İçeriğe atla

1995 Pasifik Grand Prix

Vikipedi, özgür ansiklopedi
22.21, 16 Ocak 2021 tarihinde Vikiçizer (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 24673337 numaralı sürüm (düzeltme, değiştirildi: {{bayraksimge|Italy}} → {{Bayraksimge|İtalya}} (7), {{bayraksimge|Germany}} → {{Bayraksimge|Almanya}} (5), {{bayraksimge|Portugal}} → {{Bayraksimge|Portekiz}} (2), {{bayraksimge|France}} → {{Bayraksimge|Fransa}} ()
Sayfanın 16 Ocak 2021 tarihinde onaylanmış olan kontrol edilmiş bir sürümü, bu revizyonu temel almıştır.

Japonya   1995 Pasifik Grand Prix
Yarış ayrıntıları
17 yarışlık 1995 Formula 1 sezonunun 15. yarışı
Tarih 22 Ekim 1995
Resmî ad II. Pasifik Grand Prix
Yer TI Pisti, Aida, Japonya
Pist
2,314 mil / 3,704 km
Yarışılan mesafe 83 tur, 192,093 mil / 307,349 km
HavaParçalı bulutlu
Pol
PilotBirleşik Krallık David CoulthardWilliams-Renault
Zamanı1:14,013
En hızlı tur
PilotAlmanya Michael SchumacherBenetton-Renault
Zamanı 1:16,374 (83 turluk yarışın 40. turunda)
Podyum
BirinciAlmanya Michael SchumacherBenetton-Renault
İkinciBirleşik Krallık David CoulthardWilliams-Renault
ÜçüncüBirleşik Krallık Damon HillWilliams-Renault

1995 Pasifik Grand Prix ya da resmî adıyla II. Pasifik Grand Prix, 22 Ekim 1995'te, Japonya'nın Aida kentinde yer alan TI Pisti'nde gerçekleştirilen, Formula 1'in 1995 sezonunun 15. yarışıdır. 83 tur üzerinden düzenlenen yarış, sıralama turlarında en iyi üçüncü dereceyi elde etmiş olan Michael Schumacher'in birinciliğiyle sonuçlandı. Yarışa ilk sırada başlayan Williams pilotu David Coulthard ikinci olurken takım arkadaşı Damon Hill üçüncü sırayı aldı. Genel sıralamadaki en yakın rakibi Hill ile arasındaki puan farkını açan Schumacher, bu yarış sonunda, 1995 sezonunun bitimine iki yarış kala, Sürücüler Şampiyonluğunu ilan etti.

Hill yarışa, Britanya basınının yarış içindeki mücadelelerde yeterli derecede "kuvvetli" olmadığı eleştirileri arasında, ön bölümde, Coulthard'ın hemen yanında başlamıştı. İlk virajda Schumacher Hill'i dışarıdan geçmek için atak yaptı ancak Britanyalı pilot Schumacher'i arkasında tuttu. Bu sırada, Ferrari'yle yarışan Jean Alesi, içeriden iki sürücüyü de geride bırakarak ikinci sıraya yerleşti. Böylece Hill üçüncülüğe, Schumacher ise Gerhard Berger'in de arkasında kalarak beşinciliğe düştü. Schumacher ilk pit stoplarda Alesi ve Hill'i geçmeyi başardı. Alman sürücü yeni yumuşak lastikleriyle, iki pit stop stratejisi uygulayan Coulthard'a yaklaşmayı sürdürdü. Coulthard'dan tur başına iki saniye daha hızlı olan Schumacher, rakibini geçtikten sonra aradaki farkı 21 saniyeye kadar çıkardı; böylece üçüncü pit stoptan yine yarışın lideri olarak piste döndü.

Yarış raporu

Yarış öncesi

Pasifik Grand Prix'sinin başlangıçta sezonun üçüncü yarışı olarak 16 Nisan 1995'te yapılması planlanmıştı. Ancak Büyük Hanşin Depremi'nin yerel altyapı ve iletişim sistemine verdiği hasar sebebiyle yarış Ekim ayına alındı.[1][2]

Sezonun 15. mücadelesine gelinirken Benetton pilotu Michael Schumacher, Sürücüler Şampiyonası'nda 82 puanla lider durumdaydı. Williams'tan Damon Hill ise 27 puan geride, 55 puanla ikinciydi. Geriye kalan üç yarışta alınabilecek 30 puan, Hill'in şampiyonluğunu hâlen mümkün kılmaktaydı. Schumacher'in Pasifik'te alacağı bir dördüncülük ise, Damon Hill yarışı kazansa bile, aradaki farkı 20 puanın üstünde tutacağından kendisinin, sezonun bitimine iki yarış kala şampiyonluğunu ilan etmesi demekti. Bu ikilinin arkasında Williams'tan David Coulthard 43 puanla üçüncü, Benetton-Renault'ten Johnny Herbert ile Ferrari'den Jean Alesi 40'ar puanla dördüncü durumdaydı.[3] Markalar Şampiyonası'nda 112 puana sahip Benetton, 92 puanla ikinci sıradaki Williams'ın önünde yer alırken kalan yarışlarda alınabilecek maksimum 48 puan vardı.[3][4] Yarıştan önceki iki hafta boyunca Damon Hill, Avrupa Grand Prix'sinde Schumacher'le girdiği mücadelede "beklenen performansı sergilemediği ve yeterince güçlü olmadığı" yönünde eleştirilere maruz kaldı.[5][6] Yarış öncesi bir röportajında Ligier takımının yarı zamanlı sürücüsü Martin Brundle, "Damon iki şey yapmalı. Birincisi, kendini gelecek sene Williams'ın 1 numarası olarak konumlandırmalı ki, takımı ona bütün gücüyle destek versin. İkincisi, kendini yeniden bir yarışçı olarak ortaya koymalı. Belki de kendi bulmak için bir iki kez [kaza yapıp] ön tekerleğini kaybetmeli." ifadelerini kullanmıştı.[7]

Yarışı ikinci sırada tamamlayan Damon Hill

Hill'in şampiyonluktaki rakibi Schumacher, Britanyalı sürücünün geçiş için "isteksiz hamleler" yaparak kendini "tehlikeye attığını" ifade etti.[6] Bu söylemler önceki yarışlarda, özellikle Hill'in Schumacher'i kendini engellemekle suçladığı Belçika Grand Prix'sinde, Britanyalı ve Alman pilot arasında yaşanan bir dizi mücadeleden sonra artmaya başlamıştı.[8] 19 Ekim'de sürücü etiğini tartışmak üzere toplanan Uluslararası Otomobil Federasyonu (FIA) Dünya Motor Sporları Konseyi, bu konuda yeni kurallar getirmemeyi kararlaştırdı. Kurum, Hill ve Schumacher'in yıl boyunca karşı karşıya geldiği olaylarda kurallarda yer alan; sürücülerin "başka bir sürücüyü açıkça tehlikeye atmadığı veya sürekli direkt olarak onu engellemediği" sürece aracını istediği gibi kullanmakta serbest olması anlayışı çerçevesinde değerlendirme yapılabileceğini vurguladı.[9]

Aracı Williams FW17'nin, Aida gibi yüksek bastırma kuvveti gerektiren pistlere daha uyumlu olması nedeniyle Benetton'dan daha avantajlı gözüken Williams takımı, yarışın favorisi durumundaydı. Williams'la durumları eşitlemek isteyen Benetton, Benetton B195'in arka süspansiyonunda değişikliğe gitti.[6]

Mücadele öncesi beş sürücü değişikliği yaşanmıştı. Sezon içerisinde iki Ligier aracından bir tanesini paylaşan iki isimden ve onuncu yarış olan Almanya Grand Prix'sinden beri yarışan, Martin Brundle yerini Aguri Suzuki'ye bıraktı.[7][10] McLaren takımının Fin pilotu Mika Häkkinen'in apandisit ameliyatı geçirmesi nedeniyle Jan Magnussen sürücü koltuğuna geçti.[11] Değişen üçüncü isim, Portekiz Grand Prix'sinde geçirdiği kazadan sonra Avrupa Grand Prix'sini kaçırarak Japonya'da pistlere dönüş yapan Tyrrell pilotu Ukyo Katayama oldu.[12] Footwork takımında Max Papis'in yerini Gianni Morbidelli alırken, Pacific'te Bertrand Gachot, Jean-Denis Délétraz'ın doldurduğu sürücü koltuğuna geri döndü; iki pilot da sezon başında takımlarında yarışan isimlerdi.[13] Délétraz sürüş hakkı için Pacific takımına daha önce anlaşılan ödemeleri yapmayınca yollar ayrılmıştı.[14] Bunun üzerine Pacific takımı ilk olarak yerel isimlerden Katsumi Yamamoto'yi gündemine alsa da, Japon sürücü FIA Süper Lisansı sahibi olmadığından yeniden Gachot'ta karar kılındı. Roberto Moreno'nun yerine Hideki Noda'yı getirmeyi düşünen Forti takımı da, Noda bir önceki sezon Larrousse takımıyla üç yarışa katılmış olmasına rağmen benzer sebeple bu girişiminden bir sonuç alamadı.[15]

Antrenmanlar ve sıralama turları

"Benim tek düşündüğüm son turuma çıkmak ve Michael'in derecesini geliştirmiş olabileceği ihtimaliyle, daha iyisini yapmayı denemekti. Sürenin bitimine çok az kaldığından hemen piste çıkmak zorundaydım; Micheal'ın derecesini kontrol edip, sonrasında eğer iyi bir derece gelmişse onu geçmeye çalışmak için zaman yoktu."

Sıralama turlarının son bölümünde yeni düz lastikler kullanışını yorumlayan David Coulthard[6]

Yarış öncesinde, ilki Cuma, ikincisi ise Cumartesi sabahı olmak üzere iki antrenman yapıldı. 1 saat 45 dakika süren iki antrenmanda da yağış görülmedi.[16] Antrenmanların ilkinde 1:16.057'lik turu ile en hızlı isim Schumacher, sırasıyla ikinci ve üçüncü olan Hill ve Coulthard'tan saniyenin onda üçü daha iyiydi. Ferrari takımı ise dördüncü ve beşinci oldu. Gerhard Berger takım arkadaşı Jean Alesi'nin önünde yer alırken, altıncı pilot McLaren'den Mark Blundell'dı.[4] Coulthard, ikinci antrenmanda 1:15.730'la Schumacher'den daha iyi bir derece elde etti. Diğer Williams sürücüsü Hill ikinci, Jordan'dan Eddie Irvine dördüncü sırada yer aldı. Jordan pilotunun önünde ve arkasında iki Ferrari, üçüncü Alesi ile beşinci Berger, vardı. Benettonlar altıncı ve yedinci sırada kalırken, Schumacher Herbert'in önündeydi. Sauber'den Heinz-Harald Frentzen ve Jean-Christophe Boullion sekiz ve onuncu, Jordan'ın ikinci ismi Rubens Barrichello ise dokuzuncu sırayı almıştı.[4]

Williams'ıyla pol pozisyonunu kazanan David Coulthard (fotoğraf 2007'de Red Bull Racing takımıyla yarışırken çekilmiştir)

Sıralama turları birer saatlik iki bölümden oluşuyordu; bunlardan ilki Cuma, ikinci Cumartesi öğleden sonra yapıldı. Bölümlerden herhangi birindeki en hızlı zaman yarışa başlama sıralarını belirlemekteydi.[16] Coulthard attığı 1:14.013'lük turla, üst üste dördüncü kez Williams'ı pol pozisyonuna taşımayı başardı.[4][17] Ondan saniyenin onda ikisi kadar yavaş olan takım arkadaşı Hill'le birlikte, iki Britanyalı pilot en öndeki iki yerin sahibi oldu.[4] İki günlük sıralama turları boyunca Benetton'nun bastırma kuvvetini düzenli olarak düşürerek Williams'larla arayı kapatan Schumacher üçüncü sırayı aldı. Alman pilotun ikinci bölümün bitimine az bir zaman kala attığı son turu, Coulthard'ı piste çıkarak daha iyi bir derece elde etmeye zorlamıştı. Williams sürücüsü bunun için fazladan bir lastik seti harcadı; FIA'nın toplamda yedi set lastiğe izin veren kuralı düşünüldüğünde, bu durum Williams'ın yarışta sadece iki yeni lastik takımı kullanabileceği anlamına geliyordu. Üç hakkı kalan Schumacher bu alanda avantajlı hale gelmişti. Pistin kirli bölümünden (yarış çizgisinin karşı tarafı) kalkış yapacak olması nedeniyle endişeli olan Damon Hill yalnızca iki kez yeni lastik değiştirebilecekti.[6]

Berger, ikinci bölümün sonlarına doğru pist dışındaki çakıl alana savrulmasına rağmen, dördüncü en iyi zamanı elde etti.[18] Takım arkadaşı Alesi beşinci olurken, altıncı Irvine sezondaki en iyi sıralama turu derecesine ulaştı. Çaylak sürücü Magnussen iki bölümü de hatasız tamamlayarak, takımının diğer ismi Blundell'in sadece iki sıra gerisinde, 12. sırayı kazandı.[19] Pistlere dönen Suzuki, Katayama, Morbidelli ve Gachot sırasıyla 13., 17., 19. ve 24. ceplerde kaldı; 24 pilot 7,392 saniyelik zaman diliminde sıralandı.[4]

Yarış

Yarış günü hava yağışsız, sıcaklık 21 °C (70 °F) idi.[4] Pilotlar, JST ile 09.30'da (UTC+08.00) 30 dakikalık ısınma turu için piste çıktı. Williamslar'dan Coulthard 1:16.831'lik derecesiyle en hızlı sürücü oldu. Takım arkadaşı Hill üçüncü, Sauber'den Boullion ise iki Williams'ın arasında ikinci en iyi zamanı elde etti. İlk dördün son ismi, Hill'den 0,8 saniye daha yavaş olan, Ligier takımından Olivier Panis'ti.[4] Yarışa pistin kirli tarafından başlayacak olan Damon Hill, antrenman sırasında başlangıç düzlüğünde iken aracını oradan geçirerek, bu bölümü temizlemeye çalışmıştı.[6] Schumacher, pist dışına çıkarak aracı zarar görmesine rağmen turu sekizinci sırada bitirdi.[20] Parkurun geçişlere pek izin vermeyen yapısı ve Japonya Grand Prix'inin bir hafta sonra yapılacak olması nedeniyle seyirci sayısı 15.000'de kaldı.[21]

Yarış JST ile 14.00'te başladı. Pol pozisyonunda başlayan Coulthard ilk viraja da önde girdi. Schumacher ilk virajda Hill'i geçmeye çalıştı ancak Britanyalı pilot Schumacher'i arkasında tuttu. İki sürücü de bu mücadele sırasında yarış çizgisinin dışına çıkınca Alesi'ye ikincilik imkânı doğdu.[22] Birinci tur sonunda Coulthard Alesi'nin 2,8 saniye önünde, Hill ise 0,3 saniye daha gerideydi. Berger dördüncü sırayı almış, Schumacher beşinciliğe düşmüştü.[23] Pasifik'te yarış dışı kalan ilk isim, ikinci turda vites kutusunda sıkıntı yaşayan Bertrand Gachot oldu.[24] Onu, spin atarak pist dışına çıkıp yarışa dönemeyen Suzuki ile Boullion izledi.[4] Boullion durumundan, önünde zikzak çizmekle suçladığı Minardi pilotu Pedro Lamy'i sorumlu tutmuştu.[9] Schumacher beşinci turda Berger'i geçti ve hemen ardından üçüncü Hill ile biraz önündeki Alesi'ye yaklaşmaya başladı. Alman sürücü 11. turda üçüncülük için hamle yapsa da Hill onu arkasında tutmayı bildi.[4][9] İkili yavaş Ferrari'nin arkasında kalmışken, Coulthard ilk sekiz turda farkı, tur başına bir saniyenin üzerinde arttırmıştı.[19] 18. tura gelindiğinde ikinciyle arasında süre 14 saniyeye ulaşan Coulthard, yarışı zorlanmadan kazanacak gibi görünüyordu.[9]

Yarıştaki birinciliğiyle 1995 Formula 1 Sürücüler Şampiyonluğunu kazanmayı garantileyen Michael Schumacher (fotoğraf 2005'te Ferrari takımındayken çekilmiştir)

Üç pit stop stratejisiyle yarışan Alesi, Hill ve Schumacher'in üçü de ilk pit stopunu 18. turda yaptı. Benetton takım ekibi daha hızlı olunca, Schumacher pit stoptan Alesi ile Hill'in önünde döndü.[6] Benzin hortumu sıkıştığı için zaman kaybeden Hill'in pit stopu Schumacher'in neredeyse iki katı sürede tamamlanmıştı.[9] Alman pilot yarışa, Coulthard ve henüz pite girmemiş Berger ile Herbert'in arkasında dördüncü, Alesi yedinci, Hill ise onuncu döndü.[4] Alesi ile Hill, iki pitle yarışan yavaş araçlarla uğraşırken Schumacher onlarla arayı açarak Coulthard'a yaklaşmıştı. Blundell bir sonraki turda pite girerken Hill 22. turda Frentzen'i geride bıraktı.[4] 23. turda Alesi Irvine'i geçti; Alesi'yi takip etmeye çalışan Hill'in ise ön kanadı Irvine'ın aracına çarparak hafif bir hasar aldı.[25][26] Irvine 25. turda pit stop yapınca, Hill'in Alesi'yi takibi önündeki engel aradan çıkmış oldu.[4] Başlangıçta takım arkadaşı gibi üç pit yapması planlanan Coulthard yarış içinde iki pit stopa döndü. İlk pite tahminlerden altı tur sonra 24. turda giren sporcu, burada daha fazla yakıt da alarak üçüncü pit gereksinimini ortadan kaldırdı.[6] Pit stratejileri sonucu daha az yakıt yüküyle yarışan Schumacher, sürekli olarak İskoç pilottan daha hızlı turlar atmaya başlamıştı.[25]

İkinci pitini 38. turda yapan Schumacher, üçüncü sıradaki Alesi'nin çok az farkla önünde yarışa dönmüş ama Coulthard'la fark yirmi saniyenin üzerine çıkmıştı. Alman sürücü pit dönüşü en hızlı tur sayılarına imza atarak Coulthard'a bir kez daha yaklaşmaya başladı.[4][25] Hill ile Alesi ikinci pit stoplarına sırasıyla 38. ve 39. turda girdi. Hill buradan Alesi'nin önünde üçüncü olarak çıkmayı başardı. Alesi'nin Ferrari'si 45. turda takım arkadaş Berger'e de geçilerek daha geriye düştü.[4] Coulthard'ın lastiklerini yenilediği ikinci piti 49. turdaydı. Britanyalı pilot arayı açmaya devam eden Schumacher'in on dört saniye arkasında piste dönebilmişti. Coulthard, mavi bayrakların sallandığı pistte oluşan trafikten dolayı yeni lastiklerinin avantajını derecelerine yansıtamadı.[26][27] Liderlikte Alman pilot üçüncü pitine 60. turda 21 saniyelik farkla gitti; çıkışta yine Coulthard'ın önünde yer alıyordu.[22][25] Schumacher 83 tur sonunda arayı 15 saniyeye çıkarmış olarak bitiş çizgisini geçti. 1:48:49.972'lik toplam süreyle sezondaki sekizinci birinciliğine ulaştı.[4] Schumacher sezonun bitimine iki yarış kala sürücüler klasmanında şampiyonluğunu ilan etti.[28] Coulthard mücadeleyi ikinci tamamlarken, diğer Williams'la Hill üçüncü oldu. Ferrari'lerde Berger ile Alesi beşinci ve altıncı sırada yer aldı. Berger yarış boyunca motor ateşleme problemi yaşamıştı.[27] Yarıştaki son puanlar altıncı sıradaki Herbert ve takımı Benetton'a gitti; onu Frentzen, Panis ve Blundell üçlüsü takip etti. Onuncu ve on birinci sıra için Barrichello ile Magnussen arasında sürekli rekabet vardı. Brezilyalıyı 37 tura kadar arkasında tutabilen Magnussen, bu turda yerini kaptırdı. Ancak Barrichello 67. turda motor problemiyle yarış dışı kaldı ve Magnussen onuncu oldu.[4] Magnussen'in kariyerindeki bu ilk yarışı, Autocourse yıllığında "çok başarılı" olarak nitelenmişti.[9] Sekizinciliğe doğru giden Irvine, 72. turda beklenmeyen bir pit stop yapınca on birincilikte kaldı. 24 aracın 17'si mücadeleyi tamamladı.[4]

Yarış sonrası

Yarışın ardından, Schumacher'in son pitinden sonra vites problemi yaşadığı ve son turda direksiyonundaki uyarı ışıkları da yanmaya başlayan Alman sürücünün yarışı şansının da yardımıyla bitirdiği öğrenildi.[22] Schumacher ilk seferde kendi ifadesiyle "mükemmel" bir iş çıkararak onu Alesi ile Hill'in önüne taşıyan pit ekibine takdirlerini sundu. Alman pilot "bu takım gibisini, takımın plan yapmadaki maharetini hiçbir yerde görmediğini" belirterek "sezon boyunca tek bir hata bile yapmadıklarını" vurgulamıştı. Kameraların olmadığı bölümde parc fermé'den geçerken, Schumacher-Hill ikilisi yarışın ilk virajındaki karşılamaları üzerine, Belçika Grand Prix'inden kalma olan hangi dereceye kadar rakibi engellemenin kabul edilebilir olduğuna dair tartışmalarını yeniden başlattı.[22] Schumacher Hill'e sürüşünden rahatsızlığını iletti; özellikle birinci ve on birinci turlardaki geçiş denemelerinde "frenlerini test ettiği" hissine kapıldığını söyledi.[26] Hill ise Schumacher'in iddialarını şu sözlerle reddetti:

Michael yarışta bir iki kez yaptığım bir şeyden rahatsız olmuştu ve bana sürüşümden memnuniyetsizliğini aktardı. Bunu sıradışı buldum. Şu anki durumda bariz bir şekilde tehlikeli olmadığı müddetçe istediğimiz şekilde sürüşte özgürüz; ben de o şekilde kullanınca o bunu beğenmedi. Şikayet etmemeliydi ... her nasılsa düzlüğün sonunda fren alanına girdiğimizde yanlış bir şey yapmışım. Ama yanlış ne yaptım bilemiyorum. Görünüşe bakılırsa bazen onun için bir kural, geri kalan herkes için de başka bir kural var. Bence ya bu konuda uzlaşır ve şikayet etmezsiniz ya da kurallar olur ve onlara uyarsınız. Bu sene, geçen yıldan daha iyi, daha güçlü bir sürücü olduğumu ve gelecek yıl bunun üzerine koyabileceği düşünüyorum. Michael'ın herkese karşı bir avantajı olduğu açık; eğer kazanmak istiyorsam onu geçmek zorunda olacağım.[9]

Hill'in sözlerinin aksine, Britanya basınında kendisinin "düşük" performansı sürekli eleştiriliyordu. Williams'ın 1996 sezonunda onun yerine Frentzen'i geçireceği iddiaları ortaya atıldı.[29] Bu söylentilere rağmen, Williams takımı sorumlusu Frank Williams Japonya Grand Prix'i öncesi Hill'e "açık bir güvenoyu" vermişti.[30] Japonya yarışından önce olayların görüntülerini izleyen Schumacher de fikrini değiştirerek, Hill'e karşı dillendirdiği şikayetlerinden vazgeçti.[30]

Yarışı ikinci bitiren Coulthard bir röportajında üç pit stoptan, iki pite dönme kararının kendisine ait olduğunu açıklamıştı. Britanyalı sürücü sonradan düşündüğünde üç pitle devam edebileceğini gördüğünü belirtmiş ve keşke "bu karar için başkasını suçlayabilseydim ama yapamam" demişti.[9] 1995, Aida'da yapılan son yarıştı. TI Pisti yönetimi kârlılığı istenen seviyede tutamayınca Pasifik Grand Prix'si bir daha yapılmadı.[2][31]

Sonuçlar

Sıralama turları

Sıra No Sürücü Marka Q1 Zamanı Q2 Zamanı Fark
1 6 Birleşik Krallık David Coulthard Williams-Renault 1:14.182 1:14.013 -
2 5 Birleşik Krallık Damon Hill Williams-Renault 1:14.289 1:14.213 +0.200
3 1 Almanya Michael Schumacher Benetton-Renault 1:14.524 1:14.284 +0.271
4 27 Fransa Jean Alesi Ferrari 1:14.919 1:15.131 +0.906
5 28 Avusturya Gerhard Berger Ferrari 1:14.974 1:15.125 +0.961
6 15 Birleşik Krallık Eddie Irvine Jordan-Peugeot 1:15.696 1:15.354 +1.341
7 2 Birleşik Krallık Johnny Herbert Benetton-Renault 1:15.561 1:15.556 +1.543
8 30 Almanya Heinz-Harald Frentzen Sauber-Ford 1:15.942 1:15.561 +1.548
9 26 Fransa Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda 1:17.071 1:15.621 +1.608
10 7 Birleşik Krallık Mark Blundell McLaren-Mercedes 1:15.652 1:16.166 +1.639
11 14 Brezilya Rubens Barrichello Jordan-Peugeot 1:16.263 1:15.774 +1.761
12 8 Danimarka Jan Magnussen McLaren-Mercedes 1:16.339 1:16.368 +2.326
13 25 Japonya Aguri Suzuki Ligier-Mugen-Honda 1:17.019 1:16.519 +2.506
14 23 Portekiz Pedro Lamy Minardi-Ford 1:17.224 1:16.596 +2.583
15 29 Fransa Jean-Christophe Boullion Sauber-Ford 1:16.646 1:23.791 +2.633
16 24 İtalya Luca Badoer Minardi-Ford 1:17.612 1:16.887 +2.874
17 3 Japonya Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 1:17.265 1:17.014 +3.001
18 4 Finlandiya Mika Salo Tyrrell-Yamaha 1:17.213 1:17.235 +3.200
19 9 İtalya Gianni Morbidelli Footwork-Hart 1:18.288 1:18.114 +4.101
20 10 Japonya Taki Inoue Footwork-Hart 1:19.471 1:18.212 +4.199
21 21 Brezilya Pedro Diniz Forti-Ford 1:20.555 1:19.579 +5.566
22 22 Brezilya Roberto Moreno Forti-Ford 1:19.745 1:19.779 +5.732
23 17 İtalya Andrea Montermini Pacific-Ford 1:22.096 1:20.093 +6.080
24 16 Fransa Bertrand Gachot Pacific-Ford 1:22.710 1:21.405 +7.392
Kaynak:[4] Koyu yazım sürücünün iki zamanından, sıralamayı belirleyen, daha hızlı olanı belirtir.

Yarış

Sıra No Sürücü Marka Tur Zaman/Durum BS Puan
1 1 Almanya Michael Schumacher Benetton-Renault 83 1:48:49.972 3 10
2 6 Birleşik Krallık David Coulthard Williams-Renault 83 +14.920 1 6
3 5 Birleşik Krallık Damon Hill Williams-Renault 83 +48.333 2 4
4 28 Avusturya Gerhard Berger Ferrari 82 +1 tur 5 3
5 27 Fransa Jean Alesi Ferrari 82 +1 tur 4 2
6 2 Birleşik Krallık Johnny Herbert Benetton-Renault 82 +1 tur 7 1
7 30 Almanya Heinz-Harald Frentzen Sauber-Ford 82 +1 tur 8  
8 26 Fransa Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda 81 +2 tur 9  
9 7 Birleşik Krallık Mark Blundell McLaren-Mercedes 81 +2 tur 10  
10 8 Danimarka Jan Magnussen McLaren-Mercedes 81 +2 tur 12  
11 15 Birleşik Krallık Eddie Irvine Jordan-Peugeot 81 +2 tur 6  
12 4 Finlandiya Mika Salo Tyrrell-Yamaha 80 +3 tur 18  
13 23 Portekiz Pedro Lamy Minardi-Ford 80 +3 tur 14  
14 3 Japonya Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 80 +3 tur 17  
15 24 İtalya Luca Badoer Minardi-Ford 80 +3 tur 16  
16 22 Brezilya Roberto Moreno Forti-Ford 78 +5 tur 22  
17 21 Brezilya Pedro Diniz Forti-Ford 77 +6 tur 21  
YD 14 Brezilya Rubens Barrichello Jordan-Peugeot 67 Elektrik arızası 11  
YD 9 İtalya Gianni Morbidelli Footwork-Hart 63 Motor 19  
YD 10 Japonya Taki Inoue Footwork-Hart 38 Elektrik arızası 20  
YD 17 İtalya Andrea Montermini Pacific-Ford 14 Vites kutusu 23  
YD 25 Japonya Aguri Suzuki Ligier-Mugen-Honda 10 Spin 13  
YD 29 Fransa Jean-Christophe Boullion Sauber-Ford 7 Spin 15  
YD 16 Fransa Bertrand Gachot Pacific-Ford 2 Vites kutusu 24  
BS:Başlangıç sırası YD:Yarış dışı Kaynak:[24]

Yarış sonrası oluşan sıralamalar

  • Not: Sadece en iyi beş sürücü ve marka listelenmiştir.

Kaynakça

  1. ^ "Formula 1 calendar rethink". GrandPrix.com (İngilizce). Inside F1. 6 Şubat 1995. 12 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2008. 
  2. ^ a b Roebuck, Nigel (22 Ekim 1995). "Schumacher prepares countdown to title - Motor Racing". The Sunday Times (İngilizce). Londra: Times Newspapers. ss. 2/19. 
  3. ^ a b "Champion in all but name". GrandPrix.com (İngilizce). Inside F1. 16 Ekim 1995. 12 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2008. 
  4. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Henry, Alan (Aralık 1995). "1995 Grands Prix: Pacific Grand Prix". Autocourse 1995-96 (İngilizce). Hazleton Publishing. ss. 214-215. ISBN 1-874557-36-5. 
  5. ^ Walker, Murray (yorumcu) (22 Ekim 1995). Grand Prix: Pacific (Televizyon programı) (İngilizce). Londra: BBC. 
  6. ^ a b c d e f g h Henry, Alan (Aralık 1995). "1995 Grands Prix: Pacific Grand Prix". Autocourse 1995-96 (İngilizce). Hazleton Publishing. s. 209. ISBN 1-874557-36-5. 
  7. ^ a b Holt, Oliver (20 Ekim 1995). "Hill under fire for conceding championship - Motor Racing". The Times (İngilizce). Londra: Times Newspapers. 
  8. ^ "Grand Prix Results: Belgium GP, 1995". GrandPrix.com (İngilizce). Inside F1. 7 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2007. 
  9. ^ a b c d e f g h Henry, Alan (Aralık 1995) [1995]. "1995 Grands Prix: Pacific Grand Prix". Autocourse 1995-96 (İngilizce). Hazleton Publishing. s. 211. ISBN 1-874557-36-5. 
  10. ^ Saward, Joe (1 Aralık 1995). "News Feature - 1995 Formula 1 Review". GrandPrix.com (İngilizce). Inside F1. 30 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2008. 
  11. ^ "Magnussen impresses for McLaren". GrandPrix.com (İngilizce). Inside F1. 23 Ekim 1995. 11 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2008. 
  12. ^ "Tyrrell drive up for grabs". GrandPrix.com (İngilizce). Inside F1. 2 Ekim 1995. 12 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2008. 
  13. ^ Henry, Alan (Aralık 1995) [1995]. "1995 FIA World Championship". Henry, Nick (Ed.). Autocourse 1995-96 (İngilizce). Hazleton Publishing. s. 232. ISBN 1-874557-36-5. 
  14. ^ Domenjoz, Luc (1995). "The 17 Grand Prix - Pacific Grand Prix". Formula 1 Yearbook 1995 (İngilizce). Chronosports Editeur. s. 199. ISBN 2-940125-06-6. 
  15. ^ Dodgins, Tony (26 Ekim 1995). "Pacific GP: F1 team by team". Autosport (İngilizce). 141 (4). ss. 41, 43. 
  16. ^ a b "Pacific Grand Prix - 95" (İngilizce). Gale Force F1. 20 Ağustos 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2008. 
  17. ^ "1995 > Coulthard, David" (İngilizce). Formula 1 resmî internet sitesi. 17 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2008. 
  18. ^ "Pacific Grand Prix: 2nd Qualifying" (İngilizce). Gale Force F1. 20 Ağustos 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2008. 
  19. ^ a b Henry, Alan (Aralık 1995). "1995 Grands Prix: Pacific Grand Prix". Autocourse 1995-96 (İngilizce). Hazleton Publishing. s. 210. ISBN 1-874557-36-5. 
  20. ^ Walker, Murray (Yorumcu) (22 Ekim 1995). Grand Prix: Pacific (Televizyon programı) (İngilizce). Londra: BBC. 
  21. ^ Domenjoz, Luc (1995). "The 17 Grand Prix - Pacific Grand Prix". Formula 1 Yearbook 1995 (İngilizce). Chronosports Editeur. s. 198. ISBN 2-940125-06-6. 
  22. ^ a b c d "Grand Prix Results: Pacific GP, 1995". GrandPrix.com (İngilizce). Inside F1. 2 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2007. 
  23. ^ Walker, Murray (Yorumcu) (22 Ekim 1995). Grand Prix: Pacific (Televizyon programı) (İngilizce). Londra: BBC. 
  24. ^ a b "1995 Pasifik Grand Prix" (İngilizce). Formula 1 resmi sitesi. 26 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2008. 
  25. ^ a b c d FIA Formula 1 World Championship - 1995 Season Review (VHS) (İngilizce). Duke Video. 11 Aralık 1995. EAN-13 5 017559 034955. 
  26. ^ a b c Holt, Oliver (23 Ekim 1995). "Angry Hill fuels Pacific war of words - Pacific Grand Prix". The Times (İngilizce). Times Newspapers. 
  27. ^ a b Henry, Alan (Aralık 1995) [1995]. "1995 Grands Prix: Pacific Grand Prix". Autocourse 1995-96 (İngilizce). Hazleton Publishing. s. 212. ISBN 1-874557-36-5. 
  28. ^ "Schumacher Dünya Şampiyonu". GrandPrix.com (İngilizce). Inside F1. 23 Ekim 1995. 11 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2008. 
  29. ^ Hill, Damon (Kasım 1995) [1996]. Damon Hill: My Championship Year (İngilizce). Little, Brown and Company. ss. 163-168. ISBN 1-874557-36-5. 
  30. ^ a b Henry, Alan (Aralık 1995) [1995]. "1995 Grands Prix: Japanese Grand Prix". Autocourse 1995-96 (İngilizce). Hazleton Publishing. s. 218. ISBN 1-874557-36-5. 
  31. ^ "Finally a 1996 Formula 1 calendar!". GrandPrix.com (İngilizce). Inside F1. 16 Ekim 1995. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2008. 


Önceki yarış:
1995 Avrupa Grand Prix 		FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası
1995 sezonu 		Sonraki yarış:
1995 Japonya Grand Prix
Önceki yarış:
1994 Pasifik Grand Prix 		Pasifik Grand Prix Sonraki yarış:
Yok
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=1995_Pasifik_Grand_Prix&oldid=24673337" sayfasından alınmıştır