Alessandro De Bianchi
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
Alessandro De Bianchi (d. 15 Kasım 1831, Mantua - ö. 21 Mayıs 1902, Brescia), İtalyan araştırmacı, asker ve hukukçu.[1] 1855-1859 yılları arasındaki askeri seferde yaptığı araştırmalara dayanan Viaggi in Armenia, Kurdistan, e Lazistan isimli eseriyle tanınmaktadır.[2]
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
Alessandro De Bianchi, 15 Kasım 1831'de Mantua'da doğdu. Noter ve akademisyen Celestino Bianchi ve eşi Elisabetta Coffani'nin oğluydu. Bianchi 10 yaşındayken babasını kaybetti. 1854'te Pavia Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nden mezun oldu. İtalya'daki Avusturya baskısından dolayı Osmanlı İmparatorluğu'na sığındı.[3] 1855-1859 yılları arasında Türk imparatorluk muhafızları ile birlikte İtalyan birliklerinin komutanı olarak Gürcistan, Lazistan ve Ermenistan'ın tamamını ve Kürdistan'ın önemli bir bölümünü gezerek bölgedeki fiziksel, sosyal, politik, dini ve askeri koşullar üzerine incelemelerde bulundu.[4] İlk yıllarda Osmanlı'nın Rusya ile savaş içerisinde olmasından dolayı istediği kadar araştırma yapamadı. Savaş sona erdiğinde Kürdistan'daki yolsuz, hırsız, cahil, misafirperver olmayan batıl kabilelerin sebep olduğu rahatsızlıklara rağmen önemli bilgiler toplamayı başardı. 1859'da bu bilgileri Konstantinopolis'te derleyerek kitap haline getirdi. Kitap 1863'te Milano'da yayımlandı. Bianchi Temmuz 1861'de İtalya'da 22. piyade alayına komutanlık etmeye başladı. Kısa süre sonra Bergamo'da bağlılık yemini etti. Livorno (1863), Alessandria (1864), Ancona ve Bologno (1866), Palermo (1867) ve Floransa'daki (1868) askeri mahkemelerde çalıştı. De Bianchi'nin 1867'de Palermo'da bulunması, muhtemelen Eylül 1866'da halkının hükûmet karşıtı isyanına karşı kullanılan askeri mahkemelerle bağlantılıydı. De Bianchi, Avusturyalılara karşı yürütülen Roma'nın ilhakı seferinde yer aldı. Roma'da eğitmen subay olarak görev aldıktan sonra yeniden Floransa, Verona ve Alessandria'daki askeri mahkemelerde çalıştı. 13 Ekim 1896'da yaş kısıtlamasından dolayı işten çıkarıldı.[5] Alessandro De Bianchi 21 Mayıs 1902'de Brescia'da öldü.[6]
Gözlemleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Bianchi'nin gözlemlerinin çoğu, yaşam tarzlarını, özellikle de şiddet temalı eğlencelerini ayrıntılı olarak anlattığı Kürtlerle ilgiliydi.[7] Alessandro De Bianchi'ye göre "gerçek" Kürtler 19. yüzyılda Kürt kültürünün merkezi olan Süleymaniye bölgesinde yaşayan kişilerdi:[8]
| “ | Partlardan miras kalan eski geleneklerini koruyan gerçek Kürtler, Kürdistan'ın en yüksek ve en verimli vadilerinin ortasında yer alan Süleymaniye'nin her yerinde yaşıyorlar. Meslekleri soyguncu olan bu insanlar, sadece neyi yağmalayabilecekleriyle ilgileniyor ve tüm zamanlarını bu faaliyette geçiriyorlar. | ” |
Bianchi, Orta Doğu'da yaşayan Hristiyanları "cahil, önyargılı, fanatik bir şekilde dinlerine bağlı ve bu nedenle diğer dinlerin inananlarına düşman" olarak nitelendirmektedir.[9]
Bianchi ayrıca Yezîdîlerin İbranilerin soyundan geldiklerini iddia etmiştir.[10]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Brunialti, Attilio (1897). Le colonie degli italiani, con appendice. Unione tipografico-editrice. s. 207. Erişim tarihi: 6 Nisan 2021.
- ^ Studj bibliografici e biografici sulla storia della geografia in Italia pubblicati per cura della Deputazione Ministeriale istituita presso la Società geografica italiana. Tip. Elzeviriana. 1875. s. 264. Erişim tarihi: 6 Nisan 2021.
- ^ Galletti, Mirella (2008). Medici, missionari, musicisti e militari italiani attivi in Persia, impero ottomano ed Egitto. Istituto per l'Oriente C.A. Nallino. s. 113. Erişim tarihi: 6 Nisan 2021.
- ^ Yarshater, Ehsan (1982). Encyclopaedia Iranica, 14. cilt. Routledge & Kegan Paul. s. 258. ISBN 1934283088. Erişim tarihi: 6 Nisan 2021.
- ^ Galletti, Mirella (2008). Ufficiali, Medici E Funzionari Tra Impero Ottomano E Persia. Istituto per l'Oriente C. A. Nallino. ss. 115, 116.
- ^ Galletti, Mirella (2008). Medici, missionari, musicisti e militari italiani attivi in Persia, impero ottomano ed Egitto. Istituto per l'Oriente C.A. Nallino. Erişim tarihi: 6 Nisan 2021.
- ^ Özgürel, Avni (2006). Ayrılıkçı hareketler: Ziya Gökalp'in Kürt Dosyası ekiyle. Altın Kitaplar. s. 111. ISBN 9752107257. Erişim tarihi: 6 Nisan 2021.
- ^ Oriente moderno, 20. cilt. Istituto per l'oriente. 2001. s. 131. Erişim tarihi: 6 Nisan 2021.
- ^ Yarshater, Ehsan (1982). Encyclopaedia Iranica, 14. cilt. Routledge & Kegan Paul. s. 258. ISBN 1934283088. Erişim tarihi: 6 Nisan 2021.
- ^ Düchting, Johannes (2004). Die Kinder des Engel Pfau: Religion und Geschichte der kurdischen Yezidi, 1. cilt. Komkar Publikation. s. 660. ISBN 3927213233. Erişim tarihi: 6 Nisan 2021.