Venedik Mimarlık Bienali

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Venedik Mimarlık Bienali
Biennale Architettura
Türümimarlık bienali
Sıklığıiki yılda bir
Konum(lar)Venedik, İtalya
Açılış1980
En yeni2018
Sonraki festival2021
Resmî sitelabiennale.org/en/architecture/

Venedik Mimarlık Bienali olarak bilinen Venedik Bienali Uluslararası Mimarlık Sergisi, Venedik, İtalya'da iki yılda bir düzenlenen küresel mimarlık sergisidir. Dönüşümlü olarak bir yıl sanat, bir yıl mimarlık bienalleri gerçekleştiren Venedik Bienali'nin mimarlık bölümüdür. 1975'ten itibaren Venedik Sanat Bienali'nin bünyesinde mimarlık sergileri gerçekleştirilmeye başlanmış, 1980 yılında ayrı bir bienal olarak Venedik Mimarlık Bienali başlatılmıştır.

Mimarlık alanındaki en köklü ve geniş katılımlı uluslararası buluşmalardan olan, bu nedenle mimarlık alanındaki güncel tartışmalara yön veren Venedik Mimarlık Bienali'nin temel gündemi çağdaş toplumsal, ekolojik ve teknolojik meseleleri mimarlık pratiği üzerinden araştırmak ve sergilemektir. Sergilerin yanı sıra, bienalin kamusal programında konferanslar, paneller, atölye çalışmaları gibi etkinlikler de düzenlenmektedir.[1] Bienal genel olarak Venedik'te iki temel yerleşkede gerçekleşmektedir: 19. yüzyılda Napolyon Bonapart tarafından inşa edilen kent bahçesi Giardini ile eski Venedik Tersanesi'ndeki kapalı ve açık mekânlar kullanılmaktadır.[2][3] Bu iki yerleşkeye ilave olarak Venedik kentindeki kimi müzeler, saraylar, meydanlar, vakıf binaları gibi farklı mekânlar da kimi bienallerde kullanılabilmektedir.[4]

Her Venedik Mimarlık Bienali için Venedik Bienali Danışma Kurulu farklı bir küratör ya da küratörler belirlemektedir. Bu küratör, düzenleyeceği bienalin temasını belirleyerek ilan eder ve bu tema dahilinde çalışmalar üretecek mimarları, şehir plancılarını, sanatçıları, akademisyenleri davet ederek bir sergi gerçekleştirir.[5] Bu ana serginin yanı sıra, Venedik Mimarlık Bienali yerleşkelerinde Brezilya, Kanada, İngiltere, Mısır gibi ülkelerin kalıcı sergi mekânları olan pavyonlar bulunur; 2020 itibarı ile 59 ulusal pavyon bulunmaktadır.[6] Bu ulusal pavyonlarda genellikle o bienalin konusuna temas eden sergiler gerçekleştirilir. Türkiye de 2014 yılından beri Venedik Tersanesi'ndeki (Arsenale) Türkiye Pavyonu mekânında mimarlık bienaline ulusal katılım göstermektedir.[7]

Her Venedik Mimarlık Bienali'nde en iyi ulusal katılım, en iyi proje, en iyi gelecek vadeden katılımcı gibi çeşitli dallarında Altın ve Gümüş Aslan ödülleri verilmekte, ayrıca mimarlık dünyasına yaptığı katkılardan ötürü bir isim Yaşam Boyu Başarı Ödülü ile ödüllendirilmektedir.

15. Mimarlık Bienali ana sergisinden, 2016
FOA tarafından küratörlüğü gerçekleştirilen Venedik Bienali Britanya Pavyonu'ndan görüntü, 2012
Sverre Fehn tarafından tasarlanan Kuzey Ülkeleri Pavyonu 29 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Sergiler ve ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

2021[değiştir | kaynağı değiştir]

Küratörlüğünü Massachusetts Teknoloji Enstitüsü Mimarlık ve Kent Planlama Fakültesi dekanı mimar Hashim Sarkis'in gerçekleştirdiği 17. Venedik Mimarlık Bienali, Birlikte Nasıl Yaşayacağız? (How Will We Live Together?) temasıyla düzenlendi. Sarkis, bu tema ile dünyanın içinde bulunduğu ekonomik, toplumsal ve ekolojik krizlerde bir arada yaşamanın yollarını araştırmayı amaçladığını belirtmiştir.[8] 2020 yılında gerçekleşmesi planlanmış olan bienal, COVID-19 salgını nedeniyle 2021 yılı mayıs ayında açılmıştır.[9]

2018[değiştir | kaynağı değiştir]

16. Venedik Mimarlık Bienali Serbestmekân sergisinden, 2018

16. Venedik Mimarlık Bienali, Serbestmekân (Freespace) başlığını taşımaktaydı ve küratörlüğünü, Grafton Mimarlık ofisi kurucusu olan mimarlar Yvonne Farrell ve Shelley McNamara üstlendi.[10][11] Mimaride ölçek, hareket, günışığı gibi bağlamları "serbestlik" kavramı üzerinden inceleyen bienal 26 Mayıs-25 Kasım 2018 tarihleri arasında gerçekleşti.[12]

Ödüller: [13]

  • En İyi Ulusal Katılım için Altın Aslan: İsviçre, Svizzera 240, House Tour (Ev Turu) sergisi ile. Düzenleyenler: İsviçre Sanat Konseyi Pro Helvetia: Marianne Burki, Sandi Paucic, Rachele Giudici Legittimo. Küratörler ve katılımcılar: Alessandro Bosshard, Li Tavor, Matthew van der Ploeg, Ani Vihervaara
  • En İyi Ulusal Katılım İçin Özel Mansiyon: Büyük Britanya, Island (Ada) sergisi ile. Düzenleyenler: Sarah Mann, Architecture Design Fashion British Council. Küratörler: Caruso St John Architects, Marcus Taylor
  • En iyi katılımcı için Altın Aslan: Souto Moura Arquitectos - Eduardo Souto de Moura (Porto, Portekiz)
  • Gelecek vadeden genç katılımcı için Gümüş Aslan; Architecten de vylder vinck taillieu. Jan de Vylder, Inge Vinck, Jo Taillieu (Gent, Belçika)
  • Özel Mansiyonlar: Andramatin; Andra Matin (Jakarta, Endonezya) ve RMA Architects - Rahul Mehrotra (Mumbai, Hindistan; Boston, ABD)
  • Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: Kenneth Frampton (İngiltere)

2016[değiştir | kaynağı değiştir]

15. Venedik Mimarlık Bienali Cepheden Bildirmek sergi girişinden görüntü, 2016

15. Venedik Mimarlık Bienali, Cepheden Bildirmek (Reporting from the Front) başlığı ile Alejandro Aravena küratörlüğünde gerçekleştirildi.[14] Bienal, insanların yaşam koşullarının iyileştirilmesi için mimarlığın rolünü ve kamu yararına mimarlığı araştırmaktaydı.[15] Mimarlık ve sivil toplum arasında bir diyalog ve buluşma alanı olması amaçlanmıştı.[16] 28 Mayıs-27 Kasım 2016 tarihleri arasında gerçekleşti.

Ödüller:

  • Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: Paulo Mendes da Rocha [17]
  • En İyi Ulusal Katılım için Altın Aslan: Iñaqui Carnicero ve Carlos Quintáns tarafından küratörlüğü gerçekleştirilen Unfinished (Bitmemiş) sergisi ile İspanya [18]

2014[değiştir | kaynağı değiştir]

14. Venedik Mimarlık Bienali Mimarlığın Temel Unsurları sergisi Monditalia bölümü girişinden görüntü, 2014

14. Uluslararası Mimarlık Sergisi başlığı Mimarlığın Temel Unsurları (Fundamentals), küratörü Rem Koolhaas idi.[19] Mimarlığın Temel Unsurları, Moderniteyi Özümsemek, MondItalia olarak 3 bölümden oluşan sergi, 7 Haziran-23 Kasım 2014 tarihleri arasında gerçekleşti.[20] Koolhaas, ana sergide tavan, pencere, kapı gibi mimari elemanların geçmişten günümüze evrimine ve ulusal mimarilerin son yüzyıldaki dönüşümüne odaklanmaktaydı.[21]

Ödüller: [22]

  • Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: Phyllis Lambert [23]
  • En İyi Ulusal Katılım için Altın Aslan: Kore, Hyungmin Pai, Changmo Ahn, Minsuk Cho tarafından küratörlüğü gerçekleştirilen Crow's Eye View sergisi [24]
  • Monditalia bölümünün En İyi Araştırma Projesi için Gümüş Aslan: Office for Political Innovation - Andrés Jaque, Sales Oddity. Milano 2 and the Politics of Home to Home TV Urbanisms (Satış Tuhaflığı: Milano 2 ve Evden Eve TV Şehircilik Politikaları) sergisi ile [25]
  • En İyi Ulusal Katılım için Gümüş Aslan: Pedro Alonso ve Hugo Palmarola küratörlüğünde Monolith Controversies (Monolit Tartışmaları) sergisi ile Şili
  • Ulusal Katılımlara Özel Mansiyonlar: Kanada, Fransa, Rusya
  • Monditalia bölümünün araştırma projelerine Özel Mansiyonlar: Radical Pedagogies: ACTION-REACTION-INTERACTION (Radikal Pedagojiler: EYLEM-REAKSİYON-ETKİLEŞİM) ile Beatriz Colomina, Britt Eversole, Ignacio G. Galán, Evangelos Kotsioris, Anna-Maria Meister, Federica Vannucchi, Amunátegui Valdés Architects, Smog.tv; Intermundia ile Ana Dana Beroš; Italian Limes ile Folder

2012[değiştir | kaynağı değiştir]

13. Uluslararası Mimarlık Sergisi başlığı Ortak Zemin (Common Ground), küratörü David Chipperfield idi. Bienal, kendisini sosyal bir araç olarak kullanmayı, işbirliği ve diyalog ortamı oluşturmayı amaçlıyordu.[26] 29 Ağustos-25 Kasım 2012 tarihleri arasında gerçekleşti.

Ödüller: [27]

  • Yaşam boyu başarı için Altın Aslan: Alvaro Siza [28]
  • En İyi Ulusal Katılım için Altın Aslan: Japonya, Architecture, possible here? Home-for-All (Mimarlık burada mümkün mü? Herkes İçin Konut) sergisi, Kumyo Inui, Sou Fujimoto, Akihisa Hirata ve Naoya Hatakeyama'nın katılımı ve Toyo Ito'nun küratörlüğünde [29]
  • Ortak Zemin sergisinin En İyi Projesi için Altın Aslan: Urban-Think Tank (Alfredo Brillembourg, Hubert Klumpner), Justin McGuirk ve Iwan Baan
  • Ortak Zemin sergisinin Gelecek Vadeden Katılımcısı için Gümüş Aslan: Grafton Architects (Yvonne Farrell ve Shelley McNamara)
  • Özel Mansiyonlar: Polonya,düzenleyen Hanna Wróblewska; Amerika Birleşik Devletleri, düzenleyen Cathy Lang Ho; Rusya, düzenleyen Grigory Revzin; Cino Zucchi.[30][31]

2010[değiştir | kaynağı değiştir]

12. Venedik Mimarlık Bienali İnsanlar mimarlıkta buluşur sergisinden görüntü, 2010

12. Uluslararası Mimarlık Sergisi, People meet in architecture (İnsanlar mimarlıkta buluşur) temasıyla, Kazuyo Sejima küratörlüğünde. 29 Ağustos-21 Kasım 2010 tarihleri arasında gerçekleşti. Böylece, Venedik Mimarlık Bienali tarihinde ilk kez, 30 yıl sonra bir kadın küratör görev almış oldu.

Ödüller: [32]

  • Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: Rem Koolhaas
  • En İyi Ulusal Katılım için Altın Aslan: Bahreyn Krallığı
  • İnsanlar mimarlıkta buluşur sergisindeki En İyi Proje için Altın Aslan: junya.ishigami+associates
  • Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: Kazuo Shinohara
  • Umut vadeden genç katılımcı için Gümüş Aslan: OFFICE Kersten Geers David Van Severen + Bas Princen
  • Özel Mansiyonlar: Amateur Architecture Studio, Studio Mumbai, Piet Oudolf

2008[değiştir | kaynağı değiştir]

11. Uluslararası Mimarlık Sergisi, Out There: Architecture Beyond Building (Dışarıda: Yapının Ötesinde Mimarlık) başlığıyla, Aaron Betsky küratörlüğünde gerçekleşti. Betsky, mimarlığın yalıtılmış bir disiplin olmadığını, sanat, edebiyat, sinema gibi farklı disiplinlerle birlikte incelenmesi gerektiğini savunuyordu.[26] Bienal, 14 Eylül-23 Kasım 2008 tarihleri arasında gerçekleşti.

Ödüller: [33]

  • Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: Frank Gehry
  • Mimarlık Tarihinde Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: James S. Ackerman
  • En İyi Ulusal Katılımcı için Altın Aslan: Polonya (Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings sergisi) düzenleyenler Nicolas Grospierre ve Kobas Laksa
  • En İyi Yerleştirme Projesi için Altın Aslan: Greg Lynn Form (Recycled Toys Forniture projesi ile)
  • Gelecek Vadeden Genç Mimar İçin Gümüş Aslan: Elemental (Şili)

2006[değiştir | kaynağı değiştir]

10. Uluslararası Mimarlık Sergisi, Şehirler, mimarlık ve toplum (Cities, architecture and society) başlığı ile, Ricky Burdett küratörlüğünde gerçekleşti. Mumbai, Tokyo gibi şehirlerdeki yoğunluk, sürdürülebilirlik gibi konuları inceleyen bienal, 130.000'in üzerinde ziyaretçi tarafından ziyaret edildi.[26] Serginin City-Port bölümü 14 Ocak 2007 tarihine kadar Palermo'da yapıldı. Temasına uygun olarak, ilk kez olarak bir kente Altın Aslan ödülü verildi.

Ödüller: [34]

  • Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: Richard Rogers
  • En İyi Ulusal Katılım için Altın Aslan: CO-EVOLUTION, Danish-Chinese collaboration on sustainable urban development in China (sürdürülebilir kentsel kalkınma konusunda Danimarka-Çin işbirliği) projesi ile Danimarka. Küratörlüğünü Henrik Valeur ve UiD'in gerçekleştirdiği projede Danimarkalı mimarlık ofisleri ve Çin üniversitelerinin projeleri CEBRA + Tsinghua, COBE + CQU, Effekt + Tongji ve Transform + XAUAT yer aldı.[35][36]
  • Kent için Altın Aslan: Bogotá, Kolombiya
  • En İyi Kentsel Proje için Altın Aslan: Mexico City'deki Brazil 44 (Brezilya 44) konut projesi için Javier Sanchez / Higuera + Sanchez
  • En İyi Mimarlık Okulu için özel ödül: Mumbai için bir proje ile Torino Politeknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi
  • Ulusal Katılım için Mansiyon Ödülleri: Japonya, İzlanda ve Makedonya
  • Yedi Taş Aslan Ödülü: Bari, grup lideri Adolfo Natalini; Crotone, grup lideri Carlo Moccia; Pantelleria, grup lideri Gabriella Giuntoli; Bari, grup lideri Guido Canella; Bari, grup lideri Antonio Riondino; Bari, grup lideri Vitangelo Ardito; Pantelleria, grup lideri Marino Narpozzi
  • Mimarlık Ödülü: Basilicata Bölgesi Il parco della Blanda projesi. Gustavo Matassa, Vincenzo De Biase, Silvia Marano, Rosa Nave
  • İtalya Pavyonu tarafından verilen Manfredo Tafuri Ödülü: Vittorio Gregotti
  • İtalya Pavyonu tarafından verilen Giancarlo De Carlo ödülü: Andrea Stipa
  • İtalya Pavyonu tarafından verilen Ernesto Nathan Rogers ödülü: Luca Molinari

2004[değiştir | kaynağı değiştir]

9. Uluslararası Mimarlık Sergisi METAMORFOZ (METAMORPH) başlığı ile, Kurt W. Forster küratörlüğünde 12 Eylül-7 Kasım 2004 tarihleri arasında gerçekleşti. Forster, 21. yüzyılda mimarlığın dönüşümüne odaklanıyordu.[26] Sergi 115.000'den fazla ziyaretçi çekti.

Ödüller: [37]

  • Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: Peter Eisenman
  • En İyi Yerleştirme için Altın Aslan: Belçika Pavyonu, Kinshasa, the Imaginary City (Hayali Şehir) sergisi ile
  • Metamorph sergisinin en iyi projesi için Altın Aslan: Kazuyo Sejima ve Ryue Nishizawa'nın ortaklığındaki SANAA
  • Konser Salonları bölümündeki en iyi çalışmalar için Özel Ödül: Konser Evi projesi için Julien De Smedt ve Bjarke Ingels
  • Bölümler bölümünde en iyi çalışmalar için Özel Ödül: Armin Linke ve Piero Zanini, Alpi projesi
  • Dönüşümler bölümünde en iyi çalışmalar için Özel Ödül: Günther Domenig, Norimberg, Almanya'daki Bilgi Merkezi projesi ile
  • Topografya bölümünde en iyi çalışmalar için özel ödül:Studio Foreign Office Architects, Novartis Otoparkı ile
  • Yüzey bölümünde en iyi çalışma için Özel Ödül: Shuhei Endo, Springtecture projesi ile
  • Atmosfer bölümünde en iyi çalışma için özel ödül: PTW Architects ve CSCEC,, Ulusal Yüzme Merkezi projesi ile
  • Hyper-Project bölümünde en iyi çalışma için özel ödül: Esplanada Fòrum ile Martinez Lapeña- Torres Arquitectos
  • Dönüşümlü Işıklar, Yüzen Gölgeler bölümlerinde en iyi çalışmalar için Özel Ödül (fotoğraf): NASA tarafından JPL ve Cornell Üniversitesi işbirliği ile çekilen Mars görüntüleri

2002[değiştir | kaynağı değiştir]

8. Uluslararası Mimarlık Sergisi, SIRADAKİ (NEXT) başlığıyla Deyan Sudjic küratörlüğünde gerçekleşti. 8 Eylül-3 Kasım 2002 tarihleri arasında düzenlenen sergi 100.000'den fazla ziyaretçi çekti. Sudjic, 21. yüzyılda mimarlık için sınırların kalkmasını ve avangardın o günün koşullarında mümkünlüğünü sorguluyordu.[26]

Ödüller: [38]

  • Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: Toyo Ito
  • En İyi Proje için Altın Aslan: Alvaro Siza Vieira tarafından tasarlanan Iberê Camargo Vakfı (Brezilya)
  • En İyi Ulusal Katılımcı için özel ödül: Hollanda Pavyonu
  • En iyi mimari eser için özel ödül: Zhang Xin
  • En iyi hükümet sponsorluğu için özel ödül: Barselona
  • Next Mexico City için Mansiyon Ödülü: The Lakes Project

2000[değiştir | kaynağı değiştir]

7. Uluslararası Mimarlık Sergisi, Daha Az Estetik, Daha Fazla Etik (Less Aesthetics, More Ethics) başlığı ile, Massimiliano Fuksas küratörlüğünde gerçekleşti. 18 Haziran-29 Ekim 2000 tarihleri arasında düzenlenen bienalde Fuksas, dünya nüfusunun yarısından fazlasının şehirlerde yaşadığı olgusundan yola çıkarak, çağdaş mimarlığın geleceğine dair etik yaklaşımları sunmayı amaçladı.[26]

Ödüller: [39]

  • Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: Renzo Piano, Paolo Soleri ve Jørn Utzon
  • Serginin en iyi yorumu için Altın Aslan: Jean Nouvel
  • En İyi Ulusal Katılım için özel ödül: İspanya
  • En iyi mimarlık profesörü için özel "Bruno Zevi" ödülü: Joseph Rykwert
  • En iyi mimari eser için özel ödül: Thomas Krens
  • En iyi mimarlık editörü için özel ödül: Eduardo Luis Rodriguez, Arquitectura Cuba editörü
  • En iyi mimari fotoğrafçı için özel ödül: Ilya Utkin

1996[değiştir | kaynağı değiştir]

6. Uluslararası Mimarlık Sergisi, Geleceği Algılamak: Bir Sismograf Olarak Mimar (Sensing the Future—The Architect as Seismograph) başlığı ile, Hans Hollein küratörlüğünde gerçekleşti. Hollein, teknolojik gelişmelerin geleceği biçimlendirmedeki etkisini ve mimarın rolünü araştırmayı amaçlıyordu; Peter Zumthor, Odile Decq, Elizabeth Diller, Herzog & de Meuron gibi, sonraları mimarlık dünyasını biçimlendirecek kimi isimleri davet ederek onların küresel sahneye çıkmalarını sağladı.[26] Hollein ayrıca, önceleri sinema alanında verilen Altın Aslan ödüllerini mimarlık bienaline de taşıyarak, günümüzde de devam eden bir geleneği başlatmış oldu.

Ödüller: [40]

  • Yaşam Boyu Başarı için Altın Aslan: Ignazio Gardella, Philip Johnson, Oscar Niemeyer
  • En İyi Ulusal Katılım için Altın Aslan: Japonya
  • Serginin en iyi yorumu için Altın Aslan: Odile Decq-Benoît Cornette, Juha Kaakko, Ilkka Laine, Kimmo Liimatainen, Jari Tirkkonen, Enric Miralles Moya
  • Çağdaş mimaride olağanüstü girişimler için özel Osella Ödülü: Pascal Maragall, Barselona Belediye Başkanı
  • Çağdaş mimari alanında medya için özel Osella Ödülü: Wim Wenders
  • En iyi mimari fotoğrafçı için özel Osella Ödülü: Gabriele Basilico

1991[değiştir | kaynağı değiştir]

Alvar Aalto tarafından tasarlanan Finlandiya Pavyonu

5. Uluslararası Mimarlık Sergisi, Francesco Dal Co küratörlüğünde 8 Eylül - 6 Ekim 1991 tarihleri arasında gerçekleşti. Günümüzde de devam eden, kalıcı ulusal pavyon yapılarında ülkelerin bienale katılması geleneği bu sergi ile birlikte başladı.[26] Francesco Dal Co, James Stirling'i davet ederek bienal için kullanılacak bir kütüphane yapısı tasarlamasını istedi.[26] Stirling'in kütüphane yapısı günümüzde de Giardini bahçelerindeki bienal yerleşkesinde kullanılmaktadır.

Ödüller: [41]

  • Palazzo del Cinema uluslararası proje yarışmasının galibi: Rafael Moneo
  • Piazzale Roma meydanının restorasyonu için düzenlenen Una Porta per Venezia uluslararası proje yarışmasının galibi: Jeremy Dixon ve Edward Jones

1986[değiştir | kaynağı değiştir]

4. Uluslararası Mimarlık Sergisi, Hendrik Petrus Berlage - Çizimler (Drawings) başlığı ile, Aldo Rossi küratörlüğünde 18 Temmuz-28 Eylül 1986 tarihleri arasında gerçekleşti.[42]

1985[değiştir | kaynağı değiştir]

3. Uluslararası Mimarlık Sergisi, Progetto Venezia (Venedik Projesi) başlığı ile, 20 Temmuz-29 Eylül 1985 tarihleri arasında gerçekleşti. 1. ve 2. mimarlık sergilerinin küratörü olan Paolo Portoghesi'nin Venedik Bienali direktörü olmasıyla, bu serginin küratörlüğünü Aldo Rossi üstlendi.[26] Sergi için Rossi, 1500'ün üzerinde mimarı davet etti ve katılan mimarlar, Venedik ve çevresi için çeşitli projeler geliştirdiler.[26] Bienalin Venedik Projesi ismi bu yarışmalardan gelmektedir.

Ödüller: [43]

  • Taş Aslan: Robert Venturi, Manuel Pascal Schupp, COPRAT, Franco Purini (Accademia Köprüsü)
  • Taş Aslan: Raimund Abraham, Raimund Fein, Peter Nigst, Giangiacomo D'Ardia (Ca 'Venier dei Leoni)
  • Taş Aslan: Alberto Ferlenga (Piazza di Este)
  • Taş Aslan: Daniel Libeskind ve Cranbrook Lisansüstü Öğrencileri, Mimarlıkta Üç Ders (Piazza di Palmanova)
  • Taş Aslan: Laura Foster Nicholson (Santa Maria di Sala'da Villa Farsetti)
  • Taş Aslan: Maria Grazia Sironi ve Peter Eisenman (Montecchio Maggiore'de Castelli di Romeo ve Juliet)

1981-1982[değiştir | kaynağı değiştir]

2. Uluslararası Mimarlık Sergisi, İslam Ülkelerinde Mimarlık (Architecture in Islamic Countries) başlığı ile, Paolo Portoghesi küratörlüğünde 20 Kasım 1981-6 Ocak 1982 tarihleri arasında gerçekleşti.[44] Venedik'in kent bahçeleri Giardini'deki serginin, batı ve doğu kültürleri arasında bir buluşma alanı olması amaçlanmıştı.[45] Portoghesi, 1974 yılında projesine başlanan Roma Camisi'nin mimarıydı; bu bienal, Portoghesi'nin bu süreçteki ilgilerinden biçimlenmişti.[46]

1980[değiştir | kaynağı değiştir]

Aldo Rossi'nin tasarladığı Teatro del Mondo (Dünyanın Tiyatrosu)

Mimarlık Bienali, Venedik Bienali içinde ayrı bir bölüm olarak düzenlenmeye başladı. 1. Uluslararası Mimarlık Sergisi, Geçmişin Varlığı (The Presence of the Past) başlığı ile, Paolo Portoghesi küratörlüğünde 27 Temmuz-20 Ekim 1980 tarihleri arasında gerçekleşti.[47] Portoghesi, 1975 yılındaki ilk mimarlık sergisini düzenleyen Vittorio Gregotti'yi elitist bularak eleştiriyor ve kitlelerin ilgisini çekecek popüler bir mimarlık bienali gerçekleştirmeyi amaçlıyordu.[45] Portoghesi, bu amaçla Aldo Rossi'yi davet etti ve Rossi, sonraları mimari ikonlardan birine dönüşecek olan, bir önceki yüzyılın Venedik tiyatrolarından esinlenen Teatro del Mondo (Dünyanın Tiyatrosu) yüzen yapısını üretti. Ayrıca Portoghesi, Venedik Tersanesi'ndeki Corderie binasının 330 metre uzunluğundaki koridorunda devasa bir tiyatro dekoru kurgulayarak La Strada Novissima (Yepyeni Cadde) sergisini yarattı.[45] Frank Gehry, Rem Koolhaas, Arata Isozaki, Hans Hollein, Robert Venturi, Ricardo Bofill gibi isimlerin katılımları ile oluşturulan bu sergi, zaman içinde, postmodernizmin simgelerinden birine dönüştü.[45]

1979[değiştir | kaynağı değiştir]

Dünya Tiyatrosu (Theatre of the World) sergisi. Venedik'teki Zattere sahilinin sonundaki eski gümrük binası Dogana'da, Aldo Rossi tarafından bienalin mimarlık ve tiyatro sergileri için bir sahne yaratıldı.

1978[değiştir | kaynağı değiştir]

Ütopya ve Anti-Doğa Krizi - İtalya'da Mimari Niyetler (Utopia and the Crisis of Anti-Nature - Architectural Intentions in Italy) sergileri. Vittorio Gregotti küratörlüğünde, Magazzini del Sale, Zattere'de gerçekleşti.

1976[değiştir | kaynağı değiştir]

Werkbund 1907, Tasarımın Kökenleri: Faşist Dönemde İtalya'da Akılcılık ve Mimarlık (The Origins of Design; Rationalism and Architecture in Italy during the fascist period), Avrupa-Amerika, eski şehir merkezi, banliyö (Europe-America, old city centre, suburbia), İtalyan tasarımcı Ettore Sottsass sergileri. Vittorio Gregotti küratörlüğünde, Ca 'Pesaro, Magazzini del Sale, Cini Vakfı'nda gerçekleşti.

1975[değiştir | kaynağı değiştir]

Venedik'te Giudecca adasındaki Stucky Değirmeni

Stucky Değirmeni'ne Dair (On the Subject of the Stucky Mill) sergisi. Milano'daki sanat merkezi Triennale di Milano küratörü Vittorio Gregotti'nin küratörlüğünü gerçekleştirdiği sergi, bienalin Görsel Sanatlar ve Mimarlık bölümü dahilinde, Magazzini del Sale'de gerçekleşti. Venedik Bienali'ndeki bu ilk mimarlık sergisi, Venedik'in Giudecca adasındaki terk edilmiş Stucky Değirmeni'nin geleceğini konu alan uluslararası bir proje yarışmasından biçimlenmişti ve mimarların güncel kent sorunlarını çözmedeki rolünü gündeme getirmeyi amaçladı.[45] Bu sergiden sonra, 1980 yılına kadar mimarlık sergileri Venedik Bienali'ndeki sanat sergisi bünyesinde tekil mimarlık sergileri olarak kendine yer buldu.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "BIENNALE ARCHITETTURA 2018 CLOSES ON SUNDAY 25TH". Biennale di Venezia. 24 Kasım 2018. 25 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  2. ^ "GIARDINI DELLA BIENNALE". La Biennale di Venezia. 10 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  3. ^ "ARSENALE". La Biennale di Venezia. 11 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  4. ^ "Collateral Events". La Biennale di Venezia. 5 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  5. ^ "Hashim Sarkis announces the 2020 Venice Architecture Biennale theme". Arch Paper. 17 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  6. ^ "National Participations". La Biennale di Venezia. 3 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  7. ^ "Venedik Bienali'nde Türkiye Pavyonu Açıldı". Cumhuriyet. 21 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  8. ^ "17. Venedik Mimarlık Bienali'nin teması, "Birlikte Nasıl Yaşayacağız?" olarak açıklandı". Mimarizm. 12 Temmuz 2019. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  9. ^ "Biennale Architettura 2021" (İngilizce). La Biennale di Venezia. 2020. 28 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  10. ^ "Biennale 16th International Architecture Exhibition". BBC (İngilizce). 19 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2018. 
  11. ^ "Grafton's Venice Biennale 2018: Freespace remains a nebulous concept - Tom Wilkinson". The Architectural Review. 3 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  12. ^ "16. Venedik Mimarlık Bienali 'Serbest Mekan'lara Odaklanacak - Ahmet Fazıl Yenice". Mimarizm. 12 Haziran 2017. 6 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  13. ^ "2018 Biennale Architettura". Fondazione La Biennale di Venezia. 26 Mayıs 2018. 28 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2018. 
  14. ^ "15th Venice Biennale of Architecture 2016". Inexhibit. 22 Mayıs 2016. 22 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016. 
  15. ^ "Venedik Mimarlık Bienali'nin Teması Açıklandı". XXI. 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  16. ^ "Aravena Cepheden Bildiriyor". XXI. 26 Mayıs 2016. 22 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  17. ^ "Paulo Mendes da Rocha chosen to receive Venice Biennale Golden Lion by Alejandro Aravena" 9 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., in de Zeen, 6 May 2016
  18. ^ [1] 7 Mayıs 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., in de Zeen, 28th May 2016
  19. ^ Oliver Wainwright: "Rem Koolhaas's Venice Biennale will 'be about architecture, not architects'" 5 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., in The Guardian, 13 March 2014
  20. ^ "Venice Biennale 2014: Fundamentals". OMA. 28 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  21. ^ "Rem Koolhaas blows the ceiling off the Venice Architecture Biennale - Oliver Weinwright". The Guardian. 5 Haziran 2014. 6 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  22. ^ "14th International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2015. 
  23. ^ Quirk (20 Mayıs 2014). "Phyllis Lambert to Receive Golden Lion for Lifetime Achievement at Venice Biennale". Archdaily. 21 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2014. 
  24. ^ Quintal (7 Haziran 2014). "Venice Biennale 2014 Winners: Korea, Chile, Russia, France, Canada". Archdaily. 7 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2014. 
  25. ^ "Andrés Jaque obtiene el León de Plata en la Bienal de Arquitectura de Venecia". ElPais. 7 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2014. 
  26. ^ a b c d e f g h i j k "Geçmişi ve Şimdisi ile Venedik Bienalleri 2 - Yağmur Yıldırım". Sanatatak. 2016. 22 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2016. 
  27. ^ "13th International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 3 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2015. 
  28. ^ Rosenfield (27 Haziran 2012). "Álvaro Siza wins Golden Lion for Lifetime Achievement". Archdaily. 21 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2014. 
  29. ^ Basulto (29 Ağustos 2012). "Venice Biennale 2012: Awards ceremony, big winners: Alvaro Siza, Japan and Urban Think Tank". Archdaily. 20 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2014. 
  30. ^ "Venice Biennale 2012: Spontaneous Interventions / USA Pavilion". 30 Ağustos 2012. 1 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  31. ^ "Venice Biennale US Pavilion - 2012". 31 Ağustos 2012. 25 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  32. ^ "12th International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 8 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2015. 
  33. ^ "11th International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 29 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2015. 
  34. ^ "10th International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 11 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2015. 
  35. ^ "About CO-EVOLUTION". Danish Architecture Centre. 20 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2015. 
  36. ^ "CO-EVOLUTION". UiD. 14 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2015. 
  37. ^ "9th International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 11 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015. 
  38. ^ "8th International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 29 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015. 
  39. ^ "7th International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 29 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015. 
  40. ^ "6th International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 14 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015. 
  41. ^ "5th International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 25 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015. 
  42. ^ "4th International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 29 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015. 
  43. ^ "3rd International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 29 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015. 
  44. ^ "2nd International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 29 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015. 
  45. ^ a b c d e "Geçmişi ve Şimdisi ile Venedik Mimarlık Bienalleri - Yağmur Yıldırım". Sanatatak. 2016. 26 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  46. ^ "Paolo Portoghesi: Mosque of Rome". Divisare. 22 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020. 
  47. ^ "1st International Architecture Exhibition". Fondazione La Biennale di Venezia. 22 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2015. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Venedik_Mimarlık_Bienali&oldid=32600690" sayfasından alınmıştır