Harmonik fonksiyon

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Halka üzerine tanımlanmış bir harmonik fonksiyon.

Matematiğin matematiksel fizik alanında ve rassal süreçler teorisinde bir harmonik fonksiyon, Rn'nin U gibi açık bir kümesi üzerinde f : UR şeklinde tanımlı, Laplace denklemini, yani

denklemini sağlayan iki kere türevlenebilir bir fonksiyondur. Bu denklem aynı zamanda

veya

olarak da yazılmaktadır. Bunun haricinde bariz bir şekilde daha zayıf olan bir tanım daha vardır. Aslında, bir fonksiyon ancak ve ancak zayıf harmonikse, harmoniktir.

Harmonik fonksiyonlar aynı zamanda Laplace-de Rham operatörü kullanılarak herhangi bir Riemann manifoldunda da tanımlanabilirler. Bu bağlamda, bir fonksiyonsa eğer ise harmonik denilir.

denklemini sağlayan ve A olan bir fonksiyona altharmonik adı verilir.

Örnekler[değiştir | kaynağı değiştir]

İki değişkenli harmonik fonksiyon örnekleri şunlardır:

f(x1, x2) = ln(x12 + x22)
fonksiyonu (yani çizgi yükü nedeniyle oluşan elektrik potansiyeli ve uzun silindirik kütle nedeniyle oluşan yerçekimi potansiyeli)
  • f(x1, x2) = exp(x1)sin(x2).

n değişkenli harmonik fonksiyon örnekleri şunlardır:

  • Rn 'nin tümündeki sabit, doğrusal ve afin fonksiyonları (örneğin, bir kapasitör levhalarının arasındaki elektrik potansiyeli ve bir tablanın yerçekimi potansiyeli)
  • n ≥ 2 için, Rn \ {0} üzerindeki f(x1,...,xn) = (x12 + ... + xn2)1 -n/2 fonksiyonu

Üç değişkenli harmonik fonkisyonların örnekleri alınarak aşağıdaki tabloda verilmiştir. Harmonik fonksiyonlar tekillikleri tarafından belirlenirler. Harmonik fonksiyonların tekil noktaları aşağıda elektrostatik terminolojisi kullanılarak "yük" ve "yük yoğunluğu" olarak açıklanmıştır ve böylece karşılık gelen harmonik fonksiyon bu yük dağılımlarından dolayı elektrostatik potansiyeline oranlı olacaktır. Aşağıdaki her fonksiyon bir sabit ile çarpıldığında, döndürüldüğünde ve/veya fonksiyona bir sabit eklendiğinde yine başka bir harmonik fonksiyon verecektir. Her fonksiyonun tersi (burada ters, görüntüler metodu anlamında kullanılmıştır) küresel "ayna"da orijinal tekilliklerin görüntüsü olan tekilliklere sahip başka bir harmonik fonksiyonu verecektir.

Fonksiyon Tekillik
Orijindeki birim nokta yükü
Orijindeki x-yönlü dipol
Tüm z-ekseni üzerinde birim yük yoğunluğunun doğrusu
Negatif z-ekseni üzerinde birim yük yoğunluğunun doğrusu
Tüm z-ekseni üzerinde x-yönlü dipoller doğrusu
Negatif z-ekseni üzerinde x-yönlü dipoller doğrusu

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Açık bir U kümesi üzerindeki harmonik fonksiyonlar kümesi Laplace operatörü Δ'nın çekirdeği olarak düşünülebilir ve bu yüzden R üzerinde bir vektör uzayıdır: Harmonik fonksiyonların toplamları, farkları ve bir katsayıyla çarpımları yine harmonik fonksiyondur.

f eğer U üzerinde harmonikse, o zaman f 'nin bütün kısmi türevleri yine U üzerinde harmoniktir. Laplace operatörü Δ ve kısmi türev operatörü bu fonksiyonlar sınıfında değişmeli olurlar.

Değişik yollarla, harmonik fonksiyonlar holomorf fonksiyonların gerçel analoglarıdır. Bütün harmonik fonksiyonlar analitiktir; yani yerel olarak kuvvet serileri olarak ifade edilebilirler. Bu, Laplasyen'in de büyük bir örneği olduğu eliptik operatörlerin genel bir gerçeğidir.

Yakınsak bir harmonik fonksiyonlar dizisinin düzgün limiti yine harmoniktir. Bu doğrudur çünkü ortalama değer özelliğini sağlayan sürekli herhangi bir fonksiyon harmoniktir. (, 0) × R üzerinde şeklinde tanımlanmış dizi ele alınsın. Bu dizi harmoniktir ve sıfır fonksiyonuna düzgün bir şekilde yakınsar. Bununla birlikte, kısmi türevler sıfır fonksiyonuna (yani sıfır fonksiyonunun türevi olan sıfır fonksiyonuna) düzgün bir şekilde yakınsamaz. Bu örnek, limitin harmonik olduğunu tartışırken ortalama değer özelliğini ve sürekliliği göz önüne almanın önemini göstermektedir.

Karmaşık fonksiyon teorisiyle bağlantıları[değiştir | kaynağı değiştir]

Holomorf herhangi bir fonksiyonun gerçel ve sanal kısmı R2 üzerinde harmonik fonksiyonlar verecektir. Tersine, R2 'deki bir bölgede u gibi harmonik fonksiyonu alıp u 'nun v harmonik eşleniğine götüren ve u+iv 'nin holomorf olduğu bir operatör mevcuttur. v burada gerçel bir sabite kadar iyi tanımlıdır. Bu gerçek uygulamalarda, özellikle Hilbert dönüşümünde iyi bilinen bir gerçektir. Ayrıca, tekil integral operatörleri ile bağlantılı olarak matematiksel analizde de basit bir örnektir. Geometrik olarak, u ve v 'nin, temelde yatan holomorf fonksiyonun sıfırların uzağında dik yörüngeye sahip olmak bağlamında ilişkileri vardır; u ve v 'nin sabit olduğu kontürler birbirlerini dik açı ile keserler. Bu bağlamda, u potansiyel fonksiyon olursa ve v akış fonksiyonu olursa, o zaman u+iv de karmaşık potansiyel olur.

Harmonik fonksiyonların özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Harmonik fonksiyonların bazı önemli özellikleri Laplace denkleminden çıkarılabilir.

Harmonik fonksiyonlar için düzgünlük teoremi[değiştir | kaynağı değiştir]

Harmonik fonksiyonlar sonsuz kere türevlenebilirler. Aslında, harmonik fonksiyonlar gerçel analitiktir.

Maksimum ilkesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Harmonik fonksiyonlar şu maksimum ilkesini sağlarlar: Eğer K, U 'nun tıkız bir kümesiyse, o zaman f 'nin K 'ye olan sınırlaması maksimum ve minimum değerlerini K 'nin sınırı üzerinde alır. U bağlantılı olursa yukarıdaki ifade f 'nin yerel maksimum veya minimuma sahip olamayacağı anlamına gelir (burada f sabit olmayacak şekilde düşünülmüştür). Benzer özellikler altharmonik fonksiyonlar için de gösterilebilir.

Ortalama değer özelliği[değiştir | kaynağı değiştir]

B(x,r), U içinde tamamen yer alan, x merkezli ve r yarıçaplı bir topsa, o zaman f harmonik fonksiyonunun merkezdeki değeri yani f(x), f 'nin topun yüzeyinde aldığı değerlerin ortalama değeriyle verilir. Bu ortalama değer ayrıca f 'nin topun içindeki değerlerinin ortalamasına da eşittir. Başka bir deyişle, n boyutta , birim kürenin yüzey alanı ise

Liouville teoremi[değiştir | kaynağı değiştir]

Eğer harmonik bir f fonksiyonu, alttan veya üstten sınırlı bir şekilde Rn 'de tanımlı ise, o zaman f sabittir (Karmaşık değişkenli fonksiyonların Liouville teoremiyle karşılaştırınız).

Genelleştirmeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Harmonik fonksiyonların genelleştirmelerinden birisi Riemann manifoldları üzerindeki harmonik formlardır ve kohomoloji ile ilgilidir. Ayrıca, vektör değerli harmonik fonksiyonları veya genelleştirilmiş Dirichlet enerji fonksiyonelinin kritik noktaları olan iki Riemann manifoldunun harmonik gönderimlerini de tanımlamak mümkündür (bu harmonik fonksiyonları özel bir durum olarak içerir, Dirichlet ilkesi olarak bilinir). Bu tür harmonik gönderimler minimal yüzeyler teorisinde ortaya çıkmaktadır. Mesela, R 'den bir Riemann manifolduna bir gönderim olan bir eğri, ancak ve ancak jeodeziyse harmonik gönderimdir.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  • L.C. Evans, 1998. Partial Differential Equations. American Mathematical Society.
  • D. Gilbarg, N. Trudinger Elliptic Partial Differential Equations of Second Order. ISBN 3-540-41160-7.
  • Q. Han, F. Lin, 2000, Elliptic Partial Differential Equations, American Mathematical Society

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]