Akif Emre
Akif Emre | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 2 Mart 1957 Kayseri, Türkiye |
| Ölüm | 23 Mayıs 2017 (60 yaşında) İstanbul, Türkiye |
| Ölüm sebebi | Kalp krizi |
| Defin yeri | Edirnekapı Şehitliği |
| Milliyet | Türk |
| Eğitim | Kayseri Endüstri Meslek Lisesi (1975) |
| Mezun olduğu okul(lar) | Yıldız Teknik Üniversitesi Makine Mühendisliği (1981) |
| Meslek | Gazeteci, köşe yazarı |
| Din | Müslüman |
| Evlilik | Dürdane Emre (e.1991) |
| Çocuk(lar) | 3 |
| Ebeveyn(ler) | Latif Emre (Baba), Şerife Emre (Anne) |
| Ödüller | Basın Fikir Ödülü, Türkiye Yazarlar Birliği |
Akif Emre (2 Mart 1957, Kayseri - 23 Mayıs 2017, İstanbul), Türk köşe yazarı.[1][2] Yayıncılık, gazetecilik ve televizyonculuk yaptı.
Akif Emre, şeker fabrikasında işçi olarak çalışan Latif Emre'nin ikinci çocuğu olarak 2 Mart 1957'de Kayseri'de doğdu. Eski ismi İstanbul Devlet Mimarlık ve Mühendislik Akademisi olan bugünkü Yıldız Teknik Üniversitesi Makine Mühendisliği bölümünden 1981 yılında mezun oldu.[1]
Yayıncılığa Akabe yayınlarının İstanbul temsilciliğinde başladı. Bir dönem, İnsan Yayınları'nın yayın yönetmenliğini yaptı. Yeni Şafak gazetesinin kurucuları arasında yer aldı ve genel yayın yönetmenliğini üstlendi. Ardından Küre ve Klasik Yayınları'nın genel yayın yönetmenliğini yaptı. Bilim Sanat Vakfı'nda idarecilik, Kanal 7'de Dış Haberler Müdürlüğü yaptı. Bosna Savaşı sırasında Aliya İzzet Begoviç ile ilk defa röportaj yapan gazeteci oldu.[1] Yeni Şafak gazetesinde köşe yazarlığı yapan Akif Emre,[3][4] çok dilde yayın yapan bir haber portali olan Dünya Bülteni'nin de Genel Yayın Yönetmenliğini yaptı.[5] Belgesel çalışmalarına yoğunlaşarak, Osmanlı şehirleri (Saraybosna, Mostar, Üsküp, Selanik 1,2, Kudüs1,2) ve Mimar Sinan (6 Bölüm) üzerine olanları başta olmak üzere birçok belgesel hazırladı. Son olarak "Elvada Endülüs: Moriskolar" isimli beş bölümlük belgesel hazırladı.
Akif Emre 23 Mayıs 2017 tarihinde Beşiktaş'taki ofisinde geçirdiği kalp krizi sonucu öldü.[6] Cenazesi 24 Mayıs 2017 tarihinde Fatih Camii'inde kılınan cenaze namazının ardından Edirnekapı Mezarlığında toprağa verildi.[7] Akif Emre için ayrıca Bosna Hersek'in başkenti Saraybosna'daki Gazi Hüsrev Bey Camii'nde ikindi namazından sonra Türkiye'nin Saraybosna Büyükelçisi Haldun Koç'un ile Türkler ve Boşnakların katılımıyla gıyabi cenaze namazı kılındı.[8]
Eserleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1997: Göstergeler
- 2001: Küreselliğin Fay Hattı
- 2001: İzler (Türkiye Yazarlar Birliği ödülü aldı. Aynı zamanda Arnavutçaya çevrildi.)
- 2016: Çizgisiz Defter
- 2017: Müstağrip Aydınlar Yüzyılı
- 2019: Aliya
- 2019: Söyleşiler
- 2019: İstanbul'u Yeniden Düşünmek ve Erguvanname
- 2020: Mekânı Paranteze Almadan
- 2020: Portreler Kitaplar ve Dergiler
Ödül
[değiştir | kaynağı değiştir]- 2014: Basın Fikir ödülü, Türkiye Yazarlar Birliği[9]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c "Tavizsiz bir entelektüel: Akif Emre". Anadolu Ajansı. 1 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2024.
- ^ Tom Lanoye, Schermutseling, Prometheus, 2007, s. 277
- ^ "Turkish City Counters Fear of Islam's Reach". The New York Times. Erişim tarihi: 16 Nisan 2016.
- ^ "Debate Continues in Turkey Over Syria, Regional Standing". Voice of America (VOA). 31 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2016.
- ^ "Veda Yazısı". 14 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2016.
- ^ "Yazar Akif Emre vefat etti". 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2020.
- ^ "Akif Emre son yolculuğuna uğurlandı". 28 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2020.
- ^ "Yazar Akif Emre için Saraybosna'da gıyabi cenaze namazı kılındı". 26 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2020.
- ^ "TYB'de ödül günü". 26 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2016.