Aleksandr İzvolski: Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
By erdo can (mesaj | katkılar)
Devriyeler
145.947 değişiklik
k →‎Dış bağlantılar: Düzenleme AWB ile
düzeltme AWB ile
52. satır: 52. satır:
|ödüller =
|ödüller =
}}
}}
Kont '''Aleksandr Petroviç İzvolski''' ({{dil-ru|Алекса́ндр Петро́вич Изво́льский}}, {{EskiUsulTarih|18 Mart|1856|6 Mart}}, [[Moskova]] – 16 Ağustos 1919, [[Biarritz]]), Rus diplomat, [[I. Dünya Savaşı]]'nın başladığı yıllarda Büyük Britanya ile [[Britanya-Rusya Antantı|Rusya'nın ittifakının]] ana mimarı olarak hatırlanır.{{sfn|Gooch|1936|p=285–365}}
Kont '''Aleksandr Petroviç İzvolski''' ({{dil-ru|Алекса́ндр Петро́вич Изво́льский}}, {{EskiUsulTarih|18 Mart|1856|6 Mart}}, [[Moskova]] – 16 Ağustos 1919, [[Biarritz]]), Rus diplomat, [[I. Dünya Savaşı]]'nın başladığı yıllarda Büyük Britanya ile [[Britanya-Rusya Antantı|Rusya'nın ittifakının]] ana mimarı olarak hatırlanır.{{Kdş|Gooch|1936|p=285–365}}


== Hayatı ==
== Hayatı ==
=== Erken dönem kariyeri ===
=== Erken dönem kariyeri ===
İzvolski, Polonya kökenli aristokrat bir aileden gelir.{{sfn|Kowner|2006|p=167-168}} [[Sankt-Peterburg]]'daki Tsarskoye Selo Lyceum'u onur derecesiyle bitirdi ve kısa süre sonra ailesi sarayda çok geniş bağlantıları olan Kontes von Toll ile evlendi. Bu bağlantılarla, Prens Lobanov-Rostovsky'nin patronu olduğu Dışişleri Bürosuna katıldı. İzvolski, Belgrad, Münih ve Tokyo'da aldığı görevlerden sonra (1899'dan itibaren) Rusya'nın Vatikan büyükelçisi oldu.
İzvolski, Polonya kökenli aristokrat bir aileden gelir.{{Kdş|Kowner|2006|p=167-168}} [[Sankt-Peterburg]]'daki Tsarskoye Selo Lyceum'u onur derecesiyle bitirdi ve kısa süre sonra ailesi sarayda çok geniş bağlantıları olan Kontes von Toll ile evlendi. Bu bağlantılarla, Prens Lobanov-Rostovsky'nin patronu olduğu Dışişleri Bürosuna katıldı. İzvolski, Belgrad, Münih ve Tokyo'da aldığı görevlerden sonra (1899'dan itibaren) Rusya'nın Vatikan büyükelçisi oldu.


Tokyo'da iken, İzvolski [[Japon İmparatorluğu]]'nun [[Kore]] ve [[Mançurya]] üzerinde yükselen gücü ile barışçıl bir uzlaşı önerdi. Artan gerginliği gidermek amacıyla Japon eski Başbakanı [[Itō Hirobumi]]'nin 1902'de St. Petersburg'a bir gezi düzenlemesine yardım etti. Bu çabalar Çar [[II. Nikolay]]'ın gazabını doğurdu ve İzvolski kendisini 1903'ten itibaren [[Kopenhag]]'a nakletti. Bu görevden sonra 1904-1905 [[Rus-Japon Savaşı]] öncesi ve sırasında Japonya ile diplomatik bir çözüm bulunması için baskı yapmaya devam etti.{{sfn|Kowner|2006|p=167-168}} Nisan 1906 ve Kasım 1910 tarihleri ​​arasında Rusya'nın İmparatorluk Dışişleri Bakanı olarak görev yaptı.
Tokyo'da iken, İzvolski [[Japon İmparatorluğu]]'nun [[Kore]] ve [[Mançurya]] üzerinde yükselen gücü ile barışçıl bir uzlaşı önerdi. Artan gerginliği gidermek amacıyla Japon eski Başbakanı [[Itō Hirobumi]]'nin 1902'de St. Petersburg'a bir gezi düzenlemesine yardım etti. Bu çabalar Çar [[II. Nikolay]]'ın gazabını doğurdu ve İzvolski kendisini 1903'ten itibaren [[Kopenhag]]'a nakletti. Bu görevden sonra 1904-1905 [[Rus-Japon Savaşı]] öncesi ve sırasında Japonya ile diplomatik bir çözüm bulunması için baskı yapmaya devam etti.{{Kdş|Kowner|2006|p=167-168}} Nisan 1906 ve Kasım 1910 tarihleri ​​arasında Rusya'nın İmparatorluk Dışişleri Bakanı olarak görev yaptı.


== Britanya-Rusya ittifakı ==
== Britanya-Rusya ittifakı ==
64. satır: 64. satır:
Rusya için felaket ile biten Rus-Japon Savaşı ve [[Rus Devrimi (1905)|1905 Rus Devrimi]] sonrasında İzvolski, Rusya'ya on yıl boyunca barış vermeye kararlıydı. Avrupa siyasetinin sorunlarından kurtulmanın ve iç reformlara odaklanmanın Rusya'nın çıkarına olduğuna inanıyordu. [[Meşrutî monarşi|Anayasal monarşist]] olarak, Dışişleri Bakanlığı'nda reformu ve modernizasyonu üstlendi.
Rusya için felaket ile biten Rus-Japon Savaşı ve [[Rus Devrimi (1905)|1905 Rus Devrimi]] sonrasında İzvolski, Rusya'ya on yıl boyunca barış vermeye kararlıydı. Avrupa siyasetinin sorunlarından kurtulmanın ve iç reformlara odaklanmanın Rusya'nın çıkarına olduğuna inanıyordu. [[Meşrutî monarşi|Anayasal monarşist]] olarak, Dışişleri Bakanlığı'nda reformu ve modernizasyonu üstlendi.


Daha pratik siyaset alanında, İzvolski Rusya'nın geleneksel düşmanlarıyla - [[Büyük Britanya]] ve [[Japonya]] - kademeli bir yakınlaşmayı savundu. Özellikle kamuoyu ve ordudaki sert gönüllülerden, Japonya'ya karşı intikamcı bir savaş ve Afganistan'a askeri müdahale talep eden çeşitli yönlerden şiddetli bir muhalefetle karşılaşmak zorunda kaldı. Hükümetteki müttefikleri arasında [[Pyotr Stolypin]] ve [[Vladimir Kokovtsov]] yer aldı. 1907 Rus-Japon Anlaşması ile Japonya ile ilişkileri geliştirmeyi sonuçlandırdı.{{sfn|Kowner|2006|p=167-168}}
Daha pratik siyaset alanında, İzvolski Rusya'nın geleneksel düşmanlarıyla - [[Büyük Britanya]] ve [[Japonya]] - kademeli bir yakınlaşmayı savundu. Özellikle kamuoyu ve ordudaki sert gönüllülerden, Japonya'ya karşı intikamcı bir savaş ve Afganistan'a askeri müdahale talep eden çeşitli yönlerden şiddetli bir muhalefetle karşılaşmak zorunda kaldı. Hükümetteki müttefikleri arasında [[Pyotr Stolypin]] ve [[Vladimir Kokovtsov]] yer aldı. 1907 Rus-Japon Anlaşması ile Japonya ile ilişkileri geliştirmeyi sonuçlandırdı.{{Kdş|Kowner|2006|p=167-168}}


Rus-Japon Savaşı sırasında, Kral [[VII. Edward]] tarafından, ittifak önerisi ile yaklaşıldığında, Dışişleri Bakanı olarak Japonya'nın savaşla zayıflamış Rusya'nın Fransa dışında başka bir müttefike ihtiyaç duyduğunu hissetmesi, politikasının birincil hedefi haline geldi; bu, 1907 yılında [[Britanya-Rusya Antantı]] ile sonuçlandı.
Rus-Japon Savaşı sırasında, Kral [[VII. Edward]] tarafından, ittifak önerisi ile yaklaşıldığında, Dışişleri Bakanı olarak Japonya'nın savaşla zayıflamış Rusya'nın Fransa dışında başka bir müttefike ihtiyaç duyduğunu hissetmesi, politikasının birincil hedefi haline geldi; bu, 1907 yılında [[Britanya-Rusya Antantı]] ile sonuçlandı.
72. satır: 72. satır:
Bir diğer öncelikli hedef, Rusya'nın uzun süredir devam etmekte olan [[İstanbul Boğazı|Boğaziçi]] ve [[Çanakkale Boğazı]]'nın (beraber "Boğazlar" olarak bilinir) Rus savaş gemilerine açma (yani, ön şart olmadan serbest dolaşım izni verilmesi ve Rusya'ya münhasır hak olarak tanınması ) hayata geçirmek, bu Rusya'ya, Akdeniz'e serbest geçiş ve [[Karadeniz Filosu]]nu sadece [[Karadeniz]] bölgesinin sahil savunması için değil ama aynı zamanda onu küresel çıkarlarını desteklemekte kullanma şansı verecekti.
Bir diğer öncelikli hedef, Rusya'nın uzun süredir devam etmekte olan [[İstanbul Boğazı|Boğaziçi]] ve [[Çanakkale Boğazı]]'nın (beraber "Boğazlar" olarak bilinir) Rus savaş gemilerine açma (yani, ön şart olmadan serbest dolaşım izni verilmesi ve Rusya'ya münhasır hak olarak tanınması ) hayata geçirmek, bu Rusya'ya, Akdeniz'e serbest geçiş ve [[Karadeniz Filosu]]nu sadece [[Karadeniz]] bölgesinin sahil savunması için değil ama aynı zamanda onu küresel çıkarlarını desteklemekte kullanma şansı verecekti.


1881'de yenilenen [[Üç İmparator Antlaşması|Üç İmparator İttifakı]]'nın gizli maddelerinden birinde, Avusturya-Macaristan, 'uygun gördüğü anda [[Bosna-Hersek]]'i ilhak etme hakkı' olduğunu savundu ve iddianın aralıklı olarak Avusturya-Rusya anlaşmalarında tekrar edildiği belirtildi.{{sfn|Clark|1996|p=83}} Buna Rusya tarafından itiraz edilmedi, ancak St Petersburg şartları dayatmaya devam etti. İzvolski, Çar [[II. Nikolay]]'ında desteğiyle, Rusların Boğazlara erişiminin iyileştirilmesi için Avustuya'nın desteği karşılığında Bosna-Hersek'in ilhakını önerdi.{{sfn|Clark|1996|p=85}} Bu amaçla İzvolski, 16 Eylül 1908'de [[Buchlov]]'un [[Moravya]] kalesinde, Avusturya Dışişleri Bakanı Baron (sonra Kont oldu) [[Alois Lexa von Aehrenthal]] bir araya geldi ve orada Boğazların Rusya'ya açılması ve daha sonraki bir diplomatik konferansta böyle bir açılışı desteklemek karşılığında Avusturya'nın Bosna-Hersek'e katılmasını desteklemeyi kabul etti.
1881'de yenilenen [[Üç İmparator Antlaşması|Üç İmparator İttifakı]]'nın gizli maddelerinden birinde, Avusturya-Macaristan, 'uygun gördüğü anda [[Bosna-Hersek]]'i ilhak etme hakkı' olduğunu savundu ve iddianın aralıklı olarak Avusturya-Rusya anlaşmalarında tekrar edildiği belirtildi.{{Kdş|Clark|1996|p=83}} Buna Rusya tarafından itiraz edilmedi, ancak St Petersburg şartları dayatmaya devam etti. İzvolski, Çar [[II. Nikolay]]'ında desteğiyle, Rusların Boğazlara erişiminin iyileştirilmesi için Avustuya'nın desteği karşılığında Bosna-Hersek'in ilhakını önerdi.{{Kdş|Clark|1996|p=85}} Bu amaçla İzvolski, 16 Eylül 1908'de [[Buchlov]]'un [[Moravya]] kalesinde, Avusturya Dışişleri Bakanı Baron (sonra Kont oldu) [[Alois Lexa von Aehrenthal]] bir araya geldi ve orada Boğazların Rusya'ya açılması ve daha sonraki bir diplomatik konferansta böyle bir açılışı desteklemek karşılığında Avusturya'nın Bosna-Hersek'e katılmasını desteklemeyi kabul etti.


Aehrenthal'in, 5 Ekim 1908'de [[Bosna krizi|ilhak]] ilanı, [[Osmanlı İmparatorluğu]] pahasına, [[Berlin Antlaşması (1878)|Berlin Antlaşması]] şartlarının değiştirilmesi önemli bir Avrupa krizi yarattı. İzvolski, Aehrenthal ile herhangi bir anlaşmaya vardığını reddetti.{{sfn|Clark|1996|p=85}} Daha sonra Aehrenthal'ın niyetlerinin önceden bilindiğini bile reddetti ve Bosna-Hersek'in statüsüyle başa çıkmak için çağrılan bir toplantıya başarısız davrandı.{{sfn|Shebeko|1936|p=83}} Diplomasideki 'çıkmaz' ancak, Almanların Rusların eninde sonunda birleşmeyi kabul etmeleri ve Sırbistan'a da aynı şekilde davranmalarını talep ettikleri 1909 yılının St Petersburg notuna göre çözüldü. Alman Başbakanı [[Bernhard von Bülow|Bülow]], Sırbistan'da bir Avusturya savaşı olasılığı olduğunu ve daha doğrudan ihtimal İzvolski'nin orijinal ilhak anlaşmasında kayıtsız kaldıklarını ispatlayan belgeleri Almanlar tarafından serbest bırakılmacağını belirtti. İzvolski hemen destek verdi.{{sfn|Clark|1996|p=85}} Rus [[Panslavizm|pan-Slavcıları]] tarafından (Bosna'yı kendilerinin olduğunun hisseden) Sırplara "ihanet" ettiği düşünülen, şaşkın İzvolski nihayet görevden alındı.
Aehrenthal'in, 5 Ekim 1908'de [[Bosna krizi|ilhak]] ilanı, [[Osmanlı İmparatorluğu]] pahasına, [[Berlin Antlaşması (1878)|Berlin Antlaşması]] şartlarının değiştirilmesi önemli bir Avrupa krizi yarattı. İzvolski, Aehrenthal ile herhangi bir anlaşmaya vardığını reddetti.{{Kdş|Clark|1996|p=85}} Daha sonra Aehrenthal'ın niyetlerinin önceden bilindiğini bile reddetti ve Bosna-Hersek'in statüsüyle başa çıkmak için çağrılan bir toplantıya başarısız davrandı.{{Kdş|Shebeko|1936|p=83}} Diplomasideki 'çıkmaz' ancak, Almanların Rusların eninde sonunda birleşmeyi kabul etmeleri ve Sırbistan'a da aynı şekilde davranmalarını talep ettikleri 1909 yılının St Petersburg notuna göre çözüldü. Alman Başbakanı [[Bernhard von Bülow|Bülow]], Sırbistan'da bir Avusturya savaşı olasılığı olduğunu ve daha doğrudan ihtimal İzvolski'nin orijinal ilhak anlaşmasında kayıtsız kaldıklarını ispatlayan belgeleri Almanlar tarafından serbest bırakılmacağını belirtti. İzvolski hemen destek verdi.{{Kdş|Clark|1996|p=85}} Rus [[Panslavizm|pan-Slavcıları]] tarafından (Bosna'yı kendilerinin olduğunun hisseden) Sırplara "ihanet" ettiği düşünülen, şaşkın İzvolski nihayet görevden alındı.


Tarihçilik, geleneksel olarak Avusturyalı ilhak krizini Aehrenthal'ın kapısına koyar. Bununla birlikte, tarihçi [[Christopher Clark]], I. Dünya Savaşı'nın sebepleri üzerindeki 2012 yılındaki ''Sleepwalkers'' isimli çalışmasında, şu görüşü sunar "kanıtlar, krizin yaptığı seyir gösteriyor ki İzvolski iş ve itibarını kurtarmak için en abartılı düzende yalan söyledi. Rus dışişleri bakanı, [ilk] Londra'nın Boğazlar'ın Rus savaş gemilerine açılmasına olan talebini destekleyeceği yönünde [ve] ilhakın Rus ulusalcı görüşüne olan etkisini büyük ölçüde küçümseyerek iki ciddi hata yapmıştı, [ne zaman] St Petersburg'daki basın tepkisinin rüzgarını aldı, hatasını fark etti, panikledi ve kendisini Aehrenthal tarafından kandırıldığı üzerine inşa etmeye başladı."{{sfn|Clark|1996|p=86}} İlhak krizini takip eden yıllar, artan 'şovenist halk duygusu' ortamında ve yaşamsal bir ilgi alanında aşağılanma duygusu ile Ruslar önemli bir askeri yatırım programı başlattıkları görülür.{{sfn|Clark|1996|p=162-163}}
Tarihçilik, geleneksel olarak Avusturyalı ilhak krizini Aehrenthal'ın kapısına koyar. Bununla birlikte, tarihçi [[Christopher Clark]], I. Dünya Savaşı'nın sebepleri üzerindeki 2012 yılındaki ''Sleepwalkers'' isimli çalışmasında, şu görüşü sunar "kanıtlar, krizin yaptığı seyir gösteriyor ki İzvolski iş ve itibarını kurtarmak için en abartılı düzende yalan söyledi. Rus dışişleri bakanı, [ilk] Londra'nın Boğazlar'ın Rus savaş gemilerine açılmasına olan talebini destekleyeceği yönünde [ve] ilhakın Rus ulusalcı görüşüne olan etkisini büyük ölçüde küçümseyerek iki ciddi hata yapmıştı, [ne zaman] St Petersburg'daki basın tepkisinin rüzgarını aldı, hatasını fark etti, panikledi ve kendisini Aehrenthal tarafından kandırıldığı üzerine inşa etmeye başladı."{{Kdş|Clark|1996|p=86}} İlhak krizini takip eden yıllar, artan 'şovenist halk duygusu' ortamında ve yaşamsal bir ilgi alanında aşağılanma duygusu ile Ruslar önemli bir askeri yatırım programı başlattıkları görülür.{{Kdş|Clark|1996|p=162-163}}


== Sonraki yaşamı ==
== Sonraki yaşamı ==

Sayfanın 18.58, 24 Şubat 2019 tarihindeki hâli

Aleksandr Petroviç İzvolski
Александр Петрович Извольский
Rus Dış İşleri Bakanı
Görev süresi
1906-1910
Yerine geldiği Vladimir Lambsdorff
Yerine gelen Sergey Sazonov
Rusya'nın Japonya büyükelçisi
Görev süresi
1899-1902
Yerine geldiği Roman Rosen
Yerine gelen Roman Rosen
Kişisel bilgiler
Doğum 18 Mart [E.U. 6 Mart] 1856
Moskova, Rus İmparatorluğu
Ölüm 16 Ağustos 1919 (63 yaşında)
Biarritz, Fransa
Milliyeti Polonya kökenli Rus
Evlilik(ler) Kontes von Toll
Çocuk(lar) Hélène İzvolski
Bitirdiği okul Tsarskoye Selo Lyceum
Mesleği diplomat

Kont Aleksandr Petroviç İzvolski (Şablon:Dil-ru, 18 Mart [E.U. 6 Mart] 1856, Moskova – 16 Ağustos 1919, Biarritz), Rus diplomat, I. Dünya Savaşı'nın başladığı yıllarda Büyük Britanya ile Rusya'nın ittifakının ana mimarı olarak hatırlanır.[1]

Hayatı

Erken dönem kariyeri

İzvolski, Polonya kökenli aristokrat bir aileden gelir.[2] Sankt-Peterburg'daki Tsarskoye Selo Lyceum'u onur derecesiyle bitirdi ve kısa süre sonra ailesi sarayda çok geniş bağlantıları olan Kontes von Toll ile evlendi. Bu bağlantılarla, Prens Lobanov-Rostovsky'nin patronu olduğu Dışişleri Bürosuna katıldı. İzvolski, Belgrad, Münih ve Tokyo'da aldığı görevlerden sonra (1899'dan itibaren) Rusya'nın Vatikan büyükelçisi oldu.

Tokyo'da iken, İzvolski Japon İmparatorluğu'nun Kore ve Mançurya üzerinde yükselen gücü ile barışçıl bir uzlaşı önerdi. Artan gerginliği gidermek amacıyla Japon eski Başbakanı Itō Hirobumi'nin 1902'de St. Petersburg'a bir gezi düzenlemesine yardım etti. Bu çabalar Çar II. Nikolay'ın gazabını doğurdu ve İzvolski kendisini 1903'ten itibaren Kopenhag'a nakletti. Bu görevden sonra 1904-1905 Rus-Japon Savaşı öncesi ve sırasında Japonya ile diplomatik bir çözüm bulunması için baskı yapmaya devam etti.[2] Nisan 1906 ve Kasım 1910 tarihleri ​​arasında Rusya'nın İmparatorluk Dışişleri Bakanı olarak görev yaptı.

Britanya-Rusya ittifakı

Ana madde: Britanya-Rusya Antantı

Rusya için felaket ile biten Rus-Japon Savaşı ve 1905 Rus Devrimi sonrasında İzvolski, Rusya'ya on yıl boyunca barış vermeye kararlıydı. Avrupa siyasetinin sorunlarından kurtulmanın ve iç reformlara odaklanmanın Rusya'nın çıkarına olduğuna inanıyordu. Anayasal monarşist olarak, Dışişleri Bakanlığı'nda reformu ve modernizasyonu üstlendi.

Daha pratik siyaset alanında, İzvolski Rusya'nın geleneksel düşmanlarıyla - Büyük Britanya ve Japonya - kademeli bir yakınlaşmayı savundu. Özellikle kamuoyu ve ordudaki sert gönüllülerden, Japonya'ya karşı intikamcı bir savaş ve Afganistan'a askeri müdahale talep eden çeşitli yönlerden şiddetli bir muhalefetle karşılaşmak zorunda kaldı. Hükümetteki müttefikleri arasında Pyotr Stolypin ve Vladimir Kokovtsov yer aldı. 1907 Rus-Japon Anlaşması ile Japonya ile ilişkileri geliştirmeyi sonuçlandırdı.[2]

Rus-Japon Savaşı sırasında, Kral VII. Edward tarafından, ittifak önerisi ile yaklaşıldığında, Dışişleri Bakanı olarak Japonya'nın savaşla zayıflamış Rusya'nın Fransa dışında başka bir müttefike ihtiyaç duyduğunu hissetmesi, politikasının birincil hedefi haline geldi; bu, 1907 yılında Britanya-Rusya Antantı ile sonuçlandı.

Bosna krizi

Ana madde: Bosna krizi

Bir diğer öncelikli hedef, Rusya'nın uzun süredir devam etmekte olan Boğaziçi ve Çanakkale Boğazı'nın (beraber "Boğazlar" olarak bilinir) Rus savaş gemilerine açma (yani, ön şart olmadan serbest dolaşım izni verilmesi ve Rusya'ya münhasır hak olarak tanınması ) hayata geçirmek, bu Rusya'ya, Akdeniz'e serbest geçiş ve Karadeniz Filosunu sadece Karadeniz bölgesinin sahil savunması için değil ama aynı zamanda onu küresel çıkarlarını desteklemekte kullanma şansı verecekti.

1881'de yenilenen Üç İmparator İttifakı'nın gizli maddelerinden birinde, Avusturya-Macaristan, 'uygun gördüğü anda Bosna-Hersek'i ilhak etme hakkı' olduğunu savundu ve iddianın aralıklı olarak Avusturya-Rusya anlaşmalarında tekrar edildiği belirtildi.[3] Buna Rusya tarafından itiraz edilmedi, ancak St Petersburg şartları dayatmaya devam etti. İzvolski, Çar II. Nikolay'ında desteğiyle, Rusların Boğazlara erişiminin iyileştirilmesi için Avustuya'nın desteği karşılığında Bosna-Hersek'in ilhakını önerdi.[4] Bu amaçla İzvolski, 16 Eylül 1908'de Buchlov'un Moravya kalesinde, Avusturya Dışişleri Bakanı Baron (sonra Kont oldu) Alois Lexa von Aehrenthal bir araya geldi ve orada Boğazların Rusya'ya açılması ve daha sonraki bir diplomatik konferansta böyle bir açılışı desteklemek karşılığında Avusturya'nın Bosna-Hersek'e katılmasını desteklemeyi kabul etti.

Aehrenthal'in, 5 Ekim 1908'de ilhak ilanı, Osmanlı İmparatorluğu pahasına, Berlin Antlaşması şartlarının değiştirilmesi önemli bir Avrupa krizi yarattı. İzvolski, Aehrenthal ile herhangi bir anlaşmaya vardığını reddetti.[4] Daha sonra Aehrenthal'ın niyetlerinin önceden bilindiğini bile reddetti ve Bosna-Hersek'in statüsüyle başa çıkmak için çağrılan bir toplantıya başarısız davrandı.[5] Diplomasideki 'çıkmaz' ancak, Almanların Rusların eninde sonunda birleşmeyi kabul etmeleri ve Sırbistan'a da aynı şekilde davranmalarını talep ettikleri 1909 yılının St Petersburg notuna göre çözüldü. Alman Başbakanı Bülow, Sırbistan'da bir Avusturya savaşı olasılığı olduğunu ve daha doğrudan ihtimal İzvolski'nin orijinal ilhak anlaşmasında kayıtsız kaldıklarını ispatlayan belgeleri Almanlar tarafından serbest bırakılmacağını belirtti. İzvolski hemen destek verdi.[4] Rus pan-Slavcıları tarafından (Bosna'yı kendilerinin olduğunun hisseden) Sırplara "ihanet" ettiği düşünülen, şaşkın İzvolski nihayet görevden alındı.

Tarihçilik, geleneksel olarak Avusturyalı ilhak krizini Aehrenthal'ın kapısına koyar. Bununla birlikte, tarihçi Christopher Clark, I. Dünya Savaşı'nın sebepleri üzerindeki 2012 yılındaki Sleepwalkers isimli çalışmasında, şu görüşü sunar "kanıtlar, krizin yaptığı seyir gösteriyor ki İzvolski iş ve itibarını kurtarmak için en abartılı düzende yalan söyledi. Rus dışişleri bakanı, [ilk] Londra'nın Boğazlar'ın Rus savaş gemilerine açılmasına olan talebini destekleyeceği yönünde [ve] ilhakın Rus ulusalcı görüşüne olan etkisini büyük ölçüde küçümseyerek iki ciddi hata yapmıştı, [ne zaman] St Petersburg'daki basın tepkisinin rüzgarını aldı, hatasını fark etti, panikledi ve kendisini Aehrenthal tarafından kandırıldığı üzerine inşa etmeye başladı."[6] İlhak krizini takip eden yıllar, artan 'şovenist halk duygusu' ortamında ve yaşamsal bir ilgi alanında aşağılanma duygusu ile Ruslar önemli bir askeri yatırım programı başlattıkları görülür.[7]

Sonraki yaşamı

1910'da Paris'te büyükelçi olduktan sonra İzvolski, Rusya'nın Fransa ve İngiltere ile olan bağlarını güçlendirmek ve Rus silahlanmasını teşvik etmek için elinden gelen enerjiyi adamıştır. I. Dünya Savaşı patlak verdiğinde, "C'est ma guerre!" ("Bu benim savaşım!") yorumuyla ünlenmiştir.

Şubat Devrimi'nden sonra İzvolski istifa etmiş ancak yerine Vasily Maklakov atandığı Paris'te kalmıştır. Müttefiklerin Rus İç Savaşı'ndaki müdahalesini savundu ve Ağustos 1919'da Biarritz'deki ani ölümünden önce bir anı kitabı yazıyordu.

Ailesi

İzvolski, Marguerite Carlovna, ya da Kontes Toll ile evlendi. Sarayda nüfuzu olan Baltık Almanı büyük cazibesine, Rusça bilmemesi engeldi. Çanakkale'de oğlu savaştı. Kızları Hélène İzvolski, Rus Katolik Kilisesi'ne kabul edildi ve ilk önce Fransa'da ve sonra Amerika Birleşik Devletleri'nde tanınmış bir bilim adamı oldu.

Şeref Nişanları

Ekranda görünmesi

İzvolski, 1974 BBC mini-serisi Kartalların Düşüşü'nde tasvir edilmiştir. Aktör Peter Vaughan tarafından oynanmıştır.

Kaynakça

  1. ^ Gooch 1936, s. 285–365.
  2. ^ a b c Kowner 2006, s. 167-168.
  3. ^ Clark 1996, s. 83.
  4. ^ a b c Clark 1996, s. 85.
  5. ^ Shebeko 1936, s. 83.
  6. ^ Clark 1996, s. 86.
  7. ^ Clark 1996, s. 162-163.

Kaynakça

İleri okumalar

Dış bağlantılar

Siyasi görevi
Önce gelen:
Vladimir Lambsdorff 		Rus Dış İşleri Bakanı
1906 – 1910 		Sonra gelen:
Sergey Sazonov
Diplomatik görevi
Önce gelen:
Roman Rosen 		Rusya'nın Japonya büyükelçisi
1899 – 1902 		Sonra gelen:
Roman Rosen


"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksandr_İzvolski&oldid=20420384" sayfasından alınmıştır