İçeriğe atla

Potasyum siyanür

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Potasyum siyanür
Adlandırmalar
Potassium cyanide
Tanımlayıcılar
ChemSpider
ECHA InfoCard 100.005.267 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
RTECS numarası
  • TS8750000
Özellikler
Molekül formülü KCN
Molekül kütlesi 65.12 g/mol
Görünüm Beyaz kristal katı
Yoğunluk 1.52 g/cm³
Erime noktası 634.5 °C (1,174.1 °F; 907.6 K)
Kaynama noktası 1,625 °C (2,957 °F; 1,898 K)
Çözünürlük (su içinde) 71.6 g/100 ml (25 °C)
100 g/100 mL (100 °C)
Tehlikeler
GHS etiketleme sistemi:
Piktogramlar GHS05: AşındırıcıGHS06: ZehirliGHS08: Sağlığa zararlıGHS09: Çevreye zararlı
NFPA 704
(yangın karosu)
NFPA 704 four-colored diamondSağlık 4: Çok kısa maruziyet ölüme veya ciddi kalıcı hasara neden olabilir. Örnek: VX gazıYanıcılık 0: Yanmaz. Örnek: SuKararsızlık 0: Genellikle yangın maruziyeti koşullarında dahi normalde kararlıdır ve su ile reaksiyona girmez. Örnek: Sıvı azotÖzel tehlikeler (beyaz): kod yok
4
0
0
Parlama noktası Yanmaz
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
Bilgi kutusu kaynakları

Potasyum siyanür kimyasal formülü KCN olan bir bileşiktir. Bu renksiz kristal tuzu, görünüş olarak şekere benzer, suda yüksek oranda çözünebilir ve çok zehirlidir. KCN çoğu zaman altın madenciliği, organik sentez ve elektrikle kaplamada kullanılır. KCN'nin kullanıldığı daha küçük uygulamalar mücevher yaldızlama ve cilalamadır.[1]

Potasyum siyanür yüksek oranda zehirlidir. Nemli katı, bileşikte meydana gelen hidrolizle beraber az miktarda, kokusu acı bademe benzeyen hidrojen siyanür gazını yayar.[2] Bu kokuyu sadece belli bir genetik özelliğe sahip olanlar koklayabilir.

Yenildiğinde yanma hissi veren potasyum siyanürün tadı, keskin ve acı olarak tanımlanmıştır.[3] Her yıl yaklaşık 50.000 ton potasyum siyanür üretilir.

Potasyum siyanür, hidrojen siyanürün potasyum hidroksit ile tepkimeye sokulması ve ardından çözeltinin vakumlu ortamda buharlaştırılması yolu ile elde edilir.[4]

Potasyum siyanür oksijenli solunumun güçlü bir durdurucusudur, mitokondriyal sitokrom c oksidaza etki eder ve oksidatif fosforilasyonu engeller. Bu, vücudun gıdaları oksitlemesini ve yararlı enerji üretmesini engeller. Bunun sonucunda oksijensiz solunumla beraber laktik asidoz gerçekleşir. Başlangıçta, akut siyanür zehirlenmesi kurbanda kırmızı veya kırmızımsı bir cilde neden olur çünkü dokular kandaki oksijeni kullanamaz. Potasyum siyanür ve sodyum siyanürün etkileri aynıdır ve zehirlenme belirtileri tipik olarak maddeyi içtikten birkaç dakika sonra ortaya çıkar: kişi bilincini yitirir ve sonrasında beyin ölümü gerçekleşir. Bu süre zarfında kurban havale geçirebilir. Ölüm serebral hipoksi sonucu gerçekleşir. İnsan için ortalama ölümcül doz 200–300 mg arasında değişmektedir.[5]

Potasyum siyanür kullanılarak bazı önde gelen kişiler intihar etmiş veya öldürülmüştür. Örnek olarak Genç Bosna üyeleri ve Nazi Almanya'sındaki bazı tanınmış kişiler verilebilir: Erwin Rommel, Adolf Hitler'in uzun süreli hayat arkadaşı Eva Braun, Joseph Goebbels, Heinrich Himmler ve Hermann Göring; bilgisayar bilimci Alan Turing, polimer kimyageri Wallace Carothers ve Alman kimyager Viktor Meyer.[6]

  1. ^ Andreas Rubo, Raf Kellens, Jay Reddy, Joshua Wooten, Wolfgang Hasenpusch "Alkali Metal Cyanides" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry 2006 Wiley-VCH, Weinheim, Germany. DOI:10.1002/14356007.i01_i01
  2. ^ "Suicide note reveals taste of cyanide". 8 Temmuz 2006. 27 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2019. 
  3. ^ "The only taste: Cyanide is acrid". hindustantimes.com. Hindustan Times. 8 Temmuz 2006. 20 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2019. 
  4. ^ Pradyot Patnaik. Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, 2002, 0-07-049439-8
  5. ^ John Harris Trestrail III. Criminal Poisoning - Investigational Guide for Law Enforcement, Toxicologists, Forensic Scientists, and Attorneys (2nd edition). p. 119
  6. ^ "Top 10 Scientists who Committed Suicide". 7 Ekim 2007. 20 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2019.