Stepan Makarov
| Stepan Makarov | |
|---|---|
 Stepan Osipovich Makarov | |
| Doğum | 8 Ocak 1849 Makarov, Ukrayna |
| Ölüm | 13 Nisan 1904 Port Arthur, Çin |
| Bağlılığı |  Rus İmparatorluğu |
| Branşı |  Rus İmparatorluk Donanması |
| Hizmet yılları | 1863-1904 |
| Rütbesi | Koramiral |
| Komutası | Pasifik Filosu (Rusya) |
| Çatışma/savaşları | 93 Harbi Rus-Japon Savaşı (ölü) |
| Ödülleri | Aziz Yorgi Nişanı |
Stepan Osipoviç Makarov (Rusça: Степан Осипович Макаров; 8 Ocak 1849 - 13 Nisan 1904) Rus İmparatorluk Donanması'nda son derece başarılı Rus koramiral ve okyanus bilimcici. Rusya Bilimler Akademisi tarafından yazmış olduğu birçok kitap nedeniyle ödüllendirildi. Batmazlık teorisinin yazarı ve Kiril tabanlı semafor alfabesinin geliştiricisidir. Buzkıran gemilerin kullanımı konusunda ısrarcıydı ve onun tasarladığı ilk buzkıran olan Yermak inşa edildi. Sahalin adasındaki Shiritoru kasabası, 1946'da onuruna Makarov olarak yeniden adlandırıldı.
Erken dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]
Stepan Makarov, Nikolaev'de (bugünkü Mikolayiv, Ukrayna) yardımcı subayın (Praporshchik) oğlu olarak dünyaya geldi. Ailesi 1858'de Rusya'nın Pasifik kıyısındaki Nikolayevsk-na-Amure'ye taşındı ve Makarov orada okula gitti. 1863 yılında Rus İmparatorluk Donanmasına katıldı. 1866'da, Askold korvetinin Vladivostok'tan Ümit Burnu üzerinden Kronstadt'a yaptığı yolculuğa katıldı. 1867 ve 1876 yılları arasında Makarov, Baltık Filosu'nda Amiral Andrei Popov komutasında bayrak kaptanı olarak görev yaptı. 1876'da Karadeniz Filosuna geçti.
1870 yılında Makarov, bir geminin gövdesindeki delikleri kapatmak için bir gövde tasarımı icat etti. Buluş, Makarov'un katıldığı 1873 Viyana Dünya Fuarı'nda sergilendi.
Rus-Türk Savaşı[değiştir | kaynağı değiştir]
Makarov, 93 Harbi'nde Rus torpido botu olan Velikiy Knyaz Konstantin'in kaptanı olarak yaptığı hizmetten dolayı ödüllendirildi. Torpido kullanma fikri ilk benimseyen komutanlardandı. 93 Harbi sırasında Velikiy Knyaz Konstantin gemisiyle ilk kez torpido (Whitehead torpido) ile gemi vurmayı başardı. Batırdığı gemi Osmanlı'ya ait olan İntibah gemisiydi.
Donanma mucidi[değiştir | kaynağı değiştir]
Makarov, önümüzdeki yirmi yıl boyunca deniz araştırmaları konusunda uzmanlaştı ve oşinografi (anadenizbilim) ve deniz taktikleri üzerine elliden fazla makale yayınladı. Korvet Vityaz'ın kaptanı olarak Makarov, 1886-89 yılları arasında dünya çapında bir oşinografik keşif seferini yönetti. Makarov, 1890'da Tuğamiralliğe terfi ettiğinde, Rus donanması tarihinde böyle bir konuma ulaşan en genç kişiydi. 1890-1894 yılları arasında Makarov, Donanma Yönetmeliğinin Baş Müfettişiydi ve bu süre zarfında, tasarımı kısa süre sonra tüm donanmalar tarafından kopyalanan, zırh delici bir mermi olan "Makarov kapağını" icat etti. Makarov, 1894-1895 arasında Akdeniz Filosu komutanıydı. 1895-1896 yılları arasında Makarov, deniz eğitiminden sorumluydu. 1896'da koramiral oldu ve yeni savaş gemilerinin tasarımına, özellikle de Avrupa ile Doğu Asya arasındaki kuzey deniz yolu kurmak için gerekli olan buz kırıcılara odaklanmaya başladı. Makarov, 1897'de Obi ve Yenisey nehirlerinin ağızlarını araştırmak için bir keşif gezisine öncülük etti. Buz kırma yöntemleri üzerine yaptığı araştırmanın bir parçası olarak Makarov, kışın demiryolu feribotlarında kullanılan yöntemleri incelemek için 1898'de Kuzey Amerika'nın Büyük Göllerini ziyaret etti. Dünyanın ilk kutup buzkıranı Yermak'ın çizmini yaptı, yapımını denetledi ve geminin ilk yolculuğunu komuta etti. Ocak 1900 yılında Kronstadt'a askeri vali olarak atandı. 1901'de Makarov, Yermak'a Novaya Zemlya ve Franz Josef kıyılarını araştırmak üzere bir Kuzey Kutbu seferine çıkmasını emretti.
Baykal Gölü buzkıranları[değiştir | kaynağı değiştir]
Makarov ayrıca Trans Sibirya Demiryolunu Baykal Gölü üzerinden birbirine bağlamak için buz kıran iki buharlı gemi tasarladı: 1897'de inşa edilen SS Baykal feribotunu ve Kuzey Amerika Büyük Göllerindeki benzer gemiler üzerine yaptığı çalışmalardan yola çıkarak 1900 yılında inşa edilen yolcu ve paket yük gemisi SS Angara'yı dizayn etti.[1][2]
İngiltere'nin Newcastle kentinde bulunan Armstrong Whitworth, gemileri inşa etti ve yeniden montaj için Baykal Gölü'ndeki Listvyanka'ya gönderdi. Kazanları, motorları ve diğer bazı bileşenleri Sankt-Peterburg'da inşa edildi. SS Baykal'ın 15 kazanı, dört hunisi vardı, 64 metre (210 ft) uzunluğundaydı ve orta güvertesinde 24 demiryolu vagonu ve bir lokomotif taşıyabiliyordu. SS Angara'nın tek farkı ise 2 hunili olmasıdır.
SS Baykal, Rus İç Savaşı'nda yandı ve yok edildi. SS Angara ise hayatta kaldı, restore edildi ve ofis ve müze olarak hizmet verdiği İrkutsk'ta kalıcı olarak demirledi.
Rus-Japon Savaşı[değiştir | kaynağı değiştir]
9 Şubat 1904 tarihinde Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri'nin Port Arthur'da gerçekleştirdikleri ani saldırısı sonrasında Amiral Makarov, bölgeye komutan olarak atandı. Savaştaki liderliği, diğer Rus deniz subaylarından büyük ölçüde farklıydı, çeşitlilik, saldırganlık ve "astlarına güven verme " yeteneği veriyordu.
Makarov, 1904'ün başlarında komuta devralması üzerine, Rus filolarındaki faaliyeti ve Port Arthur'un genel savunmasını büyük ölçüde artırdı. O zamana kadar Rus filosu Fleet in being konumunda kalmaktan başka bir şey yapmamıştı. Makarov'un liderliğinde, Port Arthur'da bulunan Rus filoları neredeyse her gün denize açıldı ve sürekli hareket halindeydi ve Port Arthur'da bulunan kıyı bataryaları sayesinde Rus gemileri gafil avlanmamasını sağladı.
Makarov, seleflerinden farklı olarak Japonlarla anlaşmaya varmaya çalıştı ve gemilerini Port Arthur yerine savaş düzeninde tuttu. Japon kruvazörleri Mart ayında Sarı Deniz'den Port Arthur'u bombaladığında, kruvazörleri o kadar şiddetli bir ateşle karşılık verdi ki Japon gemileri geri çekilmek zorunda kaldı. Aynı ay, Japon Donanması limanın kanalına blok gemi olarak bir dizi eski buharlı gemiyi batırarak limanın girişini kapatmaya çalıştı. Girişi korumakla görevlendirilen Rus kruvazörleri, eskortluk yapan Japon savaş gemilerini takip etti ve onları vurdu.
13 Nisan 1904'te devriyeden dönen Rus muhrip Strasny, Port Arthur'un ağzına tekrar girmeye çalıştı ama Japon muhripleri tarafından durdurulmasıyla iki ülkenin muhripleri arasında çatışma yaşandı. Makarov Strasny'nin durumunu gözlemlediğinde, gemiye yardım etmesi için Bayan adlı kruvazörünü hemen o bölgeye gönderdi, bu sırada üç savaş gemisini, dört kruvazörü ve bir grup muhribi Sarı Deniz'e, çevredeki Japon savaş gemileriyle savaşmak için Sarı Deniz'e gitmelerini emretti.
Düşman ağır birliklerinin bölgeye gelmesiyle, kıyıdaki kıyı bataryaları menzilini aşan Makarov Port Arthur'a geri döndü; Japon filosu Rus Donanması takip etmedi. Makarov'un gemisi liman girişine yaklaşırken bir Japon mayınına çarptı. Ardı ardına meydana gelen patlamalar Amiral Makarov'un gemisini batırdı ve Makarov boğularak öldü.
Amiralin ve beş subayının kalıntıları, Japon kurtarma ekipleri tarafından Petropavlovsk'ta enkazı çıkarıldı ve 1913'te, Japon kruvazörü Akitsushima'nın mürettebatı amiralin Port Arthur'un askeri mezarlığındaki cenazesine başkanlık etti.
Anıtlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Makarov'un memleketi Mıkolayiv, Vladivostok ve Kronstadt'ta anıtları vardır. Bir dizi gemiye Amiral Makarov adı verildi. Nordenskiöld Takımadaları'nın Tsivolk grubundaki bir adaya onun adı verildi. Mikolayiv'deki Ulusal Gemi İnşa Üniversitesi ve Sankt-Peterburg'daki Devlet Denizcilik Akademisi onun ismini taşıyor.
Üç buz kırıcıya Makarov'un adı verilmiştir. İlki, 1941'de V. Molotov olarak inşa edilen ve 1956'da Amiral Makarov olarak yeniden adlandırılan buharla çalışan bir buz kırıcıydı. İkinci buzkıran Amiral Makarov 1975'te inşa edildi ve şu anda hizmettedir. Üçüncüsü, Stepan Makarov, 2016 yılında tamamlanmıştır.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Irkutsk: Ice-Breaker "Angara"". Lake Baikal Travel Company. Lake Baikal Travel Company. 10 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2011.
- ^ Babanine, Fedor (2003). "Circumbaikal Railway". Lake Baikal Homepage. Fedor Babanine. 8 Aralık 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2011.
