türkiye Komünist Partisi'nin gerek Komintern gerekse Sovyetler Birliği ile olan ilişkisinde, ölümüne dek anahtar isim oldu. 1960’lı yıllarda Zeki Baştımar ile birlikte parti merkezinin Doğu Almanya'ya taşınmasını sağladı.

Atılım

12 Mart 1971 darbesinden sonra aktif olarak yurtiçinde örgütlenmeye başladı. Bilen’in bu dönemde etkisi çok artar. TKP’nin Sesi radyo yayını Avrupalı işçilere daha sık yayınlamaya başlanır. 1973 Merkez Komite toplantısında Zeki Baştımar tasfiye edilerek İsmail Bilen MK genel sekreterliine getirilir. Bu dönemde atılım kararları alınacaktır. Bu karara Sovyetler Birliği Komünist Partisi barış içinde birarada yaşama prensibi nedeniyle eleştirel yaklaşır. Bu dönem TKP’nin, tarihindeki en kitlesel ve en yoğun siyasi faaliyet yürüttüğü bir süreçti ve Atılım dönemi olarak adlandırılmaktadır.

İsmail Bilen’in, partinin nicel ve nitel olarak gücünün zirvesine ulaştığı atılım döneminin genel sekreteri olarak parti tarihinde son derece önemli bir yeri bulunmaktadır. 12 Mart’ın ardından gerek yurtiçi gerek yurtdışında TKP’ye yönelen kesimlerin partiye katılmasını ve partinin yeniden güçlenmesini sağladı. Bilen, bu dönemde partinin yeni bir örgütlenmeye yönelmesine önayak oldu. Partinin ülkedeki siyasi faaliyetinin yoğunlaştığı bu dönemde yurtdışında bulunduğu halde parti ve ülkeye yönelik doğru siyasi müdahalelerin yapılmasını sağladı. Partiye katılan ve partinin kadro yapısını tamamen değiştiren yeni bir kuşağın hem örgütlenmesinde hem de parti geleneğinin bu kuşak üzerinden yeniden üretilmesinde çok önemli bir işlev üstlendi.

İdeolojik ayrışmalar

Bilen savunageldiği aşamacı devrim perspektifi gereğince CHP’nin uluslararası tekellere karşı milli burjuvazinin temsilcisi olduğunu ve büyük burjuvaziye karşı mücadelede desteklenmesi gerektiğini bildirerek 1973 ve 77 seçimlerinde CHP’nin desteklenmesini sağlar. Parti bu dönemde bütün enerjisini DİSK, İlerici Gençlik Derneği ve İlerici Kadınlar Derneğine aktarır. 1978 yılında toplanan MK Plenumunda Bülent Ecevit iktidarının verdiği sözleri yerine getirmediğinin belirkenmesiyle parti içi muhalefet yükselecek ve Nihat Akseymen liderliğinde bir grup partiden ayrılacaktır.

12 Eylül sonrası

12 Eylül darbesinin hemen ardından MHP’lilerin de tutuklanmasıyla birlikte darbenin karakterine dair bir çekince içinde olunsa da 1981 Mayıs ayında başlayan TKP tutuklamalarıyla beraber binden fazla partilinin tutuklanmasının önüne geçilemez. 1983 yılında yapılan 5. parti kongresi ile genel sekreterlik görevinden ayrıldı ve sembolik bir işlevi olan parti genel başkanlığı görevini üstlendi. Bu kongreden birkaç gün sonra 18 Kasım 1983’te Berlin’de öldü.

Takma adları

Yaşamı boyunca çok sayıda takma adla tanınmıştır:

  • Laz İsmail (En tanınmış lakabı. Nâzım Hikmet'in İşte Böyle Laz İsmail adlı şiirinde de geçmektedir.)
  • Marat veya İsmail Marat (Parti içinde kullanılan ilk yaygın ismi. Fransız devrimci Jean-Paul Marat'dan.)
  • Erdem (TKP'nin Sesi ve Bizim Radyo yayınlarında kullandığı ad)
  • Savaş Üstüngel veya S. Üstüngel (1960lar ve 1970lerdeki yazılarında kullandığı imza)
  • İ. Bilen (Adının parti içindeki yaygın kısaltması)

Kitapları

  • İstanbul Hemşehrileri, Alev Yayınları, 1991
  • Savaş Yolu (Üstüngel'den notlar), İsmail Bilen Adı ile, Alev Yayınları, ISBN 975-335-026-0
  • TKP, Doğuşu, Kuruluşu, Gelişme Yolları, S.Üstüngel adı ile, Alev Yayınları, ISBN 975-335-040-6

Konuyla ilgili yazılan eser

  • Burak Gürel, Fulya Özkan “İsmail Bilen”, Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce cilt 8: Sol içinde, İletişim Yayıncılık, 2007, İstanbul, s.294-309

Dış bağlantılar