7. Muhafız Ordusu (Sovyetler Birliği)
7. Muhafız Ordusu | |
---|---|
Etkin | 1943–1991 |
Ülke | Sovyetler Birliği |
Bağlılık | Sovyet Kara Kuvvetleri |
Tipi | Ordu |
Karargâh | Erivan (Nisan 1946 - Ağustos 1992) |
Savaşları | II. Dünya Savaşı |
Komutanlar | |
Ünlü komutanları | Mikhail Shumilov Yakov Kreizer İvan Fedyuninskiy Filipp Cherokmanov David Dragunsky |
7. Muhafız Ordusu (Rusça: 7-я гвардейская армия), SSCB'nin Kızıl Ordu'suna bağlı ordu.
II. Dünya Savaşı
[değiştir | kaynağı değiştir]Stalingrad
[değiştir | kaynağı değiştir]28 Mayıs 1942'de 1. Rezerve Ordusu'ndan 64. Ordu (64-я армия) olarak kurulmuş ve Stalingrad Savaşı sırasında 62. Ordu ile birlikte Alman taarruzları durdurmuştur. 16 Nisan 1943'te "Muhafız" statüsünü almış ve 7. Muhafız Ordusu olarak yeniden örgütlenmiştir.
Kursk ve sonrası
[değiştir | kaynağı değiştir]Korgeneral Mihail Stepanoviç Şumilov 64. Ordu ve savaş süresi boyunca 7. Muhafız Ordusu'na komuta etmiştir.
7. Muhafız Ordusu, 24. ve 25. muhafız piyade kolordularını teşkil eden 15., 36., 72., 73., 78. ve 81. muhafız piyade tümenlerinden oluşturulmuştur.
18 Temmuz 1943'ten itibaren, önce Voronej Cephesi'nin ve sonra Steppe Cephesi'nin kolu olmuş ve Temmuz - Ağustos 1943'te Kursk Savaşı ve Dinyeper Nehri'ne ulaşmak için gerçekleştirilen taarruza katılmıştır.[1]
Daha sonra, 2. Ukrayna Cephesi'nin kolu olarak Kirovograd, Uman-Botoşani, Yaş-Kişinev, Debrecen, Budapeşte, Bratislava-Brno, Prag taarruzlarına katılmıştır.[2]
Savaş sonrası
[değiştir | kaynağı değiştir]Savaşın bitminden kısa süre sonra Merkez Ordular Grubu'nun parçası olarak Avusturya'ya yerleştirilmiştir.[3] 1946'da 7. Muhafız Ordu, toplam dokuz tümenden teşkil edilen üç piyade kolordusundan oluşturulmaktaydı ve General İvan İvanoviç Fedyuninsky tarafından komuta edilmekteydi. Önce Kuzey Kafkasya Askerî Bölgesi, Tavrichiy ve Kiev Askerî Bölgesi'ne verilmiş ve en son Transkafkasya Askerî Bölgesi'ne verilerek ordu karargâhı Erivan'a taşınmıştır. Orduya 75. ve 261. piyade tümenleri, daha sonra 26. Mekanize Tümen ve 164. Piyade Tümeni verilmiştir.[4]
1980'li yılların sonlarında ordu şu birimlerden ibaretti:
- 15. Motorize Piyade Tümeni (eski 15. Piyade Tümeni) – Kirovakan
- 75. Motorize Piyade Tümeni (eski 75. Piyade Tümeni) – Nahçıvan
- 127. Motorize Piyade Tümeni Rifle Division (eski 261. Piyade Tümeni) – Leninakan (günümüzde 102. Askerî Üs)
- 164. Motorize Piyade Tümeni (eski 164. Piyade Tümeni) - Erivan
Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra 1989-92 yılları arasında lağvedilmiştir.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Holm/Feskov 2015, 15th Motor Rifle Division 11 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Андрей Антипов. Лев Рохлин: жизнь и смерть генерала. 28 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1998. 504001676X, 9785040016761
- ^ Feskov, V.I.; K.A. Kalashnikov; V.I. Golikov (2004). The Soviet Army in the Years of the 'Cold War' (1945–1991). Tomsk: Tomsk University Press. ISBN 5-7511-1819-7.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2020.
- Feskov et al., 'The Soviet Army during the period of the Cold War,' Tomsk, 2004
- From Volga up to Prague", Moscow, 1966
- Shumilov, M., "Guardsmen", in the book "Kursk Fight", 3rd edition, Voronezh, 1982.
- http://samsv.narod.ru/Arm/ag07/arm.html 18 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Narod.ru 64th Army 25 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Russian)