Luftwaffe'nin Organizasyonu (1933-1945)
| Luftwaffe | |
|---|---|
| |
| Etkin | 15 Mayıs 1933 |
| Dağılması | 8 Mayıs 1945 |
| Ülke |  Nazi Almanyası |
| Bağlılık | Reichsluftfahrtministerium |
| Sınıfı | Hava Kuvvetleri |
| Yıl dönümleri | 25 Mart 1933 |
| Savaşları | Polonya Seferi Doğu Cephesi Britanya Muharebesi Reich Savunması Bodenplatte Operasyonu |
| Komutanlar | |
| Ünlü komutanları | Hermann Göring (1935-1945) Robert Ritter von Greim (1945) |
| Hava Araçları | |
| Saldırı | Messerschmitt Bf 109 Focke-Wulf Fw 190 Henschel Hs 129 Junkers Ju 87 Focke-Wulf Ta 152 |
| Bombardıman | Junkers Ju 87 Junkers Ju 88 Heinkel He 111 Heinkel He 177 Dornier Do 17 Dornier Do 217 |
| Avcı | Messerschmitt Bf 109 Messerschmitt Bf 110 Focke-Wulf Fw 190 |
| Önleme | Heinkel He 162 Messerschmitt Me 163 Messerschmitt Me 262 Focke-Wulf Ta 152 |
| Devriye | Focke-Wulf Fw 200 Blohm & Voss Bv 138 |
| Keşif | Henschel Hs 126 Focke-Wulf Fw 189 Fieseler Fi 156 |
| Eğitim | Arado Ar 96 Bücker Bü 131 Bücker Bü 181 Focke-Wulf Fw 44 Gotha Go 145 Klemm Kl 35 |
| Nakliye | Gotha Go 244 Junkers Ju 52 Messerschmitt Me 323 |
1933 ve 1945 arasında Luftwaffe'nin Organizasyonu'nda birçok değişikliğe gidildi. Esasında, Alman yüksek askerî komutası kendi muharip hava kuvvetleri için tıpkı Heer ve Kriegsmarine'de olduğu gibi havacılık sınıfının savaşın stratejik bir silahı olarak kullanıldığı bir organizasyonel yapı kullanmaya karar verdiler. Daha sonraları hızlı yeniden silahlanma döneminde Luftwaffe daha çok coğrafi bir biçimde organize oldu.
Versay Antlaşması'nın (1919) şartları altında Almanya, geçmiş Alman İmparatorluğu'nun Luftstreitkräftesi'nin 1920'de lağvedilmesiyle birlikte bir hava kuvvetine sahip olmaktan men edilmişti. Alman pilotlar, ilkin gizlice 1920'lerin sonunda Sovyetler Birliği'nde daha sonra ise 1930'ların başında Almanya'da askerî havacılık eğitimi aldılar. Almanya'da eğitimler Alman Hava Sporları Cemiyeti (Almanca: Deutscher Luftsportverband (DLV)) adı altında Merkezî Ticari Pilotlar Okulu'nda (Almanca: Zentrale der Verkehrs Fliegerschule (ZVF)) yapılıyordu.
15 Mayıs 1933'te cemiyetin gizli kuruluşunun ardından Alman Hava Kuvvetleri'nin kuruluşu başkomutanı (Almanca: Oberbefehlshaber der Luftwaffe) Reichsmarschall Hermann Göring olacak şekilde Versay Antlaşması'na bariz bir meydan okuma olarak resmen Şubat 1935'te duyurulmuştu. İlk planlar Luftwaffe'yi stratejik bir kuvvet olarak kullanma niyetine binaen Luftwaffe'nin 5 yıllık bir periyotta uzun vadeli büyümesi yönündeydi. Bu planlar birçok kez değişime uğradı, özellikle Haziran 1936'da Luftwaffe kurmay başkanı Walther Wever'nın ölümünün ve yerine Ernst Udet'in geçişinin ardından. Luftwaffe'nin odak noktası ve rolü, Yıldırım Harbi (Almanca: Blitzkrieg) muharebeleri sırasında Alman Kara Kuvvetleri'ne yer desteği sağlamak haline geldi. Göring, politik nüfuzunu kullanarak hem kara kuvvetlerinden (Almanca: Heer), hem de donanmadan (Almanca: Kriegsmarine), her üç kuvvet komutanlığı da Reich'ın silahlı kuvvetleri Wehrmacht'a bağlıydı, fazla olacak biçimde Luftwaffe'ye tahsis edilmiş önemli kaynaklar elde etmeye kabildi. Bu durum ilk yıllarında Luftwaffe'yi Avrupa'nın en güçlü hava kuvvetlerinden biri haline getirdi. Kısmen yer desteği rolüne binaen Luftwaffe, kara kuvvetleri birliklerine benzer bir tarzda bir birliğin belirli bir alanı kontrol edeceği şekilde yeniden organize edildi. Her bir Luftwaffe birliği müstakildi ve o bölgedeki her Luftwaffe kuvveti üzerinde mutlak kontrole sahipti.
Göring, Luftwaffe başkomutanı olmadan önce Prusya İçişleri Bakanı'ydı. Bu makamda 400 kişilik polis teşkilatını bir alay büyüklüğüne genişleterek kendi ordusunu kurdu. Göring, Luftwaffe'nin komutasını eline aldığı zaman alayı da beraberinde Luftwaffe'ye getirdi ve Luftwaffe Yer Tümenleri ve Paraşütçü Alayları (Almanca: Fallschirmjäger) olmak üzere Luftwaffe dahilinde kendi kara kuvvetlerini kurdu. Nihayetinde Luftwaffe şemsiyesine bir tank alayı (1. Paraşütçü Panzer Tümeni), Flak birlikleri ve bir muhabere alayı (Almanca: Luftnachrichten Regiment) da ekledi.
Kuruluşu ve Genişlemesi[değiştir | kaynağı değiştir]
1930'lar ve 1940'lardan önce hava gücü dominant bir savaş silahı olarak düşünülecek derecede gelişim göstermemişti. Diğer iki kuvvetin aksine hava gücünün faydalanabileceği bir geçmiş birikimi yoktu. Bu durum, hava kuvvetlerinin bir sınıf ortamından ziyade edinilen deneyimlerden öğrenmek zorunda kalmasıyla sonuçlandı. İnşa edilmiş modern bir hava kuvvetinin organizasyonuna dair tutarlı bir fikir bulunmuyordu. Bu konuda hava kuvvetlerinin kara operasyonlarına destek vermek üzere kara kuvvetlerine, deniz operasyonlarına destek vermek üzereyse donanmaya bağlı olmasına yönelik bir fikir silsilesi vardı. Bu fikre göre uçar personel eğitiminde personel ihtiyacı konusunda askerlerden ve denizcilerden yararlanılacaktı.[1]
İkinci teori, tıpkı kara kuvvetleri ve donanma gibi bir savaş silahı olarak kullanılmak üzere merkezî, iyi organize olmuş bir hava kuvvetlerinin teşkilini öngörüyordu. I. Dünya Savaşı'nda hizmet vermiş Alman havacılar bu teoriyi takip etti. Alman siyasi liderliğinin desteğine sahip oldukları için Luftwaffe esasen bu şekilde tasarlandı ve kuruldu. Kara kuvvetlerinin komutasını bir askerin ve donanmanın komutasını bir denizcinin alması geleneği takip edilerek Luftwaffe'nin başına bir havacının geçirilmesi tasarlandı: ayriyeten kabinede Havacılık Bakanı olan Reichsmarschall Hermann Göring. Göring, operasyonel komuta için bir Luftwaffe Yüksek Komutası (Almanca: Oberkommando der Luftwaffe) kurdu.[1]
Alman Hava Kuvvetleri liderliği dahilindeki genel fikir Luftwaffe'nin stratejik bir hava kuvvetinden ziyade taktik bir hava kuvveti olduğuydu. Bu sebeple, çeşitli ordu gruplarını desteklemek adına Luftwaffe kara kuvvetlerine benzer bir tarzda organize olmuştu. Luftwaffe dahilindeki birlikler gerektiğinde eklenen veya çıkarılan alt birliklerle birlikte esnek bir kompozisyona sahipti. Bu alt birlikler yarı otonom ve yüksek mobiliteye sahip bir yapıya sahipti. Bu durum kara birliklerini desteklemek için gerekli esnekliği sağlıyordu.[2]
İspanya İç Savaşı'nın başlangıcından itibaren Luftwaffe, dinlenmeye veya talim yapmaya zamanı olmayacak biçimde sürekli hareket halindeydi. Çok sayıda siyasi eylem ve bunun sonucunda ortaya çıkan güç gösterisi ihtiyacı, Luftwaffe'yi sürekli bir hazırlık durumunda olmaya zorladı. Bu durum organizasyonel strateji için zaman bırakmadı. Göring, paraşütçü birlikleri (Almanca: Fallschirmjäger) ve Flak birliklerini (uçaksavar birlikleri) komutası altına alarak hiyerarşiyi karmaşık bir hale getirdi. Kara kuvvetleri liderliğiyle olan politik farklılığına binaen, kendisi Prusya İçişleri Bakanı olarak kendi polis kuvvetini yetiştirmişti.[3] Bu polis kuvveti daha sonra Paraşüt-Tank Birliği'ne (Almanca: Fallschirmjägerpanzerkorps) dönüştü.[4][5]
Eylül 1939'da Luftwaffe toplam 4.000 uçağa ve 400.000 personele sahipti. Bu sayı 1941'e kadar 1.700.000'e kadar yükselecekti. Toplamda bunlardan 571.000'i uçaksavar birliklerinde ve kalan %18'lik kısımsa muhabere birliklerinde görevliydi. Sayının yalnızca %36'sı yani 588.000'i havacı personelden oluşuyordu, bu sayıya uçak bakım personeli de dahildir. Savaş 8 Mayıs 1945'te bittiğinde 97.000'den fazla havacı personelinin ölü, yaralı veya kayıp olduğu bildirildi.[5][6]
Organizasyonel Düzeyler[değiştir | kaynağı değiştir]
Havacılığın tüm birimleri, Luftwaffe dahil, Nazi Almanyası'nın havacılık bakanlığı olan Reichsluftfahrtministerium (RLM) emri altına girdi. Luftwaffe'nin üç silahlı kuvvetten biri haline gelişinden itibaren Luftwaffe, askerî komuta açısından genelkurmayın (Almanca: Oberkommando der Wehrmacht) emri altına girdi.[7] Göring, bu dönemde çoğu zaman kabinede Havacılık Bakanıydı (Almanca: Reichsminister der Luftfahrt). Kendisi aynı zamanda Luftwaffe başkomutanı (Almanca: Oberbefehlshaber der Luftwaffe) olarak da hizmet vermiştir. Bir kabine bakanı olarak sivil havacılıktan ve tüm yönleriyle uçak üretimi ve tedarikinden sorumluydu. Operasyonel olarak Luftwaffe'nin komutası Havacılık Devlet Sekreterliğiyle birlikte Bombardıman Uçakları Müfettişliği (Almanca: General der Kampfflieger) ve Avcı Uçakları Müfettişliği (Almanca: General der Jagdflieger) arasında paylaşılmıştı.[8] Alman Hava Kuvvetleri 3 operasyonel şubeye bölünmüştü:
- Uçar Birlikler
- Uçaksavar Topçusu Birlikleri
- Hava Muhabere Birlikleri
Bu üç şube de paraşütçü birlikler, hava mühendisliği, hava tıbbi birlikleri ve hava mürettebatları gibi alt şubelere bölünmüştü. Luftwaffe stratejik işlevsel temelden ziyade coğrafi bir biçimde organize edildiğinden operasyonel komuta yapısının yanı sıra bağımsız yöneticilere de sahipti. Her coğrafi bölgenin kendi ikmal ve bakım birliği vardı. Bu sebepten bir coğrafi bölgeye hareket eden herhangi bir havacılık birliği kendi bakım birliğini beraberinde getirmek zorunda değildi. Bu durum Luftwaffe'ye muhteşem bir hareket kabiliyeti sunmuştur.[7]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
Alıntılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Lepage, (2009) p. 16
- ^ Lepage, (2009) p. 17
- ^ Göring'in Gestapo'yu kuruşuyla karıştırılmamalıdır, burada bahsolunan kuvvet Prusya'nın politik gizli devlet polisidir. McNab, Chris, (2009) The SS: 1923–1945, pp. 150, 162.
- ^ Buell, Griess, Bradley and Dice, (2002) p. 14
- ^ a b Ruffner, (1990) s. 3–4
- ^ Steadman and Chappel, (2002) s. 6-7
- ^ a b United States War Dept., (1995) p. 15
- ^ United States War Dept., (1995) p. 591
Bibliyografya[değiştir | kaynağı değiştir]
- Lepage, Jean Denis G. G. (2009). Aircraft of the Luftwaffe 1935–1945: An Illustrated History. McFarland & Company. s. 402. ISBN 978-0-7864-3937-9.
- Buell, Thomas; Thomas E. Griess; John H. Bradley; Jack W. Dice (2002). The Second World War: Europe and the Mediterranean. Square One Publishers. s. 448. ISBN 0-7570-0160-2.
- Ruffner, Kevin Conley (1990). Luftwaffe Field Divisions 1941–45. Osprey Publishing. s. 48. ISBN 1-85532-100-9.