Yahudilik'te Muhammed
| Makale serilerinden |
 |
Yahudilikte çok az metin İslam peygamberi Muhammed'e atıfta bulunur veya onu konu edinir. Yahudilerin çoğu, Muhammed'in Tanrı'dan ilahi vahiy aldığına dair beyanını reddeder ve onu sahte bir peygamber olarak görürler.
Muhammed hakkındaki yorumlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Orta Çağ'da Yahudi yazarların Muhammed'i "ha-meshuggah" (deli) olarak tanımlaması yaygındı; bu terim, İncil'de peygamber olduğuna inanan sahte peygamberler için sıklıkla kullanılırdı.[1][2][3]
Musa bin Meymun[değiştir | kaynağı değiştir]
İbn Meymun, Muhammed'den sahte bir peygamber ve deli bir adam olarak bahseder. Konuyla ilgili olarak Yemen mektubu'nda şunları yazmıştır:
"[İsa'dan] sonra, ona benzeyen bir deli ortaya çıktı, çünkü o, onun yolunu açtı. Ancak o, daha da ileri giderek bir yönetim [telb el-mülk; egemenlik] ve iyi bilinen İslam'ı oluşturdu."
Otoriter hukuk eseri Mişneh Tora'da (Hilkhot Melakhim 11:10-12), İbn Meymun, yine de Muhammed'in, Tanrı'nın dünyayı Yahudi Mesih'in gelişine hazırlama planının bir parçası olduğunu belirtmiştir: "Nasıralı İsa'nın tüm bu sözleri ve ondan sonra ortaya çıkan bu İsmaili'nin (yani Muhammed'in) amacı yalnızca mesihin yolunu düzeltmek ve tüm dünyayı birlikte Rabbe hizmet etmeye hazırlamaktır. Denildiği gibi: O zaman, hep birlikte beni adımla çağırmaları, Omuz omuza bana hizmet etmeleri için, Halkların dudaklarını pak kılacağım.[4] (Sefanya 3:9).[5]
Kesin olmayan ve dolaylı yorumlar[değiştir | kaynağı değiştir]
12. yüzyılın önde gelen Yemenli hahamlarından ve ilahiyatçılarından biri olan ve "Yahudi İsmailizmi" olarak adlandırılan akımın kurucusu olan Natan'el el-Feyyumi, felsefi incelemesi Bustan al-Uqul'da ("Akılların Bahçesi") peygamberlerin diğer uluslar için Yahudi Tevrat'ın hükümlerinin dışında çıkan hükümleri içeren dinlerin de Tanrı tarafından gönderildiğini yazmıştır. Natanel, açıkça Muhammed'i Araplar için geçerli olan belirli mesajla inen gerçek bir peygamber olarak görüyordu.[6][7] Natanel'in Muhammed'in peygamberliğini açıkça kabul etmesi o zaman ki Yemen'de nadir karşılaşılan bir durumdu.[8]
Kıyamet literatüründe Midraş (Haham Şimon ben Yohai'nin Sırları), Muhammed'i Yahudi Mesih'e benzetir. Bu metinde, 1. yüzyılın ünlü bilgesi ve sufisi Şimon ben Yohai, 8. yüzyıldaki İslam fetihlerinin başlangıcına,[9] Muhammed'in bir peygamber olarak rolüne ve Muhammed'in Yahudileri Hıristiyan ("Romalı") baskısından kurtardığına ve bunların da mesih sürecinde olumlu bir rol oynacağına değinir.[10]
Kahire Genizası'nda bulunan bir Yahudi belgesi, pek çok Yahudinin Muhammed'i sadece bir peygamber olarak kabul etmekle kalmayıp, Muhammed'in mücadelesine katılmak için Şabat'a saygısızlık bile ettiğini anlatıyor. Ancak bazı tarihçiler, Zimmet en-nebi Muhammed (Muhammed'in Koruma Fermanı) adı verilen bu belgenin Yemenli Yahudiler tarafından meşru müdafaa amacıyla uydurulduğunu öne sürüyor.[11]
İspanya'da Yahudiliğin Altın Çağı olarak bilinen 9. yüzyıldan 12. yüzyıla kadar Endülüs'teki büyük kültürel etkileşimler nedeniyle, Muhammed hakkındaki İslami kaynaklardan aktarılan bir dizi anlatım, tesadüfen Yahudi düşüncesine girdi. Örneğin, ilk Hasidik sufilerden biri olan Polonne'li Haham Jacob Joseph, Bahya bin Paquda'nın popüler eseri Chovot HaLevavot'tan alıntı yaparak, dindar bir adamın kötü eğilime karşı verdiği iç mücadelenin dış savaştan daha büyük olduğunu yazdı. Bu kitabın İbranice-Arapça orijinal versiyonunda, Bahya bin Paquda hem dış hem de iç savaştan cihat olarak söz eder ve yazar, kaynağının adını belirtmese de, hikâyedeki "dindar adam" Muhammed'dir.[12]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Norman A. Stillman (1979). The Jews of Arab lands: a history and source book. Yahudi Yayın Topluluğu. s. 236. ISBN 978-0-8276-0198-7. Erişim tarihi: 26 Aralık 2011.
- ^ İbni Warraq. Defending the West: A Critique of Edward Said's Orientalism. s. 255. 3 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2023.
- ^ The Legacy of Islamic Antisemitism: From Sacred Texts to Solemn History. s. 21. 3 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2023.
- ^ "Sefanya 3:9". kutsalkitap.info.tr. 27 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2023.
- ^ A. James Rudin (2010). Christians & Jews Faith to Faith: Tragic History, Promising Present, Fragile Future. Jewish Lights Publishing. ss. 128-129.
- ^ Nathanael ibn al-Fayyumi
David Levine (çeviri). The Bustan al-Ukul. Columbia Üniversitesi Doğu Çalışmaları. s. 105. - ^ Netanel el Feyyumi (1984). Gan ha-Sekhalim. s. 6.
- ^ Norman Solomon, Richard Harries, Tim Winter (2006). Abraham's children: Jews, Christians, and Muslims in conversation (İngilizce). T&T Clark Int'l. s. 137. ISBN 0-567-08161-3.
Netanel's work was virtually unknown beyond his native Yemen until modern times, so had little influence on later Jewish thought.
- ^ Joshua Prawer, Haggai Ben-Shammai (1996). The History of Jerusalem: The Early Muslim Period (İngilizce). New York Üniversitesi Basımı. s. 304. ISBN 978-0814766392.
- ^ Norman Solomon, Richard Harries, Tim Winter (2006). Abraham's children: Jews, Christians, and Muslims in conversation. T&T Clark Int'l. s. 133. ISBN 0-567-08161-3.
Nistarot" places the Muslim conquests in an eschatological context, and implies that Muhammad had a positive role to play in the messianic process.
- ^ Yakov Rabkin. ""Perspectives on the Muslim Other in Jewish Tradition"" (PDF). 27 Mart 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- ^ Diana Lobel. A Sufi-Jewish Dialogue: Philosophy and Mysticism in Bahya ibn Paquda's Duties of the Heart. Pensilvanya Üniversitesi Basımı. s. IX. ISBN 0-8122-3953-9. 10 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2023.
How does a perennially popular manual of Jewish piety come to be quoting Islamic traditions about the Prophet Muhammad? Muslim Spain of the tenth through twelfth century, known as the "Golden Age" of Hispano-Jewish poetry and letters, is a time of great convergence and cultural creativity.