C/2023 P1 (Nishimura)
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2023) |
.png){kind=spacer} Kuyruklu yıldız C/2023 P1, 25 Ağustos 2023'te İspanya'dan görüntülendi | |||||||||
| Keşif[1] | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Keşfeden(ler) |
| ||||||||
| Keşif tarihi | 12 Ağustos 2023 | ||||||||
| Belirtmeler | |||||||||
| C/2023 P1 | |||||||||
| HN00003 | |||||||||
| Yörünge özellikleri[2] | |||||||||
| Gözlem yayı | 232 gün (7,7 ay) | ||||||||
| En erken önkeşif tarihi | 19 Ocak 2023 | ||||||||
| Gözlem sayısı | 477 | ||||||||
| Günöte | 114 AU (1800)[3] 110 AU (2200) | ||||||||
| Günberi | 0,225 AU (33,7 milyon km; 87,6 LD)[4] (Merkür günberisinin %73'ü) | ||||||||
| Yarı büyük eksen | 57 AU (Eris ile karşılaştırılabilir)[2] | ||||||||
| Dışmerkezlik | 0,9961 (1800)[3] 0,9959 (2200) | ||||||||
| Yörünge süresi | ≈431 yıl (geliş)[3] ≈406 yıl (gidiş) | ||||||||
| Maks. yörünge hızı | 88,7 km/s @ günberi[4] | ||||||||
| Yörünge eğikliği | 132,5° | ||||||||
| 66,8° | |||||||||
| Enberi açısı | 116,3° | ||||||||
| Son günberi | ≈Temmuz 1588[5] | ||||||||
| Sonraki günberi | 17 Eylül 2023 15:24[2][4] | ||||||||
| Yer MOID | 0,078 AU (11,7 milyon km; 30 LD)[2] | ||||||||
| Jüpiter MOID | 2,3 AU (340 milyon km) | ||||||||
| Fiziksel özellikler | |||||||||
| Kuyruklu yıldızın toplam büyüklüğü (M1) | 12,7[2] | ||||||||
 Wikimedia Commons'ta ilgili ortam | |||||||||
C/2023 P1 (Nishimura), Hideo Nishimura tarafından 12 Ağustos 2023 tarihinde keşfedilen uzun dönemli bir kuyruklu yıldızdır.[6] Yedi aylık bir gözlem yayı ile kuyruklu yıldızın yörünge süresi 433 yıl olarak tahmin edilmektedir.[2] 0,996'lık bir dışmerkezlik, kuyruklu yıldıza Güneş'ten ortalama uzaklığı olan yarı büyük ekseni yaklaşık 57 AU olarak sağlar ve bu, Eris'in ortalama uzaklığı olan 68 AU ile karşılaştırılabilir. Kuyruklu yıldız, Güneş Sistemi'ni terk etmeyecek ve en uzak noktasına (günöte) 2227 yılında ulaşacaktır.[7]
Japon amatör gökbilimci Hideo Nishimura, 12 Ağustos 2023 tarihinde Canon EOS 6D üzerine takılmış 200-mm f/3 teleobjektif kullanarak çektiği görüntülerde kuyruklu yıldızı keşfetti. Bu tarihte kuyruklu yıldız Güneş'ten 1,0 AU uzaklıktaydı. Nishimura, kuyruklu yıldızı önceki gece çektiği görüntülerde de tespit etti.[1] PanSTARRS'ın 19, 24 ve 25 Ocak 2023 tarihli önkeşif görüntüleri, Robert Weryk tarafından tespit edilen gözlem yayını yedi aya uzatan verilerdi. Kuyruklu yıldız bu görüntülerde yaklaşık 22 büyüklüğünde yıldız benzeri bir cisim olarak görünüyordu.[5] Keşif anında kuyruklu yıldız şafak vakti gökyüzünde bulunuyor ve Güneş'e yaklaşıyordu. Nisan 2023'ten bu yana Güneş'ten 50 dereceden az bir uzaklıktaydı ve görünür büyüklüğü yaklaşık olarak 10-11 kadir olarak tahmin edilmişti.[1] Kuyruklu yıldız hızla parlaklaşırken 27 Ağustos'ta görünür büyüklüğü 7,3 olarak ve kuyruğun çapı 5 yay-dakika olarak hesaplandı, fotoğraflarda 1,5-2 derece uzunluğunda ince bir iyon kuyruğu görünür.[8]
Kuyruklu yıldız, 8 Eylül 2023'te Piotr Guzik tarafından çıplak gözle görüldüğünde tahmini büyüklüğü 4,7 kadirdi.[9] CCD ile görüntülendiğinde kuyruğunun uzunluğu 3,5 dereceydi. 12 Eylül 2023 tarihinde Dünya'ya 0,84 AU (126 milyon km; 78 milyon mi; 330 LD) uzaklıktan geçti, fakat Güneş'in parlaklığından sadece 15 derece uzaklıktaydı.[10] Ardından, 17 Eylül 2023 tarihinde Güneş'e 0,22 AU uzaklıkta günberi noktasına ulaşacak.[2][4] Eylül ayının ortasında kısa bir süreliğine 35° kuzey enlemine sahip bölgelerde gün batımından 30 dakika sonra ufuktan 5 derece yüksekte olacaktır.[11] Bununla birlikte, kuyruklu yıldız çıplak gözle gözlenebilecek yaklaşık +2 kadir büyüklüğe ulaşsa da, Güneş'in parlaklığı karşısında yerinin tespiti zor olabilir.[12]
| Günberi geçişleri[5] | |||||||
| 302 | |||||||
| 723 | |||||||
| Nisan 1169 | |||||||
| Temmuz 1588 | |||||||
| 17 Eylül 2023 | |||||||
| Şubat 2430[13] | |||||||
| En yakın yaklaşmanın tarihi ve saati |
Dünya'dan uzaklığı (AU) |
Güneş'ten uzaklığı (AU) |
Dünya'ya göre hızı (km/s) |
Güneş'e göre hızı (km/s) |
Belirsizlik bölgesi (3-sigma) |
Güneş ile yaptığı açı |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 12 Eylül 2023 ≈09:20 | 0,838 AU (125,4 milyon km; 77,9 milyon mi; 326 LD) | 0,292 AU (43,7 milyon km; 27,1 milyon mi; 114 LD) | 107,0 | 77,9 | ± 300 km | 14,9° |
C/2023 P1 (Nishimura) kuyruklu yıldızının Sigma Hydrids meteor yağmuru ile ilişkilendirilmesi mümkün görünüyor. Bu meteor yağmuru genellikle 22 Kasım ile 18 Ocak tarihleri arasında aktif hale gelir ve zirve noktasına yaklaşık olarak 30 Kasım civarında ulaşır.[8]
Hideo Nishimura'nın diğer keşifleri arasında C/1994 N1 (Nakamura-Nishimura-Machholz), C/2021 O1 (Nishimura) ve nova V6596 Sagittari bulunmaktadır.
- 1 Eylül'de, Yengeç takımyıldızının sağ üst köşesinde 6,5 m görünür büyüklükte.
- 7 ila 9 Eylül tarihleri arasında, görünür büyüklüğü yaklaşık 4m'nin biraz üzerinde olan C/2023 P1 (Nishimura), Aslan takımyıldızının başının sağ üst kısmında bulunuyordu.
- 17 Eylül tarihinde, varsayılan görünür büyüklüğü yaklaşık olarak 2m olacak olan C/2023 P1 (Nishimura), Başak takımyıldızının sol merkez bölgesinde bulunacak.
- 30 Eylül tarihinde, varsayılan görünür büyüklüğü yaklaşık olarak 6m olacak olan C/2023 P1 (Nishimura), Başak ve Karga takımyıldızları arasındaki sınırın sol alt köşesinde bulunacak.
Galeri[değiştir | kaynağı değiştir]
-
30 Ağustos'ta çevrimiçi bir teleskoptan C/2023 P1 (Nishimura) -
6 Eylül'de telefoto objektifle -
9 Eylül'de şafak vakti
_2023.08.30_05.47.00_UTC.png)
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c "Electronic Telegram No. 5285". Central Bureau for Astronomical Telegrams. 15 Ağustos 2023. 18 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2023.
- ^ a b c d e f g "JPL Small-Body Database: C/2023 P1 (Nishimura)". ssd.jpl.nasa.gov. 2 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2023.
- ^ a b c Horizons output. "Barycentric Osculating Orbital Elements for Comet C/2023 P1 (Nishimura)". 27 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2023. (Solution using the Solar System's barycenter (Sun+Jupiter). Select Ephemeris Type:Elements and Center:@0)
Epoch 1800: PR= 1.577E+05 / 365.25 = 431 years
Epoch 2200: PR= 1.484E+05 / 365.25 = 406 years - ^ a b c d "Horizons Batch for C/2023 P1 (Nishimura) on 2023-Sep-17" (Perihelion occurs when rdot flips from negative to positive). JPL Horizons. 22 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2023.
- ^ a b c "CBET 5291 : COMET C/2023 P1 (NISHIMURA)". Central Bureau for Astronomical Telegrams. 29 Ağustos 2023. 30 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2023.
- ^ Miller, Katrina (8 Eylül 2023). "Don't Miss Comet Nishimura This Weekend, a Once-in-a-Lifetime View - For the next few mornings, just before sunrise, the cosmic snowball will glow green low on the horizon". The New York Times. 9 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2023.
- ^ "Horizons Batch for C/2023 P1 (Nishimura) in 2227" (Aphelion occurs when rdot flips from positive to negative). JPL Horizons. 7 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2023.
- ^ a b "CBET 5290 : COMET C/2023 P1 (NISHIMURA)". Central Bureau for Astronomical Telegrams. 29 Ağustos 2023. 29 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2023.
- ^ "Comet C/2023 P1 (Nishimura) observation list". cobs.si. COBS - Comet OBServation database. 13 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2023. (2023-09-08 02:23 ve 2023-09-07 02:23 Piotr Guzik. Inst T = E çıplak gözle)
- ^ a b "Horizons Batch for C/2023 P1 (Nishimura) on 2023-Sep-12" (closest Earth approach occurs when deldot flips from negative to positive). JPL Horizons. 20 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2023.
- ^ Dickinson, David (18 Ağustos 2023). "Comet P1 Nishimura Could Be Bright Over the Next Few Weeks". Universe Today. 21 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2023.
- ^ Seiichi Yoshida. "C/2023 P1 ( Nishimura )". Seiichi Yoshida's Comet Catalog. 21 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2023.
- ^ "Horizons Batch for C/2023 P1 (Nishimura) on 2430-Feb-04" (Perihelion occurs when rdot flips from negative to positive). JPL Horizons. 1 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2023.