İçeriğe atla

Arif Hikmet Paşa

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Meclis-i Milli'nin Abdülhamid'in hal' kararını bildirmek için görevlendirilen ve 27 Nisan 1909 Salı günü öğleden sonra sarayı ziyaret eden dört kişilik heyet: (soldan sağa) Gürcü Arif Hikmet Paşa, Yahudî Emanuel Karasu Efendi (Carasso), Arnavut Esad Paşa (Toptanî) ve Ermenî Aram Efendi ile Albay Galip Bey (Pasiner)

Arif Hikmet Paşa (d. 1851 - ö. 1915), Osmanlı asker ve devlet adamı.

Gürcü asıllıdır.[1] Osmanlı Devleti'nde Ağustos 1908-Şubat 1909 ve Mayıs 1909-Ocak 1910 tarihleri arasında iki kez Bahriye Nazırlığı görevinde bulunmuş Osmanlı amirali ve siyaset insanıdır. Aralık 1909'da Meclis-i Âyan azası seçilmiştir.[2]

Bahriye Nazırlığı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Şubat 1908 başında Sadrazam Kamil Paşa ile uyuşmazlığa düşen Paşa, istifasını vermiş ancak Kamil Paşa'nın yeni bir bakan ayarlayana kadar görevine devam etmesini rica etmesi üzerine nazır olarak kalmış, ancak Harbiye Nazırı'nın azledilmesi üzerine, yerin yeni birisinin ayarlanmasını beklemeden 10 Şubat 1909'da görevinden ayrılmıştır.[3]

Arif Hikmet Paşa 1851 yılında doğmuştur. 1 Kasım 1875'te Bahriye Mektebi'nden mezun oldu. Donanmada çeşitli görevlerde bulundu.

1897 yılında Bahriye Nazırı Bozcaadalı Hasan Hüsnü Paşa'nın emriyle Deniz Müzesi'ni kurmuştur. Müzenin kuruluşunda Yüzbaşı Süleyman Nutki Bey kendisine yardım etmiştir. Müze ilk başlarda Taşkızak'ta idi. Daha sonra Beşiktaş'a taşınmıştır.

Bir süre Sultan II. Abdülhamid'in yaverliğini yaptı. 1908'de Bahriye Nazırlığı'na getirildi. 31 Mart Vakası'ndan sonra Meclis-i Millî'nin II. Abdülhamid'in hal' kararını bildirmek için görevlendirilen ve 27 Nisan 1909 tarihinde Yıldız Sarayı'nı ziyaret eden dört kişilik heyette yer aldı. 1910'a kadar bu görevde kaldı.

1915 yılında öldü.

  1. ^ Öztuna, Yılmaz (2008). II. Abdülhamîd: zamânı ve şahsiyeti. Kubbealti Publishing. s. 241. ISBN 9789756444627. 11 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2022. 
  2. ^ Kuneralp 1999, s. 66.
  3. ^ Mehmetefendioğlu 1996, ss. 29-30.