Şahsevenler
 | |
|
| |
| Önemli nüfusa sahip bölgeler | |
|---|---|
 İran | 300.000[1] |
| Diller | |
| Din | |
Şahsevenler, (Azerice: Şahsevənlər, Rusça: Шахсевены) Azerbaycan ve İran'da yaşayan[3] ve soyları Oğuzlara dayanan[4] bir Türk boyudur. İran'da yaşayanların büyük kısmı Kum, Tahran, Kazvin ve Zencan şehirlerindedir.[5] Büyük Sovyet Ansiklopedisi, Şahsevenleri Azerileri oluşturan etnografik gruplardan biri olarak kabul etmektedir.[6] Şahsevenler, Kaçar Hanedanı zamanında paralı askerlik yapmışlardır.[7]
Köken bilimi[değiştir | kaynağı değiştir]
Milli bir boy ismi olmayan Şahseven kelimesi siyasi bir terim olup[8] kökenine dair farklı bilgiler mevcuttur. Safevî şahı I. Abbas, Osmanlı sınırını korumaları için Türkmenlerden bir aşiret oluşturmak istemiştir ve Şahın mübarek başını sevenler şah etrafında toplansın diyerek kendisini seven Türkmenleri toplamıştır. Bu Türkmenlere de Şahseven adını vermiştir.[4] Diğer bir bilgiye göre ise Şahseven adı I. Tahmasp'ın ölümü üzerine şah olmak isteyen Haydar'a karşı gelen Türk boylarının kabul ettiği addır.[9]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Çingizoğlu, Enver (2008). "Soy dergisi-Şahseven eli".
Dipnotlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Rıza Zelyut (2007). "Yabancı kaynaklara göre Türk kimliği". Fark. ss. s. 386.
- ^ Brenda Shaffer (2002). "Borders and brethren". MIT Press. ss. s. 224. ISBN 0262692775.
- ^ A.Z. Abdullaiev (1996). "Türk dillerinin tarihsel gelişme sorunları". Atatürk Kültür, Dil, ve Tarih Yüksek Kurumu. ss. s. 66.
- ^ a b Yaşar Kalafat (2002). "Balkanlar'dan Uluğ Türkistan'a Türk halk inançları". Kültür Bakanlığı. ss. c. 2, s. 74.
- ^ Demetrius Charles Boulger (1886). "The Asiatic quarterly review". Swan Sonnenshein. ss. c. 1, s. 171.
- ^ "Азербайджанцы" (Rusça). Büyük Sovyet Ansiklopedisi. 22 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2009.
- ^ Rıza Nur (1981). "Türk tarihi". Toker Yayınları. ss. c. 5-6, s. 259.
- ^ Mehmet Metin Ören, Selçuk Alkın (1999). "İran Türkleri hürriyet hareketleri". ss. s. 9.
- ^ Adnan Menderes Kaya (2004). "Avşar Türkmenleri". Geçit Yayınları. ss. s. 201.
- Kısaltmalar; a.g.e. (adı geçen eser), c (cilt), s (sayfa), s. x,x (sayfa x ve x)