Rusya’da Vladimir Putin’e muhalefet

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Rusya'da Başkan Vladimir Putin hükûmetine karşı çıkan gruplar ikiye ayrılır: Meclis muhalefet partileri ve hükûmeti desteklemeyen sistem dışı muhalif örgütler. Meclis muhalefet partileri genellikle hükümete sadık olmakla eleştirilirken,[1][2] sistem dışı muhalifler hükûmete karşı çıkarlar ve hükûmette temsil edilmezler.

"Sistematik muhalefet" adı verilen grup, genellikle Rusya Federasyonu Komünist Partisi (RFKP), Rusya Liberal Demokrat Partisi (LDPR), Adil Rusya-Gerçek İçin (SRZP), Yeni İnsanlar Partisi ve diğer küçük partilerden oluşur. Bu gruplar teorik olarak muhalif olsalar da, genellikle hükûmetin politikalarını desteklerler.[3][4]

Sistem dışı muhalefetin başlıca temsilcileri arasında Yabloko ve Halkın Özgürlük Partisi (PARNAS) yer alır. Kayıt dışı partiler arasında ise Geleceğin Rusyası ve Rusya Liberteryen Partisi (LPR) gibi örnekler vardır. Rusya Muhalefet Koordinasyon Konseyi (2012-2013), Diğer Rusya (2006-2011) ve farklı sivil toplum örgütleri de muhalefetin önemli temsilcileridir.[3]

Muhalefet destekçileri, liberalizm, sosyalizm ve milliyetçilik gibi farklı siyasi ideolojileri temsil ederler. Ancak, onları bir arada tutan ortak nokta, Putin ve hükûmetteki yolsuzluklara karşı çıkmalarıdır.[5][6] Ancak birlik eksikliği muhalefetin güçlü bir pozisyon almasını engellemektedir. Muhalefet liderleri, Putin'in hükûmeti tarafından seçim başarısızlıklarını önlemek için bir dizi yasa çıkarıldığını ve diğer önlemler alındığını iddia etmektedirler.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Ben Noble, Putin just won a supermajority in the Duma. That matters. 28 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Washington Post (1 October 2016): "During the 2011-2016 parliamentary session, the Kremlin often engineered supermajorities with votes from loyal opposition Duma deputies."
  2. ^ Thomas F Remington, Presidential Decrees in Russia: A Comparative Perspective (Cambridge University Press, 2014), s. 44: "The 'within-system' opposition parties, such as the communists and A Just Russia, must be willing to play their prescribed role as tame, domesticated versions of a real opposition."
  3. ^ a b Ros, Cameron (3 Mart 2016). Systemic and Non-Systemic Opposition in the Russian Federation: Civil Society Awakens?. Abingdon, Oxon: Routledge. ISBN 9781317047230. 23 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2023. 
  4. ^ The Russian Awakening (PDF). Washington DC: Carnegie Endowment for International Peace. 2012. s. 16. 27 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Mart 2023. 
  5. ^ Peter Finn, Infighting Fractures Russian Opposition: Kremlin's Democratic Foes Help Marginalize Themselves With Suspicions, Old Feuds 25 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Washington Post (28 March 2007).
  6. ^ A fourth term for Russia's perpetual president 27 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Economist (19 March 2018): "a fractured opposition."
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Rusya’da_Vladimir_Putin’e_muhalefet&oldid=29876698" sayfasından alınmıştır