İçeriğe atla

İnsülin benzeri büyüme faktörü 1 reseptörü

Vikipedi, özgür ansiklopedi

İnsülin benzeri büyüme faktörü 1 (IGF-1) reseptörü, insan hücre membranında bulunan bir proteindir. İnsülin benzeri büyüme faktörü 1 (IGF-1) adı verilen bir hormon ve IGF-2 adı verilen ilişkili bir hormon tarafından aktive edilen bir transmembran reseptörüdür. Tirozin kinaz reseptörleri sınıfına aittir. Bu reseptör, moleküler yapı olarak insüline benzeyen bir polipeptit protein hormonu olan IGF-1'in etkilerine aracılık eder. IGF-1 büyümede önemli bir rol oynar ve yetişkinlerde de anabolik etkilere sahiptir, yani iskelet kası ve diğer hedef dokuların hipertrofisini indükleyebilir. IGF-1 reseptöründen yoksun olan fareler, gelişimlerinin sonlarında ölürler ve vücut kütlelerinde çarpıcı bir azalma gösterirler. Bu, reseptörün güçlü büyüme teşvik edici etkisini gösterir.

Yapı

[değiştir | kaynağı değiştir]
IGF-1R yapısının şematik diyagramı

İki alfa alt birimi ve iki beta alt birimi, IGF-1 reseptörünü oluşturur. Hem α hem de β alt birimleri, tek bir mRNA öncüsünden sentezlenir. Bu öncül daha sonra glikozile edilir, proteolitik olarak bölünür ve fonksiyonel bir transmembran αβ zinciri oluşturmak için sistein bağları ile çapraz bağlanır.[1] α zincirleri hücre dışında bulunurken, β alt birimi membranı geçer ve ligand uyarımı sonrası hücre içi sinyal iletiminden sorumludur. IGF-1R'nin moleküler ağırlığı yaklaşık 320 kDa'dur. Alıntı? 30 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Reseptör, çeşitli IGF bağlayıcı proteinlerle birlikte insülin reseptörü ve IGF-2R'den (ve bunların ilgili ligandları IGF-1 ve IGF-2'den) oluşan bir ailenin üyesidir.

IGF-1R ve insülin reseptörünün her ikisi de ATP için bir bağlanma bölgesine sahiptir, bu ATP otofosforilasyon için fosfat sağlamak üzere kullanılır. IGF-1R ve insülin reseptörü arasında %60'lık bir homoloji vardır. Tirozin 1165 ve 1166'nın otofosforilasyon komplekslerinin yapıları, IGF1R kinaz biriminin kristalleri içinde tanımlanmıştır.[2]

Ligand bağlanmasına yanıt olarak α zincirleri, β zincirlerinin tirozin otofosforilasyonunu indükler. Bu olay, hücre tipine özgü olmakla birlikte, genellikle hücrenin hayatta kalmasını ve hücre çoğalmasını destekleyen bir hücre içi sinyal zincirini tetikler.[3][4]

Aile üyeleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

IGF-1 reseptörü de dahil olmak üzere tirozin kinaz reseptörleri bir hücre içinde, belirli proteinler üzerindeki belirli tirozinlere fosfat gruplarının eklenmesini sağlayarak etki ederler. Bu fosfat grubu eklenmesi, "hücre sinyal" kaskadları olarak adlandırılan yolakları indükler. IGF-1 reseptörünün aktivasyonunun olağan sonucu, mitoz geçirebilen hücrelerde hayatta kalma, çoğalma ve iskelet kası ve kalp kası gibi dokularda büyüme (hipertrofi) olur.

Embriyonik gelişim sırasında, IGF-1R yolağı, gelişmekte olan uzuv tomurcukları (limb buds) ile ilgilidir.

IGFR sinyal yolağı, hamilelik ve emzirme döneminde meme dokusunun fizyolojik gelişimi sırasında kritik bir öneme sahiptir. Hamilelik sırasında kanal ve bez dokusunu oluşturan epitel hücrelerinde yoğun bir proliferasyon olur. Sütten kesmenin ardından hücreler apoptoza uğrar ve tüm doku yok edilir. Bu genel süreçte çeşitli büyüme faktörleri ve hormonlar yer alır. IGF-1R'nin hücrelerin bu farklılaşmasında rolü olduğuna ve sütten kesme tamamlanana kadar apoptozu inhibe etmede anahtar bir role sahip olduğu düşünülmektedir.

İşlev

[değiştir | kaynağı değiştir]

İnsülin sinyali

[değiştir | kaynağı değiştir]

IGF-1, en az iki hücre yüzey reseptörüne bağlanır: IGF1 Reseptörü (IGFR) ve insülin reseptörü. IGF-1 reseptörü "fizyolojik" olan reseptör gibi görünmektedir, IGF-1'i insüline bağladığından çok daha yüksek afinitede bağlar.[5] İnsülin reseptörü gibi, IGF-1 reseptörü de bir reseptör tirozin kinazdır, yani belirli tirozinlere bir fosfat molekülünün eklenmesini sağlayarak sinyal oluşturur. IGF-1, insülin reseptörünü, insülinin potensinin yaklaşık 0.1 katı kadar aktive eder. Bu sinyalin bir kısmı, IGF1R/insülin reseptörü heterodimerleri yoluyla da olabilir (karışıklığın nedeni, bağlanma çalışmalarının, IGF1'in insülin reseptörüne insülinden 100 kat daha az seviyede bağlandığını göstermesidir ancak bu, IGF1'in in vivo insülin reseptörünün fosforilasyonunun indüklenmesinde ve hipoglisemideki gerçek gücü ile ilişkili değildir).

Yaşlanma

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dişi farelerde yapılan çalışmalar, hem supraoptik çekirdeğin (SON) hem de paraventriküler çekirdeğin (PVN) normal yaşlanma ile IGF-1R immünoreaktif hücrelerinin yaklaşık üçte birini kaybettiğini göstermiştir. Ayrıca, yaşlı kalorik olarak kısıtlanmış (CR) fareler, yaşlı Al farelere kıyasla benzer sayıda IGF-1R immünoreaktif hücre sayısını korurken, daha yüksek sayıda IGF-1R immünoreaktif olmayan hücre kaybetmiştir. Sonuç olarak, yaşlı CR fareleri, normal yaşlanan farelere kıyasla IGF-1'e karşı artan hipotalamik duyarlılığı yansıtan daha yüksek bir IGF-1R immünoreaktif hücre yüzdesi gösterir.[6][7]

Kraniyosinostoz

[değiştir | kaynağı değiştir]

IGF1R'deki mutasyonlar, kraniyosinostoz ile ilişkilendirilmiştir.[8]

Vücut büyüklüğü

[değiştir | kaynağı değiştir]

IGF-1R'nin küçük köpek ırklarında vücut büyüklüğü üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğu gösterilmiştir.[9] "Amino asit 204'te yüksek oranda korunmuş arjinini histidine dönüştüren chr3:44,706,389'da bir SNP", özellikle küçük vücut boyutuyla ilişkilidir. Bu mutasyonun, reseptörün ligand bağlayıcı hücre dışı alt biriminin sisteinden zengin birimi içinde birkaç hidrojen bağı oluşumunu önlediği tahmin edilmektedir. 13 küçük köpek ırkından dokuzu mutasyonu taşımaktadır ve birçok köpek bu mutasyon için homozigottur." Birkaç küçük ve orta boy ırktaki daha küçük bireylerin de bu mutasyonu taşıdığı gösterilmiştir.

IGF-1R'nin yalnızca bir işlevsel kopyasını taşıyan fareler normal olmakta ancak vücut kütlesinde ~%15'lik bir azalma sergilemektedir. IGF-1R'nin köpeklerde vücut büyüklüğünü düzenlediği de gösterilmiştir. Bu genin mutasyona uğramış bir versiyonu, birkaç küçük köpek ırkında bulunur.[9]

Gen inaktivasyonu/silinmesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Farelerde IGF-1 reseptör geninin silinmesi erken embriyonik gelişim sırasında ölümle sonuçlanır ve bu nedenle büyüme hormonu (GH) duyarsızlığı (Laron sendromu) durumundan farklı olarak IGF-1 duyarsızlığı insan popülasyonunda gözlenmez.[10]

Klinik önemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kanser

[değiştir | kaynağı değiştir]

IGF-1R'nin meme, prostat ve akciğer kanseri dahil olmak üzere bazı kanserlerde rolü vurgulanmıştır.[11][12] Bazı durumlarda anti-apoptotik özellikleri, kanserli hücrelerin kemoterapötik ilaçların veya radyoterapinin sitotoksik özelliklerine direnç kazanmasına neden olur. Erlotinib gibi EGFR inhibitörlerinin kullanıldığı meme kanserinde IGF-1R, bir heterodimerin yarısını oluşturarak direnç kazandırır. Bu işlem, EGFR ve IGF-1R arasında bir "crosstalk" olarak adlandırılır. Ayrıca meme kanseri ile vaskülarizasyonu indükleme yeteneği kazandırması ve bu sayede orijinal tümörün metastatik potansiyelini artırması yoluyla ilişkilendirilmiştir.

Artan IGF-1R seviyeleri, primer ve metastatik prostat kanseri hastalarının çoğunda gösterilmiştir.[13] Prostat kanseri hücreleri androjen bağımsızlığına ilerlediğinde, hayatta kalmak ve büyümek için IGF-1R sinyalinin gerekli olduğu gösterilmiştir.[14] Ek olarak, ilerlemiş hastalığı taklit eden ölümsüzleşmiş prostat kanseri hücreleri, IGF-1R ligandı IGF-1 ile tedavi edildiğinde, hücreler daha motil hale gelir.[15] IGF reseptör ailesinin üyeleri ve bunların ligandlarının da köpeklerin meme tümörlerinin karsinogenezinde rol oynadığı görülmüştür.[16][17] IGF1R, TCGA verilerinin analizine dayalı olarak çeşitli kanser türlerinde amplifiye olmuştur ve gen amplifikasyonu kanserde IGF1R'nin aşırı ekspresyonu için bir mekanizma olabilir.[18]

İnhibitörleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

IGF-1R ve insülin reseptörünün (IR) yapılarının, özellikle ATP bağlanma bölgesi ve tirozin kinaz bölgelerindeki benzerliğinden dolayı, seçici IGF-1R inhibitörlerinin sentezlenmesi zordur. Mevcut araştırmalarda öne çıkan üç ana inhibitör sınıfı şunlardır:

  1. AG538[19] ve AG1024 gibi tirfostinler. Bunlar erken klinik öncesi testlerdedir. QSAR çalışmalarında açıklandığı gibi EGFR'de kullanıldıklarında ATP ile kompetitif olsalar da, ATP ile kompetisyona girdikleri düşünülmemektedir. Bunlar, IR'ye göre IGF-1R'ye karşı bir miktar daha fazla seçicilik gösterir.
  2. Novartis tarafından bulunmuş ve IR'ye göre IGF-1R'ye çok daha fazla (100 kat) seçicilik gösteren NVP-AEW541 gibi pirolo(2,3-d)-pirimidin türevleri.[20]
  3. Monoklonal antikorlar, bu sınıf muhtemelen en spesifik ve umut verici terapötik bileşiklere sahiptir. Şu anda denemelerden geçenler arasında figitumumab yer alıyor.

Etkileşimler

[değiştir | kaynağı değiştir]

İnsülin benzeri büyüme faktörü 1 reseptörünün aşağıdakilerle etkileşime girdiği gösterilmiştir:

Düzenlenmesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

IGF1R'nin microRNA miR-7 tarafından negatif olarak düzenlendiğini gösteren kanıtlar vardır.[37]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "The IGF axis in the development and progression of prostate cancer". Recent Research Developments in Cancer: 437-462. 2001. ISBN 81-7895-002-2. 
  2. ^ "Identifying three-dimensional structures of autophosphorylation complexes in crystals of protein kinases". Science Signaling. 8 (405): rs13. December 2015. doi:10.1126/scisignal.aaa6711. PMC 4766099 $2. PMID 26628682. 
  3. ^ "Insulin-like growth factors and their binding proteins: biological actions". Endocrine Reviews. 16 (1): 3-34. February 1995. doi:10.1210/edrv-16-1-3. PMID 7758431. 
  4. ^ "Molecular and cellular aspects of the insulin-like growth factor I receptor". Endocrine Reviews. 16 (2): 143-63. April 1995. doi:10.1210/edrv-16-2-143. PMID 7540132. 
  5. ^ "Insulin-like growth factor - oestradiol crosstalk and mammary gland tumourigenesis" (PDF). Biochimica et Biophysica Acta (BBA) - Reviews on Cancer. 1836 (2): 345-53. December 2013. doi:10.1016/j.bbcan.2013.10.005. PMID 24189571. 2 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  6. ^ "Insulin-like growth factor-1 receptor immunoreactive cells are selectively maintained in the paraventricular hypothalamus of calorically restricted mice". International Journal of Developmental Neuroscience. 25 (1): 23-8. February 2007. doi:10.1016/j.ijdevneu.2006.11.004. PMID 17194562. 
  7. ^ "Age-dependent loss of insulin-like growth factor-1 receptor immunoreactive cells in the supraoptic hypothalamus is reduced in calorically restricted mice". International Journal of Developmental Neuroscience. 24 (7): 431-6. November 2006. doi:10.1016/j.ijdevneu.2006.08.008. PMID 17034982. 
  8. ^ "IGF1R variants associated with isolated single suture craniosynostosis". American Journal of Medical Genetics. Part A. 155A (1): 91-7. January 2011. doi:10.1002/ajmg.a.33781. PMC 3059230 $2. PMID 21204214. 
  9. ^ a b "The insulin-like growth factor 1 receptor (IGF1R) contributes to reduced size in dogs". Mammalian Genome. 23 (11–12): 780-90. December 2012. doi:10.1007/s00335-012-9417-z. PMC 3511640 $2. PMID 22903739. 
  10. ^ Diseases of the Breast. Lippincott Williams & Wilkins. 28 Mart 2012. ss. 88-. ISBN 978-1-4511-4870-1. 1 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  11. ^ "The insulin-like growth factor-I receptor kinase inhibitor, NVP-ADW742, sensitizes small cell lung cancer cell lines to the effects of chemotherapy". Clinical Cancer Research. 11 (4): 1563-71. February 2005. doi:10.1158/1078-0432.CCR-04-1544. PMID 15746061. 
  12. ^ "Insulin-like growth factor-I receptor signalling and acquired resistance to gefitinib (ZD1839; Iressa) in human breast and prostate cancer cells". Endocrine-Related Cancer. 11 (4): 793-814. December 2004. doi:10.1677/erc.1.00799. PMID 15613453. 
  13. ^ "Expression of the type 1 insulin-like growth factor receptor is up-regulated in primary prostate cancer and commonly persists in metastatic disease". Cancer Research. 62 (10): 2942-50. May 2002. PMID 12019176. 
  14. ^ "Increased insulin-like growth factor I receptor expression and signaling are components of androgen-independent progression in a lineage-derived prostate cancer progression model". Cancer Research. 64 (23): 8620-9. December 2004. doi:10.1158/0008-5472.CAN-04-2446. PMID 15574769. 
  15. ^ "RhoC GTPase is required for PC-3 prostate cancer cell invasion but not motility". Oncogene. 25 (16): 2285-96. April 2006. doi:10.1038/sj.onc.1209260. PMID 16314838. 
  16. ^ "Insulin receptor is expressed in normal canine mammary gland and benign adenomas but decreased in metastatic canine mammary carcinomas similar to human breast cancer". Veterinary and Comparative Oncology. 8 (4): 293-301. December 2010. doi:10.1111/j.1476-5829.2009.00232.x. PMID 21062411. 
  17. ^ "Metastatic canine mammary carcinomas can be identified by a gene expression profile that partly overlaps with human breast cancer profiles". BMC Cancer. 10: 618. November 2010. doi:10.1186/1471-2407-10-618. PMC 2994823 $2. PMID 21062462. 
  18. ^ "Identification of druggable cancer driver genes amplified across TCGA datasets". PLOS ONE. 9 (5): e98293. 2014. doi:10.1371/journal.pone.0098293. PMC 4038530 $2. PMID 24874471. 
  19. ^ "Substrate competitive inhibitors of IGF-1 receptor kinase". Biochemistry. 39 (51): 15705-12. December 2000. doi:10.1021/bi001516y. PMID 11123895. 
  20. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  21. ^ Taya, S.; Inagaki, N.; Sengiku, H.; Makino, H.; Iwamatsu, A.; Urakawa, I.; Nagao, K.; Kataoka, S.; Kaibuchi, K. (26 Kasım 2001). "Direct interaction of insulin-like growth factor-1 receptor with leukemia-associated RhoGEF". The Journal of Cell Biology. 155 (5): 809-820. doi:10.1083/jcb.200106139. ISSN 0021-9525. PMC 2150867 $2. PMID 11724822. 1 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  22. ^ Arbet-Engels, C.; Tartare-Deckert, S.; Eckhart, W. (26 Şubat 1999). "C-terminal Src kinase associates with ligand-stimulated insulin-like growth factor-I receptor". The Journal of Biological Chemistry. 274 (9): 5422-5428. doi:10.1074/jbc.274.9.5422. ISSN 0021-9258. PMID 10026153. 1 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  23. ^ a b c Sehat, Bita; Andersson, Sandra; Girnita, Leonard; Larsson, Olle (15 Temmuz 2008). "Identification of c-Cbl as a new ligase for insulin-like growth factor-I receptor with distinct roles from Mdm2 in receptor ubiquitination and endocytosis". Cancer Research. 68 (14): 5669-5677. doi:10.1158/0008-5472.CAN-07-6364. ISSN 1538-7445. PMID 18632619. 1 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  24. ^ Rotem-Yehudar, R.; Galperin, E.; Horowitz, M. (31 Ağustos 2001). "Association of insulin-like growth factor 1 receptor with EHD1 and SNAP29". The Journal of Biological Chemistry. 276 (35): 33054-33060. doi:10.1074/jbc.M009913200. ISSN 0021-9258. PMID 11423532. 1 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  25. ^ a b Vecchione, Andrea; Marchese, Adriano; Henry, Pauline; Rotin, Daniela; Morrione, Andrea (Mayıs 2003). "The Grb10/Nedd4 complex regulates ligand-induced ubiquitination and stability of the insulin-like growth factor I receptor". Molecular and Cellular Biology. 23 (9): 3363-3372. doi:10.1128/MCB.23.9.3363-3372.2003. ISSN 0270-7306. PMC 153198 $2. PMID 12697834. 2 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  26. ^ a b c Dey, B. R.; Frick, K.; Lopaczynski, W.; Nissley, S. P.; Furlanetto, R. W. (Haziran 1996). "Evidence for the direct interaction of the insulin-like growth factor I receptor with IRS-1, Shc, and Grb10". Molecular Endocrinology (Baltimore, Md.). 10 (6): 631-641. doi:10.1210/mend.10.6.8776723. ISSN 0888-8809. PMID 8776723. 2 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  27. ^ He, W.; Rose, D. W.; Olefsky, J. M.; Gustafson, T. A. (20 Mart 1998). "Grb10 interacts differentially with the insulin receptor, insulin-like growth factor I receptor, and epidermal growth factor receptor via the Grb10 Src homology 2 (SH2) domain and a second novel domain located between the pleckstrin homology and SH2 domains". The Journal of Biological Chemistry. 273 (12): 6860-6867. doi:10.1074/jbc.273.12.6860. ISSN 0021-9258. PMID 9506989. 2 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  28. ^ Morrione, A.; Valentinis, B.; Li, S.; Ooi, J. Y.; Margolis, B.; Baserga, R. (15 Temmuz 1996). "Grb10: A new substrate of the insulin-like growth factor I receptor". Cancer Research. 56 (14): 3165-3167. ISSN 0008-5472. PMID 8764099. 2 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  29. ^ a b Tartare-Deckert, S.; Sawka-Verhelle, D.; Murdaca, J.; Van Obberghen, E. (6 Ekim 1995). "Evidence for a differential interaction of SHC and the insulin receptor substrate-1 (IRS-1) with the insulin-like growth factor-I (IGF-I) receptor in the yeast two-hybrid system". The Journal of Biological Chemistry. 270 (40): 23456-23460. doi:10.1074/jbc.270.40.23456. ISSN 0021-9258. PMID 7559507. 2 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  30. ^ a b Mañes, S.; Mira, E.; Gómez-Mouton, C.; Zhao, Z. J.; Lacalle, R. A.; Martínez-A, C. (Nisan 1999). "Concerted activity of tyrosine phosphatase SHP-2 and focal adhesion kinase in regulation of cell motility". Molecular and Cellular Biology. 19 (4): 3125-3135. doi:10.1128/MCB.19.4.3125. ISSN 0270-7306. PMC 84106 $2. PMID 10082579. 1 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  31. ^ Mothe, I.; Delahaye, L.; Filloux, C.; Pons, S.; White, M. F.; Van Obberghen, E. (Aralık 1997). "Interaction of wild type and dominant-negative p55PIK regulatory subunit of phosphatidylinositol 3-kinase with insulin-like growth factor-1 signaling proteins". Molecular Endocrinology (Baltimore, Md.). 11 (13): 1911-1923. doi:10.1210/mend.11.13.0029. ISSN 0888-8809. PMID 9415396. 1 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  32. ^ a b Seely, B. L.; Reichart, D. R.; Staubs, P. A.; Jhun, B. H.; Hsu, D.; Maegawa, H.; Milarski, K. L.; Saltiel, A. R.; Olefsky, J. M. (11 Ağustos 1995). "Localization of the insulin-like growth factor I receptor binding sites for the SH2 domain proteins p85, Syp, and GTPase activating protein". The Journal of Biological Chemistry. 270 (32): 19151-19157. doi:10.1074/jbc.270.32.19151. ISSN 0021-9258. PMID 7642582. 1 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  33. ^ Santen, R. J.; Song, R. X.; Zhang, Z.; Kumar, R.; Jeng, M.-H.; Masamura, A.; Lawrence, J.; Berstein, L.; Yue, W. (Temmuz 2005). "Long-term estradiol deprivation in breast cancer cells up-regulates growth factor signaling and enhances estrogen sensitivity". Endocrine-Related Cancer. 12 Suppl 1: S61-73. doi:10.1677/erc.1.01018. ISSN 1351-0088. PMID 16113100. 1 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  34. ^ Dey, B. R.; Spence, S. L.; Nissley, P.; Furlanetto, R. W. (11 Eylül 1998). "Interaction of human suppressor of cytokine signaling (SOCS)-2 with the insulin-like growth factor-I receptor". The Journal of Biological Chemistry. 273 (37): 24095-24101. doi:10.1074/jbc.273.37.24095. ISSN 0021-9258. PMID 9727029. 1 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  35. ^ Dey, B. R.; Furlanetto, R. W.; Nissley, P. (11 Kasım 2000). "Suppressor of cytokine signaling (SOCS)-3 protein interacts with the insulin-like growth factor-I receptor". Biochemical and Biophysical Research Communications. 278 (1): 38-43. doi:10.1006/bbrc.2000.3762. ISSN 0006-291X. PMID 11071852. 1 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2022. 
  36. ^ Craparo, A.; Freund, R.; Gustafson, T. A. (25 Nisan 1997). "14-3-3 (epsilon) interacts with the insulin-like growth factor I receptor and insulin receptor substrate I in a phosphoserine-dependent manner". The Journal of Biological Chemistry. 272 (17): 11663-11669. doi:10.1074/jbc.272.17.11663. ISSN 0021-9258. PMID 9111084. 2 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2022. 
  37. ^ "MicroRNA-7 targets IGF1R (insulin-like growth factor 1 receptor) in tongue squamous cell carcinoma cells". The Biochemical Journal. 432 (1): 199-205. November 2010. doi:10.1042/BJ20100859. PMC 3130335 $2. PMID 20819078. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İnsülin_benzeri_büyüme_faktörü_1_reseptörü&oldid=33317738" sayfasından alınmıştır