Licio Gelli

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Licio Gelli
Kişisel bilgiler
Doğum 21 Nisan 1919(1919-04-21)
Pistoia, Toskana, İtalya
Ölüm 15 Aralık 2015 (96 yaşında)
Arezzo, Toskana, İtalya
Partisi İtalya Ulusal Faşist Partisi (1939-1943)
İtalya Cumhuriyetçi Faşist Partisi (1943-1945)
Evlilik(ler) Wanda Vannacci (1944-1993)
Gabriela Vasile (2006-2015)
Çocuk(lar) Raffaello (1947)
Maria Rosa (1956)
Maurizio (1959)
Mesleği Finans
İstihbarat
Dini Katolik Hristiyanlık

Licio Gelli (21 Nisan 1919, Pistoia, Toskana - 15 Aralık 2015; Arezzo, Toskana), İtalyan finansçı, mason ve suç örgütü lideri.

Gönüllü milliyetçilik yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Çiftçi bir ailenin çocuğu olan Gelli, 1930'lu yıllarda Mussolini'nin Kara Gömlekliler örgütünde faaliyet gösterdi. İspanya İç Savaşı'nda Franco'nun safında savaştı. II. Dünya Savaşı'nda İtalya adına Almanya'da İstihbarat Subaylığı yaptı. 1944 yılının başından itibaren ABD İstihbaratına çalıştı.

Gladio ve Propaganda Due 2 faaliyetleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Gelli, 1965 yılında İtalya'daki Grande Oriente d'Italia (İtalya Büyük Doğu Locası)'na bağlı olan Romangnosi Locası'na katıldı. Gelli mason üstadı olmadan önce, Kontrgerilla'nın İtalya'daki adı olan Gladio'nun yabancı mason locaları ve CIA ilişkilerinden sorumluydu. 1965 yılında görevinden ayrılan SİFAR (İtalyan Gizli Servisi) direktörü General Giovanni Allavena, 1967'de SİFAR arşivlerindeki özel dosyaları Gelli'ye verdi.[1] Gelli bu özel dosyaları kullanarak 1970'lerin ilk yıllarına geldiğinde ekonomi, sanayi, ordu ve medyada çok önemli bir konuma ulaştı. İtalya merkezli olan Gladio ve P2 locası gerek Avrupa ülkelerinde gerekse CIA üzerinde ileri derecede etkin olmaya başlamıştı. Gladio ve P2'nin başında olan Gelli ise uluslararası alanda en üst konuma yükseldi.

Gelli, 1970'li yıllarda P2 locasını Arjantin, Brezilya ve Uruguay'da da örgütledi ve milliyetçi yapıları destekledi.

Gladio'nun ifşa olması[değiştir | kaynağı değiştir]

İtalyan polisi 17 Mart 1981'de Gelli'nin Arezzo'daki villasına yaptığı baskında Gelli'ye ait bir liste buldu. 962 isimden oluşan gizli üye listesinde dönemin mevcut hükûmetinden 4 bakan, 3 müsteşar, 38 milletvekili P2 üyesiydi. Bu durumun ortaya çıkması, Forlani hükûmetinin düşmesine neden oldu. Listede ordunun her kademesinden yüksek rütbeli 195, Carabinieri (Yarı Askeri Polis Teşkilatı)'den 52, İtalyan Polis Teşkilatından üst düzey 6 kişi, maliye polisinden 37, hava kuvvetlerinden 9, Deniz Kuvvetlerinden 29 kişi, kara kuvvetlerinden 50 kişi, İtalyan gizli servislerinden SİSDE ve SİMSİ'nin başkanlarının da P2 locasına üye oldukları ortaya çıktı.

Operasyonlar ve yargılanma süreci[değiştir | kaynağı değiştir]

1974 yılında ABD Borsası’nda yaşanan krizden ötürü, P2 üyesi bankacı Michele Sindona büyük miktarda zarar etti ve Sindona’ya ait Franklin National Bank’ın mali durumunun kötü olduğu ortaya çıktı. Ve Sindona dolandırıcılıkla suçlandı. Soruşturmalar esnasında Sindona’nın, bir diğer P2 üyesi Roberto Calvi ve Sicilya mafyası Cosa Nostra ile ilişkileri ortaya çıktı. Cosa Nostra’nın ileri gelen üyeleri de Sicilya’da masonluğa katılmıştı.

Tanrı’nın Bankeri olarak bilinen Calvi, Vatikan’a yakınlığıyla bilinen Banco Ambrosiano’nun genel müdürüydü. Sindona ve Calvi, tıpkı Licio Gelli gibi Malta Şövalyeleri örgütüne mensuptu.

1981 yılında Calvi’nin gizli bir şekilde milyarlarca lireti yurtdışına kaçırdığı tespit edildi. 1982 yılında Banco Ambrosiano battı. Kısa süre sonra Calvi İngiltere'de öldürüldü.

1984'te Savcı Felice Casson 1972'deki bir bombalama olayı dosyasını yeniden açıp devlet içinde gizli bir örgütün olduğunu saptamasıyla soruşturmayı derinleştirildi. Casson 6 yıllık soruşturma sonunda 1990'da P2'nin varlığını resmi olarak ortaya çıkardı.

Gelli, Nisan 1994'te 17 yıllık hapis cezası aldı. 2 yıl sonra ceza, ev hapsine çevrildi. Nisan 1998'de Banco Ambrosiano ile ilgili olarak 12 yıllık hapis cezası aldı. Gelli aynı yıl ortadan kayboldu. Kendisine ait villasında yapılan bir aramada 2 milyon dolar değerinde külçe altın bulundu.

19 Temmuz 2005'te Roberto Calvi cinayetinden yargılandı. Ekim 2005'te yeterli delil bulunamadığı için beraat etti. Aldo Moro cinayeti üzerine Haziran 2007'de başlayan yargılanma sürecindeyse Mayıs 2009'da yeterli delil olmadığından ötürü beraat etti.

Özel hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

1944'te Wanda Vannacci ile evlendi. Raffaello (1947), Maria Rosa (1956) ve Maurizio (1959) adında 3 çocuğu vardır. 1993'te ilk eşi öldü. 2 Ağustos 2006'da Gabriela Vasile ile evlendi.

İnanç olarak Katolik mezhebindendir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Gladyo'nun patronu". takvim.com.tr. 25 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2022.