Odile Decq

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Odile Decq
Kişisel bilgiler
Doğum1955
Laval, Fransa
VatandaşlıkFransa
Çalışma ve başarıları
Çalıştığı şehirParis, Fransa
Ünlü yapıtlarıConfluence Yenilik ve Yaratıcı Stratejiler Enstitüsü, PHANTOM Opéra Garnier restoran, MACRO Roma Çağdaş Sanat Müzesi, Tangshan Müzesi
Resmî sitesiwww.odiledecq.com

Odile Decq (d. 1955, Laval), ödüllü Fransız mimar, şehir plancısı ve akademisyendir. Paris merkezli mimarlık ofisi Studio Odile Decq'in[1] ve 2014 yılında açılan Confluence Institute[2] okulunun kurucusudur. Kentsel planlama, sergi tasarımı, ürün tasarımı gibi farklı ölçeklerde çalışmaları vardır. Kendine özgü goth görünüşü ile bilinir.[3] Mimarlığa katkılarından ötürü 2003 yılında kendisine Légion d'honneur (şeref madalyası) verilmiştir.

Decq, mimarlık felsefesini "insanların hareket edebileceği, iyi koşullarda yaşayabileceği, dışarıdaki yaşamın sertliğini unutabileceği" yapılar yapmak olarak açıklar, bu yüzden mimarlığın insancıl bir yaklaşıma sahip olması gerektiğini belirtir.[4] Onun için, mimarların ilk görevi bir barınak yaratmak ise, ikincisi de günlük hayatlarındaki koşturmacayı ve dertlerini unutabilecekleri, bugünün zorluklar dünyasında kendilerini iyi hissedebilecekleri mekânlar sunmaktır.[5]

Eğitim[değiştir | kaynağı değiştir]

1970'lerde Odile Decq ilk olarak École Régionale d'Architecture de Rennes mimarlık okuluna girdi. İlk yıl kendisine okul müdürü tarafından, doğru ruha sahip olmadığı için asla mimar olmayacağı söylendi. Decq sonraları bu sözleri anarak, "isyankâr" dış görüntüsünü bir kadın olarak mimarlık dünyasında görünürlüğünü vurgulamasının bir aracı olarak icat ettiğini açıklamıştır.[6]

Rennes'deki mimarlık okulunda iki yılını tamamlayan Decq, daha sonra Paris'e taşındı ve burada La Villette (daha önce UP6 olarak adlandırılıyordu) okuluna kaydoldu. 1968 Devrimi nedeniyle Decq vaktini eylemlerde geçirmeyi tercih etti. Eğitim giderlerini karşılayabilmek için yazar Philippe Boudon için çalışmaya başladı. Boudon o zaman mimarlık teorisi hakkında yazıyordu ve edebiyat ve dilbilim alanındaki çalışmaları nedeniyle Decq ile ilgileniyordu. Decq Boudon için okumaya başladı ve daha sonra onun için yazmaya başladı. Dört yıl sonra Decq, diplomasını almak için Boudon ile olan işinden istifa etti. [2]

1978 yılında Paris-La Villette'deki École nationale supérieure d'architecture okulundan, 1979 yılında Paris Siyasi Araştırmalar Enstitüsü'nden kentsel planlama diploması ile mezun oldu.

Kariyer[değiştir | kaynağı değiştir]

Decq 1979 yılında kendi mimarlık ofisini açtı. Gelecekte ofisteki ve kişisel hayatındaki partneri olacak Benoît Cornette, o zamanlar tıp okumaktaydı. Cornette 1985 yılında mimarlık derecesi aldı ve ikili, ODBC mimarlık firmasını kurdu.[7] 1990 yılında Peter Rice ile birlikteRennes'teki Banque Populaire de l'Ouest için tamamladıkları yapılar, onlara çok sayıda ödül ve uluslararası tanınmışlık kazandırdı. Fransa'daki ilk metal konstrüksiyon ofis binasıdır.

“Araştırmasını çeşitlendirip radikalleştirirken, savaşçı tutumundan vazgeçmemiştir”[8] 1996 yılında Venedik Mimarlık Bienali sırasında Altın Aslan ödülüne layık görülmesi, erken ve olağandışı kariyerinin teyidi niteliğindedir. Odile Decq'in pratiği yalnız bir stil, bir yaklaşım ya da süreç dışında, kentsel planlama, mimari, tasarım ve sanatı kucaklayan bütüncül bir evreni ete kemiğe büründürür. Bu çokdisiplinli yaklaşımı ona 2016'da Jane Drew Ödülü'nü ve 2017'de Architizer Yaşam Boyu Başarı Ödülü ile kazandırdı.

Odile Decq, 1992'de Paris'teki École Spéciale d'Architecture'de eğitim vermeye başladı, 2007'de mimarlık bölümü başkanı seçildi. 2012 yılında ayrıldı ve 2014 yılında Fransa, Lyon'da Confluence (Kesişim) Yenilik ve Yaratıcı Stratejiler Enstitüsü'nü tasarlayıp açtı.[9] Odile Decq okulu mimar Matteo Cainer ile birlikte kurup yönetmiştir.[10] Decq, eğitime yaklaşımını, öğrencileri bağımsızlıklarını ve "kendilerini çok güçlü ve net bir şekilde ifade etme" yeteneklerini geliştirmek için güçlü bir pozisyon almaya zorlamak olarak tanımlamıştır.[11] Decq'e göre okula ismini veren “kesişim” teması, mimarlığı bir meslekten ziyade düşünce biçimi olarak ele alan ve farklı disiplinlerin birlikteliği ile öğreten amaçlarını tanımlamaktadır.[12]

1998 yılında partneri Cornette 45 yaşındayken bir trafik kazasında öldü. Decq ODBC mimarlık ofisinda çalışmaya devam etti, ancak ofisin ismini 2013'te Studio Odile Decq olarak değiştirdi. Bu isim değişikliğini teşvik eden sebeplerden biri, kendi tasarımı olan yapıların mimarının eski partneri olarak verilmesidir.[13]

Maket oluşturmak, Decq'in pratiğinde önemli yer tutar. Decq ve Benoît, çeşitli konfigürasyonların fizibilitesini test etmek için hareket ettirilebilen modüler parçalara sahip çok sayıda model oluşturmuştur.[7]

Önemli eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 1990 - Banque populaire de l'Ouest (BPO), idari ve sosyal merkezler, Rennes, Fransa
  • 1996 - Fransa Pavyonu sergi tasarımı, Venedik Mimarlık Bienali
  • 1998 - Nantes Üniversitesi Formasyon Merkezi, kütüphane ve bilim yapısı
  • 1999 - A14 otoyolu viyadüğü ve operasyon merkezi, Nanterre, Fransa
  • 2001 - UNESCO Konferans Salonu yeniden düzenlemesi ve mobilya tasarımları, Paris, Fransa
  • 2007 - Grönland Pavyonu, Şanghay, Çin
  • 2010 - MACRO, Roma Çağdaş Sanat Müzesi, İtalya, ek bina ve yenileme, Roma, İtalya
  • 2011 - PHANTOM, Opéra Garnier'deki L'Opéra Restoran, Paris, Fransa
  • 2012 - FRAC Bretagne Çağdaş Sanat Merkezi, Rennes, Fransa
  • 2014 - GL Events Genel Merkezi, Lyon, Fransa
  • 2015 - Pentania, konut kompleksi, Lille, Fransa
  • 2015 - Fangshan Tangshan Ulusal Jeopark Müzesi, Jeoloji ve Antropoloji Müzesi, Nanjing, Çin
  • 2015 - Maison Bernard, Antti Lovag'ın Balon Sarayı yenilemesi, Théoule-sur-Mer, Fransa
  • 2015 - Confluence Yenilik ve Yaratıcı Stratejiler Enstitüsü, Lyon, Fransa, yenileme projesi
  • 2015 - Saint-Ange konuk sanatçı programı, Seyssins, Fransa
  • 2016 - Le CARGO, ofis ve iş geliştirme merkezi, Paris, Fransa

Ödüller ve Başarılar[14][değiştir | kaynağı değiştir]

  • 1986 - Genç mimarların albümleri, Benoît Cornette ile
  • 1990 - Prix de l'Equerre d'Argent adayı
  • 1990 - Mimarlık ve Çalışma Mekânı Ödülü, AMO
  • 1990 - Premier Ödülü, Dokuzuncu Uluslararası Mimarlık Ödülü, Londra, 1990
  • 1991 - Özel Mansiyon, Iritecna Avrupa Ödülü, Milano, İtalya
  • 1991 - Bölgesel Ödül - Rennes, Fransa
  • 1991 - Andrea Palladio Uluslararası Mimarlık Ödülü
  • 1992 - Oscar du Design Le Nouvel Economiste, Paris, Fransa
  • 1996 - Venedik Mimarlık Bienali, Altın Aslan, Benoît Cornette ile
  • 1996 - En İyi Çelik Yapı Ödülleri, Paris, Fransa (Banque Popularie de l'Ouest ile)
  • 1999 - Benedictus Ödülleri, Washington, ABD (Nantes Üniversitesi ile)
  • 2001 - Sanat ve Edebiyat Nişanı, Fransa
  • 2003 -Şeref madalyası (Légion d'honneur), Fransa
  • 2005 - Passeport Artiste Sans Frontière, AFAA Paris, Fransa
  • 2006 - Uluslararası Mimarlık Ödülleri, Chicago Athenaeum
  • 2007 - İngiliz Mimarlar Kraliyet Enstitüsü (RIBA) Uluslararası Ödülü
  • 2007 - Show Boats Uluslararası Ödülleri, Monako
  • 2008 - Dünya Mimarlık Topluluğu Ödülleri (Tangier Deniz Yolcu Terminali ile)
  • 2008 - Dünya Mimarlık Topluluğu Ödülleri (MACRO ile)
  • 2008 - Kültür Dünyası Mimarlık Festivali, Barselona (Grönland Pavyonu ile)
  • 2008 - Athenaeum Uluslararası Mimarlık Ödülü (GL Events Genel Merkezi ile)
  • 2009 - MIPIM AR Gelecek Proje Ödülü (GL Events Genel Merkezi ile)
  • 2010 - Premio di Architettura Ance Catania (MACRO ile)
  • 2010 - Athenaeum Uluslararası Mimarlık Ödülü (Tangier Deniz Yolcu Terminali ile)
  • 2012 - Paris Mağaza & Tasarım Ödülü, kafe ve restoran kategorisi (Phantom ile)
  • 2012 - Ecola Ödülü (Phantom ile)
  • 2013 - Mimarlıkta Kadınlar Ödülü (Prix des femmes architectes), ARVHA
  • 2013 - MAISON & OBJET Yılın Tasarımcısı Ödülü
  • 2013 - Athenaeum Uluslararası Mimarlık Ödülü (Phantom ile)
  • 2014 - Médaille de Vermeil ve d'Honneur de l'Académie d'Architecture
  • 2014 - Dedalo Minosse Özel Ödülü
  • 2015 - Targhe d'Oro (Altın Plaket), Unione Italiana Disegno
  • 2015 - Nanjing Belediyesi Mimarlık Ödülü (Tangshan Müzesi ile)
  • 2015 - Jiangsu İl Mimarlık Ödülü (Tangshan Müzesi ile)
  • 2015 - Mimaride onursal doktora, Université Laval, Fransa
  • 2015 - Blueprint Ödülü, En İyi Özel Konut Projesi kategorisi (Saint-Ange Residence ile)
  • 2016 - Ulusal Ahşap Yapı Ödülü (Saint-Ange Residence ile)
  • 2016 - Jane Drew Ödülü
  • 2016 - Athenaeum Uluslararası Mimarlık Ödülü (Tangshan Müzesi ile)
  • 2017 - NYCXDesign Ödülü, En İyi Sarkıt Aydınlatma kategorisi (Soleil Noir ile)
  • 2017 - Architizer A + Ödülleri - Yaşam Boyu Başarı Ödülü

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Studio Odile Decq". 3 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2020. 
  2. ^ "Confluence Institute". 21 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2020. 
  3. ^ "Interview: Odile Decq on Risk-Taking, Rule Bending, and Gender Constraints". Pinup Magazine. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2019. 
  4. ^ "The Story Behind Odile Decq's Adventurous Architecture". ArchDaily. 3 Mayıs 2019. 24 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2019. 
  5. ^ "Mimarlık Eril Bir Hegemonya ve Kadınlar Olarak Savaşmaya Devam Etmeliyiz", Arredamento Mimarlık, Şubat 2015, s. 97
  6. ^ "Mimarlık Eril Bir Hegemonya ve Kadınlar Olarak Savaşmaya Devam Etmeliyiz", Arredamento Mimarlık, Şubat 2015, s. 99
  7. ^ a b Maggie Toy; Peter C. Pran (2001). The Architect (İngilizce). Watson-Guptill Publications. ISBN 0823016528. 
  8. ^ Koubaiti. "ODILE DECQ". Whitelies Magazine. 16 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2018. 
  9. ^ Quirk (24 Şubat 2014). "Odile Decq to Launch A New Kind of Architecture Institute: 'Confluence'". ArchDaily. 17 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2018. 
  10. ^ Davidson (Kış 2014). "A Conversation with Odile Decq". LOG (New York, N.Y.: 2003). Cilt 30. ss. 39-45. 
  11. ^ "Odile Decq on the Importance of Bold Design and Why "Architecture Is Still a Fight"". ArchDaily. 9 Haziran 2018. 24 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2019. 
  12. ^ "Mimarlık Eril Bir Hegemonya ve Kadınlar Olarak Savaşmaya Devam Etmeliyiz", Arredamento Mimarlık, Şubat 2015, s. 101
  13. ^ ""Radical goth" Odlie Deqc is challenging archtiectural education in France". Dezeen. 15 Mart 2016. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020. 
  14. ^ "awards : Studio Odile Decq". Studio Odile Decq. 2019. 27 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2019. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Resim galerisi[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Odile_Decq&oldid=30997491" sayfasından alınmıştır