İçeriğe atla

Benedikten Tarikatı

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Benediktinler sayfasından yönlendirildi)
Benedikten Tarikatı
Ordo Sancti Benedicti
KısaltmaOSB
SloganOra et Labora
Kuruluş529 (1494 yıl önce) (529)
Kuruluş yeriSubiaco Manastırı
TürKatolik Manastır Düzeni
MerkezSant'Anselmo all'Aventino
Abbot PrimateGregory Polan, OSB
Resmî siteosb.org

Benedikten Tarikatı (Latince: Ordo Sancti Benedicti) Aziz Benediktus'un Düzeni'ni takip eden Hristiyanlığın Katolik mezhebine bağlı bir manastır tarikatıdır. Tarikat içindeki her bir manastır bağımsızdır ancak Benedikten Konfederasyonu altında amaçları doğrultusunda ortak hareket ederler.[1]

Kuruluş ve tarihi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Tarikata bağlı ilk manastır 529 yılında İtalya'nın Subiaco kenti yakınlarında Nursialı Aziz Benediktus tarafından kurulmuştur.[2]

Orta Çağ boyunca kurulan manastırların çoğu Aziz Benediktus'un kurallarını kendilerine kılavuz edindikleri için bu kurallar Batı manastır yaşamında bir standart haline gelmiştir.

Her manastır zaman içinde kendi gelişimini sağlamış ve topluluklar oluşturmuşlardır. İngiliz Cemaati (1336), Macar Cemaati (1514), İsviçre Cemaati (1602), Avusturya Cemaati (1625), Bavyera Cemaati (1684) bu Benedikten topluluklarından bazılarıdır.

12 Temmuz 1883'te cemaatler arasında diyalog ve iş birliği sağlamak için Papa XIII. Leo tarafından Benedikten Konfederasyonu kurulmuştur.

Günümüzde her bir manastırın bağımsız oluşu ve bir üst yöneticiye bağlı olmayışı sebebiyle Benedikten manastır yaşamı Hristiyanlıktaki diğer dini tarikatlardan ayrılmaktadır.

Aziz Benediktus'un Düzeni

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aziz Benediktus yaşamı boyunca bir düzene manastırdan kurmuştur ancak bu manastırları kurarken kendine ait bir tarikat kurmayı hedeflememiştir. Aksine Aziz Benediktus'un kuralları her manastırın bağımsız olduğunu kabul eder.

Aziz Benediktus'un kuralları topluluğa katılacak adayların aynı manastır içinde kalması, davranışların değişmesine (conversatio morum) ve itaat üzerine söz vermesi öngörülür. Davranışların değişmesi demek özetle manastır yaşamı kurallarına uyulması demektir. Başrahip, manastır, keşişler ve rahibeler üzerinde tam yetkiye sahiptir.[3] Bu yetki keşiş ve rahibelere görev atanmasını, onların hangi kitapları okuyacağına karar vermeyi, cezalandırmayı ve aforoz etmeyi kapsar. Burada aforoz manastır topluluğundan izole etme manasındadır. Keşişler tanrının verdiği zamanın israf edilmemesi için çok sıkı bir plan uygularlar. Sessizlik yemini yoktur fakat sessiz olunacak zamanlar da planla belirtilmiştir. Bu kurallar manastırın yöneticisi tarafından belirlenir.[4]

Aziz Benediktus'un kuralları temelini Benedikten tarikatından alan Trappistler ve Sistersiyenler gibi diğer tarikatlar tarafından uygulanmaktadır.

Benedikten Konfederasyonu Üyeleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Erkek alt-grubu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Toplam: 21[5]

Kadın alt-grubu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Toplam: 61

Benedikten Azizler Listesi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Benediktin keşişleri Kutsal Cumartesi'de Günbatımı İlahisi söylerken

Erkek alt-grubu

[değiştir | kaynağı değiştir]
Bénédictines.
Bénédictines.

Kadın alt-grubu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Benedikten Papalar Listesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Benedikten Mistikler Listesi

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ New Catholic encyclopedia. A. G. Biggs/ R. K. Seasoltz. 2nd ed (İngilizce). Catholic University of America. Detroit: Thomson/Gale. 2003. s. 267. ISBN 0-7876-4004-2. OCLC 50723247. 18 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022. 
  2. ^ Hıristiyanlık tarihi. Sibel Sel, Levent Kınran. İstanbul: Yeni Yaşam. 2004. s. 220. ISBN 975-8318-86-1. OCLC 1030076477. 
  3. ^ Encyclopedia of early Christianity. Terrence G. Kardong. Second edition (İngilizce). Everett Ferguson, Michael P. McHugh, Frederick W. Norris. New York. 1999. s. 180. ISBN 978-1-136-61158-2. OCLC 890137175. 25 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022. 
  4. ^ Hıristiyanlık tarihi. s. 222. 
  5. ^ New Catholic Encyclopedia - Second Edition. s. 273 - Cilt 2.