Ta-Nehisi Coates

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ta-Nehisi Coates
Coates'in sahnede takım elbise ile fotoğrafı
Virginia Üniversitesi'nin 2015 Topluluğu Martin Luther King, Jr. 2015 Kutlamasında açılış konuşmasını yapan Coates
DoğumTa-Nehisi Paul Coates
30 Eylül 1975 (48 yaşında)
Baltimore, Maryland, ABD
EğitimHoward University
Meslek
  • Yazar
  • Gazeteci
EvlilikKenyatta Matthews
Çocuk(lar)1
Ebeveyn(ler)Cheryl Lynn Coates (née Waters)
William Paul Coates
Ödüller

Ta-Nehisi Paul Coates [1] (/ˌtɑːnəˈhɑːsi/ TAH-nə-HAH-see ;[2] d. 30 Eylül 1975 ) [3] Amerikalı yazar ve gazetecidir. The Atlantic'te ulusal muhabir olarak çalıştığı süre boyunca, özellikle Afrikalı Amerikalılar ve beyaz üstünlüğü ile ilgili kültürel, sosyal ve politik konular hakkında yazmış ve geniş bir okuyucu kitlesi kazanmıştır.[4][5]

CoatesThe Village Voice, Washington City Paper ve Time için de çalışmıştır. The New York Times Magazine, The Washington Post, The Washington Monthly, O: the Oprah Magazine ve diğer yayıncılara katkıda bulunmuştur.

Kurgusal olmayan üç kitap yayımladı: The Beautiful Struggle, Dünyayla Benim Aramda (kitap) ve We Were Eight Years in Power: An American Tragedy.[6] Dünyayla Benim Aramda Kurgusal Olmayan kitap dalında 2015 Ulusal Kitap Ödülü'nü kazandı.[7][8][9] Ayrıca Marvel Comics için bir Kara Panter serisi ve bir Kaptan Amerika serisi yazmıştır.[10] İlk romanı The Water Dancer 2019'da yayınlandı.

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Coates Baltimore, Maryland'de doğdu. Babası William Paul Coates,[11] Vietnam Savaşı gazisi, eski Kara Panter, yayıncı ve kütüphaneciydi. Annesi Cheryl Lynn Coates (kızlık soyadı Waters) bir öğretmendi.[12] Coates'in babası, Afro-Amerikan kitaplarında uzmanlaşmış yayıncılık şirketi olan Black Classic Press'i kurdu ve yönetti. Şirket başlangıçta Kara Kitap adlı bir Kara kitapçı işleten George Jackson Hapishane Hareketi (GJPM) adlı tabandan bir örgütten doğdu. Daha sonra, Coates ailesinin evinin bodrum katında bir masa üstü matbaa ile Black Classic Press kuruldu.[2][13]

Coates'in babasının dört kadından beşi erkek, ikisi kız olmak üzere yedi çocuğu oldu. Babasının ilk karısının üç çocuğu, Coates'in annesinin iki oğlu ve diğer iki kadının da birer çocuğu oldu. Çocuklar birbirine sıkı sıkıya bağlı bir ailede büyüdü. Çoğu annesiyle ve bazen de babasıyla yaşıyordu. Coates, yetiştirilme tarzının tamamı boyunca babasıyla birlikte yaşadığını [2][14] ve ailede, önemli kapsayıcı odak noktasının çocukları aileye dayalı değerlerle, yaşlılara saygılı ve topluma katkı sağlama olarak yetiştirilmek olduğunu söyledi. Bu büyüdüğü toplulukta yaygın olan bir aile yaklaşımıydı.[2] Coates, crack salgını sırasında Baltimore'un [14] Mondawmin semtinde büyüdü.[2]

Coates'in edebiyata olan ilgisi, küçük yaşlardayken annesinin kötü davranışlarına yanıt olarak ondan denemeler yazmasını istemesiyle başladı.[15] Babasının Black Classic Press ile çalışması büyük bir etki yarattı. Coates, babasının yayınladığı kitapların çoğunu okuduğunu belirtir.[2]

Coates, Woodlawn Lisesi'nden mezun olmadan önce William H. Lemmel Ortaokulu ve Baltimore Politeknik Enstitüsü dahil Baltimore bölgesindeki bir dizi okula gitti.[16][17] Howard Üniversitesi'ne girdi ve beş yıl sonra gazetecilik kariyerine başlamak amacıyla okuldan ayrıldı. Ailesinin üniversite mezunu olmayan tek çocuğudur.[14][18] 2014 yılının ortalarında Fransa'nın Paris kentinde bir yazarlık bursuna hazırlanmak için Middlebury College'da yoğun bir Fransızca programına katıldı.[19]

2010 Brooklyn Kitap Festivali'nde Coates

Gazetecilik[değiştir | kaynağı değiştir]

Coates'in ilk gazetecilik işi The Washington City Paper'da muhabirlikti. Burada editörü David Carr'dı.[20] 2000'den 2007'ye kadar Philadelphia Weekly, The Village Voice ve Time gibi çeşitli yayınlarda gazeteci olarak çalıştı.[20] The Atlantic için Bill Cosby ve muhafazakarlık hakkındaki ilk makalesi "Beyaz Adama Nasıl Kaybettik", kariyerinde yeni, daha başarılı ve istikrarlı bir aşama başlattı.[21] Makalesiyle popüler, etkili ve yüksek düzeyde topluluk katılımına sahip bir blog olan The Atlantic için yazmaya başladı.[20]

Ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 2012: Görüş ve Analiz Gazeteciliği için Hillman Ödülü [17]
  • 2013: "Fear of a Black President" için Denemeler ve Eleştiri alanında Ulusal Dergi Ödülü [22]
  • 2014: "The Case for Reparations" için Yorum alanındaGeorge Polk Ödülü [23]
  • 2015: Harriet Beecher Stowe Center "The Case for Reparations" için Sosyal Adaleti Geliştirmek alanında Yazma Ödülü [24]
  • 2015: Paris'teki Amerikan Kütüphanesi Ziyaret Bursu [25]
  • 2015: Between the World and Me için Kurgusal Olmayan Ulusal Kitap Ödülü [7]
  • 2015: John D. ve Catherine T. MacArthur Vakfı Üyesi [26]
  • 2015: Between the World and Me için Kurgusal Olmayan Kirkus Ödülü [27]
  • 2018: We Were Eight Years in Power [28] için Kurgu Dışı Dalında Dayton Edebiyat Barış Ödülü
  • 2018: Black Panther: World of Wakanda için En İyi Sınırlı Dizi dalında Eisner Ödülü (Roxane Gay ve Alitha E. Martinez ile birlikte) [29]
  • 2020: The Water Dancer için British Fantasy Society Sydney J. Bounds Ödülü

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Monograflar[değiştir | kaynağı değiştir]

Çizgi roman[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Kara Panter cilt. 6 #1–18, #166–172 (2016–2018)
    • Ayaklarımızın Altındaki Ulus 1. Kitap (TPB, 144 sayfa, 2016,1-3029-0053-6 )
    • Ayaklarımızın Altındaki Ulus 2. Kitap (TPB, 144 sayfa, 2017,1-3029-0054-4 )
    • Ayaklarımızın Altındaki Ulus 3. Kitap (TPB, 144 sayfa, 2017,1-3029-0191-5 )
    • Yeni Dünyanın Yenilmezleri 1. Kitap (TPB, 144 sayfa, 2017,1-3029-0649-6 )
    • Yeni Dünyanın Yenilmezleri 2. Kitap (TPB, 136 sayfa, 2018,1-3029-0988-6 )
  • Kara Panter cilt. 7, #1–25 (2018–2021)
    • Intergalactic Empire of Wakanda Part 1 (TPB, 136 sayfa, 2019,1-3029-1293-3 )
    • Intergalactic Empire of Wakanda Part 2 (TPB, 136 sayfa, 2019,1-3029-1294-1 )
    • Intergalactic Empire of Wakanda Part 3 (TPB, 136 sayfa, 2020,1-3029-1446-4 )
    • Intergalactic Empire of Wakanda Part 4 (TPB, 176 sayfa, 2021,1-3029-2110-X )
  • Kara Panter: Wakanda Dünyası # 1–6 (2016) (Roxane Gay, Yona Harvey ile)
    • cilt 1: Gece Yarısı Meleklerinin Şafağı (TPB, 144 sayfa, 2017,1-3029-0650-X )
  • Kara Panter ve Ekip # 1–6 (2017) (Yona Harvey ile)
  • Kaptan Amerika cilt. 9 #1–30 (2018–2021)
  • Ücretsiz Çizgi Roman Günü Cilt 2018 Yenilmezler

Seçilmiş makaleler[değiştir | kaynağı değiştir]

Kurgu[değiştir | kaynağı değiştir]

Kısa kurgu[değiştir | kaynağı değiştir]

Multimedya[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Coates, Ta-Nehisi Paul (1 Şubat 2007). "Is Obama Black Enough?". Time. 4 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2016. 
  2. ^ a b c d e f Gross (18 Şubat 2009). "Ta-Nehisi Coates' 'Unlikely Road to Manhood'". Fresh Air. NPR. 3 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2015. The name derives from the Egyptian name of Nubia, nḥsy, for which the vowels are unknown. 
  3. ^ Coates (2 Temmuz 2015). "Brief But Spectacular: Ta-Nehisi Coates". PBS Newshour. 4 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2015. 
  4. ^ Fortin, Jacey (July 20, 2018), "Ta-Nehisi Coates Is Leaving The Atlantic" 30 Ocak 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The New York Times.
  5. ^ "Ta-Nehisi Coates". The Dig at Howard University (İngilizce). 18 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2023. 
  6. ^ "Ta-Nehisi Coates' 'Beautiful Struggle' to Manhood". NPR. 18 Şubat 2009. 26 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2014.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  7. ^ a b "2015 National Book Awards". National Book Foundation. 24 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2015. 
  8. ^ Alter (19 Kasım 2015). "Ta-Nehisi Coates Wins National Book Award". The New York Times. 20 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2015. 
  9. ^ 2016 Book Awards Short List 9 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Phi Beta Kappa Society.
  10. ^ Gustines (22 Eylül 2015). "Ta-Nehisi Coates to Write Black Panther Comic for Marvel". The New York Times. 22 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2015. 
  11. ^ Coates (23 Kasım 2013). "In Defense of a Loaded Word". The New York Times. 5 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2015. 
  12. ^ Bodenner (26 Temmuz 2015). "Between the World and Me Book Club: Your Critical Thoughts". The Atlantic. 9 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2015. 
  13. ^ "Returning to Glory: Ta-Nehisi's Story". The Daddy Shift: How Stay-at-Home Dads, Breadwinning Moms, and Shared Parenting Are Transforming the American Family. Boston: Beacon Press. 2009. ISBN 978-0-807-09737-3. OCLC 436443245. Erişim tarihi: 1 Eylül 2015. 
  14. ^ a b c Pride (4 Haziran 2008). "Manning Up: The Coates Family's Beautiful Struggle in Word and Deed". Baltimore City Paper. 6 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2015. 
  15. ^ "One on 1 Profile: Writer Ta-Nehisi Coates Takes the Next Big Step in His Career". NY1. 9 Haziran 2014. 11 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2014. 
  16. ^ The Beautiful Struggle. Spiegel & Grau. 2008. ISBN 978-0-385-52036-2. OCLC 190784908.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  17. ^ a b M. Owens (29 Ocak 2015). "Baltimore-born Ta-Nehisi Coates makes his case". The Baltimore Sun. 18 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2015. 
  18. ^ "The guest list". Vibe: 50. November 2004. [ölü/kırık bağlantı]
  19. ^ Jefferson (24 Ağustos 2014). "Ta-Nehisi Coates Presents "Case For Reparations" At City Club of Cleveland". Anisfield-Wolf Book Award. 21 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2015. 
  20. ^ a b c "Fear of a Black Pundit: Ta-Nehisi Coates raises his voice in American media". New York Observer. 5 Mart 2013. 6 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2014.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  21. ^ Coates (May 2008). "This Is How We Lost to the White Man". The Atlantic. 11 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2015. 
  22. ^ Staff (2 Mayıs 2013). "The Atlantic Wins Two National Magazine Awards". The Atlantic. 9 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2015. 
  23. ^ Hartocollis (15 Şubat 2015). "Polk Awards in Journalism Are Announced, Including Three for The Times". The New York Times. 20 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2015. 
  24. ^ Fillo (9 Haziran 2015). "Journalist Ta-Nehisi Coates Humbly Accepts Award From Harriet Beecher Stowe Center". Hartford Courant. 27 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2015. 
  25. ^ "American Library in Paris Visiting Fellowship". American Library in Paris. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2018. 
  26. ^ "'Geniuses' Revealed". The Atlantic. 29 Eylül 2015. 13 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2016.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  27. ^ "2015 Winners". Kirkus Reviews (İngilizce). 16 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2021. 
  28. ^ "2018 Nonfiction Winner | Ta-Nehisi Coates - We Were Eight Years in Power". Dayton Peace Prize. 27 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2021. 
  29. ^ "Monstress and My Favorite Thing Is Monsters Are Top Winners at 2018 Eisner Awards". 17 Aralık 2014. 26 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  30. ^ "The Water Dancer by Ta-Nehisi Coates". PenguinRandomhouse.com (İngilizce). 23 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

 

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ta-Nehisi_Coates&oldid=32632355" sayfasından alınmıştır