Çin Halk Kurtuluş Ordusu Hava Kuvvetleri

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Çin Halk Kurtuluş Ordusu Hava Kuvvetleri
中国人民解放军空军
Zhōngguó Rénmín Jiěfàngjūn Kōngjūn
Etkin11 Kasım 1949
Ülke Çin
Bağlılık Çin Komünist Partisi[1]
Sınıfı Çin Halk Kurtuluş Ordusu
TipiHava kuvvetleri
Büyüklük395.000 aktif personel (2020)[2]
>3.370 uçak (2020)[3]
MerkezPekin
SavaşlarıKore Savaşı
Vietnam Savaşı
Çin-Vietnam Savaşı
WebsiteÇin Halk Kurtuluş Ordusu Hava Kuvvetleri
Komutanlar
KomutanOrgeneral Chang Dingqiu
Siyasi KomiserOrgeneral Guo Puxiao
Kurmay BaşkanıKorgeneral Yu Qingjiang
Nişanlar
Madalyon
Bayrak
Kol rozeti
Hava Araçları
SaldırıXian JH-7
BombardımanJH-7,Xian H-6
Elektronik
savaş		Tupolev Tu-154, Shaanxi Y-8, Shaanxi Y-9
AvcıÇengdu J-7 Şenyang J-8 Çengdu J-10 Şenyang J-11 Şenyang J-16 Çengdu J-20 Suhoy SU-27 Suhoy SU-30MKK Suhoy SU-35
HelikopterSA321 Harbin Z-9
Saldırı helikopteriHarbin Z-19
Çok maksatlı helikopterHarbin Z-20
ÖnlemeŞenyang J-8
EğitimHongdu JL-10 Hongdu JL-8 Guizhou JL-9
NakliyeXian Y-20 Şensi Y-9 Şensi Y-8 Xian Y-7 İlyuşin İL-76
Çengdu J-20, Airshow China 2016'da
Su-30MKK

Halk Kurtuluş Ordusu Hava Kuvvetleri (PLAAF; Çince: 中国人民解放军空军; pinyin: Zhōngguó Rénmín Jiěfàngjūn Kōngjūn), Çin Hava Kuvvetleri (中国空军) veya Halk Hava Kuvvetleri (人民空军) olarak da bilinir, Çin Halk Cumhuriyeti'nin düzenli silahlı kuvvetleri olan Halk Kurtuluş Ordusu'nun hava koludur. PLAAF resmi olarak 11 Kasım 1949 tarihinde kurulmuştur ve havacılık, uçaksavar topçusu, karadan havaya füzeler (SAM), radar ve Hava İndirme Kolordusu olmak üzere 5 koldan oluşmaktadır.[4]

PLAAF, Çin Hava Kuvvetleri olarak bilindiği 1920'li yıllara kadar uzanan bir geçmişe sahiptir. Kore Savaşı sırasında PLAAF, Kuzey Kore üzerinde hava üstünlüğü elde edilmesinde ve kara kuvvetlerinin desteklenmesinde önemli bir rol oynamıştır. 1960'larda ve 1970'lerde PLAAF, MiG-21 gibi gelişmiş uçakların satın alınması ve Shenyang J-8 gibi yerli avcı uçaklarının tanıtılmasıyla modernizasyon ve genişleme sürecinden geçti. 1980'lerde ve 1990'larda PLAAF, Su-27 gibi gelişmiş uçakların satın alınması ve J-10 ve J-11 gibi yeni uçakların tanıtılmasıyla daha fazla modernizasyon ve genişleme sürecinden geçmiştir.

PLAAF'ın organizasyonundaki değişikliklerin ardından 1990'lardaki modernizasyon programları ve 21. yüzyılda artan teknoloji gelişimi, Çin'in ilk beşinci nesil uçağı olan J-20 stealth çok amaçlı avcı uçağını yarattı.

Son yıllarda PLAAF, kabiliyetlerini geliştirmek amacıyla genişleme ve modernizasyon sürecine devam etmektedir. Buna Su-35 ve J-10 gibi gelişmiş uçakların satın alınmasının yanı sıra J-31 gibi yerli uçakların geliştirilmesi de dahildir. PLAAF ayrıca PL-10 ve PL-15 füzelerinin geliştirilmesi ile havadan havaya ve havadan karaya füzeler alanında da önemli ilerlemeler kaydetmiştir.[5] PLAAF savaş kabiliyetlerinin yanı sıra afet yardımı ve insani yardım operasyonlarında da önemli bir rol oynamaktadır. 2014 yılı itibarı ile 398.000 personeli ile[6][7] Asya'nın en büyük hava kuvvetleridir.

Envanter[değiştir | kaynağı değiştir]

Çin Halk Kurtuluş Ordusu Hava Kuvvetleri'ne ait bir Chengdu J-10 uçağı.
Uçak Ülke Tür Varyant Sayı
Savaş uçağı
Xian H-6  Çin Stratejik bombardıman 120[8]
Xian JH-7  Çin Avcı bombardıman 216[9]
Chengdu J-7  Çin Avcı 388[8]
Suhoy Su-30  Rusya Hava üstünlüğü Su-30MKK 76[10]
Suhoy Su-27  Rusya Hava üstünlüğü Su-27UBK 32[11]
Suhoy Su-35  Rusya Hava üstünlüğü 24[12]
Shenyang J-8  Çin Önleme 96[8]
Chengdu J-10  Çin Çok rollü 500+[13]
Shenyang J-11  Çin Hava üstünlüğü 346[8]
Shenyang J-16  Çin Hava üstünlüğü 128+[14]
Chengdu J-20  Çin Hayalet hava üstünlüğü 50+[11]
AWACS
İlyuşin İl-76  Sovyetler Birliği /  Çin AEW KJ-2000 4[8]
Shaanxi Y-8  Çin AEW KJ-200 7[8]
Shaanxi Y-9  Çin AEW KJ-500 9[8]
Keşif
Challenger 850  Kanada Sinyal istihbarat 5[8]
Elektronik uçak
Shaanxi Y-8  Çin Elektronik sinyal kesme Y-8EW 16[8]
Antonov An-30  Sovyetler Birliği Elektronik savaş 3[8]
Tupolev Tu-154  Sovyetler Birliği Elektronik savaş 8[8]
Deniz devriye
Boeing 737  ABD Devriye / ulaştırma 2[8]
Tanker
İlyuşin İl-78  Sovyetler Birliği Havadan yakıt ikmali İl-78MP 3[8]
Xian H-6  Çin Havadan yakıt ikmali Y-6U 10[15]
Nakliye uçağı
Xian Y-7  Çin Ulaştırma 43[8]
Xian Y-20  Çin Stratejik nakliye 48[8]
Xian MA60  Çin Ulaştırma 9[8]
Shaanxi Y-8  Çin Ulaştırma 60[8]
Shaanxi Y-9  Çin Ulaştırma 9[8]
İlyuşin İl-76  Sovyetler Birliği Stratejik nakliye 23[8]
Tupolev Tu-154  Sovyetler Birliği Ulaştırma 2[8]
Helikopter
Mil Mi-8  Sovyetler Birliği Nakliye Mi-8/17/171 16[8]
Harbin Z-9  Çin Nakliye / arama ve kurtarma 20[8]
Changhe Z-8  Çin Ulaştırma / nakliye 34[8]
Guimbal Cabri G2  Fransa Eğitim 2[8]
Eğitim uçağı
Xian Y-7  Çin Çok motorlu eğitim 13[8]
Chengdu J-7  Çin Dönüşümlü eğitim JJ-7 35[8]
Hongdu JL-8  Çin /  Pakistan Jet eğitim K-8 190+[8]
Hongdu L-15  Çin Jet eğitim 82[8]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "The PLA Oath" (PDF). Şubat 2009. 9 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Şubat 2017. I am a member of the People's Liberation Army. I promise that I will follow the leadership of the Communist Party of China... 
  2. ^ International Institute for Strategic Studies: The Military Balance 2020, s. 264.
  3. ^ International Institute for Strategic Studies: The Military Balance 2020, s. 265.
  4. ^ "空军司令部的组建 - 中国空军网". web.archive.org. 11 Temmuz 2016. 11 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2022. 
  5. ^ "Meet the New PLAAF". Air & Space Forces Magazine (İngilizce). 21 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2022. 
  6. ^ International Institute for Strategic Studies: The Military Balance 2014, s. 236
  7. ^ Hacket, IISS 2010, pg 403-404.
  8. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab "World Air Forces 2019". Flightglobal Insight. 2019. 23 January 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2020. 
  9. ^ 中国空军三代战机数量已超欧洲总和 完全碾压日韩 20 Haziran 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Sina Military Report (Çince) 25 Şubat 2020 tarihinde erişilmiştir.
  10. ^ "Archived copy". 11 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2020. 
  11. ^ a b International, Institute For Strategic Studies (10 Eylül 2019). "The Military Balance 1975-1976". doi:10.4324/9780429312809. 
  12. ^ bmpd (2 Aralık 2017). "Китай получил уже 14 истребителей Су-35". 29 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2020. 
  13. ^ New J-10C's entered service, J-10 variants have an amount over 400 19 Ekim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. sina.com] Sina Military Report (Çince) 25 Şubat 2020 tarihinde erişilmiştir.
  14. ^ "Images reveal China's J-16 jets stepping up introduction into service". 
  15. ^ HY-6U Tanker GlobalSecurity.org 10 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved Date: 04/04/2014

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Çin_Halk_Kurtuluş_Ordusu_Hava_Kuvvetleri&oldid=30809685" sayfasından alınmıştır