Erich Reuter

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Erich Reuter
Doğum30 Mart 1904
Hückeswagen, Alman İmparatorluğu
Ölüm30 Ekim 1989
Lindau, Bavyera, Batı Almanya
BağlılığıWeimar Cumhuriyeti Nazi Almanyası
BranşıReichswehr
Wehrmacht
Hizmet yılları1924-1945
RütbesiGeneralleutnant
Komutası46. Piyade Tümeni
Çatışma/savaşları2. Dünya Savaşı
ÖdülleriMeşe Yaprağı İlaveli Şövalye Demir Haçı

Erich Reuter (30 Mart 1904-30 Ekim 1989) 2. Dünya Savaşı sırasında bir Wehrmacht generaliydi. Reuter, Meşe Yaprağı İlaveli Şövalye Demir Haçıyla taltif edilenlerdendi.

Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Erich Reuter, 1 Nisan 1924'te subay adayı olarak Reichswehr'ya katıldı. 1 Aralık 1927'den 1930'a kadar Leutnant rütbesiyle 2. Piyade Alayı'nın 4. Makineli Tüfek Birliği'ne komuta etti.
1 Temmuz 1935'ten 1939'a kadar Zırhlı Birlikler, Süvari ve Motorize Birlikler Silahlanma Bölümü'nde Hauptmann olarak görev yaptı.[1] Reuter, 1 Ekim 1938'den 2. Dünya Savaşı'nın başlangıcına kadar OKH bünyesinde yer aldı.
Kasım 1940'da 17. Piyade Tümeni'nin 21. Piyade Alayı'nın Fransa'da konuşlu bulunan 1. Taburu'nun komutasına atandı ve bu birlikle Barbarossa Harekatı'na katıldı. Şubat 1942'de 122. Piyade Alayı'nın komutasına atandı ve 1 Nisan 1942'de Oberstleutnant'lığa terfi ettirildi. Birliğiyle Doğu Cephesi'nde Sivastopol Kuşatması'na katıldı. 17 Ağustos 1942'de Şövalye Haçıyla taltif edildi.[2] Kasım 1942'de Ordu Personel Dairesi'nin başına getirildi. 1 Aralık 1942'de Oberst'lığa terfi ettirildi. 1 Nisan 1943'te Güney Ordular Grubu'nda emir subayı oldu. Temmuz 1944'te yeni teşkil edilmiş 1134. Grenadier Tugayı'nın komutasına atandı.
Ağustos 1944'te 46. Piyade Tümeni'nin komutasına atandı. 1 Kasım 1944'te Generalmajor'luğa ve 20 Nisan 1945'te Generalleutnant'lığa terfi ettirildi. Ekim 1944'ten 1944'ün sonlarına kadar Tümeniyle Mátra Dağları'nda çarpıştı. 21 Ocak 1945'te Meşe Yaprağı İlaveli Şövalye Haçıyla taltif edildi. Tümen, Balaton Gölü Harekatı sonrasında Moravya'ya çekildi. Reuter, 8 Mayıs 1945'te Havlíčkův Brod'da Kızıl Ordu'ya teslim oldu. Sovyet esareti altında Novoçerkassk'da bir çalışma kampına yollandı. 1950'de tekrardan Moskova'da bir askeri mahkemede yargılandı. Ekim 1955'te serbest bırakıldı ve Ulm'a döndü.

Madalyalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Fellgiebel, Walther-Peer (2000) [1986]. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 — Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtteile [The Bearers of the Knight's Cross of the Iron Cross 1939–1945 — The Owners of the Highest Award of the Second World War of all Wehrmacht Branches] (Almanca). Friedberg, Germany: Podzun-Pallas. ISBN 978-3-7909-0284-6. 
  • Patzwall, Klaus D.; Scherzer, Veit (2001). Das Deutsche Kreuz 1941 – 1945 Geschichte und Inhaber Band II [The German Cross 1941 – 1945 History and Recipients Volume 2] (Almanca). Norderstedt, Germany: Verlag Klaus D. Patzwall. ISBN 978-3-931533-45-8. 
  • Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives [The Knight's Cross Bearers 1939–1945 The Holders of the Knight's Cross of the Iron Cross 1939 by Army, Air Force, Navy, Waffen-SS, Volkssturm and Allied Forces with Germany According to the Documents of the Federal Archives] (Almanca). Jena, Germany: Scherzers Militaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2. 
  • Thomas, Franz (1998). Die Eichenlaubträger 1939–1945 Band 2: L–Z [The Oak Leaves Bearers 1939–1945 Volume 2: L–Z] (Almanca). Osnabrück, Germany: Biblio-Verlag. ISBN 978-3-7648-2300-9. 
  1. ^ H. H. Podzun (Hrsg.): Das Deutsche Heer 1939. Gliederung, Standorte, Stellenbesetzung und Verzeichnis sämtlicher Offiziere am 3.1.1939. Verlag Hans-Henning Podzun, 1953, S. 26.
  2. ^ a b Fellgiebel 2000, p. 290.
  3. ^ Patzwall & Scherzer 2001, p. 375.
  4. ^ Fellgiebel 2000, p. 79.