Ludwig Bieberbach

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ludwig Bieberbach
1930, Jena
Doğum4 Aralık 1886(1886-12-04)
Goddelau, Alman İmparatorluğu
Ölüm1 Eylül 1982 (95 yaşında)
Oberaudorf, Yukarı Bavyera, Batı Almanya
MilliyetAlman
EğitimGöttingen Üniversitesi
Heidelberg Üniversitesi
Kariyeri
DalıMatematik
Çalıştığı kurumlarBerlin Üniversitesi
Frankfurt Üniversitesi
Doktora
danışmanı
Felix Klein
Doktora öğrencileriWerner Fenchel
Maximilian Herzberger
Heinz Hopf
Kurt Schröder
Wilhelm Süss
Johann Friedrich Schultze

Ludwig Georg Elias Moses Bieberbach (4 Aralık 1886 - 1 Eylül 1982), Alman matematikçi ve Nazidir.[1]

Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Darmstadt yakınlarındaki Goddelau'da doğdu, Heidelberg'de ve Felix Klein'ın yanında Göttingen'de okudu ve 1910'da doktorasını aldı.[2] Tezinin başlığı Otomorfik fonksiyonlar teorisi'dir. 1910'da Königsberg'de Privatdozent olarak ve 1913'te Basel Üniversitesi'nde ordinaryus profesör olarak çalışmaya başladı. Frankfurt Üniversitesi'nde 1915 yılında ve University of Berlin'de 1921-1945 arasında ders verdi.

Bieberbach, 1911'de Öklid hareketlerinin grupları hakkında bir habilitasyon tezi yazdı - grubun, vektörleri Öklid uzayını kapsayan bir dönüşüm alt grubuna sahip olması gereken koşulları belirleyerek - Hilbert'in 18. problemini çözmeye yardımcı oldu. Karmaşık analiz ve matematikteki diğer alanlara uygulamaları üzerinde çalıştı. Fatou'nunkine benzer sonuçlar elde ettiği çeşitli karmaşık değişkenlerde dinamikler üzerine yaptığı çalışmalarla tanınır. 1916'da Bieberbach varsayımını formüle etti ve bir holomorfik fonksiyonun açık birim diski, fonksiyonun Taylor serisine göre karmaşık düzleme enjekte ederek eşlemesi için gerekli bir koşulu belirtti. 1984'te Louis de Branges varsayımını kanıtladı (bu nedenle, Bieberbach varsayımına bazen de Branges teoremi denir). 1928'de Bieberbach, Issai Schur ile Über die Minkowskische Reduktiontheorie der positiven quadratischen Formen adlı bir kitap yazdı.

Bieberbach, 1932'de Zürih'te düzenlenen Uluslararası Matematikçiler Kongresi'nde konuşmacı olarak yer aldı.

Siyaset[değiştir | kaynağı değiştir]

Bieberbach, 1933'te Sturmabteilung'a ve 1937'de NSDAP'ye katıldı. Edmund Landau ve eski ortak yazarı Schur da dahil olmak üzere Yahudi meslektaşlarını görevlerinden çıkarma çabalarına hevesle dahil oldu. Juliusz Schauder gibi bazı yakın meslektaşlarının Gestapo tutuklamasını da kolaylaştırdı. Bieberbach, kendisiyle birlikte "Deutsche Mathematik" ("Alman matematiği") hareketini ve aynı isimli dergiyi kuran bir başka Alman matematikçi ve anti-Semite olan Theodore Vahlen'den büyük ölçüde etkilendi. Hareketin amacı matematikte bir "Alman" tarzını teşvik etmekti. Bieberbach ve Vahlen'in Alman matematiğine sahip olma fikri, Nazi Almanyası'ndaki bilim camiasında bilimlere ırksal karakter vermeye yönelik daha geniş bir eğilimin yalnızca bir parçasıydı; "Deutsche Physik ", "Alman kimyası" ve "Alman biyolojisi" için de sözde bilimsel hareketler vardı. 1945'te Bieberbach, Nazizmi desteklediği için tüm akademik pozisyonlarından ihraç edildi, ancak 1949'da Bieberbach'ın siyasi görüşlerinin matematik alanına katkılarıyla ilgisiz olduğunu düşünen Ostrowski tarafından Basel Üniversitesi'nde konferans vermeye davet edildi.[3]

Alıntı[değiştir | kaynağı değiştir]

"… Uzamsal tahayyül, Germen ırklarının bir özelliğidir, saf mantıksal akıl yürütme ise Roman ve İbrani ırklar arasında daha zengin bir gelişime sahiptir. … Entelektüel alanda yarış, yaratma biçiminde, sonuçların değerlendirilmesinde ve sanırım temel soruları da göz önünde bulundurarak bakış açısında da kendini gösteriyor. … Biçimcilik, insandan bağımsız bir matematiksel gerçekler alanı inşa etmek ister, oysa Sezgicilik, matematiksel düşünmenin bir insan çabası olduğu ve bu nedenle insandan ayrılamayacağı fikrine dayanır . "(Stilarten mathematischen Schaffens, yani Matematiksel yaratma / çaba stilleri, s. 357).

Çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Ludwig Bieberbach, fonksiyon teorisinin matematiğin diğer alanlarıyla bağlantıları üzerinde çalıştı ve bu konularda 130 makale ve ders kitabı yazdı. David Hilbert'in 23 matematik probleminden 18. problemi çözdüğü, her boyutta yalnızca sınırlı sayıda uzay grubu olduğunu gösteren üç Bieberbach önermesi özellikle ilgi çekicidir. Ayrıca 1916'da yayımladığı Über die Koeffizienten derjenigen Potenzreihen, welche eine schlichte Abbildung des Einheitskreises vermitteln adlı makalesinde karmaşık düzlemde açık birim dairede birebir olarak karmaşık düzleme eşlemek için bir holomorfik fonksiyon üzerinde gerekli olan koşulu belirtir. Daha doğrusu eğer,

herhangi bir etki alanındaki bir birim diskin açı-korur dönüşüm (conformal mapping) ve , ise 'dir.

Bieberbach bu varsayımı için kanıtladı, 1923'te Löwner, varsayımı için kanıtladı. Bu varsayım, 1984 yılında Louis de Branges de Bourcia tarafından yapılan çalışmaya kadar tam olarak kanıtlanamadı.[4]

Bieberbach'ın diğer çalışma alanları, analiz, fonksiyon teorisi ve açı-korur dönüşüm teorisini içeriyordu. Bieberbach grubu ve Fatou-Bieberbach alanı onun adını taşır.

Yayınları[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Zur Theorie der automorphen Funktionen. [Otomorfik fonkisyonlar teorisi üzerine]. Georg-August-Universität Göttingen Yüksek Felsefe Fakültesinden doktora almak için açılış tezi, Göttingen, 1910.
  • Über einen Satz des Herrn C. Jordan in der Theorie der endlichen Gruppen linearer Substitutionen. [Lineer ikamelerin sonlu grupları teorisinde Bay C. Jordan'ın bir teoremi hakkında]. Verlag der Königlich Preußischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 1911. (= Sitzungsberichte der Königlich Preußischen Akademie der Wissenschaften X, 1911), online
  • Einführung in die konforme Abbildung. [Uyumlu haritalamaya giriş]. de Gruyter, Berlin 1915
  • Funktionentheorie. [Fonksiyon teorisi]. Teubner, Leipzig 1922. (= Teubners Techn. Leitfäden, 14)
  • Theorie der Differentialgleichungen. Vorlesungen aus dem Gesamtgebiet der gewöhnlichen und der partiellen Differential-Gleichungen. [Diferansiyel Denklemler Teorisi: Adi ve kısmi diferansiyel denklemlerin tüm alanından dersler]. 1923, Berlin (=Grundlehren der mathematischen Wissenschaften 6)
  • Differential- und Integralrechnung. Band 1 Differentialrechnung. [Diferansiyel ve integral hesabı. Cilt 1 Diferansiyel Hesap]. 1927
  • Lehrbuch der Funktionentheorie. Band 2 Moderne Funktionentheorie. [Fonksiyonlar teorisi ders kitabı. Cilt 2 Modern fonksiyonlar teorisi]. Teubner, Leipzig und Berlin 1927
  • Vorlesungen über Algebra, Unter Benutzung der dritten Auflage des gleichnamigen Werkes von Dr. Gustav Bauer. [Cebir Üzerine Dersler, Aynı adlı eserin üçüncü baskısını kullanan Dr. Gustav Bauer]. 4. baskı, Teubner, Berlin & Leipzig 1928.
  • Theorie der Differentialgleichungen. Vorlesungen aus dem Gesamtgebiet der gewöhnlichen und der partiellen Differentialgleichungen. [Diferansiyel Denklemler Teorisi. Adi ve kısmi diferansiyel denklemlerin tüm alanından dersler]. Gözden geçirilmiş üçüncü baskı. Springer, Berlin 1930 (= Die Grundlehren der Mathematischen Wissenschaften in Einzeldarstellungen mit besonderer Berücksichtigung der Anwendungsgebiete. Cilt VI)
  • Lehrbuch der Funktionentheorie. Band I Elemente der Funktionentheorie. [Fonksiyonlar teorisi ders kitabı. Cilt I Fonksiyonlar Teorisinin Elemanları]. Leipzig 1930
  • Analytische Geometrie. [Analitik Geometri]. Leipzig 1930.
  • Projektive Geometrie. [İzdüşümsel Geometri]. Teubner, Leipzig & Berlin 1931.
  • Differentialgeometrie. [Diferansiyel Geometri]. 1932
  • Zur Lehre von den kubischen Konstruktionen, [Kübik yapılar teorisi üzerine] Thema: Rechtwinkelhaken zur Dreiteilung des Winkels. Erschienen im Journal für die reine und angewandte Mathematik von K. Hensel, H. Hasse & L. Schlesinger, Cilt 167 Berlin Walter de Gruyter Co. 1932
  • Einleitung in die höhere Geometrie. [Daha yüksek geometriye giriş]. Leipzig 1933 (= Teubner’s mathematische Leitfäden, Cilt 39)
  • Galilei und die Inquisition. [Galileo ve Engizisyon]. München 1938
  • Carl Friedrich Gauß. Ein deutsches Gelehrtenleben. [Carl Friedrich Gauss. Bir Alman Akademik Yaşamı]. Keil, Berlin 1938.
  • Einführung in die konforme Abbildung. [Uyumlu haritalamaya giriş]. De Gruyter, Berlin 1949.
  • Theorie der geometrischen Konstruktionen. [Geometrik yapılar teorisi]. Basel 1952 (= Mathematische Reihe, Cilt 13)
  • Theorie der gewöhnlichen Differentialgleichungen auf funktionentheoretischer Grundlage dargestellt. [Fonksiyon teorisi temelinde sunulan adi diferansiyel denklemler teorisi]. Berlin 1953. (= Die Grundlehren der mathematischen Wissenschaften in Einzeldarstellungen, Cilt LXVI)
  • Analytische Fortsetzung. [Analitik süreklilik]. Berlin 1955 (=Ergebnisse der Mathematik und ihrer Grenzgebiete, Cilt 3)
  • Einführung in die Theorie der Differentialgleichungen im reellen Gebiet. [Gerçek alanda diferansiyel denklemler teorisine giriş]. Springer, Berlin, Göttingen, Heidelberg 1956.
  • Einführung in die analytische Geometrie. [Analitik geometriye giriş]. 6. baskı, Bielefeld 1962.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., "Ludwig Bieberbach", MacTutor Matematik Tarihi arşivi 
  2. ^ Mathematics Genealogy Project'te Ludwig Bieberbach
  3. ^ "Alexander M. Ostrowski (1893–1986): His life, work, and students" (PDF), math.ch/100: Swiss Mathematical Society, 1910–2010, Zürich: European Mathematical Society Publishing House, 2010, ss. 257-278 
  4. ^ Bkz. Math. Intelligencer Cilt. 7 (1985), Sayı. 2, ss. 23–32.

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]