Anti-tank engelleri

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Anti-tank engeli

Anti-tank engelleri, modern savaşlarda tanklara karşı savunma amaçlı yapılmış olan özel engeldir. Tahkimat yapılan bölgelerin etrafına açılan hendek şeklindeki anti-tank engeli sayesinde tankın ilerleyişinin durdurulması amaçlanır. İlk olarak I. Dünya Savaşı'nda İngiliz tanklarına karşı Almanlar tarafından kullanılmıştır.

Geliştirilmesi ve kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Anti-tank engelin bir tankın geçemeyeceği derecede genişlikte ve derinlikte olması gerekmektedir. İlerleyen ordular tarafında önceden durumun belirlenmesi halinde önlem alınabileceği için savunma konumundaki tarafın bu tür engelleri olabildiğince gizlemesi başarı oranını artıracaktır. Halihazırda var olan doğal engellerle[1] birlikte de kullanıldığı görülmüştür. Daha iyi savunma sağlaması için ejderha dişi gibi engellerle birlikte de kullanılmıştır. Bilinen en yaygın kullanımı II. Dünya Savaşı sırasında Kızılordu birlikleri tarafından 1943 yılındaki Kursk Muharebesinde olmuştur. Günümüze kadar gelen anti-tank engelleri çok az sayıdadır, çoğu çeşitli inşaat işleri sırasında ortadan kaldırılmış durumdadır.

Aşılması[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu tür engeller yine zırhlı birlikler kapsamındaki köprü kuran zırhlı araçlar tarafından geçilebilir hale getirilmektedir.

Galeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Akarsu, demiryolu hattı vb

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]