Kullanıcı:Heidelbergensis/Juan Domingo Perón
| Juan Domingo Perón | |
|---|---|
| |
| 1946'da cumhurbaşkanlığı görevini devralmasından sonra Perón | |
| Arjantin Ulusunun Başkanı | |
| Görev süresi 12 Ekim 1973 - 1 Temmuz 1974 | |
| Başkan Yardımcısı | Isabel Martínez de Perón |
| Yerine geldiği | Raúl Lastiri |
| Yerine gelen | Isabel Martínez de Perón |
| Görev süresi 4 Haziran 1946 - 21 Eylül 1955 | |
| Başkan Yardımcısı | Hortensio Quijano Alberto Teisaire |
| Yerine geldiği | Edelmiro Farrell |
| Yerine gelen | Eduardo Lonardi |
| Arjantin Ulusunun Başkan Yardımcısı fiilen | |
| Görev süresi 8 Temmuz 1944 - 10 Ekim 1945 | |
| Başkan | Edelmiro Farrell |
| Yerine geldiği | Edelmiro Farrell |
| Yerine gelen | Juan Pistarini |
| Adalet Partisi Genel Başkanı | |
| Görev süresi 21 Kasım 1946 - 1 Temmuz 1974 | |
| Başkan | Edelmiro Farrell |
| Yerine gelen | Isabel Martínez de Perón |
| Savaş Bakanı | |
| Görev süresi 24 Şubat 1944 - 10 Ekim 1945 | |
| Başkan | Pedro Pablo Ramírez Edelmiro Farrell |
| Yerine geldiği | Pedro Pablo Ramírez |
| Yerine gelen | Eduardo Ávalos |
| Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı | |
| Görev süresi 1 Aralık 1943 - 10 Ekim 1945 | |
| Başkan | Pedro Pablo Ramírez Edelmiro Farrell |
| Yerine gelen | Domingo Mercante |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 8 Ekim 1895 Lobos, Buenos Aires, Arjantin |
| Ölüm | 1 Temmuz 1974 (78 yaşında) Olivos, Buenos Aires, Arjantin |
| Ölüm nedeni | Ventriküler fibrilasyon |
| Defin yeri | Museo Quinta 17 de Octubre Ciudad de San Vicente, Buenos Aires, Arjantin |
| Partisi | İşçi Partisi (1945-1947) Adalet Partisi (1947-1974) |
| Evlilik(ler) | Aurelia Tizón (e. 1929; öldü 1938) Eva Duarte (e. 1945; öldü 1952) Isabel Martínez Cartas
(e. 1961; Juan'ın ölümü 1974) |
| Akraba(lar) | Mario Tomás Perón (baba) Juana Salvadora Sosa (anne) Tomás Liberato Perón (baba tarafından dede) |
| Dini | Katolik |
| İmzası | 
|
| Askerî hizmeti | |
| Bağlılığı |  Arjantin
|
| Branşı |  Arjantin Ordusu
|
| Hizmet yılları | 1913–1945 |
| Rütbesi |  Korgeneral
|
Juan Domingo Perón (8 Ekim 1895, Lobos – 1 Temmuz 1974, Olivos); üç kez Arjantin Cumhurbaşkanı olmuş ve Arjantin tarihindeki en önemli siyasi hareketlerden biri olan Peronizm'in kurucusu, Arjantinli siyasetçi, asker ve yazar. Ülkesinde üç kez cumhurbaşkanlığına seçilen tek, hem kadınların hem de erkeklerin genel oy hakkı ile seçilen ise ilk kişidir.
Kötü Onyıl olarak adlandırılan döneme son veren 43 Devrimi'nde yer aldı. Sosyalist ve devrimci sendikalist sendika akımlarıyla ittifaklar kurduktan sonra, Ulusal Çalışma Dairesi, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı, Savaş Bakanı ve Ulusun Başkan Yardımcısı olarak görev yaptı. Bu makamların ilk ikisine sahip olduğu dönemde işçi sınıfının lehine ve işçilere yönelik kanunları daha etkili yapmak üzere önlemler aldı; kolektif antlaşmaları, Kırsal Peónlar tüzüğünü, işçi mahkemelerini ve emeklilik sürelerinin uzatılmasını teşvik etti. Bu eylemleri ona işçi sınıfının büyük bir bölümünün desteğini kazandırdı, ancak bunun yanında işverenler, yüksek gelir sınıfı ve ABD büyükelçisi Spruille Braden ile zıtlaşmasına sebep oldu; böylece 1945'ten itibaren kendisine karşı "anti-Peronizm" adı verilen bir hareket türedi. Aynı yıl Ekim'de gerçekleşen bir saray darbesi Perón'u istifa etmeye zorladı. 4 gün sonra tutuklandı, ancak 17 Ekim 1945'te, salınmasını talep eden devasa gösteriler sonucu serbest bırakıldı. Aynı yıl, Perón'un başkanlığı boyunca önemli bir siyasi rol oynayacak olan Eva María Duarte ile evlendi.
1946 genel seçimlerinde cumhurbaşkanlığına adaylığını koydu ve seçimleri kazandı. Zaferinin ardından adaylığını destekleyen üç partiyi birleştirerek daha sonra Adalet Partisi olarak bilinecek olan Peronist Parti'yi kurdu. 1949'daki anayasa reformunun ardından Arjantin'de kadınların oy kullandığı ilk seçimler olan 1951 genel seçimlerinde yeniden seçildi. Toplumun temel sosyal haklardan ve yüksek yaşam standartlarından mahrum sınıflarının lehine olan politikalarını devam ettirmesine ek olarak, hükûmeti milliyetçi ve özellikle tekstil, savunma, demir çelik, ulaşım ve dış ticaret konularında sanayileşmeci bir yol izledi. Dışişlerinde ise, Soğuk Savaş'ın bir parçası olarak Sovyetler Birliği ve Amerika Birleşik Devletleri arasında üçüncü yol olarak tanımladığı bir siyaset izledi. Hükûmetinin son yılında Katolik Kilisesi ile arasındaki anlaşmazlığın artması, Peronistler ve anti-Peronistler arasındaki farkların daha da belirginleşmesine sebep oldu; ve bunun üzerine hükûmet, terörist olarak tanımladığı militan gruplara, darbe liderlerine, muhalefete ve muhalefet medyasına yaptığı baskıyı sertleştirdi. Askerî ve sivil anti-Peronist gruplar tarafından gerçekleştirilen, Haziran 1955'teki Plaza de Mayo bombardımanı gibi bir dizi şiddet eyleminin ardından Perón aynı yılın Eylül ayında devrildi.
Ardından iktidara gelen diktatörlük, Peronizm'i siyasetten yasakladı ve düşük sosyal sınıfları koruma ve kadın ile erkeğin yasal eşitliğini sağlamaya yönelik maddeler içeren 1949 anayasasını feshetti. Devrilmesinden sonra Perón sırasıyla Paraguay'a, Panama'ya, Nikaragua'ya, Venezuela'ya, Dominik Cumhuriyeti'ne ve sonunda İspanya'ya sürgüne gitti. Eva'nın 1952'de ölmesinden sonraki ilk evliliğini, bu dönemde Isabel Martínez Cartas ile evlenerek gerçekleştirdi. Kendisi hâlâ sürgünde iken, Arjantin'de ortak amaçları Perón'un geri dönmesi ve serbest seçimlerin yapılması olan çeşitli sendika, gençlik, öğrenci, dini, kültürel ve militan gruplardan oluşan, "Peronist direniş" diye bilinen bir hareket ortaya çıktı.
1964'te Arjantin'e geri dönmeye çalıştı, ancak cumhurbaşkanı Arturo Illia'nın Brezilya'daki askerî diktatörlükten kendisini tutuklayıp İspanya'ya geri göndermesini istemesi üzerine başarısız oldu. 1972'de sonunda ülkeye geri döndü ve 1973'te kalıcı olarak yerleşti. Perón'un kendisinin seçimlere katılmasının hâlâ yasak olmasına rağmen, Peronistler Mart 1973'teki seçimleri kazandı. Bu zamanlarda Peronist hareketin içindeki farklı gruplar hem şiddet eylemleri yoluyla hem de siyasi olarak çarpışmaya başladı: "Ezeiza Katliamı" olarak adlandırılan olaylardan sonra, Perón, partisinin içindeki "ortodoks" gruplara büyük bir destek vermeye başladı; bunun karşılığında bu grupların bazıları hem Peronist hem de Peronist olmayan solculara baskı uygulama ve avlama amaçlı, Triple A olarak bilinen parapolis örgütü kurdu. Görevine başlamasından 1.5 ay sonra Héctor José Cámpora istifa etti ve seçim yasakları olmadan yeni seçimler gerçekleştirildi. Perón eşi ile beraber cumhurbaşkanı ve başkan yardımcısı adayları olarak Eylül 1973'teki seçimlere katıldı ve büyük bir zafer elde etti, aynı yılın Ekim ayında göreve başladı. Temmuz 1974'te ölmesi üzerine cumhurbaşkanlığını başkan yardımcısı olan eşinin ellerine bıraktı, ancak Isabel görev süresini tamamlayamadan devrildi. Peronizm, Perón'un ölümünden sonra da önemli bir siyasi hareket olmaya devam etti ve birçok seçim zaferi elde etti.
Ailevi kökeni[değiştir | kaynağı değiştir]
Juan Perón, 8 Ekim 1895'te Buenos Aires'in başkenti Lobos'ta ebeveynleri doğduğu sırada evli olmadığı, ancak daha sonra evlendikleri için gayri meşru bir çocuk olarak doğdu.
O dönemin resmî belgelerindeki yetersizlikler ve Arjantin toplumundaki yüksek derece melezleşme nedeniyle, Juan Perón'un ailevi ve etnik kökeninin yanı sıra doğumunun kesin tarih ve yeri bir tartışma konusu olmuştur. 2000'de Hipólito Barreiro, Perón'un doğumu ve çocukluğu hakkında Juancito Sosa: el indio que cambió la historia başlıklı bir araştırma paylaştı,[1] 2010 ve 2011'de ise tarihçi Ignacio Cloppet, Perón ve Eva Duarte'nin, bazı durumlarda kökenlerini yüzlerce yıl takip ettiği jeneolojik kayıtlarını yayınladı.[2][3]
Ebeveynleri ve kardeşleri[değiştir | kaynağı değiştir]
9. Sosa, Juana, m [kadın], 20 [yaş], s [bekar], hayır [okuryazarlık]
10. Perón, Mario, v [erkek], 27 [yaş], s [bekar], işçi, evet [okuryazarlık]
11. Perón, Mario, v [erkek], 3 [yaş], s [bekar]
Perón'un annesi, Lobos'ta doğmuş bir Arjantinli olan Juana Salvadora Sosa (1874-1953) idi. İlk oğlu ve Juan Domingo'nun ağabeyi olan Mario Avelino'yu henüz 17 yaşında ve bekarken doğurdu. Perón'un babası ise yine Lobos'ta doğmuş olan bir adalet memuru, Mario Tomás Perón (1867-1928) idi.[4]
Evlenmelerinden önce üç farklı çocuğa sahip oldular:
- Mario Avelino Perón (Lobos, 30 Kasım 1891 – Sarandí, 13 Ocak 1955)[5]
- Juan Domingo Perón (Lobos, 8 Ekim 1895 – Olivos, 1 Temmuz 1974)
- Alberto Perón (Lodos, 1899 – henüz bir bebekken öldü.)
Juan Domingo, 8 Ekim 1895'de bu isim ile Lobos nüfus idaresine babası tarafından, annesinin adı belirtilmeden "beyan sahibinin biyolojik oğlu" olduğu söylenerek kaydedildi. Doğum sertifikasında doğduğu günün bunun bir gün öncesi olduğu belirtilse de, resmî kayıtlara 8 Ekim olarak geçti. 1898'de bir Katolik Kilisesi'nde babasının adı belirtilmeden Juan Domingo Sosa adıyla vaftiz edildi.[6][7] Perón'un annesi ve babası 25 Eylül 1901'de Buenos Aires'de evlendi.[7]
Annesinin ailesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Juan Domingo'nun anne tarafından büyükanne ve büyükbabası, ikisi de birer Arjantinli olan María de las Mercedes Toledo Gaona ve Juan Ireneo Sosa Martínez'di. Büyükbabası bir duvar ustasıydı ve doğum yeri Buenos Aires idi, büyükannesi ise Azul'da doğmuştu.
Babasının ailesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Juan Domingo'nun baba tarafından büyükbabası, Buenos Aires'de doğmuş bir Arjantinli doktor olan Tomás Liberato Perón (1839-1889), büyükannesi ise Paysandú doğumlu bir Uruguaylı olan Dominga Dutey Bergouignan (1844-1930) idi.[8]
Büyükbabasının ebeveynleri, Sardinya'da doğmuş bir Cenevreli olan ve 1831'de Arjantin'e göç eden Tomás Mario Perón (1803-1856) ile Londra doğumlu İngiliz bir kadın olan and Ana Hughes McKenzie (1815-1877) idi. Büyükannesinin ebeveynleri ise, ikisi de Baigorry doğumlu Fransız Basklar olan Jean Dutey ve Vicenta Bergouignan'dı.[7]
Çocukluk ve gençlik[değiştir | kaynağı değiştir]
Resmî kayıtlar, her ne kadar doğum sertifikası doğumun bir önceki gün gerçekleştiğini belirtse de, Perón'un 8 Ekim 1895'de doğduğunu varsayar.[7] Resmî doğum yeri; Buenos Aires eyaletinin kuzeyinde, Arjantin Cumhuriyeti'nin ise doğusunda yer alan, ancak doğumundan kısa süre öncesine kadar Tehuelçe, Ranquel ve Mapuçelerin bölgelerinin ortasında kalıp ordu tarafından bir hisar olarak kullanılmış olan küçük Lobos kasabasıdır.[9] Perón'un anne tarafından Tehuelçe kökenine sahip olma olasılığı, tarihçiler arasında bir tartışma konusu olmuştur.[1][10][11] Bu tartışmaların ötesinde, Perón hem özel hem de halka açık olarak etnisitesinden bir kaç kez bahsetti:[12]
Büyükannem bana Lobos hâlâ sadece bir hisar iken çoktan orada olduklarını anlatırdı... Hatırlaması zor büyükannem, kırsalın tüm sırlarını bilen, çok iyi bir şekilde mahaza olarak açıklayabileceğimiz bir kadındı... Yaşlı kadın, bana Kızılderililerin bir tutsağı hakkında bir şey anlattığında ona sordum: Yani büyükanne... Benim Kızılderili kanım var mı? Anlarsın ya, fikri sevmiştim. Ve sanırım bende gerçekten de biraz Kızılderili kanı var. Bana bir baksana: Çıkık elmacık kemiklerim, kalın saçım. Yani, Kızılderili bir tipim var. Kızılderili kökenimle gurur duyuyorum, çünkü dünyanın en iyisinin alçakgönüllülükte olduğuna inanıyorum.
— Juan Domingo Perón, 1967
2000'de, tarihçi Hipólito Barreiro, Perón'un doğumu üzerine olan araştırmasını yayınladı; bu araştırma, nüfus müdürlüğüne kaydının doğumundan iki yıl sonra yapılmış ve gerçek doğum yerinin Lodos ile Saladillo yakınındaki Roque Pérez olabileceğinden bahsediyordu.[7] 2007'de "Perón: Ne zaman ve nerede doğdu?" (İspanyolca: Perón ¿cuándo y dónde nació?) kitabıyla yayınlanan, La Matanza Ulusal Üniversitesi'nden Óscar Domínguez Soler, Alberto Gómez Farías ve Liliana Silva tarafından yapılan çalışma da benzer sonuçlar elde etti.[13] Diğer tarafta ise, avukat Ignacio Cloppet, 2010 ve 2011'de yayınladığı jeneolojik kayıtlardan yola çıkarak Perón'un 8 Ekim 1895'de ve Lobos şehrinde doğduğuna dair resmî anlatıyı onayladı.[2]
Perón, ömrünün ilk beş yılında Lobos ve Roque Pérez'in kırsal bölgelerinde büyüdü. Daha sonra arkadaşı ve bir biyografi yazarı olan Enrique Pavón Pereyra'ya söylediği üzere, "yürümeye başlamadan önce ata binmeyi öğrenenlerdendi."[14] Annesi Juana hakkında şunları söyledi:[7]
Kırsalda doğmuş ve büyümüş bir kadın olan annem, diğer hepimiz gibi ata biner ve ustalaştığı şeyler olan, güvenlik güçlerinin görevlerine ve avlara yardımcı olurdu. Kendisi tam teşekküllü bir Kreol idi. Biz onu evin reisi, ama aynı zamanda ihtiyacı olan herkesin doktoru, danışmanı ve dostu olarak gördük. Bu tür bir anaerkillik, formalite olmadan vardı, ancak oldukça etkiliydi; bizde saygı, ancak aynı zamanda da sevgi uyandırdı.
— Juan Domingo Perón
1900'de, Perón 5 yaşındayken, Perón-Sosa ailesi Santa Cruz vapuru ile Patagonya'nın kıyısını gezdi, ve bu gezi sırasında aldıkları bir karar ile eski Tehuelçe yerleşimlerinin yakınında olan, Río Gallegos civarındaki çiftliklere yerleşti.[5][7]
1902'de daha da kuzeye, Maupás isimli bir uzaktan akrabalarının içerisinde mülk sahibi olduğu Chubut eyaletindeki Cabo Raso kasabasına; daha sonra Şubat 1904'te, 19 Aralık 1906'da Perón'un babasının sulh hakimi olarak görev yapacağı Camarones'e taşındılar.[5] Bundan kısa süre sonra yeniden, Comodoro Rivadia'dan 175 kilometre (109 mi) uzaktaki Sierra Cuadrada'da yer alan, La Porteña isimli bir çiftliğe yerleştiler, daha sonra da burada El Mallín isimli bir başka çiftlik kurdular.[5]
1904'te Perón'un ebeveynleri, kendisini kardeşiyle birlikte örgün eğitim görmeleri için, babanneleri Dominga Dutey ve babalarının öğretmen olan üvey kızkardeşleri Vicenta ve Baldomera Martirena ile kalacakları Buenos Aires'e göndermeye karar verdi. İki çocuk hayatlarında ilk kez büyük bir şehri görüyorlardı ve burada durdukları dönem boyunca ebeveynleriyle sadece yazları buluştular. Çocukların kaldığı ev olan babaannesinin evi şehrin göbeğinde, 580. "San Martin" sokakta yer alıyordu. Perón önce evin hemen yanında olan ve halalarının da öğretmenlik yaptığı okulda okudu, daha sonra Profesör Francisco Chelía'nın yönettiği Olivos Uluslararası Okulu'nda politeknik bir ortaöğretim almasından önce ilköğretimini tamamlayana kadar çeşitli okullara gitti.[5][7]
Perón'a gençliği boyunca yakın çevresi tarafından "Pocho" takma adı ile seslenildi, bu ad daha sonra yayıldı ve çeşitli alanlarda kullanılan bir ad oldu.[15]
Askerlik[değiştir | kaynağı değiştir]
Perón Ulusal Askerî Üniversite'ye girebilmek için katıldığı sınavları 1910'un sonuna doğru geçti, ve Mart 1911'de koleje kabul edildi.[5] Askerî disipline uyum sağlama konusunda problem yaşamadı. Bu dönemde Arjantin ordusu Almanofil görüşlerden büyük ölçüde etkileniyordu; bu etki, I. Dünya Savaşı'ndan bir süre önce 1904'te başladı ve Arjantin demokrasisinin reddine değil Alman askerî tarihine yönelik bir hayranlığa dayanıyordu. Üniversitedeki ilk yılında Perón piyade olarak eğitim almaya karar verdi. Askerî eğitiminin yanı sıra boks eğitimine de başladı, ancak kendisinin attığı bir yumruk nedeniyle metakarpal kemiklerinin yaralanması üzerine eğitimi bıraktı.[7]
Bu zamanlarda Arjantin'de Radikal Yurttaş Birliği tarafından desteklenen, ve 1912'de Sáenz Peña yasası onaylanana kadar hükûmetler tarafından karşı çıkılan evrensel oy hakkının uygulanmasına yönelik siyasi tartışmalar mevcuttu. Perón'un bu konu hakkında belirli görüşlere sahip olup olmadığı bilinmemektedir; ancak askerlik hizmetinin siyasi konulara yönelik izolasyonu, zayıf aile ilişkileri ve o zamanlar çok az Arjantinli kadın siyasetle ilgilendiği için büyükannesi ve teyzelerinin büyük ihtimalle belirli siyasi görüşlere sahip olmaması, kendisinin siyasi değil yalnızca askerî konulara odaklanacağını olası hâle getiriyor. José de San Martín'i ahlaki bir örnek olarak gösterip sadece ikinci derece ayrıntılara odaklandığını, ancak Güney Amerika'yı terk edip ömrünün son yıllarını Avrupa'da geçirmesinin nedenlerini analiz etmediğini farketmesinden beri, Perón okulda kendisine gösterilen tarih derslerine güvenmiyordu.[7]
Temel eğitimi, 1913'te Concordia yakınlarında yapılan bir askerî tatbikat ile sona erdi. Tatbikat Agustín Pedro Justo tarafından düzenlenmişti ve Justo orduyu yazın öğlen güneşinde açıkta bıraktığı için olay bir basın skandalı hâline geldi. Askerlerin yarısı sıcak çarpması nedeniyle bayıldı, sonunda tatbikata son vermek zorunda kalındı ve bayılan askerler Concordia Hastanesi'ne götürüldü.[7] Perón, 18 Aralık 1913'te bir asteğmen olarak mezun oldu ve kısa süre sonra Paraná'daki 12. Alay'a atandı.[16] Aralık 1915'de teğmenliğe terfi etti ve 12. Alay Santa Fe'ye yerleşip Bartolomé Descalzo'nun komutasına transfer oldu. 1916 başkanlık seçimlerinde Hipólito Yrigoyen'e oy verdi. 1918'de Buenos Aires'teki Esteban de Luca Birimi'ne atandı.[7]
Trajik Hafta[değiştir | kaynağı değiştir]
Ocak 1919'da, Buenos Aires'te Trajik Hafta olarak bilinen büyük protestolar ve ayaklanmalar meydana geldi. Protestolar, kalabalık anarşist işçi grupları tarafından başlatıldı ve hem polis hem de orduyla çatışmaları üzerine ayaklanmalara dönüştü.
İşçi sınıfının çatışmaları ve sorunları ile teması[değiştir | kaynağı değiştir]
Sargento Cabral Askerî Okulu[değiştir | kaynağı değiştir]
İlk evliliği[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Barreiro, Hipólito (2000). Juancito Sosa: el indio que cambió la historia (İspanyolca). Ed. Tehuelche. ISBN 9789879817506.
- ^ a b Cloppet, Ignacio Martín (2010). Los orígenes de Juan Perón y Eva Duarte: ¿dónde nació Juan D. Perón? : (descubrimientos documentales reveladores) (İspanyolca). Alfar Editora. ISBN 9789879940914.
- ^ Cloppet, Ignacio Martín (2011). Eva Duarte y Juan Perón: la cuna materna. Perón y Evita descienden de conquistadores. El parentesco de Borges y Perón. ISBN 978-987-99409-4-5.
- ^ "Polémica por el lugar de nacimiento de Perón: Lobos o Roque Pérez". Clarín. 22 Ekim 2001.
- ^ a b c d e f Rasquetti, Marcelo (2002). Perón, La Bisagra de la Historia (İspanyolca).
- ^ "El laberinto de los primeros años". Télam (İspanyolca). 1 Temmuz 2014.
Mario recién inscribió a su segundo hijo -el anterior se llamaba Avelino Mario- el 8 de octubre de 1895 en el Registro Civil de Lobos, sellando así su nacimiento «oficial». Allí, por un extraño error, Juan figuraría como hijo de «madre desconocida». Juana, por su parte, iría en soledad, tres años después, a inscribirlo en el registro religioso, donde quedó anotado como hijo sin padre, bajo el nombre de Juan Domingo Sosa.
- ^ a b c d e f g h i j k l Galasso, Norberto (2005). Perón: Formación, ascenso y caída, 1893-1955 (İspanyolca). Ediciones Colihue SRL. ISBN 9789505813995.
- ^ Lewis, Paul (1990). The Crisis of Argentine Capitalism. University of North Carolina Press.
- ^ "Biografía". Instituto Nacional Juan Domingo Perón.
- ^ Oliva, Enrique (30 Temmuz 2000). "El orgullo de llevar sangre tehuelche y de ser hijo ilegítimo". La Nacion.
- ^ Caletti, Ricardo (17 Ekim 2014). "El mito de los antepasados Tehuelche de Perón". Desde el Sur Digital.
- ^ De Civitta, Adriana (5 Aralık 1967). "Entrevista a Juan Domingo Perón". 7 Días.
- ^ Soler, Domínguez; Oscar, Gómez Farías; Alberto, Liliana Silva (2007). Perón ¿cuándo y dónde nació? (İspanyolca). La Matanza Ulusal Üniversitesi. ISBN 978-987-9495-62-9.
- ^ Pavón Pereyra, Enrique (1978). Conversaciones con Juan D. Perón. Colihue-Hachette. s. 199.
- ^ Bustos, Rómulo H. (2013). Un Perón poco conocido (İspanyolca). Editorial Dunken. s. 144.
- ^ "Juan Domingo Perón" (PDF). 3 Kasım 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.