Finlandiya-Rusya sınırı

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Finlandiya'nın en doğu noktası, sınırla bölünmüş Virmajärvi Gölü'ndeki bir adanın batı kısmıdır. Soldaki beyaz ve mavi çizgili direk Finlandiya sınır bölgesini, sağdaki kırmızı ve yeşil çizgili direk ise Rusya sınır bölgesini temsil ediyor. Ortadaki kısa beyaz direk gerçek sınırı işaretler.
Paljakka [fi] sınır bölgesi işaretleri

Finlandiya ve Rusya arasındaki uluslararası sınır yaklaşık olarak kuzeyden güneye uzanır ve 1.340 kilometre (830 mi) uzunluğundadır[1] çoğunlukla ıssız tayga ormanları ve seyrek nüfuslu kırsal alanlar aracılığıyla, herhangi bir belirli doğal özelliği veya nehri takip etmeden[2] Avrupa Birliği ve NATO'nun dış sınırıdır.

Finlandiya Sınır Muhafızları ve Rusya Sınır Muhafız Teşkilatı tarafından devriye gezilir ve bunlar aynı zamanda 01-3 kilometre (0,62-1,86 mi) kadar uzanan sınır bölgelerini de uygular Finlandiya tarafında[3] ve en az 75 kilometre (47 mi) Rus tarafında Bu hudut bölgelerine giriş için izin alınması gerekmektedir Finlandiya tarafındaki elektronik gözetleme, en yoğun olarak en güneydeki 200 kilometrede (125 mil) yoğunlaşıyor ve karmaşıklığı sürekli artıyor.[4] Finlandiya Sınır Muhafızları, sınır bölgesine giriş yapanları yakalamak için tahmin edilenden daha az zamanlamayla, günde birkaç kez düzensiz olarak planlanmış köpek devriyeleri yürütüyor. Rusya, diğer yerlerde olduğu gibi Arktik bölgesinde de 500 yıldır sınır devriyesini sürdürüyor ve 2020 yılına kadar maliyetleri azaltmak ve verimliliği artırmak için Sovyet dönemi sınır teknolojilerini yükseltmeyi planlıyor. Rusya sınır servisi başkan yardımcısı Korgeneral Vladimir Streltsov, elektronik gözetimin asla insan unsurunun yerini almayacağını vurguladı[5]

Sınır sadece resmi kontrol noktalarında geçilebiliyor ve çoğu insanın vize alması gerekiyor Vaalimaa ve Nuijamaa'da her iki taraftaki gümrük servislerinin ithal malları denetlediği ve ücret aldığı başlıca sınır kontrol noktaları bulunur.

Norveç, Finlandiya ve Rusya arasındaki sınırın kuzey uç noktası, Muotkavaara yakınlarındaki taş bir höyük olan Treriksrøysa ile işaretlenmiş bir üçlü nokta oluşturur.

Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]

Eski Finlandiya, 1812'de Büyük Dükalık'a transfer edildi

İsveç-Rusya sınırı[değiştir | kaynağı değiştir]

Sınırla ilgili ilk antlaşma, 1323'te İsveç (Finlandiya'nın dahil olduğu) ile Novgorod Cumhuriyeti arasında Nöteborg'da imzalandı. 1595'teki Teusina Antlaşması sınırı doğuya kaydırdı. Ingrian Savaşı'nın bir sonucu olarak İsveç, Stolbovo Antlaşması'nda (1617) Nöteborg kalesi, Kexholm ve büyük eyaleti, güneybatı Karelya ve Ingria eyaletinin satın alınmasıyla geniş bir toprak parçası kazandı. 1721'deki Nystad Antlaşması ve 1743'teki Åbo Antlaşması, sınırı batıya doğru kaydırdı.

Sınırı çevreleyen bölge, dini farklılıklarla karakterize edildi. Rus tarafı ağırlıklı olarak Ortodoks iken, İsveç tarafı başlangıçta Katolik ve daha sonra Lutheran Protestandı Genel olarak yerli nüfus etnik olarak Finli idi ve sınırın hemen her iki tarafında da Fince konuşuluyordu. Bununla birlikte, 1617'deki Stolbovo barışından sonra, Ortodoks nüfus zulümle karşı karşıya kaldı ve çoğu Tver'e kaçtı veya Lutheranizme geçti Sonuç olarak, birçoğu yakından ilişkili Karelya yerine Fince konuşmaya başladı Yerinden edilen nüfusun yerini büyük ölçüde, çoğu Savonyalı olan Finlandiya'dan gelen göçmenler aldı.

İç Rusya sınırı[değiştir | kaynağı değiştir]

Finlandiya-Sovyet-Rusya sınırı[değiştir | kaynağı değiştir]

1920 Tartu Antlaşması : Finlandiya hükümeti tarafından işgal edilen Repola ve Porajärvi Sovyetler Birliği'ne iade edilirken, Petsamo inlandiya tarafından kazanıldı.

Dünya Savaşı ile sınırlardaki değişiklikler[değiştir | kaynağı değiştir]

İkinci Dünya Savaşı sonucunda Finlandiya'nın Sovyetler Birliği'ne toprak kayıpları; Porkkala 1956'da iade edildi.

II. Dünya Savaşı sırasında Stalin, nüfus transferleri, kolektifleştirme ve tasfiyeler yoluyla Fince konuşan yerli nüfusu (Ingrian Finliler) ciddi şekilde bastırdı.

1939'da SSCB, Kış Savaşı'nda Finlandiya'yı işgal etti ve ertesi yıl Moskova Barış Antlaşması'nın imzalanmasına yol açtı Anlaşma, Finlandiya'nın birkaç sınır bölgesini SSCB'ye bırakmasını sağladı.

Devam Savaşından (1941–44) sonra, kara sınırı Paris Antlaşması'nda (1947) çizildi Sonuç olarak, Finlandiya Karelya'nın yaklaşık yarısı (Finlandiya'nın dördüncü büyük şehri Vyborg dahil), Salla'nın bazı kısımları ve Petsamo'nun tamamı Sovyetler Birliği'ne devredildi. Yeni sınır Finlandiya topraklarını keserek birçok demiryolu hattını kesti ve birçok Karelya kasabasını Finlandiya'dan izole etti. Sovyetler Birliği bölgelerin boşaltılmasını talep etti ve Finliler daha sonra bölgeden tahliye edildi ve neredeyse hiç kimse kalmaya istekli olmadığı için Finlandiya'ya yerleştirildi. Bölgeler daha sonra Sovyet göçmenler tarafından yeniden yerleştirildi. Porkkala deniz üssü Sovyetler Birliği tarafından kiralandı, ancak 1956'da Finlandiya hükümetine iade edildi. Deniz sınırı 1940'ta belirlendi ve 1965'te daha doğru bir şekilde tanımlandı.

Sınır tartışmasızdır ve kanunla açıkça tanımlanmıştır.[6] Her iki devlet de 1975'te Avrupa'da ilk Güvenlik ve İşbirliği Konferansı'nda sınırların ve toprak bütünlüğünün dokunulmazlığını doğruladı

Soğuk Savaş sırasında Sovyet-Finlandiya sınırı[değiştir | kaynağı değiştir]

1967'de sınır bölgesi

Soğuk Savaş sırasında sınır, Demir Perde'nin çevresinin bir bölümünü oluşturuyordu Sınırı geçmek, uzunluğu boyunca mümkün değildi Yalnızca çok sınırlı sayıda sınır geçiş noktası vardı ve Sovyet hükümeti belirli şehirlere yalnızca refakatçili gezilere izin verdi; sınır bölgeleri turistlere yasaktı.[7] Imatra ve Svetogorsk gibi sınırın zıt taraflarında birbirine nispeten yakın olan şehirler arasında çok az temas vardı. Finlandiya tarafında, girişe yalnızca izinle izin verilen, ancak yerleşime izin verilen ve sakinlerin bölgede yaşamaya devam edebildiği bir sınır bölgesi vardı. Sovyet tarafı, kaçışları önlemek için kapsamlı elektronik sistemlere ve devriyelere sahipti Sovyet sınır gözetimi, gerçek sınırdan çok uzakta başladı ve Demir Perde boyunca başka yerlerde olduğu kadar kapsamlıydı. İlk gözetim, milislerin potansiyel olarak şüpheli trafiği izlediği şehirlerdeki tren istasyonlarında yapıldı Giriş için özel bir izin gerekiyordu ve ilk kontrol hattında elektronik alarmlar vardı 60 kilometre (37 mi), eğimli bir kum şeridi (ayak izlerini tespit etmek için) ve ince bir alarm teli vardı. 20 kilometre (12 mi), 3 metre (9,8 ft) Sovyet topraklarına doğru kıvrılan (insanların SSCB'den ayrılmasını önlemek için) tepesi olan uzun dikenli tel çit vardı Çitin elektronik alarm sistemi vardı. Ancak yer altında korunmamış ve altından tünel açılması mümkün olmuştur. Nihayet uluslararası sınırda bir sınır manzarası oluştu Kuzeyde bunu bir Fin ren geyiği çiti izledi. Diğer Batılı ülkelerden farklı olarak, Finlandiya hükümeti yasadışı sınır geçişlerini korumadı, ancak yakalanan kişileri Sovyet yetkililerine iade etti Yasadışı sınır geçişleri, örneğin Batı'ya iltica etmek amacıyla İsveç'e ɡitmek isteyenler Finlandiya'dan geçmek zorunda kaldı.[7]

Finlandiya, Sovyetler Birliği ve Birleşik Krallık arasında 1944 yılında imzalanan Moskova Mütarekesi'nde Finlandiya Körfezi'ne doğru küçük bir yarımada olan Porkkala, askeri üs olarak Sovyetler Birliği'ne kiralandı. Bu, aslında 1956'ya kadar faaliyet gösteren Sovyet dış bölgelerine giden bir güney sınır kapısı yarattı. Sınır geçişleri Luoma'daydı Luoma (checkpoint) [fi] ve Tähtelä [fi] 1947'de Fin trenlerinin üsten geçmesine izin verildi, ancak binek otomobil camları körleştirildi ve geçerken lokomotif değiştirildi Daha önce 1940 ve 1941 yılları arasında Sovyetler Birliği Hanko Yarımadası'nı askeri üs olarak kiralamıştı. Görünüşe göre o sırada exclave'e giden bir sınır kapısı da vardı.

Trafik[değiştir | kaynağı değiştir]

Eylül 2017'de Güney Karelya, Lappeenranta, Nuijamaa'daki Nuijamaa Sınır Kapısında Finlandiya tarafındaki araba trafiği

2015 yılında 9,1 milyon kişi, yarısı Vaalimaa ve Nuijamaa üzerinden sınırı geçti.[8]

Schengen Bölgesi'ndeki ülkeler arasında Finlandiya en çok Ruslara vize veriyor.[9]

Olaylar[değiştir | kaynağı değiştir]

Nuijamaa sınır geçiş noktasında Rus tarafında araba trafiği
Torfyanovka'daki Cafe "Viipurin Veikot" (Vyborg çocukları), (Rusya-Finlandiya sınır geçiş noktası)
Vaalimaa'da "Eastgate" oteli ve deniz ürünleri mağazası, (Finlandiya-Rusya sınır geçiş noktası)

26 Kasım 1939'da Sovyetler Birliği'nin Kızıl Ordusu, Sovyet Mainila köyünü bombaladı ve Finlandiya'yı sorumlu tuttu. Sovyetler, bu sahte bayrak operasyonunu dört gün sonra Kış Savaşı'nı kışkırtmak için bahane olarak kullandı.

Rus basınında yer alan bir habere göre, Finlandiya Raja-Jooseppi [fi] kapattı Russian Lotta (checkpoint) [ru] muadili olan Rusya ile sınır kapısı sınır karakolu, 4 Aralık 2015 tarihinde, planlanan kapanış saatinden bir buçuk saat önce, Orta Doğu kökenli on beş kişinin sınırı geçmesini engelledi. Aynı kaynağa göre, bazı Finlandiya sınır yetkilileri Raja-Jooseppi'nin o gün erken saatlerde kapandığını doğrularken, aynı departmandan bir sözcü, kontrol noktasının normal saati olan 21:00'de kapandığını söyledi.

27 Aralık 2015'te Finlandiya, insanların Raja-Jooseppi [fi] üzerinden bisikletle Rusya sınırını geçmesine erişimi engelledi.Finlandiya Sınır Muhafızlarına göre, bu önlem yasadışı göçü sınırlamak ve kaygan yollarda güvenliği sağlamaktı.

Mart 2016'da Finlandiya ve Rusya, Inari'deki Raja-Jooseppi sınır kapısını ve üçüncü ülke vatandaşlarının Salla sınır kapısını geçici olarak kapattı. Altı aylık bir süre boyunca sadece Finlandiya, Rusya ve Beyaz Rusya vatandaşlarının bu kapıları kullanmasına izin verildi.[10] Tedbir daha sonra kaldırıldı

Vaalimaa'nın Virolahti'deki Finlandiya tarafında Avrupa E18 yolu üzerindeki sınır kontrol noktası
Petersburg'dan Helsinki'ye Allegro tren bileti

Finlandiya-Rusya sınır bariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Finlandiya, 2023'te sınırda bir sınır bariyeri inşa etmeye başladı.[11]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ FRONTEX: the EU external borders agency, 9th report of session 2007-08. House of Lords Stationery Office. 2008. s. 13. ISBN 978-0-1040-1232-1. 12 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2023. 
  2. ^ "Archived copy" (PDF). 27 Eylül 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2010. 
  3. ^ "Rajavyöhyke - Rajavartiolaitos". raja.fi. 23 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ "Electronic surveillance grows at Russian border as border guard strength is cut". HELSINGIN SANOMAT INTERNATIONAL EDITION - HOME. 6 Ekim 2009. 16 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2014. 
  5. ^ "Shpion v tsifrovom formate". Rossiyskaya Gazeta. 28 Mayıs 2012. 25 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2014.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  6. ^ "FAST-FIN-1 Finnish Institutions Research Papers". 29 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2010. 
  7. ^ a b Timo Laine. Torakoita ja panssarivaunuja - Silminnäkijänä hajoavassa neuvostoimperiumissa. Tammi, Helsinki, 2014.
  8. ^ "Rajavartiolaitos lukuina - Rajavartiolaitos". raja.fi. 23 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  9. ^ "Barentsobserver". Barentsobserver. 14 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ "Finland and Russia agree on temporary border restrictions". Reuters. 22 Mart 2016. 4 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2023.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  11. ^ "Finland starts construction of Russia border fence". 28 Şubat 2023. 28 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi – www.bbc.co.uk vasıtasıyla.