İvan Ayvazovski

Vikipedi, özgür ansiklopedi
İvan Ayvazovski
ErmeniceՀովհաննես Այվազովսկի
Otoportre, 1874, tuval üzerine yağlıboya, 70,5 × 62,.5 cm, Uffizi, Floransa[1]
Genel bilgiler
Doğum adıHovhannes Ayvazyan
Diğer ad(ları)İvan Konstantinoviç Ayvazovskiy
Doğum29 Temmuz 1817(1817-07-29)
Feodosya, Rus İmparatorluğu
Ölüm5 Mayıs 1900 (82 yaşında)
Feodosya, Rus İmparatorluğu
UyrukErmeni asıllı Rus
Evlilik(ler)iJulia Graves (1848-77)
Anna Burnazian (1882-1900)
AlanıRessam
Sanat eğitimiEmperyal Sanat Akademisi, Saint Petersburg
Katıldığı akımlarRomantizm
EtkilendikleriMihail Glinka
Aleksandr Puşkin
Nikolay Gogol[2]

İvan Konstaninoviç Ayvazovski (Rusça: Иван Константинович Айвазовский / İvan Konstantinoviç Ayvazovskiy; Ermenice: Հովհաննես Այվազովսկի / Hovhannes Ayvazovski, Hovhannes Ayvazyan; 29 Temmuz 1817 - 2 Mayıs 1900), denizcilik sanatı üzerine yoğunlaşan Ermeni asıllı Rus romantik ressam. Ovanes Ayvazyan ismiyle vaftiz edilen İvan, Kırım yarımadasının güneydoğu kıyısında yer alan liman şehri Feodosia'da Ermeni bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi ve hayatının çoğunluğunu orada geçirdi.

Sankt-Peterburg'daki İmparatorluk Güzel Sanatlar Akademisi'nde eğitim aldıktan sonra 1840'ların başında Avrupa'ya gitti ve kısa bir süre İtalya'da yaşadı. Daha sonra Rusya'ya döndü ve Rusya Deniz Kuvvetleri'nin baş ressamlığına atandı. Ayvazovski'nin Rus İmparatorluğu'nun elit asker ve politikacılarla arası sıkıydı ve sıklıkla askerî manevralara katılırdı. Anton Çehov tarafından popülerleştirilen "Ayvazovski'nin fırçasına layık" sözü Rusya'da güzel bir şeyi anlatmak için kullanılmaya başlandı. 21. yüzyılda da popülerliğini sürdürmeye devam ediyor.[3]

Zamanının en önemli Rus sanatçılarından biri olan Ayvazovski, Rus İmparatorluğu dışında da popülerdi. Amerika Birleşik Devletleri'nde ve Avrupa'da çok sayıda kişisel sergi açtı. Yaklaşık 60 yıllık kariyeri boyunca 6.000'e yakın resim yapmıştır ve bu onu zamanının en üretken sanatçılarından biri konumuna koymuştur.[4][5] Eserlerinin büyük çoğunluğunu deniz manzaları, genellikle savaş alanı tasvirleriyle, Ermeni temaları ve portreler oluşturuyor. Ayvazovski'nin eserlerinin çoğu Rusya, Ukrayna ve Ermenistan'daki müzelerde ve özel koleksiyonlarda tutuluyor.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Geçmişi[değiştir | kaynağı değiştir]

İvan Ayvazovski, 17 Temmuz (Yeni Usul: 29) 1817'de Rus İmparatorluğu'nun Kırım yarımadasının Feodosia şehrinde doğdu.[6] Vaftiz edildiği Aziz Sargis Ermeni Apostolik Kilisesi'nin kilise defterinde adı Gevork Ayvazyan oğlu Ovanes (ErmeniceԳէորգ Այվազեանի որդի Յօհաննեսն) olarak geçmekte.[7] İmparatorluk Güzel Sanatlar Akademisi'nde eğitimini sürdürürke İvan Gayvazovskiy olarak biliniyordu.[8] c. 1840'tan itibaren İtalya'da Ayvazovski olarak bilinmeye başladı.[9] 1844 tarihli bir mektubunu isminin İtalyan tarzıyla imzalamıştır: “Giovani Aivazovsky".[10]

Babası, Konstantin, (c. 1765-1840),[11] Galiçya’dan ayrılıp bir süre Eflak ve Makedonya’da yaşadıktan sonra Feodosia'ya yerleşen Ermeni bir tüccardı. İsmi Gevork Ayvazyan'dı ancak daha sonra ismini Konstantin, soyadınıda Gayvazovskiy olarak değiştirmiştir.[12] Ayvazovski'nin annesi Ripsime, bir Feodosya Ermenisiydi. Çiftin iki oğlu ve üç kızı olmak üzere beş çocuğu vardı.[13] İvan'ın ağabeyi Kapriyel, önde gelen bir tarihçi ve Ermeni Apostolik başpiskoposuydu.[14][15]

Eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Genç Ayvazovski ilköğretim eğitimini Aziz Sarkis Kilisesi'nin okulunda almıştır. Babasının arkadaşı şehir mimarı Jacob Koch'tan bazı temel resim dersleri almıştır.[12] Ayvazovski, 1830'da valinin dikkatini çeken İvan, Taurida Valisi Alexander Kaznacheyev'in ailesiyle birlikte Simferopol'e taşındı ve oradaki Rus lisesinde eğitimine devam etti.[16]

Kendisinin bir otoportresi, 1830lar-1840lar[17]
İvan Ayvazovski'nin mezar taşı: “Fani olarak doğdu, ölümsüz bir anı bıraktı. İvan Konstantinoviç Ayvazovski 1817-1900”

1833'te Ayvazovski, burslu olarak İmparatorluk Sanat Akademisi'ne girmiştir ve akademide Maxim Vorobiev'den peyzaj dersi almıştır. Kendi yaptığı tablosu ile akademideki sergiye katılan İvan gümüş madalya kazanmıştır ve Fransız ressam Philippe Tanneur'ün yanında yardımcı olarak çalışmaya başlamıştır.[18] Eylül 1836'da şiirleri İvan'ı etkileyen Rus şair Aleksandr Puşkin ile tanışmıştır.[19][20] 1837'de Alexander Sauerweid'in askerî sanat derslerine katılmıştır ve Çar I. Nikola'nın isteği doğrultusunda Finlandiya Körfezi’ne deneme seferi yapacak olan Prens Grandük Konstantin Nikolayeviç’e eşlik etmiştir.[21] Ekim 1837'de akademiden altın madalya ile normalden 2 yıl erken mezun olmuştur.[22][23][4] Ayvazovski, 1838'de Kefe'ye geri döndü ve memleketi Kırım'da deniz resimleri yaparak iki yıl geçirdi.[24][13] 1839'da Rus amiralleri Mikhail Lazarev, Pavel Nahhimov ve Vladimir Kornilov ile tanışacağı Kırım kıyılarındaki askerî tatbikatlara katıldı.[6][25]

Avrupa'yı ilk ziyareti[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayvazovski 1840 yılında İmparatorluk Güzel Sanatlar Akademisi tarafından Avrupa'ya gönderildi.[22][24]

Rusya'ya dönüşü ve ilk evliliği[değiştir | kaynağı değiştir]

Şöhrete kavuşması[değiştir | kaynağı değiştir]

Gezileri ve ödülleri: 1860'lar-1880'ler[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayvazovski, 1860'larda Yunan milliyetçiliğinden ve İtalya'nın birleşmesinden esinlenerek birkaç tablo yarattı.[6][26] 1868'de bir kez daha İstanbul'u ziyaret etti ve Girit İsyanı sırasında Yunanların Türklere karşı direnişiyle ilgili bir dizi çalışma yaptı.[24] 1868'de Kafkasya'ya gelen Ayvazovski, ilk kez Rusya Ermenistanı'nı ziyaret etti. Kafkasya'da kaldığı süre içinde birkaç dağlık manzara resmi yapan sanatçı, bu resimleri 1869'da Tiflis'te sergiledi.[6] Süveyş Kanalı'nın açılış törenine davet edilmesiyle Mısır'a giden Ayvazovski, Süveyş Kanalı'nı resmeden ilk sanatçı oldu.[26][27]

1870'te Ayvazovski, Rusya'daki dördüncü en yüksek sivil rütbe olan Gerçek Sivil Meclis Üyesi oldu.[24] 1871'de Feodosya'daki arkeoloji müzesinin yapımına başladı.[26] 1872'de tablolarını sergilemek için Nice ve Floransa'ya gitti.[26] 1874'te, Accademia di Belle Arti di Firenze (Floransa Güzel Sanatlar Akademisi) tarafından Uffizi Galerisi'ne asılması için bir otoportre yapması istendi.[28][29] Aynı yıl Ayvazovski, Sultan Abdülaziz tarafından İstanbul’a davet edildi ve kendisine Osmaniye Nişanı verildi.[24] 1876'da Floransa Sanat Akademisi'ne üye oldu ve Orest Kiprensky'den sonra Pitti Sarayı'nı (İtalyancaPalazzo Pitti) resmeden ikinci Rus sanatçı oldu.[26][30]

Ayvazovski, 1878'de Stuttgart Kraliyet Güzel Sanatlar Akademisi'ne fahri üye seçildi. 1879'a kadar kısa bir süre Frankfurt'ta kalarak Hollanda ve Fransa'da geziler düzenledi. Daha sonra Münih'i ziyaret etti ve Amerika'nın keşfiyle ilgili materyal toplamak için Genova ve Venedik'e gitti.[26]

1880'de Ayvazovski, Feodosya'daki evinde bir sanat galerisi açtığında Rus İmparatorluğu'da Ermitaj Müzesi ve Tretyakov Devlet Galerisi'nden sonra üçüncü müzesini açmış oluyordu.[26][30] Rusya'daki geçirdiği vakitten sonra Ayvazovski, Londra'daki Pall Mall'da İngiliz ressam John Everett Millais ve Galler Prensi VII. Edward’ın katılımıyla 1881'de bir sergi açtı.[24]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Resim Galerisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

Ülke Ödül[24] Yıl
Fransa Fransız İmparatorluğu Şeref Nişanı (Şövalye) 1857[31]
Türkiye Osmanlı İmparatorluğu Mecidiye Nişanı 1858
Yunanistan Yunanistan Krallığı Kurtarıcı Nişanı 1859
Rusya Rus İmparatorluğu Aziz Vladimir Nişanı 1865
TürkiyeOsmanlı İmparatorluğu Osmaniye Nişanı 1874
 Polonya Krallığı Beyaz Kartal Nişanı 1893
Rusya Rus İmparatorluğu Kutsal Aleksandr Nevski Nişanı 1897

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Markina, Lyudmila (2017). "The Many Faces of Ivan Aivazovsky". Tretyakov Gallery Magazine. 54 (1). 30 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ Pamukciyan & Özel 1994, s. 497.
  3. ^ "Poll reveals Russians enjoy Aivazovsky's paintings more than other artists' works". TASS. 28 Temmuz 2017. 1 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2021. 
  4. ^ a b Leek 2012, s. 178.
  5. ^ Lang, David Marshall (1970). Armenia: Cradle of Civilization (1. bas.). Londra: Allen & Unwin. s. 245. ISBN 978-0-04-956007-9. 
  6. ^ a b c d Ghazarian 1974, s. 350-351. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "FOOTNOTEGhazarian1974350-351" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  7. ^ Harutiunian 1965, s. 89.
  8. ^ Petrov, Pyotr (1887). Указатель к Сборнику матеріалов для исторіи Императорской С.-Петербургской Академіи художеств за сто лѣт ея существованія [Index to the collection of materials for the history of the Imperial St. Petersburg Academy of Arts for 100 years of its existence] (Rusça). St. Petersburg: M. M. Stasulevich. s. 51. 
  9. ^ Harutiunian 1965, s. 93.
  10. ^ "AIVAZOVKSY, Ivan (1817–1900). Autograph letter signed ('Giovani Aivazovsky') to Auguste Vecchy, St Petersburg, 28 August 1844, in eccentric Italian". Christie's. 2 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2014. 
  11. ^ Mikaelian 1991, s. 69.
  12. ^ a b & Ürekli 2019, s. 10.
  13. ^ a b Sarkssian 1963, s. 25.
  14. ^ Donenko, Nikolay (2007). Православные монастыри: Симферопольская и Крымская епархия Украинской православной церкви Московского патриархата (Rusça). Sonat. s. 82. О нем писал армянский епископ Гавриил (Айвазовский), брат выдающегося художника- мариниста... 
  15. ^ "Armenia's in Venice to Highlight Save Venice 2004". Asbarez. 23 Mart 2004. 15 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. The great seascape painter Ivan Aivazovsky (Hovhannes Aivazian)–while visiting his brother Archbishop Gabriel Aivazovsky–immortalized the Island and the Venetian lagoon in numerous magnificent paintings. 
  16. ^ Bobkov, V. V. (2010). "Феодосийский Градоначальник Александр Иванович Казначеев: Основные Вехи Административной Деятельности [Feodosia Mayor Alexander Ivanovich Kaznacheyev: Major Milestones In Administrative Activities]" (PDF) (Rusça). Simferopol: Tavrida National V.I. Vernadsky University: 39-40. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2014. 
  17. ^ "Иван Айвазовский – великий маринист [Ivan Aivazovsky – great marinist]" (Rusça). Kommersant. 30 Kasım 2013. 13 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2021. 
  18. ^ "Ayvazovskiy (Gayvazovskiy), Ivan (Oganes) Konstantinovich". Tretyakov Devlet Galerisi. 6 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2021. 
  19. ^ Briggs, A.D.P., (Ed.) (1999). Alexander Pushkin: a celebration of Russia's best-loved writer. Londra: Hazar Publishing. s. 219. ISBN 1-874371-14-8. 
  20. ^ "Sotheby's Russian Art Evening sale" (PDF). Sotheby's. 9 Haziran 2008. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2014. 
  21. ^ & Ürekli 2019, s. 11.
  22. ^ a b Bolton 2010, s. 140.
  23. ^ Mikaelian 1991, s. 59.
  24. ^ a b c d e f g "Hovhannes Aivazovsky". RusArtNet.com The Premier Site for Russian Culture. 19 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  25. ^ Bolton 2010, s. 141.
  26. ^ a b c d e f g Rogachevsky, Alexander. "Ivan Aivazovsky (1817–1900)". Tufts University. 19 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  27. ^ Shaljyan, Emma (March 2012). "Walter and Laurel Karabian Speak on Artist Aivazian (Aivazovsky)". Hye Sahrzoom, Armenian Studies Program California State University, Fresno. 3 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2014. Aivazovsky, in fact, was the first painter to paint the Suez Canal. 
  28. ^ "Ivan Aivazovsky, Seascape at Sunset, 1841" (PDF). Rutgers, The State University of New Jersey. 2 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2013. Ivan Aivazovsky was the best known Russian painter of seascapes. 
  29. ^ Bird, Alan (1987). A history of Russian painting. Boston: G.K. Hall. s. 162. ISBN 978-0-8161-8911-3. 
  30. ^ a b Khachatrian, Shahen. ""Поэт моря" ["The Sea Poet"]" (Rusça). Center of Spiritual Culture, Leading and National Research Samara State Aerospace University. 19 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  31. ^ Whitmore, Janet. "Ivan K. Aivazovsky". Rehs Galleries. 25 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2021. 

Bibliyografi[değiştir | kaynağı değiştir]