Müreysî Muharebesi
| Müreysî Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Muhammed'in askerî harekâtları | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
| Müslümanlar | Benî Mustaliḳ | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
Muhammed Ebû Bekir Ali bin Ebi Talib Ömer Ubade bin Samit Sa'd bin Ubade | Haritha bin Abi Dirar (ölü) | ||||||
| Güçler | |||||||
| Bilinmiyor | Bilinmiyor | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| 1 kişi; Hişam ibn Subabah isimli bir Ensari Ubade bin Samit tarafından yanlışlıkla öldürülmüştür[2] |
10 kişi 200 aile esir alındı[1][3] | ||||||
Müreysî Seferi (Arapça: غزوة المريسيع) Aralık 627'de Benî Mustaliḳ kabilesine karşı Müslümanların ilk seferidir.[4][5]
İlk saldırı[değiştir | kaynağı değiştir]
İslami kaynaklara göre Benî Mustaliḳ, Müslümanlara karşı yapılan Uhud Muharebesi sırasında Kureyş'i desteklemişlerdir. Müslümanlar için Mekke'ye ulaşmalarını engelleyen güçlü bir bariyer görevi gören ana yolu yönetiyorlardı.[6]
Muhammed, Zû Karad seferinden döndükten iki ay sonra Benî Mustaliḳ'in kendisine saldırmaya hazırlandığına dair söylentiler duymaya başladı ve bunu doğrulamak için Büreyde ibn el-Hasîb el-Eslemî adında bir casus gönderdi. Benî Mustaliḳ de Muhammed'in onlara saldırmaya hazırlandığına inanıyordu. Bunun üzerine onlar da Müslümanların konumlarını araştırması için bir casus keşif görevlisi gönderdiler ama o da onlar tarafından yakalanıp öldürüldü.[6]
Muhammed, Benî Mustaliḳ'e, onlar dikkatsizken ve sığırları su içerken saldırdı.[7] Bunu bilen Araplar da yanlarına gelerek canlarını kurtarmak için kaçtılar. Ebû Bekir, Muhacirun komutanı olarak görevlendirildi ve Sa'd bin 'Ubādah, Ensar'ın komutanıydı. İki ordu, Mekke'ye kısa bir mesafede, denize yakın, Müreysî adlı bir kuyuda konuşlanmıştı. Bir saat boyunca yay ve oklarla savaştılar ve sonra Müslümanlar o kadar hızlı ilerlediler ki, Benî Mustaliḳi kuşattılar ve aileleri, sığırları ve sürüleriyle birlikte tüm kabileyi esir aldılar. Muharebe, Müslümanların tam zaferiyle sonuçlanmıştır.[3][8]
Ali bin Ebi Talib aralarında Mâlik ve oğlunun da olduğu birkaç yaralı Benî Mustaliḳ'i öldürdü.[9]
İki yüz aile esi alınmış, iki yüz deve, beş bin koyun ve keçinin yanı sıra çok sayıda ev eşyası da ganimet olarak ele geçirilmiştir. Ev eşyaları açık artırmayla en yüksek teklifi verene satılmıştır.[3]
Ancak muharebe sırasında Ubade bin Samit, Hişam'ın düşman olduğunu düşündüğü için Ensari aşiretlerinden biri olan Hişam ibn Subabah'ı yanlışlıkla öldürdüğü bir kaza meydana gelmiştir.[2]
Benî Mustaliḳ şefinin kızı Cüveyriye bint Haris esirlerden biriydi ve Muhammed ile evlenmeyi kabul etmiştir. Hadis'te şöle geçer; El-Hâris ibn el-Mustalik'in kızı Cüveyriye, Sabit ibn Kays ibn Şemmas'ın veya kuzeninin hissesine düştü. Özgürlüğünü satın almak için bir anlaşma yaptı. Çok güzel, göze çok çekici gelen bir kadındı. Aişe şöyle dedi: Daha sonra Resûlullah'a geldi ve ondan özgürlüğünün satın alınmasını istedi. Kapının önünde durduğunda ona onaylamayan gözlerle baktım. Benim baktığım gibi Resûlullah'ın da ona bakacağını anladım. Dedi ki: Ey Allah'ın Resulü, ben Hâris'in kızı Cüveyriye'yim ve bana senden gizli olmayan bir şey oldu. Sabit ibn Kays ibn Şemmas'ın hissesine düştüm ve özgürlüğümü satın almak için bir anlaşma yaptım. Özgürlüğümü satın almak için yardım istemeye geldim. Allah Resulü (s.a.v): "Daha iyi olana mı yöneldin?" buyurdu. Şöyle sordu: Bu nedir ya Resulullah? Cevap verdi: Senin adına özgürlüğünün bedelini ödeyeceğim ve seninle evleneceğim. Dedi ki: Bunu yapacağım. Aişe şöyle dedi: İnsanlar Resûlullah'ın (s.a.v.) Cüveyriye ile evlendiğini duydular. Ellerindeki esirleri serbest bıraktılar ve şöyle dediler: Bunlar Resûlullah (s.a.v.)'in nikâhlı akrabalarıdır. Kavmine bereket getiren, Cüveyriye'den daha üstün bir kadın görmedik. Onun yüzünden Benî Mustaliḳ'tan yüz aile serbest bırakıldı[10]
Medine'ye dönüşte savaşçılar arasında tartışma[değiştir | kaynağı değiştir]
Ordu birkaç gün Müreysî'nin kuyusunda kaldı, bu sırada Muhacirun ile Ensar arasında tartışma çıkmıştır. Muhacirun Jahja, bir Ensar'a saldırdı ve iki grup hemen çatışma çıktı, ancak tartışma Muhammed tarafından sona erdirilmiştir.[1]
Müslüman tarihçiler tarafından Münafıkların başı olarak anılan Abdullah ibn Ubeyy, Müslümanların kapalı kapılar ardında örülmüş düşmanca planlara ve hain entrikalara karşı gösterdikleri meydan okuma karşısında öfkelenmiş ve " En şerefli, en aşağılık olanı Medine'den kovacaktır" diyerek şöyle devam etti: "Onlar (Müslümanlar) sayıca üstün oldular ve topraklarımızı paylaştılar. Eğer köpeğini semirirsen seni yer." Bu konuşma Muhammed'e bildirildiğinde Ömer, İbn Ubeyy'i öldürmek için izin istedi. Muhammed, bir peygamberin kavmini öldürmekle suçlanmasının yakışmadığı gerekçesiyle teklifini geri çevirdi.[1]
'Abdullah ibn Ubeyy'in 'Abdullah' olarak da adlandırılan oğlu, gösterdiği saygısızlıktan dolayı babasına kızmıştı. Ordu Medine'ye ulaştığında babasına kılıcını çekti ve kendisinin Medine halkının en aşağılık ve Muhammed'in de en şereflisi olduğunu itiraf edip ilan edinceye kadar babasının şehre girişini yasakladı. Oğul, eğer isterse babasının kafasını kesip Muhammed'e getirmeye hazırdı.[1]
Müslüman Tarihçi Taberî'ye göre şöyle dedi:
“Ey Allah'ın Resulü, bana, onun hakkında sana bildirilenler yüzünden Abdullah ibn Ubeyy'i öldürmek istediğin söylendi. Eğer bunu yapacaksan, bana emret ki, sana onun kellesini getireyim. Vallahi Hazreç biliyor ki, aralarında babasına karşı benden daha sorumlu bir kimse yoktur. Senin bunu başkasına emretmenden ve onun da onu öldürmesinden korkuyorum; ve o zaman nefsim, Abdullah ibn Ubeyy'i öldüren kişinin halk arasında yürümesine bakmama izin vermiyor: Onu öldürürüm, bir kafirin intikamını almak için bir mümini öldürürüm ve böylece ateşe (cehennem) girerim.”
[Taberî, Cilt 8, İslam'ın zaferi , s. 55][11]
Muhammed, Abdullah ibn Ubeyy'i kamu yararına cezalandırmadı. Ömer, Muhammed'e kendisini öldürme teklifini neden kabul etmediğini sordu ve o da şu cevabı verdi:
"Görmüyor musun, eğer ben Ömer'i (Abdullah ibn Ubeyy) öldürseydim, çok sayıda ileri gelen onun için savaşmak için hızla harekete geçerdi. Şimdi tam tersine, eğer onlardan onu öldürmelerini istersem, bunu kendi iradeleriyle yaparlar." Ömer şöyle cevap verdi: "Allah'a yemin ederim ki, Peygamber'in hükmü benimkinden çok daha sahihtir."
[Ibn Hishām 2/293, referenced in The Sealed Nectar]'[1]
İslami birincil kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]
Hadis kaynakları[değiştir | kaynağı değiştir]
Bu olay birçok hadis külliyatında zikredilmektedir.
- Sahih-i Buhârî bu olayı şöyle anlatır:
Nâfi'ye bir mektup yazdım ve Nâfi' de mektubuma cevaben, onlar gaflet içindeyken ve sığırları su yerlerinde sulanırken, Peygamber'in Benû'l-Muṣṭalik'e hiçbir uyarıda bulunmadan aniden saldırdığını yazdı. Savaşan erkekleri öldürüldü, kadınları ve çocukları esir alındı; Peygamber o gün Cüveyriyye'ye kavuştu. Nâfi', İbn Ömer'in yukarıdaki rivayeti kendisine anlattığını ve İbn Ömer'in o orduda olduğunu söyledi.Sahih-i Buhârî, 76:1:422
- Sahih-i Müslim hadis derlemesi de seferin bazı kısımlarından bahseder:
İbn-i Avn şöyle dedi: Nâfi'ye yazarak, kâfirlere, onlarla savaşmadan önce (İslam'ı) kabul etmeleri için bir davette bulunmanın gerekli olup olmadığını sordum. Bana (cevap olarak) İslam'ın ilk günlerinde bunun gerekli olduğunu yazdı. Allah Resulü (sav), Benû el-Muṣṭalik'e, onlar habersizken ve sığırları sudan içerken baskın düzenledi. Savaşanları öldürdü, başkalarını da hapsetti. Tam o gün Juwayrīyah bint al-Ḥārith'i yakaladı. Nāfi', bu hadisin kendisine baskın birlikleri arasında bulunan Abdullah ibn Ömer tarafından nakledildiğini söyledi. Sahih-i Müslim, 19:4292
Biyografik kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]
Bu olay İbn-i Hişam'ın Muhammed biyografisinde de geçmektedir; Müslüman hukukçu İbn Kayyim el-Cevziyye de Muhammed'in Zād al-Ma'ād adlı biyografisinde bu olaydan bahsetmiştir.[13]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c d e f Mubarakpuri, Saifur Rahman Al (2005), The Sealed Nectar: biography of the Noble Prophet, Darussalam Publications, ss. 386-387, ISBN 9789960899558 (online 26 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
- ^ a b Ahmed Ali Abdel-Qader Muhammad al-Maqrizi, Taqi al-Din. "Battle with Banu Mustaliq". With prophet. 14 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2020.
- ^ a b c William Muir (2003), The life of Mahomet, Kessinger Publishing, s. 310, ISBN 978-0-7661-7741-3[ölü/kırık bağlantı] (original)
- ^ Watt, W. Montgomery (1956). Muhammad at Medina. Oxford At The Clarendon Press. s. 341.
- ^ J. M. B. Jones (1957). "The Chronology of the "Mag̱ẖāzī"-- A Textual Survey". Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London. 19 (2): 251. doi:10.1017/S0041977X0013304X. JSTOR 610242.
- ^ a b "The Battle of Banu Al-Mustaliq – I". Islamweb. 23 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2016.
- ^ "Sunan Abi Dawud 2633 – Jihad (Kitab Al-Jihad) – كتاب الجهاد – Sunnah.com – Sayings and Teachings of Prophet Muhammad (صلى الله عليه و سلم)". sunnah.com. 19 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2021.
- ^ Watt, W. Montgomery (1956). Muhammad at Medina. Oxford University Press. s. 35. ISBN 978-0-19-577307-1. (free online)
- ^ Al Tabari (1997), Volume 8, Victory of Islam, Michael Fishbein tarafından çevrildi, State University of New York Press, s. 56, ISBN 978-0-7914-3150-4
- ^ "Sunan Abi Dawud 3931 – The Book of Manumission of Slaves – كتاب العتق – Sunnah.com – Sayings and Teachings of Prophet Muhammad (صلى الله عليه و سلم)". sunnah.com. 18 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2023.
- ^ Al Tabari (1997), Volume 8, Victory of Islam, Michael Fishbein tarafından çevrildi, s. 55, ISBN 9798694145923
- ^ Sir William Muir (1861), The life of Mahomet and history of Islam (to the era of the Hegira: with introductory chapters on the original sources for the biography of Mahomet and on the pre-Islamite history of Arabia), 3, Smith, Elder & Co, s. 240 (see also, abridged version[ölü/kırık bağlantı] republished in 2009)
- ^ Mubarakpuri, Saifur Rahman Al (2005), The Sealed Nectar, ss. 386-387, ISBN 9789960899558, Footnote 1.