Bizans İç Savaşı (1321-1328): Revizyonlar arasındaki fark
[kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
37. satır: | 37. satır: | ||
== 1322: İkinci ihtilaf == |
== 1322: İkinci ihtilaf == |
||
1321 tarihli barış anlaşması uzun ömürlü olmadı, her iki Andronikos fiilen birbirlerinden bağımsız dış politika izlemeye devam ettiler. |
|||
<!-- |
<!-- |
||
The peace agreement of 1321 did not last long, as both Andronikoi pursued virtually independent foreign policies. Within the faction of Andronikos III a rift arose between the Syrgiannes and ''[[megas domestikos]]'' John Kantakouzenos. Syrgiannes felt that he had not been sufficiently rewarded for his support, and he also resented the greater favour shown by Andronikos II to Kantakouzenos. Furthermore, there is also a story that Andronikos III attempted to seduce Syrgiannes' wife.<ref name="Fine251"/><ref name="Cumans121">Vásáry (2005), p. 121</ref> As a result, in December 1321 Syrgiannes switched support to the old emperor, fleeing to Constantinople. Rewarded with the title of ''[[megas doux]]'', he then convinced Andronikos II to resume the war.<ref name="Nicol157"/><ref name="ODB">Kazhdan (1991), p. 1997</ref><ref>Norwich (1996), p. 278</ref> After several cities in the area of Constantinople went over to the younger Andronikos, another agreement in July 1322 restored the previous status quo. This agreement between grandfather and grandson left Syrgiannes in an awkward position. Having failed in his endeavours, he began plotting to assassinate Andronikos II and seize the throne for himself. The plot was foiled however, and Syrgiannes was sentenced to life imprisonment.<ref name="ODB"/><ref>Norwich (1996), p.282</ref><ref>Nicol (1993), p. 158</ref> |
The peace agreement of 1321 did not last long, as both Andronikoi pursued virtually independent foreign policies. Within the faction of Andronikos III a rift arose between the Syrgiannes and ''[[megas domestikos]]'' John Kantakouzenos. Syrgiannes felt that he had not been sufficiently rewarded for his support, and he also resented the greater favour shown by Andronikos II to Kantakouzenos. Furthermore, there is also a story that Andronikos III attempted to seduce Syrgiannes' wife.<ref name="Fine251"/><ref name="Cumans121">Vásáry (2005), p. 121</ref> As a result, in December 1321 Syrgiannes switched support to the old emperor, fleeing to Constantinople. Rewarded with the title of ''[[megas doux]]'', he then convinced Andronikos II to resume the war.<ref name="Nicol157"/><ref name="ODB">Kazhdan (1991), p. 1997</ref><ref>Norwich (1996), p. 278</ref> After several cities in the area of Constantinople went over to the younger Andronikos, another agreement in July 1322 restored the previous status quo. This agreement between grandfather and grandson left Syrgiannes in an awkward position. Having failed in his endeavours, he began plotting to assassinate Andronikos II and seize the throne for himself. The plot was foiled however, and Syrgiannes was sentenced to life imprisonment.<ref name="ODB"/><ref>Norwich (1996), p.282</ref><ref>Nicol (1993), p. 158</ref> |
Sayfanın 17.06, 10 Haziran 2016 tarihindeki hâli
Bizans İç Savaşı (1321–1328) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Bizans isyan ve iç savaşları | |||||||
1307 yılında Bizans İmparatorluğu ve çevre ülkeleri, İlk Paleologos İç Savaşı hemen öncesi. | |||||||
| |||||||
Taraflar | |||||||
Sırp İmparatorluğu | İkinci Bulgar İmparatorluğu | ||||||
Komutanlar ve liderler | |||||||
II. Andronikos Syrgiannes Palaiologos[a] |
III. Andronikos İoannis Kantakuzinos, Theodore Synadenos, Syrgiannes Palaiologos[a] | ||||||
Güçler | |||||||
Bilinmiyor, - pek çok Bulgar, Sırp ve Tartar paralı askerleri, - daha az sayıda destekçi. - Konstantinopolis halkı. |
Bilinmiyor, - pek çok paralı asker - Genç asiller - daha fazla destekçi, savaşçı olmayanlar dahil, - Trakya ve Makedonya halkı. | ||||||
Kayıplar | |||||||
| Bilinmiyor, fakat bu tarafta da nispeten hafif | ||||||
Bizans İç Savaşı (1321–1328) Bizans İmparatorluğu'nun yönetimi üzerine Bizans imparatoru II. Andronikos Paleologos ile torunu III. Andronikos Paleologos arasında gerçekleşen bir dizi ihtilaftır.
1321: İlk ihtilaf
III. Andronikos'un önemli destekçileri vardı, onların arasında en önemlileri yaşlı imparatora memnuniyetsizliğin yüksek olduğu Trakya'da kendilerine rüşvetle valilik elde eden İoannis Kantakuzinos ve Syrgiannes Palaiologos'tu. 1321 paskalyasında, III. Andronikos başkentten sarayını kurup, büyükbabasına karşı isyanı başlatacağı Hadrianapolis'e kaçtı. Eski imparatoru müzakere zorlamak için, Syrgiannes Palaiologos büyük bir orduya komuta etti.[1][2][3] 6 Haziran 1321 tarihinde barış anlaşması imzalandı, bu anlaşmaya göre III. Andronikos ortak imparator olarak tanınıyor ve Trakya, Makedonya bölümlere atanırken Konstantinopolis dahil kalan yerler kıdemli İmparator olan II. Andronikos'un yönetiminde kalıyordu, kıdemli İmparator olarak II. Andronikos aynı zamanda dış politikadan da sorumluydu.[4]
1322: İkinci ihtilaf
1321 tarihli barış anlaşması uzun ömürlü olmadı, her iki Andronikos fiilen birbirlerinden bağımsız dış politika izlemeye devam ettiler. 2 Şubat 1325 tarihinde, III. Andronikos resmen büyükbabası tarafından ortak imparator olarak taçlandırıldı. Bu ihtilafta çok az muharebe olmasına rağmen, sonuçlarının imparatorluk üzerinde büyük etkileri oldu: özgür olmayan köylü sınıfından alınan daimi birlikler yüzünden tarım üretimi azaldı ve ticaret sert bir biçimde kesildi.[5]
1327–28: Üçüncü ihtilaf
Şubat 1327 tarihinde III. Andronikos ile dedesi II. Andronikos'un arasında yeni bir ihtilaf baş gösterdi fakat bu kez Balkan ülkeleri savaş dahil oldu. Chernomen Antlaşması'nda mutabık kalındığı üzere II. Andronikos'un yanında Sırp Kralı Stefan Dečanski yer alırken diğer tarafta Bulgar İmparatoru Mihail Şişman yer aldı. Savaş Makedonya topraklarında gerçekleşti ve zaferlerden sonra bu topraklar Selanik şehrine kadar III. Andronikos'un eline geçti. Ocak 1328 tarihinde, III. Andronikos ve komutanı İoannis Kantakuzinos, Selanik'e girdiler. Makedonya'daki bu zaferlerden sonra III. Andronikos Konstantinopolis'i ele geçirmeye karar verdi ve Mayıs 1328 tarihinde şehre girdi ve büyükbabasını tahtı bırakmaya zorladı ve gücü eline aldı.
Neticeleri
III. Andronikos (1328–1341 arası hükümdar), yeni kuşaktan İoannis Kantakuzinos'un liderliği ile iktidara geldi. Kantakuzinos siyasetten sorumluyken, III. Andronikos ordudan sorumluydu. İç savaş imparatorluğu yordu, paranın değeri düştü fakat yeni hükümet hukuğu ve mahkemeleri gözetti. II. Andronikos tahttan ayrıldıktan sonra bir manastıra keşiş olarak kapatılmış, tahttan indirildikten iki yıl sonra 13 Şubat 1332 tarihinde kapatıldığı manastırda ölmüştür.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
Kaynaklar
- Bartusis, Mark C. (1997), The Late Byzantine Army: Arms and Society 1204–1453, University of Pennsylvania Press, ISBN 0-8122-1620-2
- Bosch, Ursula Victoria (1965), Kaiser Andronikos III. Palaiologos. Versuch einer Darstellung der byzantinischen Geschichte in den Jahren 1321–1341 (German), Adolf M. Hakkert
- Fine, John Van Antwerp (1994), The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest, University of Michigan Press, ISBN 978-0-472-08260-5
- Kazhdan, Alexander, (Ed.) (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-504652-6
- Jeffreys, Elizabeth; Haldon, John; Cormack, Robin, (Ed.) (2009), The Oxford Handbook of Byzantine Studies, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-925246-6
- Nicol, Donald MacGillivray (1993), The Last Centuries of Byzantium, 1261–1453, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-43991-6
- Nicol, Donald MacGillivray (1996), The Reluctant Emperor: A Biography of John Cantacuzene, Byzantine Emperor and Monk, C. 1295–1383, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-52201-4
- Treadgold, Warren T. (1997), A History of the Byzantine State and Society, Stanford University Press, ISBN 0-8047-2630-2
- Ostrogorskiy, Georgiy (1969), History of the Byzantine State, Rutgers University Press, ISBN 0-8135-0599-2