Mihail Nesterov
| Mihail Nesterov | |
|---|---|
 Viktor Vasnetsov tarafından yapılan portresi (1926) | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum adı | Mihail Vasilyeviç Nesterov |
| Doğum | 31 Mayıs 1862 Ufa, Rus İmparatorluğu |
| Ölüm | 18 Ekim 1942 (80 yaşında) Moskova, Sovyetler Birliği |
| Uyruk | Rus |
| Alanı | Resim |
| Katıldığı akımlar | Sembolizm, Geziciler |
| İmzası | |
 | |
Mihail Vasilyeviç Nesterov (Rusça: Михаил Васильевич Нестеров; (31 Mayıs 1862 – 18 Ekim 1942), Geziciler ve Mir iskusstva ile ilişkili bir Rus ve Sovyet ressamıydı. Rusya'da Sembolist sanatın ilk temsilcilerinden biriydi.
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
İlk yılları ve eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]
Nesterov ataerkil bir tüccar ailesinin çocuğu olarak dünyaya geldi. Babası manifaturacı ve tuhafiyeciydi, ancak tarih ve edebiyata karşı her zaman güçlü bir ilgisi vardı. Oğlunun sanatçı olma arzusuna sempati duyuyordu. Önce pratik beceriler kazanması konusunda ısrar etti ve oğlunu 1874'te Moskova'ya gönderdi. Nesterov burada Voskresensky Realschule’ye kaydoldu.
1877'de Moskova Resim, Heykel ve Mimarlık Okulu'na geçmesi önerildi. Burada Pavel Sorokin, Illarion Pryanishnikov ve en sevdiği öğretmen olan Vasily Perov ile çalıştı.[1] 1879'da okulun sergilerine katılmaya başladı. İki yıl sonra, Pavel Çistyakov ile çalıştığı İmparatorluk Güzel Sanatlar Akademisi'ne girdi.[1] Akademi'deki eğitimden memnun kalmadı. Moskova'ya döndüğünde Perov'u ölüm döşeğinde buldu. Aleksey Savrasov'dan dersler aldı.[1]
Gelecekteki eşi Maria ile tanıştığı Ufa'da kısa bir süre kaldıktan sonra Moskova'ya döndü ve Vladimir Makovsky ile çalıştı.[1] Bir dizi tarihi tablolar yaratırken, Aleksey Stupin tarafından yayınlanan ve aralarında Puşkin'in hikayelerinden oluşan bir derlemenin de bulunduğu dergi ve kitaplar için illüstrasyonlar yaparak kendini geliştirdi. 1885 yılında "Özgür Sanatçı" unvanını aldı ve ailesinin isteklerine karşı gelerek evlendi. Ertesi yıl karısı, kızı Olga'yı doğurduktan sonra öldü.[1] Bu döneme ait eserlerinin birçoğunda karısının tasviri yer almaktadır.
İlk büyük başarısı 1889'da Peredvizhniki’nin on yedinci sergisinde gösterilen "Münzevi" adlı tablosuyla geldi. Tablo Pavel Tretyakov tarafından satın alındı ve elde edilen gelir Nesterov'un Avusturya, Almanya, Fransa ve İtalya'ya uzun bir seyahat yapmasını sağladı. Döndükten sonra, Aziz Sergius'un hayatını konu alan bir dizi eserin ilki olan "Genç Bartholomeos'un Vizyonu" adlı tablosu on sekizinci Peredvizhniki sergisinde gösterildi ve Tretyakov tarafından satın alındı. Bu seri tamamlandığında on beş büyük tuvali içerecek ve Nesterov'u elli yıl boyunca meşgul edecekti.
Dini sanatı[değiştir | kaynağı değiştir]
1890 yılında Aziz Volodymyr Katedrali'ndeki çalışmaları denetleyen Adrian Prakhov, Nesterov'un tablolarından haberdar oldu ve Nesterov'u katedraldeki duvar resimleri ve ikonaların yapımına katılmaya davet etti. Biraz tereddüt ettikten sonra kabul etti, ardından Bizans sanatını tanımak için Roma ve İstanbul'u ziyaret etti.[1] Bu projenin tamamlanması yirmi iki yıl sürecekti. Kendisine büyük bir popülerlik kazandırmasına rağmen, gerekli imgelerin çok klişe olduğunu ve bir sanatçı olarak saygınlığının altında olduğunu hissetmeye başladı. Bu nedenle zaman zaman aziz portrelerini tanınabilir bir manzaraya yerleştirmek gibi bazı küçük yenilikler getirdi.
Nesterov buna rağmen başka dini görevler de üstlendi. 1898'de Grandük Georg Aleksandroviç ondan Abastumani'deki Aleksandr Nevski Kilisesi'nde çalışmasını istedi.[1] Altı yıl geçirdiği Abastumani'de aralıklarla 50 küçük duvar resmi ve ikonostasis yaptı, ancak sonuçlardan memnun kalmadı. Marfo-Mariinsky Manastırı'nda daha sonra yaptığı çalışmalardan çok daha memnundu. Ağırlıklı olarak Katolik olan bir şehirde Ortodoks bir katedral inşa edilmesini onaylamadığı için Varşova'daki Aleksandr Nevski Katedrali projesinde çalışmayı reddetti.[2]
1901'de manastır yaşamına duyduğu ruhani takdiri derinleştirmek istedi ve Beyazdeniz kıyısındaki Solovetsky Manastırı'nda bir süre geçirdi.[1] Burada çok sayıda tablo yaptı ve ziyaretinin etkisi uzun yıllar boyunca tuvallerinde görüldü. Pavel İvanoviç Melnikov'un Volga bölgesindeki Eski İnananların yaşamlarını konu alan romanlarından da ilham aldı. 1902 yılında, bir sergide eserlerinin hayranı olan Ekaterina Vasilyeva ile evlendi.
Son yılları[değiştir | kaynağı değiştir]
1905 yılında Devrim başladıktan sonra, Çar'ı destekleyen aşırı sağcı ve antisemitik milliyetçi bir parti olan Rus Halk Birliği'ne katıldı. Bu nedenle Ekim Devrimi'nden sonra bazı tehlikelerle karşılaştı. 1918'de Armavir'e taşındı ve burada hastalanarak çalışamaz hale geldi. 1920'de Moskova'ya döndü ve özel olarak Aziz Sergius serisi üzerinde çalışmaya devam etmesine rağmen dini resim yapmayı bırakmak zorunda kaldı. O tarihten ölümüne kadar aralarında İvan İlyin, İvan Pavlov, Otto Schmidt, Sergey Yudin, Aleksey Şusev ve Vera Muhina gibi isimlerinde yer aldığı portreler çizdi.[1]
1938'de, Büyük Temizlik'in sonlarına doğru, önde gelen bir avukat olan damadı Vladimir Schroeter casus olmakla suçlandı ve kurşuna dizildi. Kızı Taraz'daki bir esir kampına gönderildi ve burada serbest bırakılmadan önce eziyet edilerek sorgulandı. Nesterov'un kendisi de tutuklandı ve iki hafta boyunca Butırka Hapishanesi'nde tutuldu.[1]
Mihail Nesterov 1935'te yaptığı Pavlov'un portresiyle 1941 yılında Stalin Ödülü'ne layık görüldü. Bu ödül bir sanatçıya verilen ilk ödüllerden biriydi. Kısa bir süre sonra da Kızıl Bayrak İşçi Nişanı'nı aldı. Savaş ilerledikçe sağlığı ve mali durumu hızla kötüleşti. "Köyde Sonbahar" adlı tablosu üzerinde çalışırken felç geçirdi ve 1942'de Botkin Hastanesi'nde öldü.
1926'da başladığı ve yarım kalan anıları aynı yıl "Geçmiş Günler" adıyla yayımlandı. 1962 yılında bir posta pulu ile onurlandırıldı. 1996 yılında 50 Ural Frangı banknotunun üzerinde resmi yer aldı. 2015 yılında Ufa'daki Başkurdistan Nesterov Sanat Müzesi'nde bir anıtı açıldı.
Galeri[değiştir | kaynağı değiştir]
-
Kutsal Rus, 1901–06 -
Büyük Peçenin Kaldırılması, 1897–98 -
Aşk İksiri, 1888 -
Genç Bartholomeos'un Vizyonu, 1889–1890 -
Volga'nın Ötesinde, 1905 -
Düşünürler, 1917 (Pavel Florenski ve Sergey Bulgakov) -
Tolstoy, 1906 (Lev Tolstoy) -
Pavlov, 1935 (İvan Pavlov) -
Tilki ve üç ihtiyar adam, 1914 -
Rus Halkının Ruhu, 1914–16, Nesterov'un devrimden önce yaptığı son dini sembolik tablo. Rus halkı genç bir çocuğu takip ederken yaşlı bir meczup bir kenarda durmuş, kendinden geçmiş bir şekilde dua ediyor. Yarı çıplak meczup muhtemelen bir uyarıda bulunuyor.
Ek okumalar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Art Masters # 157: Mikhail Nesterov, Kipepeo Publishing, 2016 978-1-52321-093-0
- Art Masters # 158: Mikhail Nesterov 2, Kipepeo Publishing, 2016 978-1-52321-176-0
- Sergei Nikolayevich Durylin, Нестеров-портретист. (Nesterov-Portraitist), Искусство, 1949
- Alexei Ivanovich Mikhailov, М. В. Нестеров. Жизнь и творчество (Life and Works), Советский художник 1958.
- Anna Alexandrovna Rusakova, Михаил Нестеров, Аврора, 1990 5-7300-0015-4
- Ekaterina Malinina, Михаил Нестеров, Masters of Art series, Белый город, 2008 978-5-7793-1467-1
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c d e f g h i j "Mikhail Nesterov". rusartnet.com. 27 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2024.
- ^ "Нестеров в жизни и творчестве". bibliotekar.ru. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2024.
 |
Wikimedia Commons'ta Mihail Nesterov ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. |
