Sınıf (eğitim)
Bir sınıf, okul odası veya ders odası, hem çocukların hem de yetişkinlerin öğrendiği bir öğrenme alanıdır. Sınıflar, anaokullarından üniversitelere kadar her türlü eğitim kurumunda bulunabileceği gibi, şirketler, dini ve insani kuruluşlar gibi eğitim veya öğretimin verildiği diğer yerlerde de bulunabilir. Sınıf, öğrenmenin dışarıdaki dikkat dağıtıcı unsurlar tarafından kesintisiz olarak gerçekleştirilebileceği bir alan sağlar.
Sınıf türleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Amerika Birleşik Devletleri'nde[değiştir | kaynağı değiştir]
İlkokullarda (Anaokulundan 5. sınıfa kadar), sınıflarda 18 ila 30 öğrenci (bazı durumlarda bu sayılar farklılık gösterebilir) ve bir, iki, hatta üç öğretmenden oluşan bir grup bulunabilir. Bir sınıfta iki öğretmen varsa biri baş öğretmen, diğeri de yardımcı öğretmendir. Ya da ikinci öğretmen özel eğitim öğretmeni olabilir. Arkada izleyen ve not alan üçüncü bir öğretmen olabilir. İlkokulda alt sınıflar üst sınıflara göre biraz farklı düzen bulunmaktadır. Bu sınıflarda sıra yerine masalar, tüm grup öğrenimi için akıllı tahtayla birlikyte bir halı, kütüphane, bilgisayarlar ve öğrenme merkezleri bulunmaktadır. Halı sınıfın odak noktasıdır ve diğer her şey stratejik olarak halının etrafına yerleştirilmiştir. Öğretmen sınıfta hızlı hareket edebilmelidir. Sınıfın en yüksek kalite seviyesini karşılayıp karşılamadığını belirlemek için ECERS (Early Childhood Environment Rating Scale, Erken Çocukluk Ortamı Derecelendirme Ölçeği) adı verilen bir derecelendirme ölçeği vardır. Bu kontrol listesinde 43 madde bulunmakta ve yedi farklı kategoride değerlendirilmekte: Alan ve Sıralar, Kişisel Bakım Rutinleri, Dil-Akıl Yürütme, Etkinlikler, Etkileşimler, Program Yapısı ve Ebeveynler ve Personel.[1] İlköğretimin üst sınıflarında öğrenciler artık sıra kullanıyor, tüm grup öğrenimi için halı yok ama akıllı tahta ve bilgisayarlar kullanımı devam ediyor. Öğrenciler ayrıca, genellikle beşinci sınıfa geçiş sırasında, orta ve liseye alışmak için sınıf değiştirme pratiği yapmaya başlarlar.
Özel eğitim sınıflarında 7 veya daha az öğrenci vardır. Özel eğitim sınıfları, bire bir zamana daha fazla ihtiyaç duyan çocuklar için tasarlanmıştır. Öğretmenler böylece küçük öğrenci gruplarına odaklanabilir ve her çocuk için bireyselleştirilmiş dersler oluşturabilir. Bütünleştirilmiş veya kaynaştırma sınıfı, geleneksel sınıf ile kendi kendine yeten sınıfın karışımı olarak düşünülebilir. Bu sınıf tarzında, genel öğrenciler ile hizmete ihtiyaç duyan öğrencilerin bir karışımı vardır. Bu sınıf tarzında bir genel eğitim öğretmeni ve özel eğitim öğretmeni olmak üzere iki öğretmen bulunmaktadır. Hem ders veriyor hem de sınıfta öğrencilere hizmet veriyorlar ancak günün belirli saatlerinde özel eğitim öğretmeni, ek destek sağlamak için hizmet alan öğrencileri çekebilir. Bu, konaklama olanağına veya Bireysel Eğitim Programı'na (IEP) sahip öğrencilerin yine de genel bir sınıfta olmalarına ve aynı zamanda ihtiyaç duydukları bireyselleştirilmiş eğitimi almalarına olanak tanır.
Ortaokul ve lise sınıfları oldukça benzer şekilde düzenlenmiştir. Bir öğretmen ve öğrencilerin bir sınıftan diğerine geçiş durumları bulunmaktadır. Bütün gün aynı sınıfta kalmıyorlar. Bu sınıflarda yaklaşık 20 öğrenci bulunabilir. Öğrencilerin programlarına bağlı olarak, öğrenciler her sınıfta tam olarak aynı öğrenci grubuna sahip olmayabilir.
Daha sonra üniversite sınıfları, aynı zamanda profesör olarak da adlandırılan bir öğretmenin bulunduğu bir konferans salonunda veya oditoryumda kurulur. Tipik olarak bu öğretmenin yüksek lisans öğrencisi olan bir öğretim asistanı vardır. Bu kişi genellikle sınavların yönetilmesine veya not verilmesine yardımcı olur. Ayrıca üniversite öğrencilerinin haftada bir veya iki kez gelebileceği tekrar oturumları da düzenleyebilirler.
Bir ortaokul/lise veya kolejin sahip olabileceği diğer bazı sınıf türleri arasında BT dersleri için bilgisayar laboratuvarları, spor için spor salonları ve biyoloji, kimya ve fizik için fen laboratuvarları yer alır.
Dekor ve tasarım[değiştir | kaynağı değiştir]
Sınıfın düzeni, tasarımı ve dekoru, eğitim deneyiminin kalitesi üzerinde önemli bir etkiye sahiptir.[2] Akustik ve renk şemasına dikkat edilmesi dikkat dağıtıcı unsurları azaltır ve konsantrasyona yardımcı olur. Aydınlatma ve sıralar da aynı şekilde öğrencinin dikkat süresi gibi faktörleri etkiler.[3]
Tarihsel olarak, sınıfların yapımında nispeten az sayıda öğrenci merkezli tasarım ilkesi kullanılmıştır. 19. yüzyıl Britanya'sında ortaya atılan düşüncelerden biri, yeni binaları sınıf pencereleri mümkün olduğunca kuzeye bakacak şekilde yönlendirmek ve Britanya'da kuzey ışığının daha az parlamaya neden olması nedeniyle batıya veya güneye bakan pencerelerden kaçınmaktı.[4] Sıralar genellikle sütunlar ve sıralar halinde düzenlenirdi ve ön tarafta öğretmenin ayakta duracağı ve ders vereceği bir masa bulunurdu. Çocukların dikkatini dağıtmamak için çok az renk kullanılırdı. 1950'li ve 60'lı yıllarda bazen göz yorgunluğuna neden olabilecek ucuz ve sert floresan ışıklar kullanılıyordu. Araştırmalar, gün ışığının optimum kullanımının, akustiğin, renk seçiminin ve hatta sınıftaki sıraların düzeninin bile öğrencilerin akademik başarısını etkileyebileceğini öne sürüyor.[kaynak belirtilmeli] Georgetown Üniversitesi, sınıfın fiziksel ortamının iyileştirilmesi sayesinde test puanlarının %11 arttığını keşfetti.[5]
Bir sınıfın tasarımında, sınıfın dekoru ve tasarımı için sıra düzenleri ve ardından öğrenciler için oturma düzenleri esastır. Genellikle sınıf sıraları sıralar veya sütunlar halinde düzenlenir ancak sıra düzeninin daha birçok yolu vardır. Örneğin, daha çok grup tartışması olması için sıralarla bir daire oluşturulabilir. Sıralar ayrıca grup tartışmaları ve öğretmenin kolay erişimi için "U" şeklinde de olabilir. Diğer bir ortak prensip ise genellikle (küçük) grup süreçlerine katılımı ve etkileşimi geliştiren 'kümeler' veya küçük gruplar halinde düzenlemedir. Renkler aynı zamanda öğrencilerin öğrenmesine yardımcı olmak için renkleri sınıfta öğrenilen konularla ilişkilendirmek sınıf için de büyük bir değerdir. Renk aynı zamanda atmosferin eğlenceli ve heyecanlı olmasına yardımcı olur ve öğrenciler için görsel uyarılmaya yardımcı olur.
Akustik[değiştir | kaynağı değiştir]
Sınıfın akustiği sıklıkla göz ardı edilir ancak bu bir çocuğun başarısının önemli bir parçasıdır. Yalnızca karo zeminler ve sert duvar yüzeyleri gibi sesin yankılanmasına neden olan malzemeleri seçmek, gürültü seviyelerini büyük ölçüde artırır ve öğrenme açısından zararlı olabilir. Hiperaktif çocuklarla kontrol gruplarının karşılaştırıldığı bir araştırma, beyaz gürültünün her iki grup üzerinde de bir etkisi olmadığını ancak uzak konuşmalar veya müzik gibi işitsel uyarıların her iki öğrenci grubu üzerinde de olumsuz bir etkiye sahip olduğunu keşfetti. Dikkat eksikliği bozukluğu olan çocuklar, sınıfa beyaz gürültü verildiğinde yapılan testlerde, müzik çalındığı zamana göre daha yüksek puan aldı. Çocuklardan oluşan kontrol grubu ve hiperaktif çocuklardan oluşan grup, ses olmadığında beyaz gürültü çalındığı zamankiyle ortalama olarak aynı puanları aldılar.[6]
Özellikle zeminde yumuşak yüzeyler kullanılarak sınıf içi ve dışındaki sesler azaltılıp, öğrencilerin karşılaştığı dikkat dağıtıcı unsurlar ortadan kaldırılınca ve sadece hiperaktif çocukların değil, aynı zamanda dikkat eksikliği bozukluğu olmayan çocukların da test puanları iyileştirilmiş olur. Halı, ses emilimi açısından bariz bir seçim olsa da koridorlar gibi trafiğin yoğun olduğu alanlar için uygun olmayabilir. Bu gibi durumlarda mantar gibi diğer ses emici malzemeler de kullanılabilir. Halının pratik amaçlarla kullanılamadığı alanlar için ses emici tavan döşemelerinin kullanılması da akıllıca bir seçim olabilir.
Renk seçimi[değiştir | kaynağı değiştir]
Renk teorisi, rengin insan vücudu üzerindeki etkilerini ifade eder. Kırmızının hem saldırganlığı hem de iştahı artırdığı söyleniyor; bu da okulun iç mekanı için kötü bir seçim. Sarı, adrenalin düzeylerini artırır ve bu da okul ortamı için istenmeyen bir renktir. Mavi, yeşil ve kahverengi, sınıf için olumlu olan rahatlatıcı ve sakinleştirici bir ortam yaratır.[7] Ancak mavi aynı zamanda soğuk ve hüzünle de ilişkilendirilir ve zaman duygusunu uzatır, bu da mavi bir sınıfı öğrenciler için zorlu bir hale getirir (Vodvarka, 1999). Sıcak renkler genellikle öğrenciler tarafından tercih edilir, bu da onları daha uyanık hale getirir ve beyin aktivitesini arttırır, bu da test puanlarının artmasına yardımcı olur. Soğuk renkler ise tam tersi etki yaratır.[8] Sıcak ve soğuk renkleri, parlak ve yumuşak renkleri dengeleyerek, okullarda devamsızlığı azaltacak ve öğrencilerin öğretmenin söylediklerine odaklanmasını sağlayacak hoş bir etki elde edilebilir. Çocuklar, steril ve soğuk hissedebilecek bembeyaz bir ortamda olmadığında test puanları artış gösteriyor.[9][10]
Sınıf düzeni[değiştir | kaynağı değiştir]
Sınıfın düzeni veya sıraların düzenlenmesi önemli bir husustur çünkü öğrenciler zamanlarının çoğunu sınıfta oturarak geçirirler. Öğrencilerin çalışmaya odaklanabilmeleri için öğrenme stillerine en uygun yerlere oturmalarına olanak sağlayacak şekilde sıralar hareket edebilmeli ve kolayca düzenlenebilmelidir.[11]
Geleneksel olarak sınıfların tek bir düzeni vardır: sınıfın ön tarafına bakan düz sıra sıralar. Sıra stili öğretmenlere etrafta dolaşmak için bol miktarda alan sağlar. Bu, öğretmenlerin öğrencilerin çalışmalarını denetlemesini ve yaramazlık yapan öğrencileri yakalamasını kolaylaştırarak öğrencilerin odaklanmasını sağlar. Çalışmalar, satır stilinin aynı zamanda konu dışı konuşmayı daha az teşvik ettiğini ve atmosferin öğrenmeye daha elverişli olmasına neden olduğunu buldu.[12] Satır stili bir öğretmenin bakış açısından ideal görünse de öğrencinin refahına zarar verebilir. Bu sıra düzeninin öğrencilerin geri çekilmesine neden olduğu tespit edilmiştir.[13]
Geleneksel satır tarzı sıra düzenine bir alternatif, masaların gruplar halinde düzenlenmesidir. Birleşik Krallık'ta Yılın Ortaöğretim Öğretmeni Phil Beadle, mümkünse sıraları altılı sıralar halinde düzenlemenin en iyisi olduğuna inanıyor. Bu, tek bir sandalyeyi hareket ettirmeden iki, üç veya altı öğrenciden oluşan gruplardan yararlanma olanağına sahip olduğunuz için sıra düzeninden en iyi şekilde yararlanmanıza olanak tanıyor.[14] Beadle, grup sıra düzenine güvenen tek öğretmen değil; araştırmalar, grup sıra düzeninin, diğer herhangi bir sıra düzeni biçimine göre daha işlevli olduğunu göstermiştir.[13] Grup sıra düzeninin potansiyel olarak ciddi bir olumsuz yan etkisi var. Grup sıra düzeninde oturan öğrencilerin, Cupertino Union Okul Bölgesi gibi okul tarafından sağlanan iPad'leri kullanmak gibi, öğretmen bakmadığında yaramazlık yapma olasılıkları daha yüksektir. Bunu önlemek için, öğretmene dolaşması ve denetlemesi için bol miktarda alan sağlamanın yanı sıra öğrencilerin öğrenmesine faydalı olabilecek kinestetik aktivitelere de yer sağlayacak şekilde grup sıra düzeni odanın dışında düzenlenmelidir.[14]
Son popüler sıra düzeni daire/yarım daire yerleşimidir. Bu özel sıra düzeni, sağladığı sayısız olumlu sonuç nedeniyle popülerlik kazanıyor. Daire sıra düzeni, olumlu grup dinamiklerini teşvik ederek fikir akışını kolaylaştırır. Bir daire şeklinde oturduğunuzda öğrencilerin yalnızca kimin konuştuğunu görmesi değil, aynı zamanda konuşmacıyla göz teması kurması da daha kolay olur. Daire düzeninde oturan öğrenciler, açıkça konuşmak ve soru sormak konusunda kendilerini daha rahat hissetme eğilimindedirler.[12] Bu tarz sıra düzeni aynı zamanda öğretmenlerin sınıfı kontrol etmesini kolaylaştırarak, tüm öğrencileri kolayca görmesine ve tüm öğrencilerin öğretmeni görmesine olanak tanıdığı için yaramazlıkların ve ders dışı yorumların önlenmesini sağlar.[15] Ayrıca sıra türü de öğrenme alanında önemli bir rol oynayabilir. Eğitsel sıraların ergonomik özellikleri ile bilişsel hata sayısı arasında bir ilişki vardır: sıraların ergonomik özellikleri ne kadar fazlaysa hata o kadar az olur. Ayrı sandalye ve masa kullanıldığında hata yüzdesinde de azalma olur.[16]
Sınıftaki zorluklar[değiştir | kaynağı değiştir]
Çevrim içi öğrenme teknolojileri, öğrenmenin öğrencinin istediği herhangi bir zamanda, herhangi bir yerde ve herhangi bir hızda gerçekleşmesini mümkün kılar. Bu, öğrenmelerini iş ve ebeveynlik sorumlulukları etrafında planlamaya ihtiyaç duyan yetişkin öğrenciler için özellikle önemlidir.[17] Amerikan Eğitim ve Gelişim Derneği'ne göre, 2014 yılı itibarıyla çalışanların eğitim saatlerinin yaklaşık %25'i sınıf yerine çevrim içi olarak gerçekleştirilmektedir.[18] Bununla birlikte eleştirmenler, 21. yüzyılda bile sınıf alanının dikkat dağıtıcılarla dolu olduğunu, çünkü çevrim içi dünyaya erişimin bazı kurumlar tarafından kısıtlanabilmesine rağmen öğrencilerin fiziksel çevrelerinde dikkat dağıtıcı şeyler bulabileceklerini ve bu nedenle aynı anda herhangi bir göreve odaklanmadan çoklu görev yapma ve dikkatlerini bölme eğiliminde olduklarını savunuyorlar.[19]
Geleneksel sınıflar aynı zamanda alternatif eğitimin çeşitli biçimlerinin savunucuları tarafından da saldırıya uğradı. İtalyan eğitimci Maria Montessori, "Sabit masalar ve sandalyeler, kölelik ilkesinin hâlâ okulu bilgilendirdiğinin kanıtıdır." diye yazdı.[20]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Daha çok ayrıntı[değiştir | kaynağı değiştir]
- Hutchison, David C. (2004). A Natural History of Place in Education. Teachers College Press. ISBN 9780807744697.
- Niemeyer, Daniel Charles (2003). Hard Facts on Smart Classroom Design: Ideas, Guidelines, and Layouts. Rowman & Littlefield. ISBN 9780810843592.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Environment Rating Scales". 15 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Woolner, Pamela (2010). The Design of Learning Spaces. A&C Black. s. 35. ISBN 978-1855397743.
- ^ Mira, Ricardo García; Camaselle, José M; Martinez, José R (2003). Culture, Environmental Action, and Sustainability. s. 326. ISBN 978-1616762827.
- ^ DFE (1994), Passive Solar Schools - A Design Guide, HMSO, ss. 7-8, ISBN 978-0-11-270876-6
- ^ "The Value of Good Design" (PDF). Commission for Architecture and the Built Environment. 2002. 23 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 13 Kasım 2023.
- ^ Zentall, Sydney S.; Shaw, Jandira H. (December 1980), "Effects of classroom noise on performance and activity of second-grade hyperactive and control children", Journal of Educational Psychology, 72 (6), ss. 830-840, doi:10.1037/0022-0663.72.6.830, PMID 7204739
- ^ Dyck, James (2002), "The Built Environment's Effect on Learning: Applying Current Research", Montessori Life, 14 (1), s. 53
- ^ Jago, Elizabeth; Tanner, Ken (April 1999), Influence of the School Facility on Student Achievement: Lighting; Color, 16 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi
- ^ Fielding, Randall (March 2006), "What They See Is What They Get: Ten Myths about Lighting and Color in Schools", Edutopia, 2 (2), ss. 28-30, 22 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 13 Kasım 2023
- ^ Color Theory for Classrooms and Schools, National Institute of Building Sciences, 27 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 13 Kasım 2023
- ^ Rosenfeld, Lawrence (5 Kasım 2009). "Setting the Stage for Learning". Theory into Practice. 16 (3): 167-173. doi:10.1080/00405847709542693.
- ^ a b Wannarka, Rachel; Ruhl, Kathy (May 2008). "Seating arrangements that promote positive academic and behavioural outcomes: a review of empirical research". Support for Learning. 23 (2): 89-93. doi:10.1111/j.1467-9604.2008.00375.x.
- ^ a b Rosenfield; Lambert; Black (1985). "Desk Arrangement Effects On Pupil Classroom Behavior". Journal of Educational Psychology. 77: 101-108. doi:10.1037/0022-0663.77.1.101.
- ^ a b Beadle, P. (2010). . How to Teach: The ultimate (and ultimately irreverent) look at what you should be doing in your classroom if you want to be the best teacher you can possibly be. Crown House Publishing.
- ^ Waters, Helena (25 Nisan 2022). "12 Must-Have Teacher Desk Accessories Every Teacher Needs: Classroom Organization Tips". School Sparks (İngilizce). 20 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2022.
- ^ Jafari A, Arghami Sh, Kamali K, Zenozian S. Relationship Between Educational Furniture Design and Cognitive Error. In Congress of the International Ergonomics Association 2018 Aug 26 (pp. 649-656). Springer, Cham.
- ^ Chute, Eleanor (16 Ekim 2007), Online courses increase in popularity, Pittsburgh Post-Gazette, 30 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 7 Mayıs 2013
- ^ Miller, Laurie (8 Kasım 2014). "2014 State of the Industry Report: Spending on Employee Training Remains a Priority". 20 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2015.
- ^ "Attention, and Other 21st-Century Social Media Literacies". er.educause.edu. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2015.
- ^ Maria Montessori (1 Eylül 2006), The Montessori Method, Cosimo, Inc., s. ix, ISBN 978-1-59605-943-6, erişim tarihi: 8 Haziran 2013
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Classrooms ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur
